Κάβουρας Δημήτρης
Άνεργος οικοδόμος
Τις μέρες αυτές έγιναν και γίνονται ακόμα σε κάποιες περιοχές, αιτήσεις ανέργων στα Εργατικά Κέντρα στο πλαίσιο του προγράμματος «κοινωφελούς εργασίας», το οποίο εντάσσεται στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ» και το οποίο προβλέπει την δημιουργία 57.000 θέσεων εργασίας σε Δήμους και Περιφέρειες, σε ολόκληρη την Ελλάδα, για πέντε μήνες με 625 ευρώ το μήνα. Άνεργος οικοδόμος
Οι 57.000 θέσεις εργασίας σε όλη την Ελλάδα απέναντι σε 1.057.000 εγγεγραμμένους άνεργους και οι 863 θέσεις εργασίας στο Νομό Τρικάλων απέναντι στους 15-20.000 άνεργους, δεν σώζουν τίποτα και αποτελούν εμπαιγμό!
Μέσω του προγράμματος αυτού η κυβέρνηση προσπαθεί να πετύχει πολλούς στόχους: να ξεγελάσει τους άνεργους ότι μπορούν να επιβιώσουν προσωρινά με 5 μήνες δουλειά και να τους διασπάσει βάζοντάς τους να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος έπρεπε, ή όχι, να πάει για δουλειά. Να συμπιέσει προς τα κάτω, με τον πλέον επίσημο τρόπο, το μισθό, καταργώντας στην πράξη τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Να εξασφαλίσει στους δήμους και στις Περιφέρειες εντελώς τσάμπα εργατικό προσωπικό μιας και αυτοί που θα εργαστούν δεν θα πληρώνονται από αυτούς, αλλά από άλλα κονδύλια και οι ασφαλιστικές εισφορές θα καλύπτονται από τον ΟΑΕΔ.
Την ίδια στιγμή το κράτος, η κυβέρνηση και οι καπιταλιστές ανταμείβουν την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος, για την φιλοκυβερνητική-φιλοκαπιταλιστική στάση της όλο το προηγούμενο διάστημα: εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ θα εισρεύσουν στα ταμεία της ΓΣΕΕ μέσω του συγκεκριμένου προγράμματος το οποίο υλοποιείται από το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ. Αυτό είναι το επιστημονικό ινστιτούτο που θα έπρεπε να μας εξοπλίζει θεωρητικά για να απαντάμε στην προπαγάνδα των καπιταλιστών και των κυβερνήσεών τους. Αντί γι’ αυτό μετατρέπεται σε φορέα που εφαρμόζει τη μείωση των μισθών που απαιτεί η τρόικα και για τους σκοπούς αυτούς θεωρείται μη κυβερνητική οργάνωση (ΜΚΟ).
Τα Εργατικά Κέντρα από κέντρα οργάνωσης και δράσης των εργατών που πρέπει να είναι, έχουν μετατραπεί σε ΚΕΠ, με το αζημίωτο φυσικά.
Οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος έρχονται αρωγοί στους καπιταλιστές και την κυβέρνηση στην επίθεση που δέχεται ο εργαζόμενος λαός. Παίρνουν τη θέση του επιλοχία για να βάλουν σε σειρά τον στρατό των ανέργων. Επιβραβεύονται για την απραξία τους, τη στιγμή της πιο δύσκολης ώρας για την εργατική τάξη, όταν μεγάλα τμήματα της βρίσκονται στα όρια της πείνας και της έσχατης ανέχειας.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση επείγει να απαντήσουμε μέσα από ένα ενιαίο εργατικό μέτωπο στη βάση των προβλημάτων ενάντια στον καπιταλισμό.
Τα σωματεία, όπου υπάρχουν, πρέπει με μαζικό, ενωτικό τρόπο, σε αυτοτέλεια και ανεξαρτησία από το κράτος και την εργοδοσία, να συσπειρώσουν όλους τους εργάτες ανεξάρτητα από την εργασιακή τους σχέση (μόνιμοι, ωρομίσθιοι, συμβασιούχοι, 4ωρίτες, αορίστου χρόνου, κλπ), ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, θρησκεία, εθνικότητα, από ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις.
Όπου δεν υπάρχουν σωματεία να οικοδομηθούν ενάντια στην αυθαιρεσία και τρομοκρατία της εργοδοσίας.
Τα σωματεία πρέπει να ενεργοποιηθούν και να οικοδομήσουν επιτροπές ανέργων οι οποίες θα δρουν από κοινού με τους εργαζόμενους αλλά και αυτοτελώς, διεκδικώντας αιτήματα από τους Δήμους (π.χ., μηδενισμό φόρων και δημοτικών τελών, δωρεάν μετακίνηση), τον ΟΑΕΔ (π.χ., επίδομα μέχρι να βρουν δουλειά), το ΙΚΑ (θεώρηση των βιβλιαρίων και παροχές υγείας), τις τράπεζες (διαγραφή ή ρύθμιση χρεών), τη ΔΕΗ (ενάντια στις διακοπές παροχής ρεύματος), από την εφορία και το κράτος ενάντια στη σκληρή φορολόγηση, κλπ.
Επειδή πολλοί εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν άμεσα το φάσμα της λιμοκτονίας, γι αυτό πρέπει να δράσουμε αποφασιστικά για να βρούμε λύσεις που θα στηρίζονται στην αλληλεγγύη και την αυτόβουλη δράση μας αντί να σφαζόμαστε μεταξύ μας.
Σκοπός μας δεν πρέπει να είναι ο εξωραϊσμός της εξαθλίωσης μέσω της φιλανθρωπίας αλλά η οργάνωση και η αλληλεγγύη της εργατικής τάξης και η πάλη για να δείξουμε ότι οι εργαζόμενοι δεν χρειάζονται τους καπιταλιστές για να επιβιώσουν.
Να υπάρξει διακλαδικός συντονισμός μεταξύ των επιτροπών των ανέργων και ενοποίηση των αγώνων και των διεκδικήσεων με το σύνολο του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, για να διασφαλιστεί η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση για την διεκδίκηση των αιτημάτων:
Δουλειά για όλους τώρα με πλήρη δικαιώματα και με μισθό ή μεροκάματο που να επαρκεί για μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Άμεση προστασία των ανέργων. Ταμείο ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις μέχρι να βρει δουλειά ο άνεργος, αύξηση του επιδόματος ανεργίας, πλήρης ασφαλιστική κάλυψη, υπολογισμός του χρόνου ανεργίας στον ασφαλιστικό χρόνο.
Απαγόρευση δια νόμου των απολύσεων και καταβολή όλου του μεροκάματου και του μισθού στην περίπτωση περάσματος του προσωπικού από την πλήρη στη μερική απασχόληση.
Όχι στο κλείσιμο των εργοστασίων, συνέχιση της λειτουργίας τους με κρατική διοίκηση και δεσμευτικό εργατικό έλεγχο. Κατάργηση του επιχειρηματικού απορρήτου, δήμευση της περιουσίας των καπιταλιστών που κηρύσσουν πτώχευση των επιχειρήσεών τους.
Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις. Όχι στην προσταγή των καπιταλιστών που απαιτούν πλήρη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και εξατομίκευση της διαπραγμάτευσης των όρων εργασίας.
Δωρεάν δημόσια και αναβαθμισμένη υγεία-πρόνοια-παιδεία. Αύξηση των δαπανών για την υγεία, πρόνοια, παιδεία.
Άμεση χρηματοδότηση των νοσοκομείων που σήμερα υπολειτουργούν.
Δημόσια, δωρεάν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, για την οποία να πληρώνουν οι καπιταλιστές και το κράτος.
Να μην κόβεται το ρεύμα και το νερό στους άνεργους, να σταματήσουν οι εξώσεις, να πάνε τα παιδιά των ανέργων στους παιδικούς σταθμούς, χωρίς τροφεία.
Κανένα εργατικό και λαϊκό σπίτι στα χέρια τραπεζίτη! Να παγώσει κάθε πλειστηριασμός σε πρώτη κατοικία εργατικής και λαϊκής οικογένειας.
Αυξήσεις σε μεροκάματα, μισθούς και συντάξεις για την ικανοποίηση των αναγκών διαβίωσης.
Η πάλη μας αυτή πρέπει να διεξάγεται στο πλαίσιο του υπάρχοντος συνδικαλιστικού κινήματος.
Παλεύουμε αποφασιστικά μέσα στο υπάρχον συνδικαλιστικό κίνημα, για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης σε όλα τα επίπεδα, υπέρ της προλεταριακής αντίληψης.
Για ένα σωματείο κατά κλάδο, μια Ομοσπονδία, ένα Εργατικό Κέντρο, μία ΓΣΕΕ, όλα «εκτός πάσης αστικής επιρροής». Για να εκβάλλουμε από τα σωματεία μας όλη τη σαβούρα της εργατικής γραφειοκρατίας, αυτούς που προδίδουν την ίδια τους την τάξη, που γίνονται το μακρύ χέρι της εργοδοσίας μέσα στους εργαζόμενους. Για να πάρουμε τα σωματεία στα χέρια μας.
Η κατάσταση στο αμέσως επόμενο διάστημα θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Η πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, θα είναι πολιτική υλοποίησης των αντιλαϊκών μέτρων που απορρέουν από τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια, τα οποία έχουν την σφραγίδα της ΕΕ και του ΔΝΤ, χωρίς κανένα περιθώριο επαναδιαπραγμάτευσης.
Πολύ σύντομα θα καταρρεύσουν όλες οι τυχόν αυταπάτες για την πιθανότητα η καινούργια κυβέρνηση να ακολουθήσει μια διαφορετική, μια πιο φιλολαϊκή πολιτική.
Η μόνη λύση σήμερα είναι η οικοδόμηση ενιαίου εργατικού μετώπου πάλης και εξουσίας με το σύνθημα της εργατικής κυβέρνησης, η οποία μπορεί να σώσει το λαό από την πείνα και την εξαθλίωση και να επιβάλει στους καπιταλιστές να πληρώσουν την κρίση.
Παράλληλα με την ανάπτυξη αγώνων για την ανατροπή της επίθεσης και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και κατακτήσεων μας, πρέπει να ανεβάσουμε τον πήχη των διεκδικήσεών μας στο ύψος που το ανέβασαν οι καπιταλιστές, διεκδικώντας τη διαγραφή του δημόσιου χρέους, την έξοδο από την ΕΕ, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο, τη διαγραφή των χρεών των εργατικών οικογενειών και των φτωχών αγροτών, τη ρύθμιση των χρεών των εργαζόμενων επαγγελματιών.
Κάθε αγώνας που πρόβαλε ισχυρή αντίσταση στο προηγούμενο διάστημα, ερχόταν άμεσα σε σύγκρουση με την ίδια την ταξική κυριαρχία των καπιταλιστών. Κάθε εργατική κινητοποίηση που είχε στόχο την ανατροπή έστω και μέρους της κυβερνητικής πολιτικής, έβαζε θέμα πτώσης της κυβέρνησης που την προωθεί. Αυτή η ιδιομορφία της περιόδου, ανέδειξε το ζήτημα της διακυβέρνησης σε κρίσιμο ζήτημα της ταξικής πάλης. Ανέδειξε την αναγκαιότητα η εργατική τάξη να αναλάβει ευθύνες διακυβέρνησης.
Πρέπει να παλέψουμε για μια κυβέρνηση η οποία θα υλοποιήσει τους παραπάνω στόχους και τα αιτήματα. Η κυβέρνηση αυτή, στο πλαίσιο μιας ενιαίας διαδικασίας που οδηγεί στην εργατική εξουσία, θα στηρίζεται πρωτίστως στην οργανωμένη και αγωνιζόμενη εργατική τάξη, και θα κινηθεί αποφασιστικά για να πληρώσουν την κρίση οι καπιταλιστές, να δώσει δουλειά στους άνεργους διασφαλίζοντας αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου