Με τις δημόσιες παρεμβάσεις του και ιδιαίτερα με τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, ο απερχόμενος υπουργός Οικονομικών κατέστησε σαφές ότι βασικός αντίπαλος του ΠΑΣΟΚ στις επικείμενες εκλογές δεν είναι η Ν.Δ., με την οποία άλλωστε θα "αναγκαστεί" να συγκυβερνήσει, προκειμένου να μην υπάρξει "ακυβέρνητη πολιτεία". Παρ' όλο που θα ποντάρει στην πόλωση με το κόμμα του Αντ. Σαμαρά ώστε να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, δύσκολα θα πείσει για τη διαφορά στην πολιτική τους, αφού τα δύο κόμματα έχουν μείνει μόνα να στηρίζουν ένα "αδιαπραγμάτευτο" οικονομικό πρόγραμμα που βρίσκει απέναντί του τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας.
Αντίπαλός του είναι το ΠΑΣΟΚ εκείνο από το οποίο ο ίδιος έσπευσε να πάρει σαφείς ...
αποστάσεις, περισσότερο όμως σε σημειολογικό επίπεδο (απουσία του "ήλιου" από το λογότυπο που παρουσίασε) παρά επί της ουσίας, αφού θα συνεχίσει με όλα τα κορυφαία στελέχη του κόμματος που ήταν παρόντα στη διετία της κυβέρνησης Παπανδρέου και, στη συνέχεια, της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ο νέος αρχηγός θα τεθεί αντιμέτωπος με το ΠΑΣΟΚ εκείνο που, τόσο σε επίπεδο στελεχών, μελών, φίλων και ψηφοφόρων όσο και σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής, έχει έρθει σε ρήξη με τη νέα, τη συνειδητά νεοφιλελεύθερη φυσιογνωμία που έχει υιοθετηθεί, αρχής γενομένης από την κυβερνητική διετία του Γ. Παπανδρέου. Σε επίπεδο στελεχών και βάσης, η ρήξη αποτυπώνεται ανάγλυφα σε όλες τις τελευταίες μετρήσεις. Σε πολιτικό επίπεδο, η σύγκρουση αυτή αφορά στο νεοϊδρυθέν κόμμα της Λούκας Κατσέλη και του Χάρη Καστανίδη, οι οποίοι με "αντιμνημονιακό" λόγο και αναφορές στην Κεντροαριστερά επιχειρούν να "πλαγιοκοπήσουν" τον χώρο του Κέντρου και να "κόψουν" από το... επίσημο ΠΑΣΟΚ.
Ο πολιτικός φορέας που ανακοίνωσαν οι δύο πρώην υπουργοί, οι οποίοι πρωταγωνίστησαν σε κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης του πρώτου Μνημονίου, ποντάρει στη διαφοροποίηση των ιδρυτών του από το δεύτερο Μνημόνιο. Διαφοροποίηση η οποία βασίζεται στο δίπολο "νεοφιλεύθερων"-"κοινωνιστών" που περιγράφεται και στην ιδρυτική διακήρυξη της "Κοινωνικής Συμφωνίας" και σχηματοποιείται ως αποδοχή του πρώτου Μνημονίου λόγω της "αντικειμενικής ανάγκης" υπό τα δεδομένα της περιόδου και απόρριψης του δεύτερου ως "αναποτελεσματικού".
Στην πορεία προς την εθνική κάλπη, ο Ευ. Βενιζέλος και το ΠΑΣΟΚ υπερασπίζονται τη νέα δανειακή σύμβαση ως τη "μόνη" και "ρεαλιστική" λύση για τη συνέχιση της προσπάθειας σωτηρίας της χώρας. Κεντρικό επιχείρημα: "Να μη χαθεί η ευκαιρία που δόθηκε στη χώρα με το 'κούρεμα' του χρέους" και "κατά γράμμα εφαρμογή του νέου προγράμματος πάνω στις συνθήκες σταθερότητας που δημιούργησε το κλείσιμο της συμφωνίας, παράλληλα με επιτάχυνση της ανάπτυξης". Επιχείρημα το οποίο ήδη επενδύεται με τον φόβο, που εύλογα βρίσκει έρεισμα στους πολίτες για "έξοδο από το ευρώ και χρεωκοπία", που θα σημάνουν, κατά τους υποστηρικτές του, ακόμα μεγαλύτερες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και ακόμα μεγαλύτερη εξαθλίωση από αυτή που έχει έρθει σαν... παράπλευρη απώλεια από τα δύο Μνημόνια.
Όποιος δεν είναι με τον "μονόδρομο" της νέας δανειακής σύμβασης, κατά τον Ευ. Βενιζέλο, συγκαταλέγεται ισοπεδωτικά σε ένα μέτωπο "τυχοδιωκτισμού", "δημαγωγίας", "ανευθυνότητας" και "κατ' επίφαση προοδευτισμού". Κατά το ίδιο επιχείρημα, σε αυτό χωράνε δεξιοί, ακροδεξιοί, αριστεροί και ακροαριστεροί. Σε αυτό εντάσσει και το κόμμα των Λ. Κατσέλη-Χ. Καστανίδη, τους οποίους κατηγόρησε για διάσπαση της "ενότητας".
Με τον δικομματισμό να αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις κατακερματισμένος από τα δεξιά και τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. και τα κόμματα της Αριστεράς να καταγράφουν σημαντική άνοδο από μέτρηση σε μέτρηση, ο Ευ. Βενιζέλος, στο ίδιο πλαίσιο και με τις ίδιες κατηγορίες, εξαπέλυσε "επίθεση" στα κόμματα της Αριστεράς. Για τα οποία μάλιστα υπαινίχτηκε ανοχή ή υπόθαλψη "συμβολικής ή υλικής βίας" από "ομάδες" για παρελθούσες ή ακόμα και για τις σημερινές εσωκομματικές διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ. Παράλληλα όμως απευθύνεται και εκείνος στην Κεντροαριστερά σε μια προσπάθεια να προσελκύσει ένα σημαντικό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που μοιάζει να έχει αποκολληθεί οριστικά και κατευθύνεται στα κόμματα της Αριστεράς και την "Κοινωνική Συμφωνία".
Ωστόσο, σε αυτό το "μέτωπο" δεν εντάσσει τη Ν.Δ., για την οποία πολύ λίγη κριτική άσκησε και η οποία... στο κάτω-κάτω, έστω και τελευταία στιγμή, έσπευσε να ανταποκριθεί στο "εθνικό της καθήκον". Επιπλέον, από τη μετεκλογική συνεργασία που επιδιώκει το ΠΑΣΟΚ δεν εξαιρεί ούτε τη ΔΗΜ.ΑΡ. Δεν ήταν τυχαία η αναφορά του πως οι χαρακτηρισμοί του περί δεξιού και αριστερού "τυχοδιωκτισμού" δεν χαρακτηρίζουν δυνάμεις στο σύνολό τους, αλλά συμπεριφορές.
avgi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου