Το ιδεολόγημα αυτό, με τη δογματική έπαρση της ρητορικής περί του τέλους της Ιστορίας, φάνηκε να επικρατεί κατά κράτος μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Τότε που το αντιφασιστικό κεκτημένο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υποχώρησε μπροστά στην ιδεολογική βιαιότητα των φιλελεύθερων νικητών του Ψυχρού Πολέμου.
Οι σύγχρονες κοινωνίες αντιμετωπίζουν πολλών ειδών εξτρεμισμούς. Αναμφισβήτητα η ισλαμική τρομοκρατία, διακρινόμενη ακόμη και από μουσουλμανικές παραδοξότητες, αντιπροσωπεύει μια ειδική απειλή. Δεν είναι, όμως, σημαντική η απειλή της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής, που κουρέλιασε τον ΟΗΕ και μετέτρεψε το Ιράκ σε διαρκές πεδίο πολέμου και απέραντο νεκροταφείο; Είναι, άραγε, λιγότερο επικίνδυνη η απειλή που εκπορεύεται από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική ελίτ; Είναι λιγότερο απειλητική η επικρατούσα οικονομική πολιτική, που πολλαπλασιάζει τα θύματα της κρίσης; Ή μήπως είναι αμελητέα η κρατική τρομοκρατία, με τις απαγωγές Αir Cia, τη συρρίκνωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και το κυνηγητό των μεταναστών;
Οι σύγχρονες κοινωνίες αντιμετωπίζουν πολλών ειδών εξτρεμισμούς. Αναμφισβήτητα η ισλαμική τρομοκρατία, διακρινόμενη ακόμη και από μουσουλμανικές παραδοξότητες, αντιπροσωπεύει μια ειδική απειλή. Δεν είναι, όμως, σημαντική η απειλή της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής, που κουρέλιασε τον ΟΗΕ και μετέτρεψε το Ιράκ σε διαρκές πεδίο πολέμου και απέραντο νεκροταφείο; Είναι, άραγε, λιγότερο επικίνδυνη η απειλή που εκπορεύεται από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική ελίτ; Είναι λιγότερο απειλητική η επικρατούσα οικονομική πολιτική, που πολλαπλασιάζει τα θύματα της κρίσης; Ή μήπως είναι αμελητέα η κρατική τρομοκρατία, με τις απαγωγές Αir Cia, τη συρρίκνωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και το κυνηγητό των μεταναστών;
Δεν εξομοιώνουμε. Οι προκλήσεις προς το δημοκρατικό πολίτευμα είναι πολλές. Και οι αντιδράσεις προκαλούνται από την αίσθηση ότι ο κόσμος, οι κοινωνίες μας, κυβερνώνται με άδικες πολιτικές.
Οι εύλογες αντιδράσεις σ' αυτή την τρομοκρατική επίθεση κατά των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, όπως είναι τα κινήματα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αντιμετωπίζονται από τους ισχυρούς της εποχής σαν εκφράσεις εξτρεμισμού. Η αντίσταση δυσφημείται, με άλλοθι συμπεριφορές βίας, που εκφράζουν κοινωνικά αδιέξοδα και πολιτική κρίση, κι όχι συγκροτημένες αμφισβητήσεις της δημοκρατίας. Η αντίσταση δυσφημείται, ιδιαίτερα σε μια εποχή που οι πολίτες νιώθουν τις βαριές συνέπειες της οικονομικής κρίσης.
Στοιχείο της επικρατούσας ιδεολογικοπολιτικής σύγχυσης στην Ευρώπη είναι το γεγονός ότι η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, δηλαδή ένα όργανο που συναποτελείται από τα κοινοβούλια των ευρωπαϊκών χωρών, προσχωρεί στον ιδεολογικό δαλτωνισμό, την πολιτική ασθένεια που δεν μπορεί να διακρίνει το κόκκινο από το φαιό χρώμα. Σύμπτωμα κι αυτό της σύγχυσης που χαρακτηρίζει τη σημερινή Ευρώπη όχι μόνο στην κορυφή, αλλά και στη βάση.
Από την Αυγή της 6/10/2010tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου