Άρης Βελουχιώτης...

«...Έτσι, το βάρος έπεσε πάνω σε μια χούφτα ανθρώπων, από αυτούς που τρώγανε καρπαζιές μέσα στα αστυνομικά μπουντρούμια και τις ασφάλειες, μα που φλέγονταν από ηρωισμό και ανδρεία και μέσα τους υπήρχε μια ζεστή ελληνική καρδιά κι έτρεχε στις φλέβες τους πραγματικό ελληνικό αίμα...[...]
Αυτοί άναψαν το δαυλό κι έδωσαν το σύνθημα για τον ξεσηκωμό του έθνους. Αυτοί που δώσανε το κουράγιο στους Έλληνες. Αυτοί που δημιούργησαν τη νέα Φιλική Εταιρία: το ΕΑΜ[...]Όταν λέγαμε ότι σε λίγο θα σφυρίξει το μάλιγχερ και θα κροταλίζει ξερά το πολυβόλο στις βουνοκορφές και τα φαράγγια μας κι οι Γερμανοί και Ιταλοί θα φύγουν ντροπιασμένοι, ίσως πολλοί να λέγανε πως αυτά δεν ήταν παρά ηχηρές φράσεις...» 

«...Τι θα μπορούσαμε να περιμένουμε από αυτούς [...] οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν το δικαίωμα να ονομάζονται Έλληνες [...] Κι όμως δεν θα συμβιβάζονταν με τη λογική και τη ράτσα μας, αν δεν βγαίνανε πάλι τα στοιχεία αυτά κρατούσανε ψηλά την τιμή του έθνους μας, μέσα από το λαό μας [...] την ελληνικότητά μας την αποδείξαμε. Γεγονός είναι ότι η χώρα μας ξεσηκώθηκε και ξαναγένηκε πάλι λεύτερη [...] Μα ο ελληνικός λαός δεν θάτανε αυτός ο λαός, ο λαός δηλαδή της χώρας της λευτεριάς και του πολιτισμού, αλλά λαός της ζούγκλας, αν δεν έβγαζε μέσα από τα σπλάχνα του τους αρχηγούς εκείνους που θα τον οδηγούσανε στην λευτεριά του...»

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΑΡΗ ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ