Ευχές; Ευχαριστώ δεν θα πάρω!

- Από ευχές, άλλο τίποτα αυτές οι μέρες. Λόγια από συνήθεια, κενά ουσιαστικού περιεχομένου, αφηρημένες έννοιες και φραστικά στερεότυπα που μονότονα επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Ελπίδα, προσδοκία, αισιοδοξία, δημιουργικότητα, υπομονή, καρτερικότητα, για ένα καλύτερο αύριο, για καλύτερες μέρες κλπ, κλπ. Τα ίδια επαναλήφθηκαν και φέτος, χωρίς καμία πρωτοτυπία, αλλά και χωρίς καμία συναίσθηση της πραγματικότητας.
- Βεβαίως, μέρα που είναι σήμερα, δεν θέλω με κανένα τρόπο να αδικήσω την ποικιλώνυμη πολιτική ηγεσία της χώρας, η οποία έκανε φιλότιμες προσπάθειες να επικαιροποιήσει τα φετινά πρωτοχρονιάτικα μηνύματα. Έτσι, επιστράτευσε τα «καλολογικά στοιχεία» του πρωτογενούς πλεονάσματος, της ανάκαμψης, της ανάπτυξης , των θυσιών που επιτέλους έχουν αντίκρισμα, της εξόδου από την ύφεση και το μνημόνιο μέσα στ 2014, του κυβερνητικού μύθου του success story, εν ολίγοις. Όλα αυτά δηλαδή, που έρχονται να διαστρεβλώσουν πλήρως την οικτρή πραγματικότητα που βιώνει η λεηλατημένη χώρα, με τους εξαθλιωμένους πολίτες και την εθελόδουλη στους δανειστές πολιτική ηγεσία. - Υπό αυτές τις συνθήκες, ευχαριστώ, δεν θέλω άλλες ευχές. Με ευχές η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Οι ελπίδες, οι προσδοκίες, η αισιοδοξία, θέλουν δράση για να αποκτήσουν ουσιαστικό περιεχόμενο. Κανένας από μηχανής Θεός δεν θα δώσει τις λύσεις που οφείλουμε εμείς οι ίδιοι, ως μονάδες και ως κοινωνικό σύνολο, ως πολίτες, να δώσουμε. Η υπομονή και η καρτερικότητα είναι συνώνυμες με την αδράνεια και την παθητικότητα απέναντι σε όλα αυτά που μας έφεραν εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Αυτό θέλουμε;
- Ε λοιπόν όχι… Η ευχή που θέλω εγώ να δώσω σήμερα, στο ξεκίνημα μιας νέας χρονιάς, είναι «όχι άλλες ευχές». Μόνο δράση. «Όχι άλλη υπομονή και καρτερικότητα». Μόνο αντίδραση . Αντίδραση και ανυπακοή. Είναι θέμα επιβίωσης.
- Το 2013 ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά. Ας μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Το 2014, με όλα αυτά που έχουν δρομολογήσει δανειστές και εξαρτημένη πολιτική ηγεσία, προοιωνίζονται μια ακόμη χειρότερη χρονιά. Ένα ακόμη χειρότερο 2014. Η «ανάκαμψη» που υπόσχονται και εύχονται, δεν αφορά την ελληνική κοινωνία. Αφορά αυτούς που λυμαίνονται τη χώρα στο βωμό της «σωτηρίας» της. Η ελληνική κοινωνία θα χρειαστεί πολλά χρόνια για να ανακάμψει, ακόμη και αν ο παραλογισμός της «διάσωσής» της σταματήσει αύριο κιόλας. Γι αυτό, έχει σημασία, η διάλυση της χώρας να σταματήσει όσο γίνεται πιο γρήγορα.
- Το 2014 μπορεί κάλλιστα να είναι η χρονιά της ανατροπής. Αρκεί να το θελήσουμε εμείς. Αρκεί να δώσουμε τέλος στη παθητικότητα, την αδράνεια, την ανοχή. Αρκεί να πάψουμε να είμαστε έρμαιο εκφοβισμών, απειλών, εκβιασμών και ενοχικών συνδρόμων, που αποσκοπούν στην αποχαύνωση, στην αδράνεια, στην αποτροπή κάθε αντίδρασης, κάθε αντίστασης. Η αντίσταση είναι ο μεγαλύτερος φόβος του συστήματος. Αντί να μας τρομάζει, ας το τρομάξουμε εμείς. Και θα έχουμε πολλές ευκαιρίες για αυτό.
- Το 2014 είναι έτος εκλογών. Αυτοδιοικητικών, ευρωεκλογών, πιθανότατα δε και εθνικών. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για την ανατροπή που θα ξαναδώσει ώθηση στη χώρα και αξιοπρέπεια στους Έλληνες. Ανατροπή δεν γίνεται με ευχές και λόγια. Η ανατροπή και η σωτηρία της χώρας είναι δική μας ευθύνη. Το 2014 μας δίνει πολλές ευκαιρίες, την ευθύνη που μας αναλογεί, να την αναλάβουμε.

Εν τέλει, το 2014, καλή ή κακή χρονιά, θα είναι η χρονιά που εμείς θέλουμε, όπως εμείς θα την διαμορφώσουμε. Με δράση και όχι με ευχολόγια.

Ρένα Παυλάκη - Διακίδη