Υπουργικό συμβούλιο…Κορυδαλλού

Πριν από τις εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 το Unfollow πρότεινε το "υπουργικό συμβούλιο" της προηγούμενης κυβέρνησης να συνεδριάσει στη φυλακή. Δε μας ακούσατε...

Συγκεντρωτικά πρώτης περιφέρειας… Κορυδαλλού
«Αν ζούσαμε στην Ισλανδία θα τους είχαμε καθήσει όλους στο σκαμνί». Η φράση ακούγεται όλο και συχνότερα κάθε φορά που φτάνει στην Ελλάδα κάποια πληροφορία από την εξέλιξη της δίκης του πρώην πρωθυπουργού στο Ρεϊκιβαικ. Και αν ο Γκέιρ Χάαρντε δικάζεται απλώς για αμέλεια στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης, οι κατηγορίες που έχουν ακουστεί στην Ελλάδα ξεκινούν από «απλή» παραβίαση του Συντάγματος και φτάνουν μέχρι το «κοινοβουλευτικό πραξικόπημα» την «εσχάτη προδοσία» και την προσπάθεια «φυσικής εξόντωσης» δημοσιογράφων.

Θα μπορούσαν λοιπόν οι βασικοί πρωταγωνιστές του δράματος αντί να καταλήξουν για μια ακόμη φορά στα έδρανα της βουλής να οδηγηθούν απευθείας στη φυλακή, όπως εύχεται πλέον η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών; «Κάποια στιγμή» μας έλεγε ο καθηγητής φιλοσοφίας του Δικαίου του πανεπιστημίου του Λονδίνου Κ. Δουζίνας, «θα πρέπει μέσα από επιτροπές λογιστικού, πολιτικού αλλά και νπομικού ελέγχου οι άνθρωποι αυτοί να δώσουν ένα λόγο, πως φτάσαμε εδώ που φτάσαμε».
Ίσως το πιο απρόσμενο συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι αρκετοί διακεκριμένοι νομικοί και ακαδημαϊκοί με τους οποίους μιλήσαμε θα προτιμούσαν να αφήσουν στην άκρη το νομικό τους οπλοστάσιο και… να κατέβουν στους δρόμους. «Σημασία έχει η πολιτική και όχι η ποινική εξαφάνιση του υφιστάμενου πολιτικού προσωπικού» δηλώνει επίμονα ο συνταγματολόγος Γ. Κατρούγκαλος ενώ και ο καθηγητής εργατικού δικαίου του ΑΠΘ Άρης Καζάκος τονίζει ότι πέρα από τις άμεσες νομικές κινήσεις «η υπεράσπιση ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων είναι θέμα όλων μας».
Μήπως λοιπόν ολόκληρη η φιλοσοφία αυτού του άρθρου είναι καταδικασμένη εξ’ αρχής; Μήπως τα νομικά εργαλεία της αστικής μας δημοκρατίας είναι ένα τσιρότο με το οποίο προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τη γάγκραινα μιας οικονομικής δικτατορίας;
Ναι και όχι. Αναζητώντας ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες συγκεκριμένων πολιτικών ξετυλίχθηκε μπροστά μας ένα οργανωμένο σχέδιο του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ να ισοπεδώσουν ότι κέρδισε ο ελληνικός λαός σε εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα από τις αρχές του 19ου αιώνα. Γι’ αυτό το λόγο το κείμενο εστιάζει στις ευθύνες από την επιβολή του μνημονίου και όχι στις εκατοντάδες ποινικές ευθύνες που θα μπορούσαν να αποδωθούν για διαφθορά, μίζες, κτλ. Επίσης ο διαχωρισμός αφορά τους πολιτικούς του μνημονίου και όσους βρέθηκαν απέναντί τους και όχι συγκεκριμένα κόμματα. Εάν οι κατηγορούμενοι του άρθρου τυχαίνει να προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, αφού κατέλαβαν υπουργικούς θώκους, οι ίδιιες κατηγορίες βαρύνουν επίσης τους έταιρους μνημονιακούς πολιτικούς ηγέτες Σαμαρά και Καρατζαφέρη που στήριξαν αυτή την πολιτική .
Εν τέλει λοιπόν το νομικό μας κατηγορτήριο είναι… πολιτικό. Το πως θα πρέπει να τιμωρηθούν οι κατηγορούμενοι θα το αποφασίσει προτίστως η ελληνική κοινωνία. Άλλωστε ποιός θέλει να βάλει τους εκατοντάδες βουλευτές των κομματων εξουσίας στη φυλακή, όπου θα συνεχίσει να τους τρέφει με λεφτά των φορολογούμενων για το υπόλοιπο της ζωής τους;
Ας προσέλθουν λοιπόν οι κατηγορούμενοι
Υπ. Οικονομικών: Ευάγγελος Βενιζέλος
Είναι πρακτικά αδύνατο να παρουσιάσει κανείς σε λιγότερο από… μερικές εκατοντάδες τόμους τις ευθύνες ενός εκ των πολιτικών που υποθήκευσαν το μέλλον της χώρας για τους επόμενους αιώνες. Ευτυχώς για την οικονομία του χώρου οι ερευνητές της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (elegr.gr) κατάφεραν να συνοψίσουν ορισμένες από τις «ποινικά κολάσιμες», όπως λένε κατηγορίες. Ίσως η πιο πρόσφατη και εύκολα αναγνωρίσιμη είναι η συνεργασία του Υπ. Οικονομικών με την Τράπεζα της Ελλάδας που μετέτρεψαν εν κρυπτώ τα αποθεματικά ΑΕΙ, ΤΕΙ και νοσοκομείων σε ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, τα οποία στη συνέχεια «κούρεψαν». Με αυτό τον τρόπο το υπουργείο οικονομικών λεληλάτησε 87 εκατομμύρια ευρώ από τα ΑΕΙ, 100 από τα ΤΕΙ  ενώ άγνωστο παραμένει το πλιάτσικο στα νοσκομεία (πληροφορίες κάνουν λόγο για απώλειες της τάξης του 90%). Όπως κατήγγειλαν οι πρυτάνεις, οι οποίοι απειλούν με μήνυση του υπευθύνους, η μυστική μετατροπή των καταθέσεών τους έγινε μόλις στις 9 Μαρτίου, την ημέρα δήλαδή που κλείδωσε το PSI.
Οι βαρύτατες ευθύνες σε βάρος του δημοσίου και του ελληνικού λαού όμως συνεχίζονται. Σύμφωνα με την ΕΛΕ η «5η χρεοκοπία στην ιστορία του Ελληνικού κράτους», την οποία επιμελήθηκε ο Ευ. Βενιζέλος, «δεν μειώνει αλλά αυξάνει το δημόσιο χρέος κατά 69 δις και καθιστά θέμα χρόνου μια νέα αναδιάρθρωση του χρέους, δηλαδή μια νέα χρεοκοπία. Παράλληλα αλλάζει τον χαρακτήρα του δημόσιου χρέους από ιδιωτικό σε δημόσιο, μιας και κατά τα δύο τρίτα θα κατέχεται από τα κράτη της ευρωζώνης, το ΔΝΤ και ΕΚΤ, προκαλώντας έτσι μεγαλύτερες δουλείες για τη χώρα».
Αρκετά ερωτήματα προς διερεύνηση θέτει σύμφωνα, με τους αναλυτές της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, το γεγονός ότι τη στιγμή που δεν αποζημιώνονται ούτε στο ελάχιστο 11.000 ομολογιούχοι – φυσικά πρόσωπα, που υπέστησαν σοβαρές απώλειες κι οι περισσότεροι εκ των οποίων ανήκουν στα χαμηλά εισοδήματα- οι ελληνικές τράπεζες θα ωφεληθούν από το νέο δάνειο υπό τη μορφή αποζημίωσης για τις απώλειες από το PSI και μέσω της ανακεφαλαιοποίησης τους με 50 δις. ευρώ. Ας σημειωθεί ότι το ομόλογο της Goldman Sachs, ύψους 5 δισ., δεν εντάχθηκε στην ανταλλαγή.
Προς διερεύνηση όμως θα έπρεπε να βρίσκονται και συγκεκριμένες ρυθμίσεις που αποδέχθηκε το υπουργείο οικονομικών στην νέα δανειακή σύμβαση και οι οποίες ορίζουν ότι η Ελλάδα και η Τράπεζα της Ελλάδος «παραιτούνται αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορούν να δικαιούνται σε σχέση με τα ίδια και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι νομικών διαδικασιών σχετικά με την παρούσα σύμβαση» (κεφ. 15, παρ 4). Η παραίτηση ασυλίας για την Τράπεζας της Ελλάδος σημαίνει και δικαίωμα κατάσχεσης των 147,5 τόνων χρυσού της χώρας, που βρίσκονται αποθηκευμένα στα θησαυροφυλάκια της Τράπεζας της Αγγλίας και της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ. Θεωρητικά, η πολυδιαφημιζόμενη από τον κ.Βενιζέλο δανειακή σύμβαση επιτρέπει στους δανειστές να επιχειρήσουν να κατασχέσουν τα αποθέματα χρυσού και άλλα περιουσιακά στοιχεία της χώρας εάν η Ελλάδα καθυστερήσει έστω και ένα ευρώ.
Πέρα του μνημονίου (αλλά άμεσα συνδεόμενη με την γενικότερη εκποίηση της χώρας) είναι και η υπόθεση της πώλησης των μετοxών του ΟΤΕ στην Deutsche Telekom, την οποία ολοκλήρωσε ο κ Βενιζέλος. Ο ίδιος, όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση την χαρακτήριζε «έγκλημα», «ξεπούλημα» και «σκοτεινή και παράνομη μεθόδευση» ενώ έκανε λόγο για «νομική ευθύνη» της τότε κυβέρνησης. Ο έγκριτος συνταγματολόγος, δηλαδή, συνέταξε μόνος του το κατηγορητήριο του.
Υπ. ΠΡΟΠΟ Μιχάλης Χρυσοχοϊδης
Ελάχιστοι Έλληνες πολιτικοί έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με τόσες πολλές και καλά τεκμηριωμένες κατηγορίες όσο ο «ράμπο» του πανελληνίου σοσιαλιστικού κινήματος. Οι προληπτικές προσαγωγές, τις οποίες εισήγαγε στη χώρα εν όψει των κοινωνικών αντιδράσεων για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, προκάλεσαν την αντίδραση ακόμη και του ειδικόυ εισηγητής του ΟΗΕ στα θέματα προστασίας των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών. Ο Martin Scheinin, κατηγορεί τον Χρυσοχοϊδη για «παραβίαση των στάνταρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και για πρακτικές ασύμβατες με μια δημοκρατική κοινωνία.
Γενικότερα, ο αγαπημένος Έλληνας υπουργός του FBI, προϊσταται ενός μηχανισμού καταστολής ο οποίος κουρελιάζει το Σύνταγμα κάθε φορά που καλείται να αντιμετωπίσει μια διαδήλωση. Έχουμε καταρχάς παραβίαση του άρθρου 5 περί ελευθερίας ανάπτυξης της προσωπικότητας και συμμετοχής στην κοινωνική και πολιτική ζωή, παραβίαση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (άρθρο 3 εξευτελιστική μεταχείριση, άρθρο 5 δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία, άρθρο 6 παρ. 2 και 3 τεκμήριο αθωότητας και δικαιώματα κρατουμένου και άρθρο 10 ελευθερία έκφρασης). Οι πραίτωρες του κ Χρυσοχοϊδη έχουν κατηγορηθεί επίσης για παράνομες δακτυλοσκοπήσεις και φωτογραφήσεις αθώων πολιτών (άρθρο 27 περ. η’ Π.Δ. 342/77), κατάχρηση εξουσίας (άρθρο 239 Π.Κ.) και κατά συρροή κατακρατήσεις παρά το Σύνταγμα (άρθρο 326 Π.Κ.).
Είναι χαρακτηρηστικό ότι επί υπουργίας Χρυσοχοϊδη (αλλά και Παπουτσή) οι «πραίτωρες»  του καθεστώτος αγνοούν ακόμη και την εγκύκλιο του αντιστράτηγου της ΕΛΑΣ Γεωργίου Αγγελάκου με αριθμ. Πρωτ. 7100/22/4α/17-6-2005, η οποία μεταξύ άλλων προβλέπει ότι η προσαγωγή προσώπων προς εξακρίβωση πέραν του ήδη επιδειχθέντος δελτίου αστυνομικής ταυτότητας, αδιακρίτως και χωρίς αιτιώδη σύνδεση προς εγκληματική ενέργεια, δεν είναι σύννομη.
Στο ίδιο συμπέρασμα σχετικά με τις προληπτικές προσαγωγές, έχει καταλήξει σε έκθεσή του ο Συνήγορος του Πολίτη, ενώ το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει κρίνει ότι η αυθαίρετη προσωρινή σύλληψη και ο δημόσιος σωματικός έλεγχος διαδηλωτών αυξάνει τον κίνδυνο αστυνομικών καταχρήσεων, οι οποίες παραβιάζουν ευθέως την ελευθερία έκφρασης (άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) και την ελευθερία του συνέρχεσθαι (άρθρο 11).
Να θυμίσουμε ότι επί υπουργίας Χρυσοχοϊδης και ύστερα από τις τελευταίες δολοφονικές επιθέσεις των ΜΑΤ εναντίον δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ,  η ΠΟΕΣΥ κατήγγειλε δημοσίως προσπάθεια «φυσικής εξόντωσης» λειτουργών του Τύπου καθώς και «καταπάτηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που ασκούνται συνειδητά από διάφορα κέντρα για τη φίμωση της ελευθεροτυπίας».
Εξίσου κραυγαλέα αλλά παραδόξως δυσκολότερο να οδηγηθεί στα ελληνικά δικαστήρια είναι και η χρήση χημικών αερίων CS και CN η οποία σε διακρατική σύρραξη συνιστά έγκλημα πολέμου». Πολλώ δε μάλλον που ο ο ίδιος ο υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έχει δηλώσει ότι βλάπτουν τη δημόσια υγεία και καταστρέφουν το περιβάλλον.
Υπ. Εργασίας: Γ. Κουτρουμάνης
Ελάχιστοι πολιτικοί στην ιστορία της Ευρώπης μπορούν να ισχυρίζονται ότι κατάφεραν με μια υπογραφή τους να γυρίσουν της χώρα τους σχεδόν δυο αιώνες πίσω. Όπως εξηγεί όμως στο Unfollow o καθηγητής εργατικού δικαίου του ΑΠΘ, Αρης Καζάκος αυτό ακριβώς συνέβη με την πράξη 6 του 2012 του υπουργικού συμβουλίου, που υλοποιεί τις δεσμεύσεις του δεύτερου μνημονίου και για την οποία έχει κεντρική ευθύνη ο υπουργός Εργασίας – μαζί φυσικά με τον πρωθυπουργό και  ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο. Με τη συγκεκριμένη πράξη καταρχάς έχουμε παρέμβαση στο περιεχόμενο της ισχύουσας συλλογικής σύμβασης εργασίας, προκειμένου να μειωθούν οι μισθοί, ενώ παράλληλα οδηγούμαστε σε αναγκαστική λήξη για όλες τις ισχύουσες συλλογικές συμβάσεις.
Το μυστικό της απόφασης βρίσκεται στην τρίτη ρύθμιση για την κατάργηση της προσφυγής των εργαζομένων στη διαιτησία. Με αυτό τον τρόπο εξηγεί ο κ.Καζάκος καταστρέφεται η δομή του συστήματός μας που εξασφάλιζε συλλογικές ρυθμίσεις για τους εργαζόμενους και προστατεύονταν από το άρθρο 22, παρ 2 του Συντάγματος. Με τα παραπάνω, η πράξη του υπουργικού συμβουλίου επιτρέπει ουσιαστικά μόνο τις ατομικές συμβάσεις οι οποίες αποτελούν «εργαλείο υποταγής των εργαζομένων» και επαναφέρουν το εργατικό δίκαιο «στην εποχή της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης». Παράλληλα, η απόφαση καταργεί όλους τους περιορισμούς στις αυθέραιτες απολύσεις, στερεί από το συνδικαλιστικό κίνημα βασικά εργαλεία δράσης του και δημιουργεί ένα τείχος απαγορεύσεων στις απεργίες.
Συνοπτικά λοιπόν το Σύνταγμα παραβιάζεται σε τουλάχιστον τρείς διατάξεις του, αφού καταλύονται οι συλλογικές συμβάσεις και η διαιτησία (άρθρο 22, παρ 2 του Συντάγματος) πλήτεται το βασικό συνδικαλιστικό δικαίωμα (άρθρο 23, παρ 1) αλλά και ο πυρήνας του δικαιώματος απεργίας (αρ 23, παρ 1).
Η κατάσταση αυτή, μας εξηγεί ο καθηγητής του εργατικού δικαίου, είναι «απείρως επαχθέστερη» από τις μειώσεις μισθών που περιελάμβανε το πρώτο μνημόνιο. «Εχουμε» λέει ο κ. Καζάκος «μια συνειδητή προσβολή συνδικαλιστικών ελευθεριών και, από πρόθεση, κατάφορη παραβίαση διατάξεων του συντάγματος αλλά και του κοινοτικού δικαίου». Να σημειωθεί ότι καθητής του ΑΠΘ έχει συντάξει την αίτηση ακύρωσης που κατέθεσε η ΓΣΕΕ στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την ανατροπή της πράξης του υπ. Συμβουλίου.
Η υπόθεση απέκτησε πρόσφατα νέες διαστάσεις με την αποκάλυψη της Λ. Κατσέλη ότι η κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης δεν ήταν επιλογή της Τρόικας αλλά επιβλήθηκε από την ομάδα Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλου και Λοβέρδου – πληροφορία την οποία έχει επιβεβαιώσει εκ μέρους της Τρόικας και ο Πόουλ Τόμσεν.
Πρόεδρος της Βουλής: Φ. Πετσάλνικος
Καθώς και μόνο η αναφορά στις λέξεις «κοινοβουλευτικό πραξικόπημα» συνθως προκαλεί υστερικές κρίσεις του Ευ. Βενιζέλου, τείνουμε να ξεχνάμε ότι καθύλην αρμόδιος για την τήρηση της συνταγματικής τάξης στο κοινοβούλιο είναι ο εκάστοτε πρόεδρός του.
Ήδη από την ψήφιση του πρώτου μνημονίου, ο ΔΣΑ, η ΑΔΕΔΥ, συνταξιούχοι, σύλλογοι και φορείς είχαν καταθέσει προσφυγές καταγγέλοντας ότι ψηφίστηκε ως νομοσχέδιο, που απαιτεί 151 βουλευτές, και όχι ως διεθνής σύμβαση, που απαιτεί 180. Παράλληλα όμως ο Φίλιππος Πετσάλνικος θα πρέπει κάποια στιγμή να απαντήσει στην κοινή επιστολή των πέντε συνταγματολόγων (Δημητρόπουλος, Κασιμάτης, Κατρούγκαλος, Νικολόπουλος Χρυσόγονος)  που υποστήριξαν ότι η διαδικασία ψήφισης και του δευτερου μνημονίου συνιστά «εκτροπή από τη συνταγματική νομιμότητα» ενώ επίσης παραβιάζει θεμελιώδεις διατάξεις του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου.
Σταχυολογόντας από την επιστολή των συνταγματολόγων θυμίζουμε ότι: «το κείμενο υπερψηφίστηκε κατά παράβαση του άρθρου 29 του Συντάγματος, στον βαθμό που επιβάλλεται κομματική πειθαρχία χωρίς προηγούμενη εσωτερική ψηφοφορία και απόφαση συλλογικών κομματικών οργάνων». Ακόμη η πρόβλεψη του κειμένου «ότι οι νέες δανειακές συμβάσεις θα ισχύουν από την υπογραφή τους, χωρίς κύρωση από την Βουλή, παραβιάζει τα άρθρα 28 παρ. 2 και 36 παρ. 2 του Συντάγματος, καθώς και το διεθνές δίκαιο». Σημειώνεται ακόμη ότι «η παρούσα Βουλή εκλέχθηκε τον Οκτώβριο του 2009 κάτω από εντελώς διαφορετικές πολιτικές προϋποθέσεις και η λαϊκή εντολή προς αυτή, κατά την έννοια του άρθρου 41 του Συντάγματος, ήταν διαμετρικά αντίθετη από όσα προβλέπει τώρα το κατατεθειμένο κείμενο. Λείπει, συνεπώς, η δημοκρατική νομιμοποίηση για την ψήφισή του».
Μιλώντας στο Unfollow o κ. Κατρούγκαλος σημειώνει ότι «η κατάσταση τείνει να πάρει μορφή κωμωδίας αφού η δευτερη δανειακή σύμβαση όχι μόνο δεν ήρθε ποτέ για κύρωση (όπως αντι-συνταγματικά συνέβη και με την πρώτη) αλλά ήρθε τρείς φορές ως σχέδιο». Ουσιαστικά δηλαδή κάθε φορά που οι δανειστές μας θυμούνταν κάποιο νέο στοιχείο που ήθελαν να εντάξουν, καλούσαν τη βουλή να προσφέρει μια επίφαση νομιμότητας. Έτσι, όπως εξηγεί ο γνωστός συνταγματολόγος, «φαίνεται η πρόθεση των πολιτικών μας να μην εφαρμόζουν το σύνταγμα αλλά να δέχονται τις εντολές που παίρνουν απ’ έξω». Προφανώς αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί εάν τηρούνταν έστω και για τα μάτια του κόσμου ο κανονισμός της Βουλής.
Πέραν του δευτερου μνημονίου όμως ο Φίλλιπος Πετσάλνικος έχει κατηγορηθεί από κόμματα της αντιπολίτευσης για αποδοχή «αυθαίρετων, πραξικοπηματικών και εκπρόθεσμων καταθέσεων τροπολογιών» όπως λόγου χάρη η τροπολογίας 992/41 των Χρυσοχοΐδη και Λοβέρδου για τον υγειονομικό έλεγχο των μεταναστών. Γενικότερα, από το 2009, όταν ανέλαβε πρόεδρος, έχει πραγματοποιηθεί ίσως η σημαντικότερη κατάργηση νομοθετικών αρμοδιοτήτων της Βουλής στη σύγχρονη ιστορία. Όπως εξηγούσε και πάλι ο συνταγματολόγος Γ. Κατρούγκαλος «από τη μια μεριά αυτή δεν ασκεί θεμελιώδεις τυπικές αρμοδιότητες που από το Σύνταγμα της επιβάλλονται, όπως η κύρωση των Διεθνών Συνθηκών και από την άλλη το ουσιαστικό έργο της νομοθέτησης ασκείται πλέον συστηματικά από την κυβέρνηση με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) και Πράξεις Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) [...] Έτσι  επιχειρείται να καταργηθούν νόμοι δεκαετιών, με τις οποίες κτίστηκε το ελληνικό εργατικό δίκαιο».
Το δίδυμο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου
Οι πολιτικοί που έχουν βρθεί μέχρι στιγμής πιο κοντά στο να τους αποδοθούν συγκεκριμένες ευθύνες για την κρίση είναι οι άνθρωποι που ενορχήστρωσαν την οικονομική κατάληψη της χώρας από το ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Δυστυχώς η περίπτωση της διόγκωσης του χρέους από την ΕΛΣΤΑΤ, η οποία έσπρωξε τη χώρα στο ΔΝΤ πριν από την Ιρλανδία ή άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, οδήγησε σε μια ακόμη εξεταστική επιτροπή. Ουσιαστικά η επιτροπή αποτελούνταν από τα κόμματα του μνημονίου (ύστερα και από την αποχώρηση του βουλευτή του Σύριζα Δ. Παπαδημούλη και του ανεξάρτητου Π. Κουρουπλή που κατήγγειλαν τη διαδικασία σαν παρωδία). Αποχωρόντας οι δυο βουλευτές έκαναν λόγο για «προσπάθεια συγκεκριμένων προσώπων να καταστήσουν την Ελλάδα πανευρωπαϊκή πρωταθλήτρια στο έλλειμμα, με τις γνωστές συνέπειες. Ο κ. Παπακωνσταντίνου και οι συν αυτώ προσπαθούν να μας πείσουν ότι η διαφορά στο ποσοστό του ελλείμματος από το 13,6% στο 15,4% ή 15,8% δεν είχε ιδιαίτερη σημασία. Όταν για τον ελληνικό λαό αυτή η αύξηση συνεπάγονταν λήψη επιπρόσθετων μέτρων ύψους 5 δις ευρώ και πληρωμή τοκοχρεολυσίων που ενδεχομένως δεν θα είχαν πληρωθεί».
Ο κ. Κουρουμπλής μάλιστα αποκάλυψε ότι ο «εκλεκτός» του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στην προεδρία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Ανδρέας Γεωργίου όχι μόνο έδινε λόγο στην τρόικα, αλλά ζητούσε και την παρέμβασή του Πολ Τόμσεν του ΔΝΤ ώστε να αλλάξει το νόμο για την ΕΛ.ΣΤΑΤ. Την εντολή «εκτέλεσε» τελικά ο κ. Βενιζέλος με τροπολογία στη Βουλή ενώ καθαίρεσε και τα έξι από τα επτά μέλη του Δ.Σ. της ΕΛ.ΣΤΑΤ., διατηρώντας στη θέση του μόνο τον κ. Γεωργίου.
Θυμίζουμε ότι διαβιβάζοντας τη σχετική δικογραφία στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου προκειμένου να πάρει το δρόμο για τη Βουλή οι Οικονομικοί Εισαγγελείς, Γρηγόρης Πεπόνης και Σπύρος Μουζακίτης σημείωναν ότι «προέκυψαν στοιχεία σχέση έχοντα με αξιόποινες πράξεις του νόμου περί ευθύνης υπουργών και με πρόσωπα κατεχόντων συγκεκριμένες θέσεις στην προηγούμενη κυβέρνηση της Ελλάδος».
Πέρα από το νομικό κομμάτι, η υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ δίνει βάρος σε παλαιότερες πληροφορίες ότι το δίδυμο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου είχε ενορηστρώσει συγκεκριμένο σχέδιο για την υπαγωγή της χώρας στον έλεγχο του ΔΝΤ και της ΕΚΤ. Οι δυο πολιτικοί ανέλαβαν επίσης να τοποθετήσουν πρώην ανώτατους υπαλλήλους  μεγάλων τραπεζών (όπως τον Π. Χριστοδούλου της Goldman Sachs) σε σημεία κλειδιά του κρατικού μηχανισμού – πολιτική που ακολούθησε και ο Λ. Παπαδήμος με την τοποθέτηση στελεχών συγκεκριμένων τραπεζών στο Μαξίμου.
Αρης Χατζηστεφάνου
Unfollow Μάιος 2012