Το 1970 ο Ιορδανός μονάρχης Χουσέιν σύμμαχος των ΗΠΑ κατάφερε μετά από χρόνια προετοιμασία να διώξει την ένοπλης παλαιστινιακή αντίσταση μακριά από την "χώρα" του που διαθέτει τα μεγαλύτερα σύνορα με την κατεχόμενη από το σιωνιστικό κίνημα Παλαιστίνη.
Μόλις εγκαταστάθηκαν οι αντάρτες στο Λίβανο άρχισαν οι ιμπεριαλιστές και τα όργανα τους να στρώνουν τα σχέδια και να προετοιμάζουν δικές τους πολιτικές δυνάμεις στο Λίβανο για να την διώξουν και από τη χώρα των Κάδρων, η οποία διαθέτει και αυτή σύνορα με την κατεχόμενη Παλαιστίνη. Την ενέπλεκαν στον εμφύλιο του Λιβάνου. Έτσι οι καταυλισμοί των Παλαιστινίων προσφύγων μπήκαν στο στόχαστρο των εχθρών της ένοπλης παλαιστινιακής αντίστασης, για το απλούστατο λόγο ότι ήταν η μεγάλη και ζεστή αγκαλιά των ανταρτών. Οι φτωχοί και απλοί άνθρωποι της προσφυγιάς, ήταν από την αρχή η βάση και ο πυρήνας και ο μοχλός του ένοπλου αγώνα. Έτσι οι εχθροί πίστευαν ότι αν δεν σπάσει αυτός ο πυρήνας και ο μοχλός ο ένοπλος αγώνας θα έχει πάντα συνέχεια και συνέχεια. Οι οργανώσεις του ένοπλου αγώνα γνώριζαν πολύ καλά και καθαρά τον στόχο των εχθρών και γνώριζαν επίσης ότι μια μέρα η φονικότερη πολεμική μηχανή, ο ισραηλινός στρατός θα εισέβαλε στο Λίβανο όταν θα είχε αποδυναμωθεί αρκετά η ένοπλη αντίσταση. Και αυτό έγινε το 1982. Το Ισραήλ και ο στρατός του με συντονισμένη και καλά προετοιμασμένη επιχείρηση εισβάλει στο Λίβανο για να διαλύσει την ένοπλη παλαιστινιακή αντίσταση και να την απομακρύνει από το Λίβανο και έτσι να μπορεί πια να έχει από πουθενά επαφή με τα σύνορα της κατεχόμενης Παλαιστίνης. Μετά από 90 μέρες μάχες στο Λίβανο από αυτές 80 μέρες ηρωική αντίσταση μέσα στην πολιορκημένη πόλη Βηρυτό οι οργανώσεις συμφώνησαν μετά από αίτημα των συμμάχων τους στο Λίβανο να "αποχωρήσουν" έξω από το Λίβανο. Οι τότε διεθνείς ισορροπίες "ήθελαν" για να αποφευχθεί η ισοπέδωση της Βηρυτού μια "εικονική αποχώρηση" των ανταρτών που έκαναν την ζωή του Σαρόν και του φασιστικού του στρατού ατελείωτο εφιάλτη. Για 80 μέρες δεν κατάφερε να σπάσει ούτε μια από τις πολλές πύλες της Βηρυτού.
Μετά την αποχώρηση οι οργανώσεις του ένοπλου αγώνα πήραν ιστορική και στρατηγικής σημασίας απόφαση: αυτή τη φορά η παλαιστινιακή αντίσταση θα εισβάλει στην καρδιά του εχθρού. Πρέπει να οργανωθεί επανάσταση μέσα στην κατεχόμενη Παλαιστίνη. Στα εδάφη που έλεγχα απόλυτα ο εχθρός. Πρέπει να οργανωθεί "αυτόνομα" και με μορφές "αυτοδιαχείρισης" ο λαός για να μπορεί να αντεπεξέλθει στις δύσκολες και ανυπόφορες συνθήκες που θα προέκυπταν από τα αντίποινα του εχθρού. Πως και που θα αναλάβουν οι μαζικοί και συνδικαλιστικοί και πολιτικοί και κοινωνικοί φορείς την καθοδήγηση της Ιντιφάντα και την πολιτική και οικονομική ανυπακοή. Πως οι λαϊκές επιτροπές θα οργάνωναν τις συγκρούσεις και την αποδεσμευμένη από το καθεστώς κατοχής καθημερινή ζωή των κατοίκων της κάθε γειτονιάς. Έτσι και έγινε. Από το 1983 ως το 1987 τα μέλη και τα στελέχη των ένοπλων οργανώσεων και οι συνδικαλιστικοί και κοινωνικοί χώροι των Παλαιστινίων σε όλο τον κόσμο και μέσα στην κατεχόμενη Παλαιστίνη οργάνωναν την Ιντιφάντα. Μια σπίθα χρειαζόταν για να ανάψει και να κάνει την ζωή του εχθρού εφιάλτη. Και αυτό έγινε. το 1987 ξέσπασε η πρώτη παλαιστινιακή Ιντιφάντα μετά την δολοφονία τεσσάρων Παλαιστινίων εργατών στις 8-12-1987 στο Πέρασμα Έριτζ στην κατεχόμενη Λωρίδα της Γάζας. Στην κηδεία που βγήκε την επομένη της δολοφονίας από το καταυλισμό προσφύγων Τζαμπάλια, εκεί όπου η ένοπλη επαναστατική αριστερά, διέθετε την ισχυρή παρουσία, το μέγεθος της σύγκρουσης που εκδηλώθηκε εναντίον των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής ήταν πρωτοφανές και έστελνε ξεκάθαρο μήνυμα ότι η Ιντιφάντα ήταν έτοιμη συγκρουσιακά και οργανωτικά. Έτσι μετά από πέντε χρόνια Εξέγερσης-εφιάλτη το Ισραήλ δέχτηκε την πολιτική παρουσία των ένοπλων παλαιστινιακών οργανώσεων μέσα στην Παλαιστίνη, στην Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας.
Έτσι μετά από 28 χρόνια το συγκρότημα Αλ-Ασικίν (Οι Ερωτευμένοι) γύρισε από την εξορία και τραγούδισε το ίδιο τραγούδι στην καρδιά του εχθρού ...μέσα στην κατεχόμενη Παλαιστίνη ...στην κορυφή του βουνού της φωτιάς ..στο βουνό της Ναμπλούς ... Αυτή τη φορά όμως το τραγούδι "Μίλα κόσμε για μας και για την Βηρυτό" ακούστηκε δυνατά και όχι χαμηλόφωνα ..όπως τότε όταν εμείς το τραγουδούσαν στην Ιορδανία. Ακούστηκε τη φωνή των πολιτών να το τραγουδάει...αυτοί είναι οι πολίτες της Παλαιστίνης που οργανώνουν εξεγέρσεις και ένοπλο αγώνα ..
Nasim Alatras
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου