Την αυγή της 14ης Αυγούστου του 1954 ο Νίκος Πλουμπίδης, μια από τις πιο μεγαλειώδης και τραγικές συνάμα μορφές του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος μεταφέρθηκε στο δάσος του Δαφνιού όπου και εκτελέστηκε, επιδεικνύοντας αξιοθαύμαστη καρτερικότητα, ακλόνητη αφοσίωση στο κόμμα του ( το κόμμα, που για 60 σχεδόν χρόνια τον θεωρούσε χαφιέ και πράκτορα της ασφάλειας) και τις ιδέες του, αρνούμενος κάλυψη των ματιών του και τραγουδώντας την "Διεθνή"...
«Μη λυπάστε, εγώ τώρα θα ησυχάσω.
Ο θάνατος είναι μια αλλαγή της ύλης.
Έτσι είναι», έγραφε στο τελευταίο γράμμα του….
Σε τούτη την πατρίδα τί γυρεύω,
με μισθοφόρους και πραιτωριανούς,
τη δόξα σου γονατιστός να ζητιανεύω,
και να χτυπώ την πόρτα σου στους ουρανούς,
τη δόξα σου γονατιστός να ζητιανεύω,
και να χτυπώ την πόρτα σου στους ουρανούς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου