Ένα από τα πιο γνωστά σκάνδαλα στη νεώτερη ιστορία του τόπου ήταν το σκάνδαλο ΠΕΣΙΝΕ. Οι παλαιότεροι μπορεί να θυμούνται ότι ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος, με πρόσχημα την προσέλκυση της επένδυσης, παραχώρησε το 1960 στη ΠΕΣΙΝΕ το σκανδαλώδες προνόμιο να μπορεί να αγοράζει από τη ΔΕΗ το ρεύμα σε τιμή πολύ κατώτερη του κόστους, με αποτέλεσμα να χάνει η τότε πλήρως δημόσια ΔΕΗ εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές τον χρόνο.
Για να γίνει αντιληπτό το προνόμιο, αξίζει να σκεφθεί κανείς ότι η ΠΕΣΙΝΕ πλήρωνε 7 δραχμές την κιλοβατώρα, τη στιγμή που οι αγρότες, για τις ανάγκες της παραγωγής τους (αντλιοστάσια), πλήρωναν 14 δραχμές, οι δε οικιακοί καταναλωτές 22 δραχμές. Μετά από τα 32 χρόνια διάρκειας της αρχικής αποικιοκρατικής σύμβασης, μόλις τις τελευταίες μέρες της, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, το 1993, έσπευσε σκανδαλωδώς να παρατείνει τη σύμβαση για άλλα 14 χρόνια, ώς το 2006 δηλαδή (με τι άραγε κριτήρια;). Δυστυχώς το σκάνδαλο αυτό, με άλλη μορφή, όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά και διευρύνεται σε βάρος των καταναλωτών και του Ελληνικού Δημοσίου.
Η ΠΕΣΙΝΕ έγινε «Αλουμίνιο της Ελλάδος» και κατέληξε στα χέρια του ομίλου Μυτιληναίου. Τα προτιμησιακά αποικιοκρατικά τιμολόγια επρόκειτο να λήξουν τον Μάρτιο του 2006, αλλά πήραν παράταση (με ασφαλιστικά μέτρα μέχρι την πρωτόδικη απόφαση) ώς τον Μάιο του 2008, οπότε η ΔΕΗ πέτυχε, μετά από έφεση, να τα παύσει. Οι χρηματικές διάφορες που είχαν προκύψει διευθετήθηκαν συμβιβαστικά τον Αύγουστο του 2010. Το χρέος της "Αλουμίνιον Α.Ε." προς τη ΔΕΗ κουρεύτηκε από 107,6 εκατ. σε 82,6 εκατ. ευρώ, θα πληρωθεί με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους και μάλιστα η "Αλουμίνιον" θα αγοράζει το ρεύμα από τη ΔΕΗ σχεδόν στη μισή τιμή (40,7 ευρώ/mwh) απο τον μέσο καταναλωτή (που αγοράζει 80 ευρώ /mwh) . Πάντως η Κομισιόν αποφάσισε ότι το προνομιακό καθεστώς πώλησης ρεύματος στην εταιρεία συνιστά αδικαιολόγητο πλεονέκτημα προς την εταιρεία και μάλιστα η Ελλάδα πρέπει να ανακτήσει τη διαφορά που για δύο χρόνια με τους τόκους υπολογίστηκε στα 17,5 εκ. ευρώ, τα όποια πρέπει να πληρώσει ο Μυτιληναίος.
Τα... δώρα στον όμιλο Μυτιληναίου
Την ίδια εποχή, ως αντιστάθμισμα, ο τότε υφυπουργός Ανάπτυξης, Χρήστος Φώλας, έκανε το πρώτο δώρο στον όμιλο Μυτιληναίου. Ο όμιλος είχε πάρει άδεια αυτοπαραγωγού Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού Θερμότητας (ΣΗΘ), δηλαδή να παράγει και να καταναλώνει ο ίδιος το παραγόμενο ρεύμα, και μάλιστα για την κατασκευή του εργοστασίου πήρε και επιδότηση 16 εκατ. ευρώ. Ο Χρ. Φώλας λοιπόν αποφάσισε, μετα απο αίτηση του ενδιαφερόμενου, να μετατρέψει την άδεια αυτοπαραγωγού σε άδεια ανεξάρτητου παραγωγού από ΣΗΘ, πράγμα που έδωσε το δικαίωμα στην "Αλουμίνιον" να πουλά την ενέργεια που παράγει προς 55 ευρώ/mwh και να αγοράζει την ενέργεια που καταναλώνει προς 40,7 ευρώ/mwh και άρα να κερδίζει τη διαφορά.
Το δεύτερο δώρο ήρθε από την υπουργό κ. Μπιρμπίλη. Εκμεταλλευόμενος ο όμιλος διάφορες φωτογραφικού τύπου ρυθμίσεις, μετατράπηκε η άδεια ΣΗΘ σε άδεια ΣΗΘΥΑ, δηλαδή προστέθηκε το «υψηλής αποδοτικότητας», πράγμα που η Ε.Ε. το εξομοιώνει με ΑΠΕ. Ωστόσο η κ Μπιρμπιλη δεν έδωσε (προς τιμήν της) στον όμιλο όλα τα δυνατά προνόμια, αλλά παρέμεινε η ρήτρα να έχουν το προνόμιο των ΑΠΕ μόνο τα 35 mw από τα 340 mw, οπότε τα 35 αυτά άρχισαν να πληρώνονται ως ΑΠΕ. Ίσως και η αποπομπή της από το υπουργείο να έχει να κάνει και με το ότι έδωσε δωράκι και αντιστάθηκε στο να δώσει δώρο.
Το τρίτο δώρο προήλθε από τον τότε υπουργό ΥΠΕΚΑ κ. Παπακωνσταντίνου.Αυτος δε δίστασε με το περιβόητο άρθρο 197 του νόμου 4001/2011, το οποίο εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, το καταψήφισε και η Ν.Δ., να καταργήσει τη ρήτρα των 35 mw και πλέον ολόκληρη η παραγωγή των 340 mw εκλαμβάνεται ως ΑΠΕ και ο όμιλος πλέον πουλάει ρεύμα με τα εξής προνόμια:
α) Προτεραιότητα στη απορρόφηση, που σημαίνει χωρίς ρίσκο παραγωγή.
β) Τιμή ευνοϊκότερη σε σχέση με αυτή που πουλάνε οι άλλοι παραγωγοί φυσικού αερίου – η οποία είναι πιο ευνοϊκή καθώς προκύπτει από μαθηματικό τύπο.
γ) Μια σειρά πλεονεκτημάτων που έτσι και αλλιώς έχουν οι ηλεκτροπαραγωγοί από φυσικό αέριο.
Με τελικό αποτέλεσμα, αντί των 50 ευρώ /mwh, που είναι για παράδειγμα, η οριακή τιμή συστήματος (ΟΤΣ) κάποια ώρα της ημέρας και σύμφωνα με αυτή πληρώνονται όλοι οι παραγωγοί, ο όμιλος Μυτιληναίου να πληρώνεται με 130 ευρώ/mwh, με τελικό υπερκέρδος το οποίο υπολογίζεται πάνω από 70 εκατ. ευρώ τον χρόνο.
Η τελευταία πράξη παίχτηκε με την πρόσφατη υπ' αριθμ. Δ5-ΗΛ/Γ/Φ1/749 απόφαση του Γ. Μανιάτη, ο οποίος χωρίς καμία εξουσιοδότηση, εισήγαγε σειρά φωτογραφικών ρυθμίσεων ώστε να αρθούν και τα οποία τεχνικού χαρακτήρα εμπόδια υπήρχαν, με στόχο να καρπωθεί τα ευεργετήματα του άρθρου 197 ο όμιλος Μυτιληναίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αντιδράσει σε όλη αυτή τη διαδικασία προσφοράς δώρων στον όμιλο Μυτιληναίου.
Από την εποχή της προδικτατορικής ΕΔΑ, ο αείμνηστος Ηλίας Ηλιού έδινε μάχες στο Κοινοβούλιο κατά των προνομίων της ΠΕΣΙΝΕ, δεδομένου ότι σε κανένα μέρος του κόσμου δεν είχε αυτή την προνομιακή αντιμετώπιση. Μάλιστα, ακόμα και στο Καμερούν αναγκάστηκε η ΠΕΣΙΝΕ να εκσυγχρονίσει τις εγκαταστάσεις της ώστε να μην είναι τόσο ενεργοβόρες, αφού εκεί το ρεύμα δεν της το έδιναν τόσο φθηνά, ενώ στη Ελλάδα δεν προχώρησε σε κανένα εκσυγχρονισμό, αφού έτσι και αλλιώς είχε τσάμπα ρεύμα. Αργότερα ο Συνασπισμός, το 1993, είχε έντονα αντιδράσει στη παράταση της αποικιοκρατικής σύμβασης με την εταιρεία που η κυβέρνηση Μητσοτάκη θέσπισε.
Στη νεώτερη τώρα εκδοχή του σκανδάλου, η βουλευτής μας Ηρώ Διώτη κατά τη συζήτηση του άρθρου 197, αφού περιγράφει το σκάνδαλο που εκτυλίσσεται σε 4 πράξεις (η τετάρτη πράξη - δώρο, ήταν να παράγει και να πουλάει χωρίς άδεια παραγωγού για τρία περίπου χρόνια), καταλήγει στη παρακάτω κριτική: «Το νομοθέτημα είναι σαν να έχουν βάλει τους εκπροσώπους τους οι εταιρείες να νομοθετήσουν...».
Ο βουλευτής μας Δημήτρης Παπαδημούλης, τον Απρίλη του 2012 έθετε τα ερωτήματα:
«- Για ποιον λόγο η ΣΗΘ έγινε ΑΠΕ; - Ποιες κοινοτικές διατάξεις το επιβάλλουν ως υποχρεωτικό αυτό; - Μπορεί ο ΔΕΣΜΗΕ (σημερινός ΛΑΓΗΕ) να αντέξει μια επιβάρυνση τουλάχιστον 90 εκατ. ευρώ ετησίως;- Ποια η θέση της ΡΑΕ (Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας)επί του θέματος;
Η απάντηση του υπουργού Παπακωνσταντίνου ήταν: «Κάνουμε ό,τι υπαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση».
Ο ευρωβουλευτής Τρεμοπουλος ρώτησε για το ίδιο θέμα στην Ευρωβουλή και ο αρμόδιος επίτροπος Oettinger έδωσε την εξής απάντηση:
«Η ΣΗΘΥΑ είναι ΑΠΕ, αλλά το αν είναι πραγματικά ΣΗΘΥΑ και το πώς θα πληρωθεί, αυτό είναι θέμα του κράτους - μέλους και όχι δικό μας». Δηλαδή ο επίτροπος αδειάζει τον Παπακωνσταντίνου, λέγοντάς του ότι τα κριτήρια για την ένταξη ως ΑΠΕ τα θέτει η κυβέρνηση, που έχει και τη δυνατότητα να βάλει όποια τιμή πώλησης του παραγόμενου ρεύματος θέλει, άρα η ευθύνη είναι του κάθε κράτους.
Δέκα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ καταθέτουν τον Ιανουάριο του 2012 ερώτηση, στην οποία μεταξύ άλλων ζητείται να «καταργηθεί το άρθρο 197 του 4001/2011, σύμφωνα με το οποίο η μονάδα της Αλουμίνιον της Ελλάδος χαρακτηρίζεται ΣΗΘΥΑ και ωφελείται ο όμιλος Μυτιληναίου από 50 ως 150 εκατ. ευρώ ετησίως».
Παράλληλα τρεις φορείς:
α. Ο Ελληνικός Σύνδεσμος Ηλεκτροπαραγωγών από ΑΠΕ. β. Η Ελληνική Ένωση Αιολικής Ενέργειας.
γ. Ο Ελληνικός Σύνδεσμος μικρών υδροηλεκτρικών, τονίζουν, σε κοινή τους ανακοίνωση, ότι η ένταξη αυτή δεν συνάδει με απόφαση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και μάλιστα το τέλος που πληρώνουν οι καταναλωτές υπέρ των ΑΠΕ τελικά πηγαίνει σε μεγάλο ποσοστό (60%, σύμφωνα με μελέτη) υπέρ των ορυκτών καυσίμων.
Ο ΣΕΦ (εταιρείες κυρίως κατασκευής φωτοβολταϊκών) έχει βγάλει επίσης ανακοίνωση κατά της απόφασης αυτής.
Τέλος, ο ΣΠΕΦ (σύνδεσμος παραγωγών ενέργειας από φωτοβολταϊκά, κυρίως μικροπαραγωγοί) όχι μόνο έχει καταδικάσει το σκάνδαλο αυτό αλλά έχει προσφύγει με αίτηση ακύρωσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Δημιουργείται λοιπόν ένα χαώδες τοπίο, όπου και άλλες μονάδες παραγωγής απο φυσικό αέριο θα χαρακτηριστούν μελλοντικά ΣΗΘΥΑ, με αποτέλεσμα προνομιακή μεταχείριση στο σκέλος της ηλεκτροπαραγωγής και, παίρνοντας υπερβολική αποζημίωση, θα τινάξουν τα οικονομικά του ΛΑΓΗΕ στο αέρα και τελικά ο καταναλωτής θα κληθεί να πληρώσει πάλι νέες αυξήσεις και μάλιστα για ένα ορυκτό καύσιμο εισαγόμενο.
Ερωτήματα, αλλά και μια γνωμοδότηση, που «καίνε»
Η κυβέρνηση, αντίθετα, κωφεύει απέναντι σε όλα αυτά. Ενώ ο ΛΑΓΗΕ (αυτός που διευθετεί την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας) αφέθηκε σκοπίμως να γίνει ζημιογόνος με στόχο να καταστραφούν οι μικροπαραγωγοί, (οι οποίοι είναι ήδη 4 μήνες απλήρωτοι) η κυβέρνηση δέχεται να τον φορτώσει με τουλάχιστον άλλα 70 εκατ. ευρώ τον χρόνο έλλειμμα, χάρισμα στον όμιλο Μυτιληναίου. Τις μέρες αυτές είχαμε μια σοβαρότατη εξέλιξη. Διέρρευσε σημαντικό έγγραφο της ΡΑΕ, που είναι η αρμόδια γνωμοδοτική αρχή για τα θέματα ενέργειας, με ημερομηνία 23/4/2012, και το οποίο αναφέρει:
«Η δομή και οι αριθμητικές τιμές του άρθρου 197... οδηγούν σε μη ορθολογικές τιμές... Γι' αυτό προτείνουμε τη συνολική επαναξιολόγηση του άρθρου 197, παρ. 3 του νόμου 4001/2011 και ειδικότερα του μαθηματικού τύπου τιμολόγησης της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από ΣΗΘΥΑ». Δηλαδή δέχεται η ΡΑΕ αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι φορείς της ηλεκτρικής ενέργειας τόσο καιρό διαλαλούσαν.
* Κατόπιν τούτων, τίθενται ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα:
* Καταρχήν γιατί η ΡΑΕ κράτησε μυστική μια τόσο σημαντική γνωμοδότηση για 6 περίπου μήνες;
* Από πότε η ΡΑΕ δεν δημοσιεύει στην ιστοσελίδα της την όποια γνωμοδότηση κάνει;
* Υπάρχει σκοπιμότητα σε αυτή τη μυστικότητα;
Αν μετά και από αυτή τη γνωμοδότηση, η κυβέρνηση εξακολουθεί να χαρίζει εκατομμύρια στον όμιλο Μυτιληναίου, το σκάνδαλο της ΠΕΣΙΝΕ, που ταλάνισε την οικονομική ζωή του τόπου θα είναι παρωνυχίδα μπροστά στο τεράστιο αυτό σκάνδαλο. Είναι απορίας άξιο πως και γιατί οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. (Φώλας) και του ΠΑΣΟΚ (κυρίως ο Παπακωνσταντίνου) σαν τους μάγους με τα δώρα προσέφεραν στο όμιλο Μυτιληναίου χαριστικές ρυθμίσεις σε βάρος του ελληνικού λαού. Από κοντά βέβαια και οι διοικήσεις της ΔΕΗ που δεν επέδειξαν ζήλο αντίδρασης στις τόσες και τόσες πράξεις του ομίλου που έβλαπταν την ΔΕΗ.
Τι τέλος πάντων κάνει διαχρονικά τους κυβερνώντες να υποκύπτουν στις οποίες απαιτήσεις του ομίλου; Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ θα φέρει σύντομα το θέμα στη Βουλή, γιατί είναι τραγικό να κόβονται, για παράδειγμα, από τους αναπήρους τα πενιχρά κοινωνικά επιδόματα και να χαρίζονται εκατομμύρια ευρώ στον Μυτιληναίο. Για να δούμε τελικά τους θεράποντες και κήνσορες της τρικομματικής κυβέρνησης, πόσο σέβονται το δημόσιο χρήμα και με τι ευκολία το χαρίζουν στα μεγαλοεπιχειρηματικά συμφέροντα. Και τελικά τι σημαίνει το “μαζί τα φάγαμε” που, ας μη γελιόμαστε, και τα τρία μέλη της τρόικας εσωτερικού πρεσβεύουν.
* Ο Γιάννης Μπενίσης είναι γραμματέας της Π.Κ. Αγίας Παρασκευής, μέλος της επιτροπής ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ
Δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου