Για πολλοστή φορά, στο άτυπο υπουργικό αυτή τη φορά, ο Γιώργος Παπανδρέου κατέφυγε στους δραματικούς τόνους, ανέλυσε τα δεινά που μας απειλούν, υιοθέτησε ακόμα και το σενάριο έξωσης από το ευρώ, για να καταλήξει στην πασίγνωστη επωδό: Ή πρέπει να δεχτούμε και αυτό το Μνημόνιο ή μας περιμένει ο όλεθρος. Ή θα κάνουμε τις «μεγάλες αλλαγές» που απαιτούν οι δανειστές από μας ή θα βουλιάξουμε.
Η λογική είναι απλή, κατανοητή και απολύτως εκβιαστική. Δεν αφήνει κανένα περιθώριο ούτε καν για συζήτηση. Αφού είναι δεδομένες οι απειλές, δεδομένες οι απαιτήσεις και δεδομένο το σχέδιο της τρόικας, τι ακριβώς μένει για τον ίδιο, για τους υπουργούς του και πολύ περισσότερο για τους απλούς ανθρώπους; Ποιος ο λόγος να δημοκοπεί για δημοκρατική συμμετοχή όλων στη χάραξη μιας εθνικής στρατηγικής και άλλα παρόμοια;
Τι λέει στους βουλευτές του που διαφωνούν με το μεσοπρόθεσμο, παραδείγματος χάριν; Που το θεωρούν καταστροφικό για τη χώρα και κυρίως για τα κοινωνικά στρώματα τα οποία υποτίθεται ότι το ΠΑΣΟΚ έχει στο κέντρο της προσοχής και της πολιτικής του; Τους λέει απλούστατα ότι αν δεν κάνουν την καρδιά τους πέτρα και δεν ψηφίσουν θετικά, η χώρα θα μπει στον γύρο του θανάτου. Και όλα, η οικονομία, η κοινωνία, η εθνική ασφάλεια, θα εκτροχιαστούν -με τη δική τους μάλιστα ψήφο.
Τι λέει στα εκατομμύρια των Ελλήνων που διαδηλώνουν αυτές τις μέρες;
Ότι σκέφτεται να τους δώσει το δικαίωμα να εκφράσουν την άποψή τους με δημοψήφισμα. Την άποψή τους για ποιο πράγμα όμως; Αφού το Μνημόνιο 2 θα έχει ψηφιστεί και τεθεί σε εφαρμογή, αφού το σκληρά μέτρα θα έχουν ήδη αρχίσει να κόβουν κεφάλια από τον Ιούλιο, τι ακριβώς θα κληθούμε να ψηφίσουμε; Σε ποιο δίλημμα να τοποθετηθούμε; Προφανώς στο ένα και μοναδικό και επαναλαμβανόμενο: Ή θα δεχτούμε τις πολιτικές του Μνημονίου ή θα βουλιάξουμε.
Είναι άχαρη η θέση του πρωθυπουργού - με εκβιάζει επί μήνες κάποια στήριξη της πολιτικής του από την κοινωνία και το ίδιο του το κόμμα. Αλλά είναι και απελπιστική, γιατί με τους εκβιασμούς συμβαίνει ό,τι με τις στάμνες. Όσο περισσότερες φορές πηγαίνουν στη βρύση τόσο πιο κοντά έρχεται η στιγμή που θα σπάσουν. Με ή χωρίς δημοψήφισμα...
Του Θανάση Καρτερού στην Αυγή της 8/6/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου