Την ώρα που κυβέρνηση και διαπλεκόμενα ΜΜΕ εξαπέλυαν μια πρωτοφανή επιχείρηση παραπλάνησης της κοινωνίας με όχημα το πρωτογενές πλεόνασμα, τα πλάνα των δακρυσμένων καθηγητών που απολύονται, αναδείκνυαν την πραγματική εικόνα Μνημονικής Ελλάδας.
Η εικόνα μιας κοινωνίας που λεηλατήθηκε χάριν των απαιτήσεων των δανειστών και των μεγαλοεπειχειρηματιών. Η εικόνα της πρώτης ευρωπαϊκής χώρας που επιβάλλεται το μοντέλο του πιο άγριου καπιταλισμού, στα πρότυπα της δεσποτικής Κίνας: μαζική φτώχεια, άρση της κοινωνικής προστασίας, επιβολή στην αγορά εργασίας του νόμου της (εργοδοτικής) ζούγκλας.
Οι καθηγητές-τριες, οι καθαρίστριες και οι σχολικοί φύλακες δεν απολύονται γιατί δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους –δεν έχει υπάρξει κάποια πειθαρχική διαδικασία σε βάρος τους. Ούτε γιατί δεν χωράνε στο νέο οργανόγραμμα των υπηρεσιών τους –δεν έχει γίνει κανένας ορθολογικός επανασχεδιασμός του Δημοσίου. Ούτε καν γιατί πρέπει να γίνουν οικονομίες –το δημοσιονομικό όφελος είναι αμελητέο.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι χάνουν το ψωμί τους για πολιτικούς-ιδεολογικούς λόγους. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιμένει ότι οι απολύσεις δεν επιβάλλονται από την τρόικα, αλλά συνιστούν πολιτική επιλογή της ίδιας κυβέρνησης που συμπίπτει με τις επιταγές των δανειστών.
Οι απολύσεις αποσκοπούν στο να δημιουργηθεί ένα καινούργιο παράδειγμα εργασιακών σχέσεων και να αλλάξει η γενική αντίληψη για τη δουλειά στο Δημόσιο. Να διαλυθεί δηλαδή κάθε έννοια εργασιακής ασφάλειας, να συρρικνωθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων και να υποχωρήσουν οι συνδικαλιστικές αντιστάσεις υπό τον φόβο της επικρεμάμενης απόλυσης. Η αντιδραστική αλλαγή του εργασιακού μοντέλου δεν θα κάνει το Δημόσιο πιο αποδοτικό, μιας και το πρόβλημα του δεν είναι οι εργαζόμενοι, αλλά η αδιαφορία και η κακοδιαχείριση των πολιτικών προϊσταμένων. Άλλωστε εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί κανείς πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα ένα σχολείο με λιγότερους καθηγητές και χωρίς φύλακα...
Το νέο εργασιακό μοντέλο κυβέρνησης-τρόικας πατάει επί κοινωνικών πτωμάτων. Εργαζόμενοι-ες χάνουν τις δουλειές τους μετά από χρόνια παραμονής στις ίδιες θέσεις και όντας σε μέσες ηλικίες. Έτσι κι αλλιώς θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να ενταχθούν ξανά στην αγορά εργασίας. Σε συνθήκες όμως πρωτοφανούς έκρηξης της ανεργίας και βαθιάς ύφεσης, η ανεύρεση νέας εργασίας καθίσταται αδύνατη. Κυριολεκτικά έχουμε να κάνουμε με τελεσίδικη καταδίκη στην εξαθλίωση και την περιθωριοποίηση.
Η κυβέρνηση και τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ θριαμβολογούν την ώρα που η κοινωνία βυθίζεται στην απελπισία. Φως στο βάθος του τούνελ ούτε φαίνεται, ούτε θα φανεί όσο η κυβέρνηση των απολύσεων παραμένει στη θέση της. Το φως θα το φέρει η ανατροπή της.
left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου