“ Η «Ευρώπη» της Μέρκελ έχει δύο επιλογές. Ή να βάλει
την ουρά στα σκέλια και να αποσυρθεί από την Ουκρανία ή να συγκρουστεί
με τη Ρωσία. Εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό το τι ακριβώς θα
επακολουθήσει αν το Βερολίνο, οι Βρυξέλλες και η Φρανκφούρτη
ακολουθήσουν τη δεύτερη επιλογή. Προφανώς τα τελεσίγραφα μπορούν να
τίθενται σε πολιτικές μαριονέτες και όχι στη ρωσική αρκούδα του
Βλαντιμίρ Πούτιν… ”
Του Κώστα Καπνίση
Αν κάποιος θέλει να καταλάβει το τι ακριβώς γίνεται στη Γηραιά
ήπειρο, αλλά και το βαθμό τέλματος, στον οποίο έχει περιέλθει η άλλοτε
Ευρώπη του Διαφωτισμού, αρκετό είναι να ρίξει μια ματιά στη συμπεριφορά
των εταίρων έναντι στη Ρωσία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση του Βερολίνου, των
Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης, με εντολή της Γερμανίας πάντα, τολμά να
συμπεριφέρεται στη ρωσική αρκούδα όπως το κάνει απέναντι στις χώρες του
ευρωπαϊκού Νότου, αλλά και στους «τσιλιαδόρους» του ευρωπαϊκού Βορρά.
Σειρά απίθανων τύπων, οι οποίοι παριστάνουν τους Ευρωπαίους
αξιωματούχους, απειλούν με οικονομικές κυρώσεις τη Ρωσία. Αφορμή βέβαια
για αυτό το γεγονός είναι και οι δημόσιες τοποθετήσεις αξιωματούχων των
ΗΠΑ, οι οποίες σίγουρα έχουν παίξει ρόλο στην αποθράσυνση της Γερμανίας
και των δορυφόρων της.
Η σημερινή Ευρώπη, η οποία καμιά απολύτως σχέση δεν έχει με τους παλιούς της ηγέτες, δεν έχει ακόμα κατανοήσει ότι οι τράπεζες, οι πολυεθνικές και τα λοιπά οικονομικά συμφέροντα, στα οποία στηρίζεται, προκειμένου να κερδίζει μόνο η Γερμανία, δεν μπορεί να έχει παραγωγή πολιτικής σκέψης. Άλλωστε τα νεοφιλελευθεροειδή – φασιστοειδή απεχθάνονται οποιαδήποτε μορφή διαλόγου και επιχειρημάτων και μιλούν μόνο στη γλώσσα του χρήματος. Πρόκειται για θλιβερές μαριονέτες, τα νήματα των οποίων κινούν οργανωμένα συμφέροντα διεθνών αρπακτικών, τα οποία ακούν και στο όνομα «αγορές». Τα αδίστακτα νεοφιλελελευθεροειδή δεν πιστεύουν βέβαια σε ιδεολογίες, όπως επίσης και σε σύνορα και χώρες. Λειτουργούν με τη λογική τελεσιγράφων και δεν περιμένουν τη στιγμή που κάποιος «παίκτης» μπορεί να απαντήσει στην ίδια λογική και λειτουργία.
Αναμφίβολα, ιδιαίτερα ενδεικτικό της πολιτικής ανυπαρξίας της Ευρώπης είναι η πλήρης απορρόφηση της άλλοτε ευρωπαϊκής «Σοσιαλδημοκρατίας» από τους Χριστιανοδημοκράτες της Γερμανίδας καγκελαρίου με το βαθμό μετάδοσης στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες να κινείται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες. Είναι πραγματικά αξιοθρήνητο να βλέπει κάποιος τον Μάρτιν Σουλτς να σέρνεται πίσω από τα φουστάνια της Μέρκελ και να αναπαράγει τα ίδια επιχειρήματα των υποτιθέμενων πολιτικών του «αντιπάλων». Ακόμα πιο θλιβερό είναι να αποκαλούν πραγματική Ευρώπη αυτό το συνονθύλευμα επικίνδυνων ατόμων, τα οποία έχουν αλώσει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και να μιλούν για πολιτική αστάθεια σε περίπτωση που ανατραπούν οι συγκεκριμένοι πολιτικοί συσχετισμοί. Η δήλωση μάλιστα κονσέρβα που διακινούν οι Ευρωπαίοι «Σοσιαλδημοκράτες» είναι ιδιαίτερα αποκρουστική λέγοντας ότι «Αυτή είναι η Ευρώπη, τι να κάνουμε; Με αυτή θα πάμε και κάποια στιγμή μπορεί να αλλάξει». Μέχρι βέβαια να αλλάξει, κάτι που δεν επιθυμούν οι «Σοσιαλδημοκράτες», δεν θα υπάρχει ούτε Ευρώπη ούτε ευρωπαϊκοί λαοί, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση, την οποία οι «Σοσιαλδημοκράτες» δεν θέλουν καν να σκέφτονται.
Η Ιστορία διδάσκει ότι όλες οι αυτοκρατορίες στο πέρασμα του χρόνου καταρρέουν και αυτό ακριβώς συμβαίνει και τώρα. Η αυτοκρατορία των νεοφιλελευθεροειδών – φασιστοειδών κράτησε είκοσι περίπου χρόνια και ο τροχός βρίσκεται σε εκείνο ακριβώς το σημείο που ο άξονας δεν μπορεί να σηκώσει άλλο το βάρος και σπάει. Το μοιραίο λάθος στην περίπτωση της σημερινής «αυτοκρατορίας» ήταν η Ουκρανία. Η Γερμανία και οι συνέταιροί της, πίστεψαν ότι θα μπορούσαν με τελεσίγραφα να απειλήσουν και τελικά να κάνουν κακό στη Ρωσία, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που έδρασαν στον ευρωπαϊκό Νότο. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι η περίπτωση της Ουκρανίας η αφορμή για το νέο παγκόσμιο «μπαμ» που οι περισσότεροι διεθνείς αναλυτές φαίνεται να περιμένουν και να εκτιμούν ότι είναι θέμα χρόνου να υπάρξει. Προς το παρόν η «Ευρώπη» μιλάει πολύ, με καθημερινές δηλώσεις αξιωματούχων της και να απευθύνεται με απειλές και «δοντάκια» προς τη Ρωσία. Στην αντίπερα όχθη, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, γνωρίζοντας καλά το παιχνίδι, φροντίζει να μη μιλάει πολύ με λόγια, αλλά με πράξεις και μέχρι στιγμής έχει νικήσει κατά κράτος και μάλιστα αρκετά εύκολο την «Ευρώπη» της Μέρκελ. Το αντίθετο βέβαια θα ήταν το παράξενο.
Κοντολογίς, η «Ευρώπη» πάτησε την μπανανόφλουδα στην περίπτωση της Ουκρανίας, μπλέκοντας με τη ρωσική αρκούδα και πιστεύοντας ότι οι ΗΠΑ θα τη βοηθήσουν. Τώρα η «Ευρώπη» της Μέρκελ έχει δύο επιλογές. Ή να βάλει την ουρά στα σκέλια και να αποσυρθεί από την Ουκρανία ή να συγκρουστεί με τη Ρωσία. Εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό το τι ακριβώς θα επακολουθήσει αν το Βερολίνο, οι Βρυξέλλες και η Φρανκφούρτη ακολουθήσουν τη δεύτερη επιλογή. Προφανώς τα τελεσίγραφα μπορούν να τίθενται σε πολιτικές μαριονέτες και όχι στη ρωσική αρκούδα του Βλαντιμίρ Πούτιν…
periodista.gr
Η σημερινή Ευρώπη, η οποία καμιά απολύτως σχέση δεν έχει με τους παλιούς της ηγέτες, δεν έχει ακόμα κατανοήσει ότι οι τράπεζες, οι πολυεθνικές και τα λοιπά οικονομικά συμφέροντα, στα οποία στηρίζεται, προκειμένου να κερδίζει μόνο η Γερμανία, δεν μπορεί να έχει παραγωγή πολιτικής σκέψης. Άλλωστε τα νεοφιλελευθεροειδή – φασιστοειδή απεχθάνονται οποιαδήποτε μορφή διαλόγου και επιχειρημάτων και μιλούν μόνο στη γλώσσα του χρήματος. Πρόκειται για θλιβερές μαριονέτες, τα νήματα των οποίων κινούν οργανωμένα συμφέροντα διεθνών αρπακτικών, τα οποία ακούν και στο όνομα «αγορές». Τα αδίστακτα νεοφιλελελευθεροειδή δεν πιστεύουν βέβαια σε ιδεολογίες, όπως επίσης και σε σύνορα και χώρες. Λειτουργούν με τη λογική τελεσιγράφων και δεν περιμένουν τη στιγμή που κάποιος «παίκτης» μπορεί να απαντήσει στην ίδια λογική και λειτουργία.
Αναμφίβολα, ιδιαίτερα ενδεικτικό της πολιτικής ανυπαρξίας της Ευρώπης είναι η πλήρης απορρόφηση της άλλοτε ευρωπαϊκής «Σοσιαλδημοκρατίας» από τους Χριστιανοδημοκράτες της Γερμανίδας καγκελαρίου με το βαθμό μετάδοσης στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες να κινείται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες. Είναι πραγματικά αξιοθρήνητο να βλέπει κάποιος τον Μάρτιν Σουλτς να σέρνεται πίσω από τα φουστάνια της Μέρκελ και να αναπαράγει τα ίδια επιχειρήματα των υποτιθέμενων πολιτικών του «αντιπάλων». Ακόμα πιο θλιβερό είναι να αποκαλούν πραγματική Ευρώπη αυτό το συνονθύλευμα επικίνδυνων ατόμων, τα οποία έχουν αλώσει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και να μιλούν για πολιτική αστάθεια σε περίπτωση που ανατραπούν οι συγκεκριμένοι πολιτικοί συσχετισμοί. Η δήλωση μάλιστα κονσέρβα που διακινούν οι Ευρωπαίοι «Σοσιαλδημοκράτες» είναι ιδιαίτερα αποκρουστική λέγοντας ότι «Αυτή είναι η Ευρώπη, τι να κάνουμε; Με αυτή θα πάμε και κάποια στιγμή μπορεί να αλλάξει». Μέχρι βέβαια να αλλάξει, κάτι που δεν επιθυμούν οι «Σοσιαλδημοκράτες», δεν θα υπάρχει ούτε Ευρώπη ούτε ευρωπαϊκοί λαοί, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση, την οποία οι «Σοσιαλδημοκράτες» δεν θέλουν καν να σκέφτονται.
Η Ιστορία διδάσκει ότι όλες οι αυτοκρατορίες στο πέρασμα του χρόνου καταρρέουν και αυτό ακριβώς συμβαίνει και τώρα. Η αυτοκρατορία των νεοφιλελευθεροειδών – φασιστοειδών κράτησε είκοσι περίπου χρόνια και ο τροχός βρίσκεται σε εκείνο ακριβώς το σημείο που ο άξονας δεν μπορεί να σηκώσει άλλο το βάρος και σπάει. Το μοιραίο λάθος στην περίπτωση της σημερινής «αυτοκρατορίας» ήταν η Ουκρανία. Η Γερμανία και οι συνέταιροί της, πίστεψαν ότι θα μπορούσαν με τελεσίγραφα να απειλήσουν και τελικά να κάνουν κακό στη Ρωσία, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που έδρασαν στον ευρωπαϊκό Νότο. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι η περίπτωση της Ουκρανίας η αφορμή για το νέο παγκόσμιο «μπαμ» που οι περισσότεροι διεθνείς αναλυτές φαίνεται να περιμένουν και να εκτιμούν ότι είναι θέμα χρόνου να υπάρξει. Προς το παρόν η «Ευρώπη» μιλάει πολύ, με καθημερινές δηλώσεις αξιωματούχων της και να απευθύνεται με απειλές και «δοντάκια» προς τη Ρωσία. Στην αντίπερα όχθη, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, γνωρίζοντας καλά το παιχνίδι, φροντίζει να μη μιλάει πολύ με λόγια, αλλά με πράξεις και μέχρι στιγμής έχει νικήσει κατά κράτος και μάλιστα αρκετά εύκολο την «Ευρώπη» της Μέρκελ. Το αντίθετο βέβαια θα ήταν το παράξενο.
Κοντολογίς, η «Ευρώπη» πάτησε την μπανανόφλουδα στην περίπτωση της Ουκρανίας, μπλέκοντας με τη ρωσική αρκούδα και πιστεύοντας ότι οι ΗΠΑ θα τη βοηθήσουν. Τώρα η «Ευρώπη» της Μέρκελ έχει δύο επιλογές. Ή να βάλει την ουρά στα σκέλια και να αποσυρθεί από την Ουκρανία ή να συγκρουστεί με τη Ρωσία. Εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό το τι ακριβώς θα επακολουθήσει αν το Βερολίνο, οι Βρυξέλλες και η Φρανκφούρτη ακολουθήσουν τη δεύτερη επιλογή. Προφανώς τα τελεσίγραφα μπορούν να τίθενται σε πολιτικές μαριονέτες και όχι στη ρωσική αρκούδα του Βλαντιμίρ Πούτιν…
periodista.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου