Πώς συμβαίνει σε τούτο τον τόπο να μην ακούγεται η φωνή των νέων (ηλικιακά) διανοούμενων, ποιητών-συγγραφέων, δημοσιογράφων και καλλιτεχνών, ενώ υψώνουν κατα καιρούς τη φωνή τους, με σθένος, απόγνωση και ικεσία, όλοι οι υπερήλικες (βλ.Μίκης Θεοδωράκης, Μανώλης Γλέζος, Νάνος Βαλαωρίτης κ.ά.) για το κατάντημα της ταλαίπωρης χώρας μας; Που πήγε η γενιά της μεταπολίτευσης; Γιατί επιμένει να είναι ''καημένη'' και δεν ορθώνει το ανάστημά της σε όλα τα κακώς κείμενα που μας βομβαρδίζουν καθημερινά; Γιατί σωπαίνουν, ο νεαρός διανοούμενος που τόσα χρόνια περιφερόταν από εκδήλωση σε εκδήλωση μ' ένα βιβλίο στο χέρι, ο νεαρός συνθέτης με το σκουλαρίκι στη μύτη που έγραφε τραγούδια διαμαρτυρίας για το συρτάρι του, η νεαρή ποιήτρια που πέθαινε και ανάστηνε τον έρωτα μέσα από ευπόλητα βιβλία και μέσα σε μια νύχτα χριζόταν ''επώνυμη'' ; Γιατί σιώπησαν οι ηθοποιοί που ''έσπαζαν'' ταμεία τόσα χρόνια ; Οι ακριβοπληρωμένοι δημοσιογράφοι έσπασαν την πένα τους και συμβιβάστηκαν με τους καναλάρχες και τους εκδότες;..
Στο γραφείο του κ.Πρωθυπουργού θα πρέπει να καταφτάνουν καθημερινά χιλιάδες επιστολές διαμαρτυρίας, μα κυρίως, οι δρόμοι που οδηγούν έξω από το ελληνικό Κοινοβούλιο, θα έπρεπε να κατακλύζονται από όλους τους '' διάσημους'' , που τώρα περιμένουν- κρυμμένοι πίσω από την επωνυμία τους- να βγάλουν το φίδι από την τρύπα , μια χούφτα ''δασκαλεμένα'' παιδόπουλα που κυματίζουν τη σημαία τους σε άδοξες μικρές πορείες διαμαρτυρίας. Δεν είδα κανέναν από αυτούς μπροστάρη. Διάβασα την επιστολή του σεβαστού και αξιολογότατου Νάνου Βαλαωρίτη κι ένιωσα πως διαβάζω διαμαρτυρία μαινόμενου νέου που διεκδικεί μια θέση στο δίκιο και τη δημοκρατία. Νέου, μόλις 93 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου