(Κρίνω σκόπιμη τη δημοσιοποίηση αυτής της επιστολής προς το γραμματέα της ΝΕ του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Πόκκια, λόγω της δημοσιογραφικής μου ιδιότητας και ακριβώς επειδή μέχρι σήμερα, ουδέποτε έκρυψα την κομματική μου ταυτότητα, στο πλαίσιο μιας σχέσης σεβασμού και ειλικρίνειας απέναντι σε αναγνώστες, ακροατές και τηλεθεατές)
Ρόδος, Τρίτη 13 Μαρτίου 2012
Φίλε Γραμματέα της ΝΕ του ΠΑΣΟΚ
Όπως γνωρίζεις, εδώ και δύο χρόνια, από την ώρα που ο Γιώργος Παπανδρέου προσέφυγε στον περιβόητο μηχανισμό «στήριξης», έχω διαφοροποιηθεί πλήρως και δημοσίως από την ακολουθούμενη μνημονιακή πολιτική, που έχει οδηγήσει τη χώρα σε τραγικά αδιέξοδα και στην πλήρη οικονομική κατάρρευση.
Παράλληλα με την κατάρρευση της χώρας, εκτυλίσσεται και η πλήρης κατάρρευση του πάλαι ποτέ Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, το οποίο δεν μπορεί πλέον να χαρακτηρίζεται ούτε «κίνημα», ούτε δε πολύ περισσότερο «σοσιαλιστικό». Ούτε καν κατ’ ευφημισμόν.
Σε όλο αυτό το διάστημα, ήλθα πολλές φορές σε σύγκρουση με τον εαυτό μου, εάν είναι σωστό να παραμένω στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ ή να αποχωρήσω, από τη στιγμή που τίποτε πλέον δεν με εκφράζει.
Περίμενα για την τελική μου απόφαση τη διαδικασία διαδοχής του προέδρου, ελπίζοντας ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα έχανε την ευκαιρία να επαναπροσδιορίσει και να αποσαφηνίσει τη φυσιογνωμία του ιδεολογικά και πολιτικά, με γνώμονα τις θεμελιώσεις αρχές και τις αξίες πάνω στις οποίες στηρίχθηκε και γιγαντώθηκε, εκφράζοντας κυρίως και πάνω από όλα εκείνα τα κοινωνικά στρώματα για τα οποία δημιουργήθηκε και που σήμερα έχει κυριολεκτικά εξοντώσει.
Ο νέος αρχηγός θα προέκυπτε κατά τη γνώμη μου μέσα από αυτή την ιδεολογικοπολιτική διαδικασία.
Τίποτε από αυτά δεν έγινε. Η «εκλογή» του Ευάγγελου Βενιζέλου στην προεδρία του κόμματος, μέσα από διαδικασίες που προσωπικά τις χαρακτηρίζω «παρωδία», δείχνουν ότι δεν υπάρχει καμία μα καμία πρόθεση επανασύνδεσης του ΠΑΣΟΚ με την κοινωνία, καμία πρόθεση επαναφοράς στις αρχές και τις αξίες που αποτελούσαν – ή έτσι πίστευα – το DNA του Κινήματος.
Σήμερα, με τον Βενιζέλο για πρόεδρο, έναν άνθρωπο ακραίων νεοφιλελεύθερων πεποιθήσεων και πρακτικών, το ΠΑΣΟΚ παύει να υφίσταται ως Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Έχει επέλθει και επισήμως πια η πλήρης μετάλλαξή του. Δεν έχει σημασία αν ο Βενιζέλος «είναι ΠΑΣΟΚ». Η κομματική ταυτότητα δεν είναι ταμπέλα, είναι πάνω από όλα πολιτική και αποδεικνύεται εν τοις πράγμασι με συγκεκριμένες πολιτικές.
Το ΠΑΣΟΚ είχε την ευκαιρία του με τη διαδικασία διαδοχής και - πιστεύω σκοπίμως - την άφησε να περάσει. Για να συνεχιστεί αδιατάρακτα η ίδια μνημονιακή και ολέθρια για την Ελλάδα πολιτική, με ένα από τους «πρωτομάστορες» αυτής της πολιτικής, επικεφαλής.
Θα μπορούσα να επιχειρηματολογώ σε πολλές σελίδες και για πολλή ώρα, τεκμηριώνοντας την άποψή μου. Αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο…
Κατόπιν αυτών, οι δεσμοί μου με το ΠΑΣΟΚ κόπηκαν οριστικά. Θεωρώ ότι δεν έχει πλέον κανένα νόημα η παραμονή μου σε αυτό το κόμμα και για το λόγο αυτό, ζητώ τη διαγραφή μου από μέλος του Κινήματος.
Φιλικά
Ρένα Παυλάκη Διακίδη
Ρόδος, Τρίτη 13 Μαρτίου 2012
Φίλε Γραμματέα της ΝΕ του ΠΑΣΟΚ
Όπως γνωρίζεις, εδώ και δύο χρόνια, από την ώρα που ο Γιώργος Παπανδρέου προσέφυγε στον περιβόητο μηχανισμό «στήριξης», έχω διαφοροποιηθεί πλήρως και δημοσίως από την ακολουθούμενη μνημονιακή πολιτική, που έχει οδηγήσει τη χώρα σε τραγικά αδιέξοδα και στην πλήρη οικονομική κατάρρευση.
Παράλληλα με την κατάρρευση της χώρας, εκτυλίσσεται και η πλήρης κατάρρευση του πάλαι ποτέ Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, το οποίο δεν μπορεί πλέον να χαρακτηρίζεται ούτε «κίνημα», ούτε δε πολύ περισσότερο «σοσιαλιστικό». Ούτε καν κατ’ ευφημισμόν.
Σε όλο αυτό το διάστημα, ήλθα πολλές φορές σε σύγκρουση με τον εαυτό μου, εάν είναι σωστό να παραμένω στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ ή να αποχωρήσω, από τη στιγμή που τίποτε πλέον δεν με εκφράζει.
Περίμενα για την τελική μου απόφαση τη διαδικασία διαδοχής του προέδρου, ελπίζοντας ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα έχανε την ευκαιρία να επαναπροσδιορίσει και να αποσαφηνίσει τη φυσιογνωμία του ιδεολογικά και πολιτικά, με γνώμονα τις θεμελιώσεις αρχές και τις αξίες πάνω στις οποίες στηρίχθηκε και γιγαντώθηκε, εκφράζοντας κυρίως και πάνω από όλα εκείνα τα κοινωνικά στρώματα για τα οποία δημιουργήθηκε και που σήμερα έχει κυριολεκτικά εξοντώσει.
Ο νέος αρχηγός θα προέκυπτε κατά τη γνώμη μου μέσα από αυτή την ιδεολογικοπολιτική διαδικασία.
Τίποτε από αυτά δεν έγινε. Η «εκλογή» του Ευάγγελου Βενιζέλου στην προεδρία του κόμματος, μέσα από διαδικασίες που προσωπικά τις χαρακτηρίζω «παρωδία», δείχνουν ότι δεν υπάρχει καμία μα καμία πρόθεση επανασύνδεσης του ΠΑΣΟΚ με την κοινωνία, καμία πρόθεση επαναφοράς στις αρχές και τις αξίες που αποτελούσαν – ή έτσι πίστευα – το DNA του Κινήματος.
Σήμερα, με τον Βενιζέλο για πρόεδρο, έναν άνθρωπο ακραίων νεοφιλελεύθερων πεποιθήσεων και πρακτικών, το ΠΑΣΟΚ παύει να υφίσταται ως Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Έχει επέλθει και επισήμως πια η πλήρης μετάλλαξή του. Δεν έχει σημασία αν ο Βενιζέλος «είναι ΠΑΣΟΚ». Η κομματική ταυτότητα δεν είναι ταμπέλα, είναι πάνω από όλα πολιτική και αποδεικνύεται εν τοις πράγμασι με συγκεκριμένες πολιτικές.
Το ΠΑΣΟΚ είχε την ευκαιρία του με τη διαδικασία διαδοχής και - πιστεύω σκοπίμως - την άφησε να περάσει. Για να συνεχιστεί αδιατάρακτα η ίδια μνημονιακή και ολέθρια για την Ελλάδα πολιτική, με ένα από τους «πρωτομάστορες» αυτής της πολιτικής, επικεφαλής.
Θα μπορούσα να επιχειρηματολογώ σε πολλές σελίδες και για πολλή ώρα, τεκμηριώνοντας την άποψή μου. Αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο…
Κατόπιν αυτών, οι δεσμοί μου με το ΠΑΣΟΚ κόπηκαν οριστικά. Θεωρώ ότι δεν έχει πλέον κανένα νόημα η παραμονή μου σε αυτό το κόμμα και για το λόγο αυτό, ζητώ τη διαγραφή μου από μέλος του Κινήματος.
Φιλικά
Ρένα Παυλάκη Διακίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου