“Ο τηλεοπτικός βόρβορος έχει ανέβει στην επιφάνεια και μολύνει οτιδήποτε κινείται γύρω από αυτόν”
Του Κώστα Καπνίση
Η Ελλάδα του Μνημονίου 3, της διαρκούς οικονομικής ύφεσης και
εξαθλίωσης της συντριπτικής πλειονότητας του λαού, μπαίνει στον βαθύτερο
χειμώνα της Ιστορίας της και στην «αιθαλομίχλη» του οριστικού της
τέλους. Αρκετοί αναλυτές, σοβαροί άνθρωποι και απομονωμένοι από την
στημένη δημοσιότητα, εδώ και πάρα πολύ καιρό λένε με αγωνία ότι ακόμα
δεν έχουμε πιάσει πάτο. Τώρα ξεκινούν όλα.
Η μεγάλη μάχη, η μητέρα όλων των μαχών, τώρα ξεκινά. Είναι κάτι που πλέον μοιάζει αναπόφευκτο. Σύσσωμο το σύστημα της ξεφτίλας και της παρακμής έχει κηρύξει τον πόλεμο στον ελληνικό λαό, ο οποίος με την ανοχή και τη σιωπή του οδηγείται στον αφανισμό. Καθαρή αυτοκτονία χωρίς καμιά αμφιβολία. Αυτοί οι αδίστακτοι τραμπούκοι, οι αλήτες με τις γραβάτες και τα μοσχαναθρεμμένα πουλέν τους ή αλλιώς νέα γενιά, νέο αίμα απατεώνων, είναι προφανές ότι βρίσκονται σε πανικό. Καταλαβαίνουν πως ο χρόνος τους τελειώνει και περικόπτουν ανθρώπινες ζωές οδηγώντας άλλους στην απόγνωση και άλλους στην αυτοκτονία. ..
Γέλια, πανηγυρισμοί και ζητωκραυγές πίσω από κλειστές πόρτες της εξουσίας καταγράφουν αλλεπάλληλες νίκες σε βάρος του κοιμισμένου και ανήμπορου να αντιδράσει πλήθους . Οι «νίκες» αυτές δεν αφορούν βέβαια στη σωτηρία της χώρας και του λαού της. Τους νοιάζει μόνο να διατηρήσουν τα προνόμιά τους. Τους παχυλούς μισθούς, τα πολυτελή αυτοκίνητα, τις δεξιώσεις, την αναγνώριση από τους τηλεοπτικούς «αστέρες» και φίλους τους που δε χάνουν κάθε ευκαιρία να τους προμοτάρουν από τα δελτία των 7 των 8 και των 9 αλλά και τις άλλες εκπομπές τους. Έχουν ακόμα ξεχάσει και τους «καλούς τρόπους» τους και απροκάλυπτα ξεστομίζουν ευθέως τις απειλές τους σε οποιονδήποτε είναι ή νομίζουν ότι είναι εμπόδιο στον δρόμο τους.
Ο τηλεοπτικός βόρβορος έχει ανέβει στην επιφάνεια και μολύνει οτιδήποτε κινείται γύρω από αυτόν. Την ίδια στιγμή οι υπηρέτες τους μιλούν και κάνουν δηλώσεις για αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας στο εξωτερικό και εννοούν την δική τους αξιοπιστία που έχει εδώ και καιρό χαθεί. Η χώρα αυτή μοιάζει με ένα αρρωστημένο σώμα προσβεβλημένο από χιλιάδες ιούς και λοιμώξεις που τυλίγεται στο σάβανό του μη θέλοντας να θεραπεύσει τις πληγές του αλλά να σαπίσει μέσα σε αυτές. Κάποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι αν κλείσουν το σεντόνι τότε το σώμα δε θα προσβληθεί από νέους ιούς και δε θα ξεπηδά από μέσα η δυσωδία. Λανθάνουν. Το πολύ πολύ να κερδίσουν λίγο ακόμα καιρό περνώντας καλά αλλά το τέλος είναι κοντά. Η ελληνική κοινωνία αρνείται πεισματικά να αποτινάξει τα δεσμά της και να απομακρυνθεί από ότι την «τελειώνει». Ίσως δε θέλει να το κάνει. Ίσως πάλι δεν της έχουν απομείνει δυνάμεις ή δεν πιστεύει στην ανατροπή. Την ίδια στιγμή οι βιαστές των θεσμών και της Δημοκρατίας γελούν χαιρέκακα. Η διαφθορά και η σήψη τους γίνεται κεντρικό θέμα στα μεγαλύτερα έντυπα του πλανήτη. Αδυνατούν να πιστέψουν ότι αυτά που γίνονται στην Ελλάδα μπορεί να φτάνουν σε αυτή την ανώτατη κλίμακα διαφθοράς και ξεφτίλας. Τα τελευταία είκοσι χρόνια μιλάμε μόνο για σκάνδαλα που όλα μαζί δεν ξεπερνούν αυτά της διεθνούς κοινότητας. Χρηματιστήριο, Ολυμπιάδα, εξοπλισμοί, Βατοπέδι, υποκλοπές, κουμπάροι, παραδικαστικό, Siemens, συνεντεύξεις τύπου ΑΣΕΠ, δομημένα ομόλογα, ασφαλιστικό, γνωστοί και ως golden boys που ζουν με κρατικό χρήμα αλλά κατά τα άλλα είναι υπέρ της ελεύθερης αγοράς και του καπιταλισμού, αναψυκτήρια, κομιστές, κολλητοί, εισπρακτικές εταιρείες, ενεχυροδανειστήρια, κρατική διαφήμιση στον «υγιή» κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα, φάρμακα, νοσοκομεία, ΜΚΟ, επιχειρηματίες και επενδυτές του ενός ευρώ, θαλασσοδάνεια, καναλοδάνεια, επιταγές, Προσωπικό Ειδικών Θέσεων, σύμβουλοι που έχουν τελειώσει νηπιαγωγείο, λίστες και ληστές και χιλιάδες άλλα. Χιλιάδες όμως.
Κυριολεκτικά και χωρίς καμιά διάθεση υπερβολής. Όλο αυτό το συρφετό της ξεφτίλας, της διαφθοράς, αυτά τα λαμόγια, απαιτούν να παραμείνουν στην εξουσία για να κάνουν την κάθαρση. Από ποιον; Από τον ίδιο τους τον εαυτό; Διαρκώς βγαίνουν και προκαλούν την κοινωνία. Μιλούν και πράττουν απαξιωτικά για τους πολίτες. Τους έχουν οδηγήσει στην ανεργία, στην εξαθλίωση, στην απόγνωση. Τα θλιβερά αυτά εμέσματα που προσβάλλουν την ανθρώπινη φύση έχουν το θράσος και μιλούν και για προτάσεις διεξόδου από την κρίση. Τελευταίο τους χτύπημα ήταν η πρότασή τους οι άνεργοι να δουλεύουν δωρεάν στις επιχειρήσεις τους. Άνθρωποι ανεπάγγελτοι. Άνθρωποι που δεν έχουν ιδρώσει για να βγάλουν ένα μεροκάματο. Άνθρωποι που έχουν μάθει να ζουν με τον πλούτο που παράγει ο εργαζόμενος. Τολμούν αυτά τα σιχάματα της νεοφιλελεύθερης και ακροδεξιάς απόληξης ακόμα και να αρθρώνουν λόγο αντί να εξαφανιστούν στα πολυτελή λαγούμια τους. Αυτοί που αφήνουν έναν λαό να κρυώνει μέσα σε πολικές θερμοκρασίες. Αυτοί που μιλούν για κοινωνικό δίκτυ προστασίας και εννοούν την ελεημοσύνη. Αυτή την Ελλάδα ονειρεύονται αυτοί που τους ρίχνει από την εξουσία όχι ο λαός (δυστυχώς) αλλά ο κατακτητής που οι ίδιοι έμπασαν από την Κερκόπορτα νομίζοντας ότι οι αποικιοκράτες θα τους σεβαστούν και θα τους κρατήσουν στις θέσεις τους τώρα που έρχονται. Αυτοί που δε ντρέπονται να απεμπολούν την εθνική κυριαρχία προκειμένου να μη χάσουν τα προνόμιά τους. Αυτοί που τολμάνε κόβοντας πρωτοχρονιάτικες πίτες να λένε μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι κρατούν μαχαίρι. Για να το στρέψουν άραγε που; Στην ελληνική κοινωνία; Τι άλλο προτίθενται αλήθεια να κάνουν; Να την οδηγήσουν σε εμφύλιο; Ναι, είναι ικανοί να το κάνουν. Είναι αδίστακτοι. Λειτουργούν με όρους Μαφίας χωρίς να σέβονται ακόμα και τους άγραφους νόμους αυτής. Σχεδόν τελείωσαν με τις αποταμιεύσεις των πολιτών και τώρα βάζουν πλώρη για την όποια ακίνητη περιουσία του λαού. Τα θέλουν όλα. Δε θέλουν να αφήσουν τίποτε όρθιο. Θέλουν να καταστήσουν τον πολίτη ανδράποδο. Ας μη γελιόμαστε. Αυτά δε συμβαίνουν μόνο εδώ αλλά και σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Νότο. Εμείς είμαστε απλά το πειραματόζωο.
Γίνονται και στην Ευρώπη αυτά αλλά με περισσότερο στυλ και πιο μεθοδευμένα. Για αυτό άλλωστε και καταργείται η πολιτική και προοωθούνται οι «μεταρρυθμιστές» τεχνοκράτες ή αλλιώς και άνθρωποι των τραπεζών. Στην Ελλάδα ήταν πιο εύκολο αυτό να γίνει πρώτο γιατί όπως γράφτηκε κάπου πρόσφατα αυτή η χώρα έχει ως οικονομική – επιχερηματική – πολιτική ελίτ μερικούς κατσαπλιάδες που κυβερνούν τους χαχόλους. Ρίξε τον Έλληνα στο δίπολο, τον φανατισμό και την πόλωση και του τα έχεις πάρει όλα χωρίς να το καταλάβει. Για αυτό άλλωστε και πέτυχαν τον στόχο τους. Είναι άριστοι γνώστες της ψυχολογίας των μαζών αλλά θλιβεροί γκεμπελίσκοι. Ακόμα και τώρα στις δημοσκοπήσεις εξακολουθούν κάποιοι και στηρίζουν τους βιαστές τους. Το λέμε και το γράφουμε. Όρια η ξεφτίλα δε γνωρίζει. Ραγιαδισμό επίσης. Το παιγνίδι μοιάζει χαμένο αλλά η αίσθηση ότι κάτι υπάρχει εκεί έξω που μπορεί να ανακόψει την πορεία προς το τέλος υπάρχει. Τώρα τελευταία κάτι αρχίζει να κινείται. Κάτι πάλλεται. Μια τελευταία ελπίδα υπάρχει. Το αν θα πεθάνει τελευταία λίγη σημασία έχει.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι για να αντιμετωπίσεις αυτή τη συμμορία που έχει βαλθεί να ξεκάνει τον ελληνικό λαό δε χρειάζονται «καθωσπρεπισμοί» και ευγένειες. Δε μπορείς να πολεμήσεις τον εχθρό με μισόλογα ούτε και να του προσφέρεις λουλούδια όταν όλα του τα «όπλα» είναι στραμμένα πάνω σου. Η κόπρος του Αυγεία μπορεί να καθαριστεί ακόμα και μέσα σε μια ημέρα αρκεί να φτιάξεις τα χαντάκια και να βάλεις τον λαό που μοιάζει χαμένος και ανήμπορος να κυλήσει μέσα σε αυτά ως χείμαρρος και να καθαρίσει τις ακαθαρσίες. Δεν αρκεί απλά να μπεις μπροστά αλλά και να ξέρεις να κάνεις τη δουλειά. Έτσι και αλλιώς μπροστά είσαι τούτη την στιγμή μέσα στην κοινωνία αλλά δεν έχεις άπειρο χρόνο. Μη το υποτιμάς αυτό. Εκεί βρίσκεται όλο το μυστικό της επιτυχίας του εγχειρήματος που πριν λίγο καιρό ξεκίνησες. Η κατάλληλη στιγμή και αυτή η στιγμή είναι τώρα. Προχώρα λοιπόν. Έχεις τις απαραίτητες μονάδες και τους στρατηγούς για να το κάνεις. So, do the job. Απομάκρυνε όσους δε θέλουν και δε μπορούν και περί άλλων τυρβάζουν και κάνε τη δουλειά. Τα χαντάκια όμως πρέπει να τα φτιάξεις εσύ. Ξέρεις ποιος είσαι εσύ. Φτιάξε τα και ο λαός ενωμένος ως ένα μεγάλο ποτάμι θα σε ακολουθήσει. Μόνο φτιάξε τα γρήγορα. Άλλος χρόνος δεν υπάρχει…
periodista.gr
Η μεγάλη μάχη, η μητέρα όλων των μαχών, τώρα ξεκινά. Είναι κάτι που πλέον μοιάζει αναπόφευκτο. Σύσσωμο το σύστημα της ξεφτίλας και της παρακμής έχει κηρύξει τον πόλεμο στον ελληνικό λαό, ο οποίος με την ανοχή και τη σιωπή του οδηγείται στον αφανισμό. Καθαρή αυτοκτονία χωρίς καμιά αμφιβολία. Αυτοί οι αδίστακτοι τραμπούκοι, οι αλήτες με τις γραβάτες και τα μοσχαναθρεμμένα πουλέν τους ή αλλιώς νέα γενιά, νέο αίμα απατεώνων, είναι προφανές ότι βρίσκονται σε πανικό. Καταλαβαίνουν πως ο χρόνος τους τελειώνει και περικόπτουν ανθρώπινες ζωές οδηγώντας άλλους στην απόγνωση και άλλους στην αυτοκτονία. ..
Γέλια, πανηγυρισμοί και ζητωκραυγές πίσω από κλειστές πόρτες της εξουσίας καταγράφουν αλλεπάλληλες νίκες σε βάρος του κοιμισμένου και ανήμπορου να αντιδράσει πλήθους . Οι «νίκες» αυτές δεν αφορούν βέβαια στη σωτηρία της χώρας και του λαού της. Τους νοιάζει μόνο να διατηρήσουν τα προνόμιά τους. Τους παχυλούς μισθούς, τα πολυτελή αυτοκίνητα, τις δεξιώσεις, την αναγνώριση από τους τηλεοπτικούς «αστέρες» και φίλους τους που δε χάνουν κάθε ευκαιρία να τους προμοτάρουν από τα δελτία των 7 των 8 και των 9 αλλά και τις άλλες εκπομπές τους. Έχουν ακόμα ξεχάσει και τους «καλούς τρόπους» τους και απροκάλυπτα ξεστομίζουν ευθέως τις απειλές τους σε οποιονδήποτε είναι ή νομίζουν ότι είναι εμπόδιο στον δρόμο τους.
Ο τηλεοπτικός βόρβορος έχει ανέβει στην επιφάνεια και μολύνει οτιδήποτε κινείται γύρω από αυτόν. Την ίδια στιγμή οι υπηρέτες τους μιλούν και κάνουν δηλώσεις για αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας στο εξωτερικό και εννοούν την δική τους αξιοπιστία που έχει εδώ και καιρό χαθεί. Η χώρα αυτή μοιάζει με ένα αρρωστημένο σώμα προσβεβλημένο από χιλιάδες ιούς και λοιμώξεις που τυλίγεται στο σάβανό του μη θέλοντας να θεραπεύσει τις πληγές του αλλά να σαπίσει μέσα σε αυτές. Κάποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι αν κλείσουν το σεντόνι τότε το σώμα δε θα προσβληθεί από νέους ιούς και δε θα ξεπηδά από μέσα η δυσωδία. Λανθάνουν. Το πολύ πολύ να κερδίσουν λίγο ακόμα καιρό περνώντας καλά αλλά το τέλος είναι κοντά. Η ελληνική κοινωνία αρνείται πεισματικά να αποτινάξει τα δεσμά της και να απομακρυνθεί από ότι την «τελειώνει». Ίσως δε θέλει να το κάνει. Ίσως πάλι δεν της έχουν απομείνει δυνάμεις ή δεν πιστεύει στην ανατροπή. Την ίδια στιγμή οι βιαστές των θεσμών και της Δημοκρατίας γελούν χαιρέκακα. Η διαφθορά και η σήψη τους γίνεται κεντρικό θέμα στα μεγαλύτερα έντυπα του πλανήτη. Αδυνατούν να πιστέψουν ότι αυτά που γίνονται στην Ελλάδα μπορεί να φτάνουν σε αυτή την ανώτατη κλίμακα διαφθοράς και ξεφτίλας. Τα τελευταία είκοσι χρόνια μιλάμε μόνο για σκάνδαλα που όλα μαζί δεν ξεπερνούν αυτά της διεθνούς κοινότητας. Χρηματιστήριο, Ολυμπιάδα, εξοπλισμοί, Βατοπέδι, υποκλοπές, κουμπάροι, παραδικαστικό, Siemens, συνεντεύξεις τύπου ΑΣΕΠ, δομημένα ομόλογα, ασφαλιστικό, γνωστοί και ως golden boys που ζουν με κρατικό χρήμα αλλά κατά τα άλλα είναι υπέρ της ελεύθερης αγοράς και του καπιταλισμού, αναψυκτήρια, κομιστές, κολλητοί, εισπρακτικές εταιρείες, ενεχυροδανειστήρια, κρατική διαφήμιση στον «υγιή» κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα, φάρμακα, νοσοκομεία, ΜΚΟ, επιχειρηματίες και επενδυτές του ενός ευρώ, θαλασσοδάνεια, καναλοδάνεια, επιταγές, Προσωπικό Ειδικών Θέσεων, σύμβουλοι που έχουν τελειώσει νηπιαγωγείο, λίστες και ληστές και χιλιάδες άλλα. Χιλιάδες όμως.
Κυριολεκτικά και χωρίς καμιά διάθεση υπερβολής. Όλο αυτό το συρφετό της ξεφτίλας, της διαφθοράς, αυτά τα λαμόγια, απαιτούν να παραμείνουν στην εξουσία για να κάνουν την κάθαρση. Από ποιον; Από τον ίδιο τους τον εαυτό; Διαρκώς βγαίνουν και προκαλούν την κοινωνία. Μιλούν και πράττουν απαξιωτικά για τους πολίτες. Τους έχουν οδηγήσει στην ανεργία, στην εξαθλίωση, στην απόγνωση. Τα θλιβερά αυτά εμέσματα που προσβάλλουν την ανθρώπινη φύση έχουν το θράσος και μιλούν και για προτάσεις διεξόδου από την κρίση. Τελευταίο τους χτύπημα ήταν η πρότασή τους οι άνεργοι να δουλεύουν δωρεάν στις επιχειρήσεις τους. Άνθρωποι ανεπάγγελτοι. Άνθρωποι που δεν έχουν ιδρώσει για να βγάλουν ένα μεροκάματο. Άνθρωποι που έχουν μάθει να ζουν με τον πλούτο που παράγει ο εργαζόμενος. Τολμούν αυτά τα σιχάματα της νεοφιλελεύθερης και ακροδεξιάς απόληξης ακόμα και να αρθρώνουν λόγο αντί να εξαφανιστούν στα πολυτελή λαγούμια τους. Αυτοί που αφήνουν έναν λαό να κρυώνει μέσα σε πολικές θερμοκρασίες. Αυτοί που μιλούν για κοινωνικό δίκτυ προστασίας και εννοούν την ελεημοσύνη. Αυτή την Ελλάδα ονειρεύονται αυτοί που τους ρίχνει από την εξουσία όχι ο λαός (δυστυχώς) αλλά ο κατακτητής που οι ίδιοι έμπασαν από την Κερκόπορτα νομίζοντας ότι οι αποικιοκράτες θα τους σεβαστούν και θα τους κρατήσουν στις θέσεις τους τώρα που έρχονται. Αυτοί που δε ντρέπονται να απεμπολούν την εθνική κυριαρχία προκειμένου να μη χάσουν τα προνόμιά τους. Αυτοί που τολμάνε κόβοντας πρωτοχρονιάτικες πίτες να λένε μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι κρατούν μαχαίρι. Για να το στρέψουν άραγε που; Στην ελληνική κοινωνία; Τι άλλο προτίθενται αλήθεια να κάνουν; Να την οδηγήσουν σε εμφύλιο; Ναι, είναι ικανοί να το κάνουν. Είναι αδίστακτοι. Λειτουργούν με όρους Μαφίας χωρίς να σέβονται ακόμα και τους άγραφους νόμους αυτής. Σχεδόν τελείωσαν με τις αποταμιεύσεις των πολιτών και τώρα βάζουν πλώρη για την όποια ακίνητη περιουσία του λαού. Τα θέλουν όλα. Δε θέλουν να αφήσουν τίποτε όρθιο. Θέλουν να καταστήσουν τον πολίτη ανδράποδο. Ας μη γελιόμαστε. Αυτά δε συμβαίνουν μόνο εδώ αλλά και σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Νότο. Εμείς είμαστε απλά το πειραματόζωο.
Γίνονται και στην Ευρώπη αυτά αλλά με περισσότερο στυλ και πιο μεθοδευμένα. Για αυτό άλλωστε και καταργείται η πολιτική και προοωθούνται οι «μεταρρυθμιστές» τεχνοκράτες ή αλλιώς και άνθρωποι των τραπεζών. Στην Ελλάδα ήταν πιο εύκολο αυτό να γίνει πρώτο γιατί όπως γράφτηκε κάπου πρόσφατα αυτή η χώρα έχει ως οικονομική – επιχερηματική – πολιτική ελίτ μερικούς κατσαπλιάδες που κυβερνούν τους χαχόλους. Ρίξε τον Έλληνα στο δίπολο, τον φανατισμό και την πόλωση και του τα έχεις πάρει όλα χωρίς να το καταλάβει. Για αυτό άλλωστε και πέτυχαν τον στόχο τους. Είναι άριστοι γνώστες της ψυχολογίας των μαζών αλλά θλιβεροί γκεμπελίσκοι. Ακόμα και τώρα στις δημοσκοπήσεις εξακολουθούν κάποιοι και στηρίζουν τους βιαστές τους. Το λέμε και το γράφουμε. Όρια η ξεφτίλα δε γνωρίζει. Ραγιαδισμό επίσης. Το παιγνίδι μοιάζει χαμένο αλλά η αίσθηση ότι κάτι υπάρχει εκεί έξω που μπορεί να ανακόψει την πορεία προς το τέλος υπάρχει. Τώρα τελευταία κάτι αρχίζει να κινείται. Κάτι πάλλεται. Μια τελευταία ελπίδα υπάρχει. Το αν θα πεθάνει τελευταία λίγη σημασία έχει.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι για να αντιμετωπίσεις αυτή τη συμμορία που έχει βαλθεί να ξεκάνει τον ελληνικό λαό δε χρειάζονται «καθωσπρεπισμοί» και ευγένειες. Δε μπορείς να πολεμήσεις τον εχθρό με μισόλογα ούτε και να του προσφέρεις λουλούδια όταν όλα του τα «όπλα» είναι στραμμένα πάνω σου. Η κόπρος του Αυγεία μπορεί να καθαριστεί ακόμα και μέσα σε μια ημέρα αρκεί να φτιάξεις τα χαντάκια και να βάλεις τον λαό που μοιάζει χαμένος και ανήμπορος να κυλήσει μέσα σε αυτά ως χείμαρρος και να καθαρίσει τις ακαθαρσίες. Δεν αρκεί απλά να μπεις μπροστά αλλά και να ξέρεις να κάνεις τη δουλειά. Έτσι και αλλιώς μπροστά είσαι τούτη την στιγμή μέσα στην κοινωνία αλλά δεν έχεις άπειρο χρόνο. Μη το υποτιμάς αυτό. Εκεί βρίσκεται όλο το μυστικό της επιτυχίας του εγχειρήματος που πριν λίγο καιρό ξεκίνησες. Η κατάλληλη στιγμή και αυτή η στιγμή είναι τώρα. Προχώρα λοιπόν. Έχεις τις απαραίτητες μονάδες και τους στρατηγούς για να το κάνεις. So, do the job. Απομάκρυνε όσους δε θέλουν και δε μπορούν και περί άλλων τυρβάζουν και κάνε τη δουλειά. Τα χαντάκια όμως πρέπει να τα φτιάξεις εσύ. Ξέρεις ποιος είσαι εσύ. Φτιάξε τα και ο λαός ενωμένος ως ένα μεγάλο ποτάμι θα σε ακολουθήσει. Μόνο φτιάξε τα γρήγορα. Άλλος χρόνος δεν υπάρχει…
periodista.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου