Μια μέρα μετά την επίσημη παρουσίαση της έκθεσης του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ για την ελληνική οικονομία, ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Σάββας Ρομπόλης, επισημαίνει σε συνέντευξή του στην”Αυγή” της Κυριακής ότι στόχος της τρόικας ήταν η εσωτερική υποτίμηση και η εσωτερική απαξίωση του εργατικού δυναμικού. “Η Ελλάδα μετατρέπεται σε λατινική ή ασιατική ζώνη εντός της Ευρώπης”, επισημαίνει.
* Στην έκθεση του ΙΝΕ επισημαίνετε ότι η εσωτερική υποτίμηση, συνοδεύεται από εσωτερική απαξίωση. Τι ακριβώς εννοείτε;
H εσωτερική υποτίμηση αναφέρεται στη μείωση των μισθών και των συντάξεων που έχουν συντελεστεί στην Ελλάδα με την εφαρμογή των Μνημονίων και έχουν δημιουργήσει συνθήκες πλήρους απαξίωσης της εργασίας οι οποίες εάν συνεχίσουν να επιδεινώνονται τα επόμενα χρόνια, θα συμβάλουν σε μια γενικότερη εσωτερική απαξίωση της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας. Πιο συγκεκριμένα, αυτή η γενική απαξίωση θα αφορά για παράδειγμα, την απαξίωση των γνώσεων του εργατικού δυναμικού, θα αφορά, την αποεπένδυση και διεύρυνση του παραγωγικού και τεχνολογικού ελλείμματος της χώρας.
* Το πρόγραμμα της τρόικας έλεγε ότι μέσω της μείωσης του εργατικού κόστους θα αποκτούσαμε ανταγωνιστικότητα, θα προσελκύαμε ιδιωτικές επενδύσεις. Τώρα έχουμε εκρηκτική αύξηση ανεργίας και είμαστε σε περίοδο αποεπένδυσης. Γιατί δεν γίνονται ιδιωτικές επενδύσεις;
Η πραγματοποίηση μιας ιδιωτικής επένδυσης, ξένης ή εγχώριας, προϋποθέτει κατά βάση ένα σταθερό οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον και ένα περιβάλλον αναπτυγμένων αναπτυξιακών και δικτυακών υποδομών. Επομένως, αν στη φάση αυτή δεν πραγματοποιηθούν δημόσιες επενδύσεις αυτού του περιεχομένου, τότε δεν μπορεί να είναι κανείς αισιόδοξος ότι θα συντελεστεί επανεκκίνηση της οικονομίας για να πραγματοποιηθούν και ιδιωτικές επενδύσεις.
* Η τρόικα όμως “απαγορεύει” ή περιορίζει δραματικά τις δημόσιες επενδύσεις. Με αυτό το δεδομένο υπάρχει κάποια εναλλακτική λύση;
Πράγματι, ο δραματικός περιορισμός των δημοσίων επενδύσεων, κατά την περίοδο της εσωτερικής υποτίμησης 2009-2012, αποτυπώνει την αποτυχία, μεταξύ άλλων, του προγράμματος της τρόικας αναφορικά με την επίτευξη των στόχων μείωσης του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους, παρά τη μείωση μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών. Επομένως, η εναλλακτική λύση συνίσταται στην αύξηση των δημοσίων εσόδων και ως εκ τούτου των δημόσιων και κοινωνικών δαπανών για την τόνωση της οικονομίας, διά μέσου της άμεσης και αποτελεσματικής καταπολέμησης της εισφοροδιαφυγής που φτάνει τα 15 δισ. τον χρόνο, αλλά και της αναδιανομής του εισοδήματος.
* Μήπως τελικά ο στόχος της εσωτερικής υποτίμησης ήταν η ύφεση και η δημιουργία μιας φθηνής εργατικής δύναμης μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο, αντίστοιχης με αυτές των ανατολικών χώρων; Υπενθυμίζω ότι έχει ανοίξει για καλά η συζήτηση για τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ).
Οι στρατηγικοί στόχοι του προγράμματος “διάσωσης” ήταν και είναι η πλήρης απαξίωση της εργασίας και επιλεκτική απαξίωση των επιχειρήσεων. Αυτό επιτυγχάνεται είτε με τη μείωση των μισθών, είτε με τη μείωση των συντάξεων και γενικότερα των κοινωνικών επιδομάτων, είτε με τη δημιουργία ενός άνεργου εφεδρικού στρατού, είτε με την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, όπου μετατρέπουν όλη τη χώρα, αναφορικά με την εργασία, σε μια Ειδική Οικονομική Ζώνη! Έτσι δημιουργούνται οι όροι διαμόρφωσης μιας λατινικής ή ασιατικής Ευρώπης, αποτελούμενης από τις χώρες της μεσογειακής και της ανατολικής Ευρώπης.
* Κύριε Ρομπόλη, με την ανεργία να έχει επιστρέψει στα επίπεδα της δεκαετίας του ’50, τους μισθούς να συγκλίνουν με την Εσθονία και όχι με τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, τελικά μήπως έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι η κοινωνική χρεωκοπία έχει ήδη συντελεστεί για την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας;
Πράγματι, όπως αποδεικνύεται κατά τρόπο τεκμηριωμένο και ποσοτικοποιημένο και με την έκθεση του ΙΝΕ για το 2012, συντελείται στη χώρα νας τα τελευταία τέσσερα χρόνια μια ουσιαστική καθίζηση της κοινωνικής και παραγωγικής βάσης της ελληνικλής οικονομίας και κοινωνίας. Παρ’ όλα αυτά, η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Υπό την προϋπόθεση όμως διαμόρφωσης και υλοποίησης πολιτικών σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο στην κατεύθυνση ενίσχυσης της ρευστότητας και παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας. Και βεβαίως ανασύστασης του κοινωνικού κράτους που σήμερα μετεξελίσσεται σε κράτος φιλανθρωπίας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου