Στα θρανία με άδειο στομάχι

«Μικρογεύματα» και όχι «συσσίτια» θέλει το υπουργείο να ονομάζει τη βοήθεια που φιλοδοξεί να προσφέρει σε μικρούς και μεγαλύτερους μαθητές που έπεσαν θύματα της... κρίσης και εν έτει 2011 βρέθηκαν να συστήνονται με την ασιτία. Τη δική τους ασιτία.
Μπορεί τα περιστατικά λιποθυμίας λόγω ανεπαρκούς σίτισης που έχουν καταγγελθεί, με πιο κραυγαλέα ίσως την πρόσφατη περίπτωση του 13χρονου μαθητή από το Ηράκλειο της Κρήτης, να μην είναι ο κανόνας στα σχολεία, είναι όμως η κορυφή του παγόβουνου.

Υπαρκτό πρόβλημα
Η απότομη πτώση του βιοτικού επιπέδου που πλήττει χιλιάδες νοικοκυριά ελέω κρίσης και μνημονιακής πολιτικής (απολύσεις, καλπάζουσα ανεργία, φόροι, ακραίες περικοπές εισοδημάτων), έρχεται στο φως και μέσω των παιδιών τα οποία μεταφέρουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την κατάσταση που βιώνουν στον σχολικό τους χώρο. Και δυστυχώς δεν είναι μόνο το βάρος της απόγνωσης των γονιών τους που κουβαλούν, αλλά και δικό τους πρόβλημα. Το οποίο πλέον αναγνωρίζεται από το υπουργείο ως υπαρκτό, ίσως όχι βέβαια στις πραγματικές του διαστάσεις.
Ως εκ τούτου, αναγκάζεται να κινητοποιηθεί, αν και προς το παρόν υπάρχει μόνο η διαβεβαίωση ότι είναι σε επαγρύπνηση κι ότι βρίσκεται στη φάση της επεξεργασίας σχεδίου για τη διανομή γευμάτων σε ορισμένα σχολεία υποβαθμισμένων περιοχών. Για την ακρίβεια, η υφυπουργός Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλου, καλούμενη να σχολιάσει το δημοσίευμα του «Βήματος της Κυριακής» που μιλάει για συσσίτια με τη μορφή κουπονιών για μικρογεύματα των 2 και 3 ευρώ, τόνισε πως το όποιο πρόγραμμα υπάρξει, θα εντάσσεται αποκλειστικά και μόνο στις Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας, θα αφορά δηλαδή μόνο 300 σχολεία.
Ενοχλήθηκε η Άννα
Η Διαμαντοπούλου ενοχλημένη με τον όρο «συσσίτια» που χρησιμοποιούσε το παραπάνω δημοσίευμα, σε δηλώσεις της (ρ/σ ΣΚΑΪ 100,3) σημείωσε ότι «όλα αυτά που ακούστηκαν περί συσσιτίων δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα». Πρόσθεσε όμως ότι «υπάρχουν προβλήματα» – τα οποία απέδωσε αόριστα (και αναμενόμενα) στην «οικονομική κατάσταση της χώρας» (και όχι στην πολιτική «εξυγίανσης») – και ανάφερε ως ενδεικτική την «πολύ μεγάλη μείωση στην κίνηση των κυλικείων». Διέψευσε πάντως την ύπαρξη περιστατικών λιποθυμίας.
Να θυμίσουμε ότι η πρώτη αναφορά για λιποθυμία μαθητή στις αρχές Οκτωβρίου αντιμετωπίστηκε με καχυποψία και άρνηση από το ΥΠΔΒΜΘ. Μετά τα δημοσιεύματα που είχε προκαλέσει η καταγγελία του Α’ Συλλόγου Εκπαιδευτικών Αθηνών Π.Ε. για κρούσμα λιποθυμίας σε σχολείο του Ζωγράφου, το υπουργείο απαντούσε με ανακοίνωση που κατέληγε ότι «κάποιοι καταφεύγουν μέσω των ΜΜΕ και στο έσχατο μέσο της λαϊκίστικης προπαγάνδας, χωρίς να διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τους ίδιους τους μαθητές» (13.10.2011).
Το ερώτημα είναι, αν το υπουργείο σε συνεργασία με άλλους φορείς μπει σε μια λογική συσσιτίων, για πόσο καιρό θα έχει τη δυνατότητα να ανταποκρίνεται όσο το πρόβλημα θα διογκώνεται, κάτι που φαίνεται περισσότερο από σίγουρο...

Αναδουλειές στα κυλικεία
Η εικόνα που προκύπτει από καταγγελίες και ανα­φορές που πληθαίνουν, είναι ότι χιλιάδες παιδιά πη­γαίνουν στο σχολείο τους πεινασμένα και βιώνουν ήδη συνθήκες μεταπολεμικές.
Η βασική καταγραφή του προβλήματος γίνεται πράγ-ματι στα κυλικεία, όπως ανέφερε και η Διαμαντοπού­λου. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΟΛΜΕ Νίκο Παπαχρήστο, στα κυλικεία παρατηρείται φέτος πτώση των αγορών από τους μαθητές κατά 30%-40%, ειδικά στις δυτικές συνοικίες της Αθήνας. Οι κυλικειάρχες από τη μία αντιμετωπίζουν την απόγνωση των παιδιών που ζητούν κάτι να φάνε ενώ δεν έχουν χρήματα και από την άλλη το ενδεχόμενο να κλείσουν αφού σε ορισμένες περιπτώσεις «δεν τα βγάζουν πέρα».
Ζητούν φαγητό
Σημαντικότατη είναι επίσης η επίσημη μαρτυρία της προέδρου του Βρεφοκομείου Αθηνών Μαρίας Ηλιο­πούλου ότι το Βρεφοκομείο δέχεται αιτήματα από δι­ευθυντές ολοήμερων της Αθήνας που ζητούν μερίδες φαγητού για παιδιά που συστηματικά δεν έχουν κά­τι να φάνε την ώρα του φαγητού. Η ίδια ανέφερε ότι μέχρι στιγμής το Βρεφοκομείο καλύπτει γύρω στα 70 παιδιά, αλλά, αν τα αιτήματα αυξηθούν, δεν θα μπορέ­σει να αντεπεξέλθει.
Στην Κρήτη οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων του 9ου, 10ου, 11ου Δημοτικού Σχολείου - Νηπιαγωγείου Χανίων και του 7ου Γυμνασίου, σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς, δημιουργούν τράπεζα τροφίμων για μαθητές που δεν έχουν λεφτά ούτε για κουλούρι.
Στο μεταξύ, το πρόβλημα γίνεται πιο εύκολα αντιλη­πτό στα δημοτικά και στις περιπτώσεις μικρών σε ηλι­κία μαθητών που εκμυστηρεύονται πιο εύκολα την... πείνα τους απ’ ό,τι στα γυμνάσια - λύκεια, όπου οι με­γαλύτεροι μαθητές δεν εκδηλώνονται.
Οι δάσκαλοι είναι καθημερινά μάρτυρες της απότο­μης εξαθλίωσης παιδιών λόγω της ξαφνικής ανεργίας του ενός ή και των δυο γονιών τους. Δασκάλα από δη­μοτικό σχολείο της Ηλιούπολης, μιας μεσαίας κοινωνι­κά και οικονομικά περιοχής, σημειώνει ότι πλέον 3 με 4 παιδιά σε κάθε τάξη έχουν πρόβλημα. Κάποια εξ αυ­τών δηλώνουν στους δασκάλους τους ότι πεινούν. Οι εκπαιδευτικοί τα βοηθούν όσο μπορούν, με διακριτικό πάντα τρόπο, ενώ δέχονται από τους γονείς αιτήματα, όπως να μη ζητούνται από τα παιδιά υλικά για τα δι­άφορα μαθήματα (τετράδια, κόλλες, ψαλίδια, χαρτιά κ.λπ.), ή ακόμη γονείς αρνούνται να στείλουν το παιδί τους σε εκδρομές κ.λπ.
- Άννα, μην κλαις... Θα γυρέψουμε βερεσέ απ’ τον μπακάλη...
topontiki