Με το PSI οι τράπεζες αποζημιώνονται για το "κούρεμα" των δημοσίων ομολόγων με το παραπάνω. Είχαν κερδίσει από τις μεγάλες αποδόσεις των τίτλων και τη διαφορά ανάμεσα στον χαμηλό δανεισμό που πέτυχαν από την EKT, με εγγύηση τα ομόλογα και τα υψηλότοκα δημόσια ομόλογα.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που συνηγορούν στο "κούρεμα" του ιδιωτικού χρέους και κανείς περί του αντιθέτου. Ο δανεισμός νοικοκυριών και επιχειρήσεων το 1994, χρονιά που απελευθερώθηκε η διακίνηση κεφαλαίων, αντιστοιχούσε στο 30% του ΑΕΠ. Και το 2010, μεσούσης της κρίσης, τα δάνεια είχαν ξεπεταχτεί στο 111% του ΑΕΠ. Υπάρχει πάντοτε η ατομική ευθύνη του καταναλωτή, η οποία όμως είναι σχετική μέσα σε ένα πλαίσιο άνωθεν κατευθυνόμενης κερδοσκοπικής επέκτασης των τραπεζών. Στην εποχή της "ισχυρής Ελλάδας", πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών καλούσαν τους πολίτες να πάρουν δάνεια και πάλι δάνεια! Με αρκετά από αυτά καλύπτονταν ανάγκες, άλλα όμως ήσαν μέσα στο κλίμα της τεχνητής ευημερίας.
Τώρα ήλθε η ώρα να πληρωθεί ο λογαριασμός. Με τις άγριες περικοπές στα εισοδήματα αλλά και την ανατροπή οποιασδήποτε βεβαιότητας για το παρόν και το μέλλον, εκατομμύρια πολίτες και χιλιάδες επιχειρήσεις τελούν υπό την ομηρεία των τραπεζών. Αν, όμως, οι τράπεζες δεν εκκαθαρίσουν τώρα τα δάνεια και δεν πετύχουν νέες ρυθμίσεις, σύντομα θα παρασυρθούν κι αυτές από το ντόμινο. Οι παρενέργειες, μάλιστα, δεν θα περιοριστούν στους ισολογισμούς τους. Θα επεκταθούν και στην αγορά ακινήτων αν προχωρήσουν σε κατασχέσεις προκειμένου να διασφαλίσουν τα μη εξυπηρετούμενα στεγαστικά δάνεια. Και θα οδηγήσουν σε ελεύθερη πτώση τις τιμές των ακινήτων. Δηλαδή θα απομειώσουν και την αξία της ακίνητης περιουσίας των νοικοκυριών.
Η κυβέρνηση διοχετεύει σενάρια ρύθμισης των δανείων χωρίς να αναλαμβάνει καμιά δέσμευση. Τώρα όμως είναι η ώρα των δεσμεύσεων, πριν δοθούν τα "πακέτα" από το δάνειο - μαμούθ στους τραπεζίτες, οι οποίοι αφήνονται να διοικούν τις τράπεζες - ζόμπι, παρ' ότι αυτές διασώζονται με δημόσιο χρήμα.
Διαφορετικά, μονά - ζυγά θα κερδίζουν οι τράπεζες και θα βουλιάζουν στα "κόκκινα" χρέη τα νοικοκυριά που βρίσκονται στη ζώνη της φτώχειας και οι επιχειρήσεις που χαροπαλεύουν. Οποιαδήποτε ρύθμιση διαγραφής δανείων και μείωσης των επιτοκίων προϋποθέτει πολιτικές - μαζικές πρωτοβουλίες, διότι διαφορετικά μπορεί να ληφθούν ημίμετρα, τα οποία στην πορεία θα στραβώσουν κι άλλο.
avgi
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που συνηγορούν στο "κούρεμα" του ιδιωτικού χρέους και κανείς περί του αντιθέτου. Ο δανεισμός νοικοκυριών και επιχειρήσεων το 1994, χρονιά που απελευθερώθηκε η διακίνηση κεφαλαίων, αντιστοιχούσε στο 30% του ΑΕΠ. Και το 2010, μεσούσης της κρίσης, τα δάνεια είχαν ξεπεταχτεί στο 111% του ΑΕΠ. Υπάρχει πάντοτε η ατομική ευθύνη του καταναλωτή, η οποία όμως είναι σχετική μέσα σε ένα πλαίσιο άνωθεν κατευθυνόμενης κερδοσκοπικής επέκτασης των τραπεζών. Στην εποχή της "ισχυρής Ελλάδας", πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών καλούσαν τους πολίτες να πάρουν δάνεια και πάλι δάνεια! Με αρκετά από αυτά καλύπτονταν ανάγκες, άλλα όμως ήσαν μέσα στο κλίμα της τεχνητής ευημερίας.
Τώρα ήλθε η ώρα να πληρωθεί ο λογαριασμός. Με τις άγριες περικοπές στα εισοδήματα αλλά και την ανατροπή οποιασδήποτε βεβαιότητας για το παρόν και το μέλλον, εκατομμύρια πολίτες και χιλιάδες επιχειρήσεις τελούν υπό την ομηρεία των τραπεζών. Αν, όμως, οι τράπεζες δεν εκκαθαρίσουν τώρα τα δάνεια και δεν πετύχουν νέες ρυθμίσεις, σύντομα θα παρασυρθούν κι αυτές από το ντόμινο. Οι παρενέργειες, μάλιστα, δεν θα περιοριστούν στους ισολογισμούς τους. Θα επεκταθούν και στην αγορά ακινήτων αν προχωρήσουν σε κατασχέσεις προκειμένου να διασφαλίσουν τα μη εξυπηρετούμενα στεγαστικά δάνεια. Και θα οδηγήσουν σε ελεύθερη πτώση τις τιμές των ακινήτων. Δηλαδή θα απομειώσουν και την αξία της ακίνητης περιουσίας των νοικοκυριών.
Η κυβέρνηση διοχετεύει σενάρια ρύθμισης των δανείων χωρίς να αναλαμβάνει καμιά δέσμευση. Τώρα όμως είναι η ώρα των δεσμεύσεων, πριν δοθούν τα "πακέτα" από το δάνειο - μαμούθ στους τραπεζίτες, οι οποίοι αφήνονται να διοικούν τις τράπεζες - ζόμπι, παρ' ότι αυτές διασώζονται με δημόσιο χρήμα.
Διαφορετικά, μονά - ζυγά θα κερδίζουν οι τράπεζες και θα βουλιάζουν στα "κόκκινα" χρέη τα νοικοκυριά που βρίσκονται στη ζώνη της φτώχειας και οι επιχειρήσεις που χαροπαλεύουν. Οποιαδήποτε ρύθμιση διαγραφής δανείων και μείωσης των επιτοκίων προϋποθέτει πολιτικές - μαζικές πρωτοβουλίες, διότι διαφορετικά μπορεί να ληφθούν ημίμετρα, τα οποία στην πορεία θα στραβώσουν κι άλλο.
avgi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου