Η ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών στην Ελλάδα και η μέσω αυτής μεθοδευόμενη αναδιάταξη του εγχώριου τραπεζικού συστήματος γίνεται υπό την εποπτεία της Τράπεζας της Ελλάδος και κυρίως του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). Το ΤΧΣ δεν ελέγχεται από το Ελληνικό Δημόσιο. Παρ’ ότι η ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών γίνεται με δανεικά κεφάλαια του Δημοσίου (από τις γνωστές –και πολλαπλά ακριβοπληρωμένες «δόσεις»του Προγράμματος Στήριξης) δεν υπόκειται σε κανένα έλεγχο, ούτε στις όποιες επιλογές της ελληνικής Κυβέρνησης, αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν...
Το ΤΧΣ ελέγχεται από την Τρόϊκα, που θα παραμείνει για μια 5ετία το πραγματικό«αφεντικό» του όλου εγχειρήματος, με απώτερο στόχο να πουλήσει ΟΛΕΣ τις τράπεζες τις οποίες ανακεφαλαιοποιεί (είτε συνολικά, είτε με την κάλυψη του ελάχιστου 10% από τους ιδιώτες μετόχους), ώστε από το τίμημα της πώλησής τους να πάρει το Δημόσιο πίσω το σύνολο ή μέρος από τα κεφάλαια που διαθέτει στην ανακεφαλαιοποίηση.
Είτε οι Τράπεζες ενταχθούν πλήρως στο ΤΧΣ, με ευθεία ανάληψη της διοίκησής τους από αυτό (ουσιαστικά από την τρόϊκα), όπως μεθοδεύτηκε να γίνει για την ΕΤΕ και τη Eurobank, είτε (στην καλύτερη περίπτωση) οι ιδιώτες μέτοχοι καταφέρουν να καλύψουν το ελάχιστο 10% της ιδιωτικής συμμετοχής στην ανακεφαλαιοποίηση, διατηρώντας για μια 5ετία μια μεταβατική ιδιωτική διοίκηση-βιτρίνα, ας μην τρέφουμε αυταπάτες: οι πιστωτές (και όχι το Ελληνικό Δημόσιο, που βάζει τα κεφάλαια), θα είναι οι βασικοί μέτοχοι ΟΛΩΝ των ανακεφαλαιοποιημένων τραπεζών, ως εκ τούτου σε θέση να επιβάλουν τις επιλογές τους.
Παίρνοντας φόρα και από το «πείραμα της Κύπρου» (ευθεία παρέμβαση στη δομή και στο μέγεθος του τραπεζικού της τομέα) οι πιστωτές θα ελέγχουν πλήρως το τραπεζικό σύστημα, την καρδιά της οικονομίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το είδος της ανάκαμψης και του οικονομικού μοντέλου που επιφυλάσσουν στη χώρα (επιλεκτική επιβολή πολιτικών δανεισμού επιχειρήσεων-νοικοκυριών, διαχείριση ρευστότητας, αναδιαρθώσεων, πώλησης-διάσπασης-συνένωσης τραπεζών, προώθηση πλειστηριασμών για χρέη, έλεγχος επιχειρήσεων, ακινήτων,αγροτεμαχίων, μη ρύθμιση δανείων, εξυπηρέτηση πρωτίστως των επενδυτικών συμφερόντων των πιστωτών κλπ).
Ας μην ξεχνάμε,παράλληλα, πως οι ανεξέλεγκτοι –πλέον-διαχειριστές της τραπεζικής αναμόρφωσης,το ΤΧΣ και η ΤτΕ, βλέπουν στην ανακεφαλαιοποίηση και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία επιβολής αλλαγών και ανατροπών στην απασχόληση και στα εργασιακά δεδομένα του κλάδου. Απώτερος στόχος τους, η απαλλαγή των Τραπεζών από ό,τι κατά τη νεο-φιλελεύθερη λογική θεωρείται «βαρίδια»: η διασφαλισμένη πλήρης απασχόληση, τα εργασιακά-ασφαλιστικά δικαιώματα, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, οι συλλογικές συμβάσεις και οι Κανονισμοί Εργασίας, κάθε έννοια συλλογικής εκπροσώπησης των εργαζομένων. Τι κι αν αποτελούν όλα αυτά "Ευρωπαϊκό Κοινωνικό κεκτημένο"; Κατ’ αυτούς, μόνο με την κατάργησή του οι «αναμορφωμένες» Τράπεζες θα είναι "ελκυστικές" για τους μελλοντικούς εγχώριους ή, το πιθανότερο, ξένους αγοραστές.
Η απώλεια ελέγχου και η ανεξέλεγκτη εκποίηση του τραπεζικού συστήματος (με τα λεφτά μας...) έχει ήδη ξεκινήσει... Το κρίσιμο ερώτημα είναι: κατά πόσον, από ποιους και με ποιες προϋποθέσεις θα είναι αναστρέψιμη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου