Οι πόλοι αντιπαραθέσεις στο ΠΑΣΟΚ εντείνονται σε σημείο να αναρωτιέται κάποιος αν την "βγάλουν" μέχρι το πρωί. Γιατί μετά τον φραστικό διάλογο και τον έντονο πόλο αντιπαράθεσης που φαίνεται να δημιουργείται μεταξύ Βενιζέλου και Λοβέρδου-Χρυσοχοϊδη-Διαμαντοπούλου φαίνεται να αναπτύσσεται ένας νέος υπόγειος πόλος αντιπαράθεσης Βενιζέλου-Παπανδρέου ο οποίος και αυτός θα βγει σιγά-σιγά στην επιφάνεια και κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσει.
Από χθες όμως, δημιουργήθηκε ένας νέος πόλος αντιπαράθεσης, εκείνος μεταξύ Παναγιωτακόπουλου και Σηφουνάκη. Με διαφορετικά όμως ποιοτικά χαρακτηριστικά και οποίος έχει αναπτυχθεί πολλές φορές στο παρελθόν στο ΠΑΣΟΚ και πάντα υπηρετούσε τα ίδια συμφέροντα. Οι δημιουργία των πόλων αυτών, αν μέχρι χθες υπηρετούσαν τους στόχους γέννησης τους, σήμερα δεν τους υπηρετούν απόλυτα.
Ο πόλος αυτός φαίνεται να έχει εξάρτηση με τους δύο παραπάνω ηγετικούς πόλους. Ενταγμένος σε «α-πολιτικ» «κομματικά πατριωτικά χαρακτηριστικά» και ανάκλησης μνήμης, έχει παιχτεί σε επανάληψη. Το κακό είναι ότι ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος είναι ίδιος και δεν μπορεί να αλλάξει την αισθητική του έργου στο διάβα του χρόνου. Τα μόνο που αλλάζει κάθε χρονική στιγμή είναι ο παραγωγός του έργου, που πολλές φορές δεν είναι «καθαρά» γνωστός.
Από χθες, άρχισε ένας πόλεμος ανακοινώσεων μεταξύ τους που κανείς δεν καταλαβαίνει την διαφωνία τους. Τα τεχνικά χαρακτηριστικά που επικαλείται ο Παναγιωτακόπουλος ποσώς ενδιαφέρουν τον κόσμο όταν γνωρίζει ότι υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ αξιών και μεθόδων υλοποίησης αυτών και ειδικά αν στην πορεία οι αξίες ξεχνιόνται για να τις θυμηθεί κάποιος όταν θέλει απλά να τις πωλήσει και όχι να τις υπηρετήσει
Το νέο ΠΑΣΟΚ λέει ΝΑΙ στο «πλιάτσικο» του δημόσιου πλούτου της χώρας. Ο ένας το έχει καταλάβει και το υπηρετεί σωστός. Ο άλλος ο Γ. Παναγιωτακόπουλος ενταγμένος στην αυλή του Βενιζέλου το έχει αποδεχτεί και το υπηρετεί. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι αν ο ίδιος σήμερα ξέρει γιατί το υπηρετεί; Ή βρίσκεται σε μια χρονική περίοδο που έχει ξεχάσει τις αξίες και πως αυτές υπηρετούνται.
Για τον λόγω αυτό δεν κατανοούμε, γιατί κατηγορεί τον Ν. Σηφουνάκη, για τις σχέσεις του που έχει με επιχειρηματικά συμφέροντα και ειδικά με την Τράπεζα Πειραιώς για την υπόθεση ΑΤΕ.
Αλήθεια πόσοι τέτοιοι δεν υπάρχουν στο ΠΑΣΟΚ μετά το 1990, που άλλος κρυφά άλλος φανερά υπηρέτησαν τέτοια συμφέροντα;;
Το απλό συμπέρασμα που βγάζει κάποιος σήμερα είναι ότι, ο Σηφουνάκης είναι αυτός που είναι και δεν υπερασπίζεται την ΑΤΕ και τις ΔΕΚΟ να διατηρήσουν τον δημόσιο χαρακτήρα της. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αυτός δεν υπερασπίζεται την ΑΤΕ και τις άλλες ΔΕΚΟ να διατηρήσουν τον δημόσιο χαρακτήρα τους και αυτό είναι καθαρό. Άρα το ΠΑΣΟΚ άλλαξε…
Ο Γ. Παναγιωτακόπουλος, ως μέλος της αυλής Βενιζέλου, οφείλει να ανοίξει την πόρτα του γραφείου του Βενιζέλου και να του ζητήσει να τον στείλει σε ένα ΙΕΚ να εμπεδώσει οτι το ΠΑΣΟΚ, ...άλλαξε το σύνθημα του 1981 έγινε πραγματικότητα.
Και ίσως τότε ο Γιώργος μετά την μετεκπαίδευση μπορέσει και αποφασίσει αν θα υπηρετεί «Μνήμες» ή «Μνημόσυνα» και αυτό επείγει γιατί μέχρι τότε ..Θα μας τρελάνει ο Goerge !!!
Από χθες όμως, δημιουργήθηκε ένας νέος πόλος αντιπαράθεσης, εκείνος μεταξύ Παναγιωτακόπουλου και Σηφουνάκη. Με διαφορετικά όμως ποιοτικά χαρακτηριστικά και οποίος έχει αναπτυχθεί πολλές φορές στο παρελθόν στο ΠΑΣΟΚ και πάντα υπηρετούσε τα ίδια συμφέροντα. Οι δημιουργία των πόλων αυτών, αν μέχρι χθες υπηρετούσαν τους στόχους γέννησης τους, σήμερα δεν τους υπηρετούν απόλυτα.
Ο πόλος αυτός φαίνεται να έχει εξάρτηση με τους δύο παραπάνω ηγετικούς πόλους. Ενταγμένος σε «α-πολιτικ» «κομματικά πατριωτικά χαρακτηριστικά» και ανάκλησης μνήμης, έχει παιχτεί σε επανάληψη. Το κακό είναι ότι ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος είναι ίδιος και δεν μπορεί να αλλάξει την αισθητική του έργου στο διάβα του χρόνου. Τα μόνο που αλλάζει κάθε χρονική στιγμή είναι ο παραγωγός του έργου, που πολλές φορές δεν είναι «καθαρά» γνωστός.
Από χθες, άρχισε ένας πόλεμος ανακοινώσεων μεταξύ τους που κανείς δεν καταλαβαίνει την διαφωνία τους. Τα τεχνικά χαρακτηριστικά που επικαλείται ο Παναγιωτακόπουλος ποσώς ενδιαφέρουν τον κόσμο όταν γνωρίζει ότι υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ αξιών και μεθόδων υλοποίησης αυτών και ειδικά αν στην πορεία οι αξίες ξεχνιόνται για να τις θυμηθεί κάποιος όταν θέλει απλά να τις πωλήσει και όχι να τις υπηρετήσει
Το νέο ΠΑΣΟΚ λέει ΝΑΙ στο «πλιάτσικο» του δημόσιου πλούτου της χώρας. Ο ένας το έχει καταλάβει και το υπηρετεί σωστός. Ο άλλος ο Γ. Παναγιωτακόπουλος ενταγμένος στην αυλή του Βενιζέλου το έχει αποδεχτεί και το υπηρετεί. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι αν ο ίδιος σήμερα ξέρει γιατί το υπηρετεί; Ή βρίσκεται σε μια χρονική περίοδο που έχει ξεχάσει τις αξίες και πως αυτές υπηρετούνται.
Για τον λόγω αυτό δεν κατανοούμε, γιατί κατηγορεί τον Ν. Σηφουνάκη, για τις σχέσεις του που έχει με επιχειρηματικά συμφέροντα και ειδικά με την Τράπεζα Πειραιώς για την υπόθεση ΑΤΕ.
Αλήθεια πόσοι τέτοιοι δεν υπάρχουν στο ΠΑΣΟΚ μετά το 1990, που άλλος κρυφά άλλος φανερά υπηρέτησαν τέτοια συμφέροντα;;
Το απλό συμπέρασμα που βγάζει κάποιος σήμερα είναι ότι, ο Σηφουνάκης είναι αυτός που είναι και δεν υπερασπίζεται την ΑΤΕ και τις ΔΕΚΟ να διατηρήσουν τον δημόσιο χαρακτήρα της. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αυτός δεν υπερασπίζεται την ΑΤΕ και τις άλλες ΔΕΚΟ να διατηρήσουν τον δημόσιο χαρακτήρα τους και αυτό είναι καθαρό. Άρα το ΠΑΣΟΚ άλλαξε…
Ο Γ. Παναγιωτακόπουλος, ως μέλος της αυλής Βενιζέλου, οφείλει να ανοίξει την πόρτα του γραφείου του Βενιζέλου και να του ζητήσει να τον στείλει σε ένα ΙΕΚ να εμπεδώσει οτι το ΠΑΣΟΚ, ...άλλαξε το σύνθημα του 1981 έγινε πραγματικότητα.
Και ίσως τότε ο Γιώργος μετά την μετεκπαίδευση μπορέσει και αποφασίσει αν θα υπηρετεί «Μνήμες» ή «Μνημόσυνα» και αυτό επείγει γιατί μέχρι τότε ..Θα μας τρελάνει ο Goerge !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου