Σκεφτόμουν καθώς άκουγα τον Έλληνα Πρωθυπουργό χτες, αλλά και καθώς ακούω καθημερινά τους υποψήφιους βουλευτές της Κύπρου πως το να μιλάς διαρκώς και να μη λες τίποτα, είναι μια μεγάλη τέχνη και τεχνική, που στο τέλος σαν αποτέλεσμα έχει την πλήρη νάρκωση της κοινωνίας. Επιχείρησα να μιμηθώ το ύφος τους, και για την ιστορία σημειώνω πως χρειάστηκα μόλις 15 λεπτά για να γράψω αυτό το… εθνικής σημασίας διάγγελμα:
Είναι πια καιρός, να μιλήσουμε συγκεκριμένα και να δώσουμε στο λαό να καταλάβει τι ακριβώς θα κάνουμε για να βγει η χώρα από τη βαθιά κρίση στην οποία έχει περιέλθει.
Είναι καιρός, να αφήσουμε πίσω την ξύλινη γλώσσα του χτες, και να μιλήσουμε με εκείνο τον τρόπο που μπορεί να ανταποκριθεί στις αγωνίες, στις εύλογες αγωνίες που διακατέχουν τους πολίτες μας και τους προβληματίζουν.
Είμαι εδώ σήμερα για να κάνω προτάσεις που δίνουν διέξοδο, που δημιουργούν προϋποθέσεις για ένα καλύτερο μέλλον, για ένα μέλλον απαλλαγμένο από τα λάθη του παρελθόντος, απαλλαγμένο από τα όσα βρήκαμε μπροστά μας, από όσα κληρονομήσαμε από τη φαυλότητα που εγκατέστησε η σημερινή αντιπολίτευση, τότε κυβέρνηση.
Θα είμαι σαφής, και ας γίνω δυσάρεστος σε ορισμένους.
Θα είμαι ειλικρινής και ας μην το έχουν συνηθίσει κάποια αυτιά.
Θα είμαι ευθύς, και ας ενοχλήσω αυτούς που θεωρούν τους «πλάγιους τρόπους» ως τους μοναδικούς.
Εμείς, έχουμε και όραμα και σχέδιο για να κάνουμε το όραμα πράξη.
Εμείς, αφουγκραζόμαστε και τις αγωνίες αλλά και τις ελπίδες του λαού μας.
Είμαστε εδώ, με προτάσεις, που ασφαλώς θα τεθούν σε δημόσια διαβούλευση, αλλά που πάντως, βάζουν το πρώτο κεντρικό πλαίσιο μέσα στο οποίο η χώρα θα πρέπει να κινηθεί όχι μόνο για να βγει από την κρίση αλλά και για να ξαναμπεί στο δρόμο της ευημερίας που αξίζει σε όλους και όλες.
Το εκπαιδευτικό μας σύστημα, νοσεί.
Το σύστημα Υγείας επίσης ασθενεί βαρέως.
Η οικονομία μας, φορτωμένη με τεράστια ελλείμματα, βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού.
Εμείς, τα αλλάζουμε όλα.
Με στοχευμένες παρεμβάσεις σε σχολεία και πανεπιστήμια.
Με διορθωτικές κινήσεις στην Περίθαλψη.
Με ενέργειες που απελευθερώνουν τις επενδυτικές δυνάμεις που αποζητούν ευκαιρίες στην χώρα μας.
Εμείς, όπως βλέπετε, δεν διστάζουμε να χώσουμε το μαχαίρι στο κόκαλο, να θίξουμε κακώς κείμενα, να διαγράψουμε πρακτικές του παρελθόντος.
Γνωρίζω, γνωρίζουμε, πως η προσπάθεια είναι επίπονη.
Απαιτούνται θυσίες, από όλους. Από όλους μας.
Σε αυτόν τον δύσκολο δρόμο, θα ματώσουμε. Αλλά, θα βγούμε στο τέλος νικητές.
Γιατί, ο λαός μας εμπιστεύεται, γιατί είναι από όλους αντιληπτό πως η εποχή των ευχολόγιων τελείωσε, γιατί εμείς, λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.
Και θα σας διαβάσω τώρα, το γράμμα που μου έστειλε ένας απλός πολίτης.
Ένας συμπολίτης μας, συνταξιούχος:
«Κύριε Πρόεδρε, είμαι 72 χρόνων και ζω με μία σύνταξη των 377 ευρώ και 35 σεντ. Θέλω να σας πω, πως αν το έθνος έχει πραγματικά ανάγκη, θα δεχτώ την περικοπή της στα 300 ακόμα και 250 ή 200 ευρώ. Αν πρέπει, πάρτε την όλη! Για μένα μην ανησυχείτε, έχω αρκετά καλή υγεία και θα προσέχω να μην αρρωστήσω ώστε να μη χρειαστώ φάρμακα. Για την πίεση που έχω, δεν πειράζει, την Παρασκευή μετά τη Λαϊκή αγορά, πάντα βρίσκω 7-8 σκόρδα. Για φαγητό, θα βολευτώ στο συσσίτιο της ενορίας μου, μαγειρεύουν κάτι κυρίες της γειτονιάς και ο φιδές της κυρίας Κούλας μαθαίνω είναι εξαιρετικός. Εγώ κύριε Πρόεδρε, τη ζωή μου την έζησα, δούλεψα 55 χρόνια , πολλά 8ωρα, ακόμα περισσότερα 12ωρα και αρκετά 16ωρα για να σπουδάσω τα παιδιά μου, που προχθές έφυγαν για την Αυστραλία το ένα και τη Γερμανία το άλλο, από αγάπη για την πατρίδα να μην τα έχετε έγνοια κι αυτά, καθώς έχετε τόσα στο κεφάλι σας.
Κύριε Πρόεδρε της Κυβερνήσεως, εγώ σας αγαπώ και αγαπώ ακόμα πιο πολύ την Ελλάδα μας. Για αυτό, θα κάνω ότι μου ζητήσετε. Τον κύριο Άκη με τα υποβρύχια και τα άλλα κόλπα,, ήθελα να σας πω, γιατί είμαι παλιός ψηφοφόρος σας, μην τον παρεξηγείτε σας παρακαλώ. Είναι καλό παιδί και ότι έκανε το έκανε για το καλό. Για το καλό του δηλαδή, αλλά δεν πειράζει, πατριωτάκι είναι, οπότε το καλό του είναι και δικό μου. Πείτε μόνο σε εκείνο το παλικαράκι που έχετε βάλει στο Υπουργείο Εξωτερικών, τον Δημητράκη, να πάει σε έναν γιατρό να βγάλει το μπαστούνι που έχει καταπιεί, θα πρέπει να πονάει έτσι όπως στέκεται ο έρμος. Να σας πω και την αμαρτία μου τώρα, είχα κάτι οικονομίες, δυόμιση χιλιάδες ευρώ, που ήθελα να τα καταθέσω στον Εθνικό Λογαριασμό που άνοιξε ο κύριος Πετσάλνικος, αλλά με πρόλαβε η εφορία καθώς πραγματικά, είχα ένα χρέος εδώ και λίγα χρόνια, από τότε που έτρεχα να θάψω την συγχωρεμένη τη Παναγιώτα τη γυναίκα μου και ο σεβαστός μου Πάτερ Ηλίας δεν έκανε ούτε την κηδεία χωρίς όλα τα λεφτά μπροστά. Τι να κάνω κι εγώ, έδωσα ότι είχα για την κηδεία και δεν πλήρωσα το χρέος μου στην πατρίδα.
Συνεχίστε κύριε Πρόεδρε τις προσπάθειες σας.
Είμαι βέβαιος, πως στις επόμενες εκλογές όλοι θα σας ανταμείψουμε όπως ακριβώς σας αξίζει. Με τιμή, Μ.Μ.»
Αυτός είναι κυρίες και κύριοι, ο υπερήφανος λαός μας.
Έτοιμος να ματώσει, να υποστεί κάθε θυσία προκειμένου η Ελλάδα να πάει μπροστά.
Κλείνω, λέγοντας πως θα μείνουμε αταλάντευτοι σε όσα είπαμε και καλούμε τις άλλες πολιτικές δυνάμεις σε δημιουργικό διάλογο πάνω στις προτάσεις μας...
Αφορμή για το κείμενο, στάθηκε αυτό εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=cWdFcEyb6mQ&feature=youtu.be
tvxs.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου