Γράφει η Ελένη Δεδούση
Είναι ιστορικά καταδεδειγμένο ότι όλοι , ανεξάρτητα αν τοποθετούνται ιδεολογικά στο χώρο της αριστεράς, στο κέντρο ή στη δεξιά αυτοπροσδιορίζονται δημοκράτες. Όλα τα πολιτικά συστήματα σε όλες τις γωνιές της Γης αυτοχαρακτηρίζονται δημοκρατίες. Η χρησιμοποίηση του όρου προσδίδει μια αίγλη νομιμότητας στο σύγχρονο πολιτικό γίγνεσθαι, με αποτέλεσμα νόμοι, κανόνες και αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή μας να εμφανίζονται ως ‘’δημοκρατικά’’ νομιμοποιημένα.
Έχουμε αναλογιστεί όμως κατά πόσο και τι ποιότητα δημοκρατίας έχουμε;
Βασικό συστατικό του δημοκρατικού πολιτεύματος αποτελεί η συμμετοχή των πολιτών στα κοινά. Δυστυχώς τις τελευταίες δεκαετίες επικράτησε η αντίληψη ότι η ενασχόληση με την πολιτική είναι κάτι ξεπερασμένο. Ζώντας μια πλασματική πραγματικότητα ο πολιτικός προβληματισμός, η πολιτική ζύμωση εξέλειπαν από την καθημερινή μας ζωή. Τα πρώτυπα που προβάλλονταν στους νέους είχαν να κάνουν με το life style. Παύσαμε να ελέγχουμε τους πολιτικούς και τα κόμματα χωρίς να αντιμετωπίζουμε κριτικά απόψεις, θέσεις και πολιτικές συμπεριφορές. Για πολλους η συμμετοχή σε κάποιον πολιτικό σχηματισμό ήταν συνέπεια ενός παρε-δώσε και οχι ιδεολογικής αναζήτησης. Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι η συμμετοχή του πολίτη ήταν ανύπαρκτη...
Συνεπώς μικρές ομάδες οι οποίες είχαν πρόσβαση στους μηχανισμούς εξουσίας εξυπηρετούσαν τα δικά τους συμφέροντα και των εντολοδόχων τους.
Κάπως έτσι θεωρώ ότι είχαν προετοιμάσει το έδαφος ώστε να περάσουν χωρίς αντίσταση με πρόσχημα την οικονομική κρίση πολιτικές λιτότητας που οδηγούν στη φτώχεια τα μεσαία και κατώτερα στρώματα, να καταστρατηγηθούν τα εργασιακά δικαιώματα και να διαλύσουν ό,τι είχε απομείνει από το κοινωνικό κράτος.
Έχουν χαθεί πολλά αλλά ακόμα δεν είναι αργά.
Μέσα στη λαίλαπα που ζούμε , ομάδες ενεργών πολιτών οργανώνονται και αναπτύσσουν δράσεις με τις οποίες αφ ενός χτυπούν το κατεστημένο, αφ εταίρου ως συνέπεια αυτών των δράσεων αρχίζει να διαφαίνεται μια διαφορετική αντίληψη για τον ρόλο που μπορεί και πρέπει να παίξει ο πολίτης στη συνδιαμόρφωση του πολιτικού γίγνεσθαι. Και αυτό το τελευταίο έχει ξεχωριστή αξία. Γιατί ένα μέρος της κοινωνίας , παρ όλες τις δυσχέρειες, δεν υπομένει μοιρολατρικά τις συνέπειες των οποιωνδήποτε αποφάσεων, αλλά απαντά δυναμικά ωθώντας και άλλους να κινηθούν προς μια τέτοια κατεύθυνση.
Ο καθένας από εμάς επιβάλλεται να αναλάβει ενεργό ρόλο από όποια θέση κι αν βρίσκεται. Οι πολίτες πρέπει να κατανοήσουν ότι έχουν τη δύναμη και ότι όλοι μαζί μπορούν να ασκήσουν πίεση στα κέντρα εξουσίας, όποια και αν είναι αυτά. Για να ποκτήσουμε τη δημοκρατία και την ποιότητα ζωής που μας αξίζει!!!
Είναι ιστορικά καταδεδειγμένο ότι όλοι , ανεξάρτητα αν τοποθετούνται ιδεολογικά στο χώρο της αριστεράς, στο κέντρο ή στη δεξιά αυτοπροσδιορίζονται δημοκράτες. Όλα τα πολιτικά συστήματα σε όλες τις γωνιές της Γης αυτοχαρακτηρίζονται δημοκρατίες. Η χρησιμοποίηση του όρου προσδίδει μια αίγλη νομιμότητας στο σύγχρονο πολιτικό γίγνεσθαι, με αποτέλεσμα νόμοι, κανόνες και αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή μας να εμφανίζονται ως ‘’δημοκρατικά’’ νομιμοποιημένα.
Έχουμε αναλογιστεί όμως κατά πόσο και τι ποιότητα δημοκρατίας έχουμε;
Βασικό συστατικό του δημοκρατικού πολιτεύματος αποτελεί η συμμετοχή των πολιτών στα κοινά. Δυστυχώς τις τελευταίες δεκαετίες επικράτησε η αντίληψη ότι η ενασχόληση με την πολιτική είναι κάτι ξεπερασμένο. Ζώντας μια πλασματική πραγματικότητα ο πολιτικός προβληματισμός, η πολιτική ζύμωση εξέλειπαν από την καθημερινή μας ζωή. Τα πρώτυπα που προβάλλονταν στους νέους είχαν να κάνουν με το life style. Παύσαμε να ελέγχουμε τους πολιτικούς και τα κόμματα χωρίς να αντιμετωπίζουμε κριτικά απόψεις, θέσεις και πολιτικές συμπεριφορές. Για πολλους η συμμετοχή σε κάποιον πολιτικό σχηματισμό ήταν συνέπεια ενός παρε-δώσε και οχι ιδεολογικής αναζήτησης. Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι η συμμετοχή του πολίτη ήταν ανύπαρκτη...
Συνεπώς μικρές ομάδες οι οποίες είχαν πρόσβαση στους μηχανισμούς εξουσίας εξυπηρετούσαν τα δικά τους συμφέροντα και των εντολοδόχων τους.
Κάπως έτσι θεωρώ ότι είχαν προετοιμάσει το έδαφος ώστε να περάσουν χωρίς αντίσταση με πρόσχημα την οικονομική κρίση πολιτικές λιτότητας που οδηγούν στη φτώχεια τα μεσαία και κατώτερα στρώματα, να καταστρατηγηθούν τα εργασιακά δικαιώματα και να διαλύσουν ό,τι είχε απομείνει από το κοινωνικό κράτος.
Έχουν χαθεί πολλά αλλά ακόμα δεν είναι αργά.
Μέσα στη λαίλαπα που ζούμε , ομάδες ενεργών πολιτών οργανώνονται και αναπτύσσουν δράσεις με τις οποίες αφ ενός χτυπούν το κατεστημένο, αφ εταίρου ως συνέπεια αυτών των δράσεων αρχίζει να διαφαίνεται μια διαφορετική αντίληψη για τον ρόλο που μπορεί και πρέπει να παίξει ο πολίτης στη συνδιαμόρφωση του πολιτικού γίγνεσθαι. Και αυτό το τελευταίο έχει ξεχωριστή αξία. Γιατί ένα μέρος της κοινωνίας , παρ όλες τις δυσχέρειες, δεν υπομένει μοιρολατρικά τις συνέπειες των οποιωνδήποτε αποφάσεων, αλλά απαντά δυναμικά ωθώντας και άλλους να κινηθούν προς μια τέτοια κατεύθυνση.
Ο καθένας από εμάς επιβάλλεται να αναλάβει ενεργό ρόλο από όποια θέση κι αν βρίσκεται. Οι πολίτες πρέπει να κατανοήσουν ότι έχουν τη δύναμη και ότι όλοι μαζί μπορούν να ασκήσουν πίεση στα κέντρα εξουσίας, όποια και αν είναι αυτά. Για να ποκτήσουμε τη δημοκρατία και την ποιότητα ζωής που μας αξίζει!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου