Το επιχείρημα αυτό είναι αφενός ανορθολογικό και ηττοπαθές από πλευράς όσων το επικαλούνται, αφετέρου ψευδές. Ηττοπαθές διότι αυτό που πρεσβεύει είναι πως μια στρατηγική που εγνωσμένα αποτυγχάνει πρέπει να εξακολουθήσει να εφαρμόζεται έως ότου οι εφαρμοστές και εμπνευστές της πειστούν ότι υπάρχει και άλλη στρατηγική. Θα αποδεχόμασταν σε έναν πόλεμο- μια που η συζήτηση περί εμπολέμου είναι τόσο διαδεδομένη- να εφαρμόζουμε μια στρατηγική που μας οδηγεί σε συντριβή έως ότου πειστεί το στρατηγείο που ευθύνεται για τη σύλληψη και εφαρμογή της, ότι υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική ή θα αλλάζαμε και το στρατηγείο και τη στρατηγική του άρδην ως προϋπόθεση υλοποίησης ενός άλλου σχεδίου; Ανορθολογικό διότι προωθεί την άποψη ότι η όποια άλλη στρατηγική είναι εν τοις πράγμασι ανεφάρμοστη, υιοθετώντας μια μοιρολατρική και σχεδόν μεταφυσική αντίληψη περί νεοφιλελεύθερου μονοδρόμου.
Δεύτερον, είναι ψευδές το επιχείρημα περί ανυπαρξίας άλλης στρατηγικής διότι τόσο εκτός ΠΑΣΟΚ, όσο και εντός ΠΑΣΟΚ κατατέθηκαν αυτά τα δύο χρόνια μια σειρά εναλλακτικών στρατηγικών εξόδου από την κρίση. Αντί όμως η πρώην και η νυν κυβέρνηση να διαβουλευτούν με τις δυνάμεις που πρότειναν τις εναλλακτικές αυτές προτίμησαν να λοιδωρήσουν κάθε προοδευτική φωνή, να τη φιμώσουν και να υιοθετήσουν ολοένα αντιδραστικότερες απόψεις.
Αναφέρω παρακάτω ορισμένους άξονες πολιτικής που έχουν κατατεθεί με διάφορες παραλλαγές σε όλες τις συνεδριάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ ήδη πριν από την υπογραφή του μνημονίου και με συλλογικό τρόπο από το Σεπτέμβριο του 2010 και έπειτα. Όχι διότι συνιστούν το πλήρες σχέδιο μιας άλλης στρατηγικής αλλά γιατί- όπως και άλλες συνεισφορές- θα μπορούσαν να έχουν αποτελέσει και μπορούν να αποτελέσουν και τώρα, βάση συζήτησης για την προοδευτική έξοδο από την κρίση, συνδυάζοντας θεωρία και πράξη. Μια συζήτηση που φυσικά πρέπει να εμβαθύνει κι άλλο και να ενταθεί άμεσα μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας. Σημειωτέον ότι όταν κατατέθηκε το κείμενο αυτό, ειδικά η θέση για αναδιάρθρωση του χρέους λοιδωρήθηκε από καταστροφική έως προδοτική.
Το παρακάτω λοιπόν είναι τμήμα ενός κειμένου που κατατέθηκε από 34 μέλη του ΠΑΣΟΚ, στη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ στις 3 Σεπτεμβρίου 2010 και έκτοτε κόσμησε κάποιο συρτάρι στην Ιπποκράτους:
“Εξειδίκευση της εναλλακτικής στρατηγικής και πολιτικές:www.harta.gr
Στο πλαίσιο των παραπάνω θέσεών μας θεωρούμε ότι σε κομβικές κατευθύνσεις του κυβερνητικού έργου πρέπει να ακολουθηθούν- χωρίς να πρόκειται για εξαντλητική απαρίθμηση- οι παρακάτω πολιτικές:
1. Η κυβέρνηση μέσα από μια γενναία – και αυτοκριτική- στροφή της πολιτικής της πρέπει να ρίξει γέφυρες στη δοκιμαζόμενη κοινωνία αλλά και προς τις προοδευτικές, σοσιαλιστικές δυνάμεις, προκειμένου να ανατραπούν οι αντιλαϊκές επιπτώσεις του μνημονίου.
2. Στο επίπεδο της διεθνούς πολιτικής μας είναι απολύτως απαραίτητο να ξεφύγουμε από ένα συγκεκριμένο «καρτέλ» δανειστών- τοκογλύφων που δρουν εις βάρος της χώρας. Οι χώρες του BRIC και οι αραβικές χώρες προσφέρουν τέτοια προοπτική. Η εξεύρεση εναλλακτικών πιστωτών θα μπορούσε να λάβει χαρακτηριστικά στρατηγικών συνεργασιών και σε καμία περίπτωση αποικιακού χαρακτήρα, ετεροβαρών συμφωνιών. Χρειάζεται για ένα συνολικό, κυβερνητικό σχέδιο για το πώς στρατηγικοί τομείς όπως ο σιδηρόδρομος, οι θαλάσσιες μεταφορές και οι λιμενικές υποδομές, ο δημόσιος τραπεζικός τομέας και η ακίνητη περιουσία του δημοσίου, η πράσινη ανάπτυξη και η φαρμακευτική βιομηχανία, τα ΑΕΙ μας θα μπορούσαν χωρίς να πωληθούν και χωρίς να από- εθνικοποιηθούν να αποτελέσουν πεδίο διεθνών συμφωνιών που θα συνδυάζονται με ένα αποτελεσματικό και εναλλακτικό πρόγραμμα μακροχρόνιου και χαμηλότοκου δανεισμού. Φυσικά ανάλογες είναι και οι ανάγκες για συνολικό γεωπολιτικό επαναπροσανατολισμό της χώρας.
3. Πρέπει να καταθέσουμε την πρόταση για συνολική, επιθετική επαναδιαπραγμάτευση χρέους διεθνώς και ειδικά από τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Ένα επιθετικό μέτωπο απέναντι στους μονεταριστές και τους νεοφιλελεύθερους διεθνώς.
4. Απευθείας επαναδιαπραγμάτευση του χρέους μας με τους κύριους πιστωτές μας προκειμένου να επιμηκυνθεί η αποπληρωμή του και τμήμα του να μειωθεί. Δεν ισοδυναμεί σε κάθε περίπτωση με στάση πληρωμών..
5. Συμμαχία σε ευρωπαϊκό επίπεδο για εκ βάθρων αλλαγή των θεμελίων του ευρώ από τη μονεταριστική, υφεσιακή βάση του σε μια αναπτυξιακή κατεύθυνση με έμφαση σε αναπτυξιακή κατεύθυνση, με κοινωνικό χαρακτήρα. Η Ευρώπη δε χρειάζεται άλλον ένα μηχανισμό επιβολής σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας και λιτότητας με τεράστιο κόστος για την ανάπτυξη και τις κοινωνικές παροχές. Μηχανισμός στήριξης προς όφελος των εργαζομένων και του κοινωνικού κράτους. Πολιτική αναδιανομής εισοδήματος σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη εσωτερικά αλλά και διακρατικά ούτως ώστε να γεφυρωθεί το χάσμα Βορρά- Νότου, χωρίς καμία συμμετοχή του ΔΝΤ. Πανευρωπαϊκή ρύθμιση του τραπεζικού και χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Έκδοση ευρωομολόγου, άρνηση αναγνώρισης από την ΕΕ των εκθέσεων πιστοληπτικής αξιολόγησης του καρτέλ των ανάλογων οίκων και δημοκρατικός έλεγχος των αποφάσεων της ΕΚΤ. Ενιαία ευρωπαϊκή φορολογική πολιτική. Γενναία πολιτική παραγωγικού επανασχεδιασμού συνολικά της ευρωπαϊκής οικονομίας και αντίστοιχο ταμείο χρηματοδότησης. Ανταγωνιστικότητα στη βάση της παραγωγικότητας και της ενίσχυσης –και- της εσωτερικής ζήτησης με την είσοδο στον οικονομικό κύκλο περιθωριοποιούμενων και φτωχοποιούμενων στρωμάτων , όχι στη βάση της φτωχοποίησης. Εγκατάλειψη της “flexicurity” και προσανατολισμός προς την καλά αμειβόμενη, σταθερή εργασία για όλους. Ευρώπη του κοινωνικού κράτους και της δημοκρατίας.
6. Στο εσωτερικό της χώρας, άμεση εθνικοποίηση τμήματος του τραπεζικού τομέα, με δημιουργία ισχυρού δημόσιου τραπεζικού πυλώνα και αλλαγή του τρόπου λειτουργίας του προς κατεύθυνση αναπτυξιακή και κοινής ωφέλειας. Αξιοποίηση μέρους των τραπεζικών καταθέσεων για τον άμεσο δανεισμό του κράτους. Το τραπεζικό σύστημα εξακολουθεί να δανείζεται από την ΕΚΤ με 1% και να δανείζει το ελληνικό δημόσιο με πολλαπλάσια επιτόκια. Έκτακτη φορολόγηση της θεσμικής κερδοσκοπίας εις βάρος της χώρας, τα ποσά εκ της οποίας θα διατεθούν είτε στην ανάπτυξη, είτε στη δημοσιονομική εξισορρόπηση. Τράπεζα των φτωχών σύμφωνα με τα διεθνή προηγούμενα.
7. Αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου, όχι με εκποίησή της και υπέρ των ασφαλιστικών ταμείων.
8. Επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων εκμετάλλευσης των μεγάλων δημοσίων έργων που έχουν παραχωρηθεί σε ξένες επιχειρήσεις, παρότι οι τελευταίες είχαν εξαιρετικά μικρή συμμετοχή στην κατασκευή τους, με στόχο τη δημόσια εκμετάλλευση των μεγάλων έργων.
9. Αναδιάταξη του πρωτογενούς τομέα στη βάση αγροτικών, συνεταιριστικών επιχειρήσεων, που θα συγκεντροποιήσουν την αγροτική παραγωγή και το απαιτούμενο κεφάλαιο, θα λειτουργούν δημοκρατικά αλλά και επιχειρηματικά, θα εξασφαλίζουν την παραγωγή, τυποποίηση και εμπορία του προϊόντος, θα μειώσουν την εξάρτηση σταδιακά του αγρότη από τις κοινοτικές επιδοτήσεις, θα δημιουργήσουν τα προϊόντα ετικέτας και εν τέλει θα ωθήσουν και σε καινοτομίες στις καλλιέργειες, όπως και σε καινούριες καλλιέργειες. Παράλληλα έτσι θα χτυπηθούν οι μεσάζοντες και τα καρτέλ.
10. Βασικός πυλώνας για το δευτερογενή τομέα μπορεί να είναι η πράσινη ανάπτυξη διά της παραγωγής των εξαρτημάτων που απαιτούνται για τις ΑΠΕ και τις νέες μορφές ενέργειες από βιομηχανίες στη χώρα μας, με την παροχή ισχυρών κινήτρων πολλών ειδών για τέτοιου είδους επενδύσεις.
11. Έτερος πυλώνας ανάπτυξης του δευτερογενούς τομέα μπορεί να είναι και το μέρισμα αμυντικής βιομηχανίας. Αξιοποιώντας του ήδη υπάρχοντες και αποφασισμένους εξοπλισμούς ή αυτούς που κρίνονται ως απαραίτητοι, να προχωρήσει η Ελλάδα στη σύναψη μακροχρόνιων συμβολαίων αγοράς οπλικών συστημάτων στη βάση τριών «πυλώνων» κριτηρίων: των αμιγώς στρατιωτικών κριτηρίων, της δυνατότητας συμπαραγωγής τους στη χώρα μας και της δέσμευσης από πλευράς της χώρας προέλευσης των οπλικών συστημάτων σε αντίστοιχα μακροχρόνια αγορά ελληνικών ομολόγων.
12. Κίνητρα για την αναδιάταξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες είναι συχνά- όχι πάντα- πολύ μικρές και παρωχημένες για να επιβιώσουν. Νομοσχέδιο για άλλου τύπου μικρομεσαίες επιχειρήσεις, κύρια με συμμετοχή νέων επιστημόνων- πχ. νομικών, λογιστών, γεωπόνων, μηχανικών- που θα αναλάβουν τη δημιουργία των πράσινων γειτονιών. Ο στόχος πρέπει να είναι το σύνολο σχεδόν της πράσινης οικονομίας, πλην της παραγωγής του υλικού να ανατεθεί σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις. Θα πρόκειται για το μεγαλύτερο σχέδιο αναδιανομής εισοδήματος στην Ελλάδα αλλά και ταυτόχρονα για ένα εναλλακτικό μοντέλο δόμησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
13. Στις παραδοσιακού τύπου μικρομεσαίες επιχειρήσεις πρέπει να γίνουν τομές. Πρέπει να διεξαχθεί επιτέλους σοβαρός διάλογος για το πώς από τη μια θα διατηρηθεί και θα επιβιώσει η ατομική και οικογενειακή επιχείρηση με το δικό της χρώμα αλλά και πως θα ενισχυθεί ούτως ώστε να μπορεί να αναπτυχθεί υγιώς. Ένας τέτοιος διάλογος συμπεριλαμβάνει ζητήματα από την κατάσταση στα «κέντρα» των πόλεών μας και ειδικότερα των μεγάλων έως τις πιθανές συνενώσεις επιχειρήσεων σε ευρύτερο επιχειρηματικό πλαίσιο.
14. Αναδιοργάνωση και εξυγίανση των προβληματικών ΔΕΚΟ με διατήρηση του δημοσίου χαρακτήρα των στρατηγικών τομέων της εθνικής οικονομίας. Πολιτικές ενίσχυσης των παραγωγικών και αποδοτικών ΔΕΚΟ με δυναμική διείσδυσή τους σε νέες αγορές, προς όφελος του ελληνικού δημοσίου και των καταναλωτών.
15. Στήριξη του εισοδήματος των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με μια σειρά πολιτικών. Αναστροφή των περικοπών μισθών και συντάξεων, κοινωνικός μισθός, μείωση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης και των φόρων στα καύσιμα, διατίμηση σε προϊόντα που υπάρχει αποδεδειγμένα κερδοσκοπία. Επιπλέον στήριξη μέσω της ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους και των παροχών του. Η διασφάλιση για παράδειγμα ότι η υγεία και η παιδεία θα παρέχονται δημόσια και δωρεάν, αξιόπιστα και αποτελεσματικά μπορούν να αποδειχθούν αποτελεσματικότερες από οποιαδήποτε μισθολογική αύξηση. Το χτύπημα της ακρίβειας που έχει στη ρίζα της τα καρτέλ θα έχει εξίσου ευεργετικές συνέπειες. Προοδευτικά, βάσει εισοδημάτων, τιμολόγια των ΔΕΚΟ. Ευρύ πρόγραμμα λειτουργίας βρεφονηπιακών σταθμών προς όφελος των νέων γονιών. Δυνατότητα τμηματικής καταβολής του εφάπαξ και σε νεότερους εργαζομένους που ξεκινούν τη ζωή τους ή βρίσκονται σε μια κρίσιμη φάση αυτής. Πρόγραμμα φοιτητικής στέγης ούτως ώστε να απαλλαγεί η μέση οικογένεια από το βαρύ κόστος των σπουδών των παιδιών σε άλλες πόλεις.
16. Περιορισμός των ελαστικών μορφών απασχόλησης και κατάργηση ορισμένων εξ αυτών, όπως είναι η ενοικίαση εργαζομένων. Ενίσχυση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και του ΟΜΕΔ και όχι αποδυνάμωσή τους, όπως επιλέγει η κυβέρνηση. Όχι στη διαφορετική αντιμετώπιση νέων και παλαιών εργαζομένων.
17. Αντιμετώπιση του ασφαλιστικού προβλήματος σε σχέση με τη εισροή πόρων στο σύστημα και όχι με περικοπές δικαιωμάτων και παροχών. Παροχή βασικού δικτύου ασφαλείας και δυνατότητα διαμόρφωσης προσωπικού συνταξιοδοτικού προγράμματος για τον κάθε ασφαλισμένο στη βάση προσωπικής σύμβασής του με τον ασφαλιστικό του φορέα, η οποία δε θα δύναται να ανατραπεί από οποιαδήποτε μελλοντική νομοθετική πρωτοβουλία. Ασφάλεια και αξιοπιστία στις σχέσεις δημοσίου και πολίτη.
18. Επανασχεδιασμός του δημοσίου τομέα όχι στη βάση μείωσης εισοδημάτων, απολύσεων και συκοφάντησης των δημοσίων υπαλλήλων. Ποιες υπηρεσίες πρέπει να παρέχει το δημόσιο, σε ποιο κόστος και με ποιους αποδέκτες. Σύγχρονο μάνατζμεντ και ταχύτατη προώθηση της μηχανοργάνωσης. Εφαρμογή τριετούς πλάνου σε κάθε δημόσια υπηρεσία που να σχετίζεται με τη συλλογή εσόδων του δημοσίου, κεντρικά και στα υποκαταστήματά της, με μετρήσιμους στόχους που θα δεσμεύουν σε ετήσιο επίπεδο τους διευθυντές, προϊσταμένους και λοιπά διοικητικά στελέχη. Σε περίπτωση επιτυχίας θα πρέπει να υπάρχει απόδοση μπόνους- που θα είναι τμήμα των επιπλέον εσόδων- στους αρμοδίους υπαλλήλους με τη μορφή πχ. της ισόποσης αύξησης του εφάπαξ ή και με απευθείας απόδοση των ποσών αυτών.
19. Επιμέρους προτάσεις εξοικονόμησης δαπανών, παραδειγματικά θα ήταν οι εξής: α) τακτοποίηση τμήματος των εκατομμυρίων αυθαιρέτων κατασκευών με την καταβολή υψηλού μεν, λογικού δε τιμήματος από τους ιδιοκτήτες τους, εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος. Σε άλλη περίπτωση θα κόβεται άμεσα η ηλεκτροδότηση, η υδροδότηση, β) επιτάχυνση του έργου του περιορισμού της φαρμακευτικής και νοσοκομειακής δαπάνης, γ) μη αναγνώριση των «παράνομων» προμηθειών των νοσοκομείων και απευθείας διαπραγμάτευση του δημοσίου με τις εταιρείες προμηθειών του εξωτερικού ακόμα και μέσω ξένων δημοσίων νοσοκομείων, δ) δημόσιος οργανισμός διαχείρισης και αξιοποίησης τουλάχιστον των νοσοκομειακών- αν όχι και των άλλων- αποβλήτων, ε) δεδομένου ότι μια σειρά μεγάλων επιχειρήσεων χρωστούν στο δημόσιο σύμφωνα με έρευνες γύρω στα 10- 12 δις. ευρώ θα πρέπει να ακολουθηθεί διαφορετική πολιτική από τη γενική ρύθμιση χρεών. Να διαχωριστεί το αρχικό κεφάλαιο οφειλής από τις προσαυξήσεις και αυτές που μπορούν να πληρώσουν αλλά δεν το κάνουν από εκείνες που αδυνατούν πλέον να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Οι πρώτες πρέπει να αντιμετωπίσουν όλη τη σκληρότητα και την αμεσότητα του νόμου, ενώ οι δεύτερες να ενισχυθούν εάν μπορούν να καταστούν και πάλι βιώσιμες. Στ) Κατάργηση της κρατικής διαφήμισης ή περιορισμός της, ζ) νέα, υψηλή τιμολόγηση των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων.
20. Κάλυψη του δημοκρατικού ελλείμματος που διαρκώς διευρύνεται. Εδώ και πολλά χρόνια το κέντρο λήψης αποφάσεων για τη χώρα έχει μετατοπιστεί από τις συλλογικές πολιτικές οντότητες και από τα θεσμικά κατοχυρωμένα, δημοκρατικά όργανα της πολιτείας σε εξωθεσμικά κέντρα. Η κυβέρνηση χρειάζεται αυτονομία στην πολιτική της και κανόνες στη σχέση κυβέρνησης- κοινοβουλίου- κράτους- κόμματος- κοινωνικών κινημάτων. Απαιτείται ένα ρεύμα συνταγματικού πατριωτισμού που θα αγωνιστεί για να μεταφέρει το κέντρο λήψης αποφάσεων στη χώρα και στο λαό. Ενίσχυση του ρόλου της Βουλής, πέρα από καταναγκασμούς και δουλείες, ενδυνάμωση των συνδικάτων και της αυτοδιοίκησης με κατεύθυνση την αμεσοδημοκρατία και φυσικά επαναπολιτικοποίηση και επαναφορά στο επίκεντρο του ρόλου του κόμματος, ως κομβικού πυλώνα της δημοκρατίας.
21. Επανάκτηση του δημοσίου χώρου στο υλικό και θεσμικό επίπεδο.
22. Στη βάση των παραπάνω είναι αυτονόητη η σχεδιασμένη και ρεαλιστική απεμπλοκή της χώρας από το μηχανισμό στήριξης ΕΕ-ΔΝΤ όπως και η δέσμευση για την ορατή και χρονολογημένη άρση των επιπτώσεών του στα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων αλλά και στις εργασιακές σχέσεις».
Είναι προφανές ότι χρειαζόμαστε μια άλλη κυβερνητική πολιτική Χρειαζόμαστε το λαό στο προσκήνιο και όχι φοβισμένο στη γωνία, μέσα από το ΠΑΣΟΚ, με πρωταγωνιστή το ΠΑΣΟΚ, μαζί και με ευρύτερες συνεργασίες. Να έχουμε ανοιχτό διάλογο και κοινή δράση με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις στην κοινωνία και στην πολιτική.
Στη λογική αυτού του σχεδίου αποτελεί ιστορικό μας χρέος να διασφαλίσουμε την εθνική και λαϊκή κυριαρχία, τα κοινωνικά δικαιώματα και τη βιωσιμότητα της εθνικής μας οικονομίας.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου