Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

"Eνεργειακό καρτέλ"- Το 4ο Ραϊχ της Ευρώπης

του Σταμάτη Θεοδωρόπουλου
Η εμφάνιση των τελευταίων σεναρίων ,που ξεκίνησαν να ακούγονται μετά το πολύκροτο θέμα της απελευθέρωσης αγοράς της ενέργειας ,την τύχη της ΔΕΗ και τον ρόλο του Κράτους, έδωσαν πρόσφορο έδαφος σε σκέψεις που μόνο ανατριχίλα μπορούν να προκαλέσουν.
Και πώς να μην συμβαίνει αυτό, όταν ένα από τα σενάρια αυτά ,εκείνο περί ενοικιάσεως παραγωγικών μονάδων ενέργειας της ΔΕΗ, σε συνάρτηση με ακόμα ένα, εκείνο των ανταλλαγών μεταξύ εταιρειών ,τέτοιων μονάδων, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο,προμηνύουν εφιαλτικό το μέλλον για την κοινωνία της Ευρώπης.
Κι αυτό γιατί παραδείγματος χάρη , η ανταλλαγή από πλευράς ΔΕΗ μιας μονάδας της Δ. Μακεδονίας με μια αναλόγου μεγέθους στην Γερμανία η την Αυστρία η οπουδήποτε τέλος πάντων εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούσε με συνοπτικές διαδικασίες να αποδειχθεί το κύκνειο άσμα για όλους τους λαούς της Ευρώπης που μη εγκαίρως αντιλαμβανόμενοι την σοβαρότητα μιας τέτοιας πολιτικής ,θα βρισκόταν χωρίς καλά –καλά να το έχουν καταλάβει ,υπό τον ζυγό και την μπότα ενός «ενεργειακού καρτέλ» ευρωπαϊκού επιπέδου .
Ενός καρτέλ, που ως νέος κατακτητής ,ως ένα αν θέλετε, “τέταρτο Ράιχ”, λόγο του ρόλου που κατέχει η ενέργεια στην σύγχρονη ζωή και που σχετίζεται με τα πάντα ,σκεφτείτε, από την παραγωγή ,την υγεία ,το εμπόριο ,την παιδεία μα και με ότι μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους (τα πάντα εξαρτώνται από το ρεύμα πλέον) θα υποδούλωνε όλους τους λαούς στην Ευρώπη ,μιας και διαμορφώνοντας τιμές ηλεκτρικού ρεύματος όπως εκείνο θα ήθελε ,ότι αγοράζεται ,ότι είναι προϊόν που παράγεται ,θα καθορίζεται η τιμή και το κόστος,φτάνοντας έως την λιανική πώληση και τον καταναλωτή, ουσιαστικά ,από το τι αυτό το καρτέλ θα έχει αποφασίσει ,έχοντας καλά δεμένους και πισθάγκωνα άπαντες .Από παραγωγικές εργοστασιακές και βιοτεχνικές μονάδες, από επαγγελματικούς καταναλωτές ηλ. Ενέργειας(καταστήματα και λοιπά),από αγροτικούς καταναλωτές (αυτό που σήμερα ονομάζουμε αγροτικό τιμολόγιο ) και φυσικά τους οικιακούς καταναλωτές.
Αλλά και όλους τους εργαζόμενους της Ευρώπης ,αφού ακόμη και η μισθοδοσία τους θα έχει να κάνει με το ακριβό η φτηνό που θα καθορίσει αυτό το «απελευθερωμένο» δήθεν στο όνομα της αγοράς καρτέλ και που θα έχει άμεση σχέση με την λειτουργία της αγοράς γενικότερα και αλυσιδωτά θα φθάνει έως τους μισθούς των εργατών παραγωγής. Από την μία η αγοραστική δύναμη των λαών θα πέφτει εντός των χωρών τους (φτωχότεροι, άρα πιο αδύναμοι, άρα πιο ελεγχόμενοι) κι από την άλλη δεν θα βρίσκεται όπως σήμερα η κάθε από αυτές τις εταιρίες μόνο στην χώρα της ,άρα περιορισμένοι πελάτες ,αλλά θα βρίσκεται μέσω του καρτέλ παντού,"αράχνη", σε όλες τις χώρες, έχοντας υπερδιπλασιάσει  κέρδη και πελάτες .
 Και βέβαια ,το καρτέλ αυτό θα «σχηματισθεί» από τους είδη υπάρχοντες ενεργειακούς ευρωπαϊκούς κολοσσούς  και σε αυτόν τον ορίζοντα σχετικά μικρές εταιρείες για τα δικά τους μεγέθη σαν την Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού της Ελλάδας ,δεν θα μπορούν να σταθούν δίπλα τους ,ούτε να έχουν λόγο στις αποφάσεις και τα κερδοσκοπικά – "κυβερνητικού" τύπου στην ουσία παιχνίδια ,ελέγχου και  αφαίμαξης της ζωής των πολιτών της Ευρώπης .Μιας Ελλάδας όμως που έως σήμερα ,έχει την φθηνότερη κιλοβατώρα (και που θα μπορούσε να την είχε πολλαπλάσια φθηνότερη) λόγο της ύπαρξης της …μικρής για τους κολοσσούς ΔΕΗ ,η οποία με τον Δημόσιο χαρακτήρα της κατάφερε να συγκρατεί την τιμή, κάτι το οποίο δεν θα ισχύει σε λίγο.
 Ο έλεγχος των λαών ,η υποδούλωση τους, η εργατική σκλαβιά τους και παράλληλα η καταναλωτική ανάγκη τους ,πραγματική για λόγους επιβίωσης η πλασματική ,ώστε να αποδίδουν οι πολλοί των λαών στους λίγους του Κεφαλαίου, ήταν πάντοτε ο στόχος τους .
Κι όταν μια κοινωνία ανθρώπων εξαρτάται τόσο πολύ από κάτι ,η επίθεση που θα δεχτεί θα είναι μέσω αυτού του «κάτι».
Στην εποχή μας λοιπόν αυτό το κάτι είναι η ενέργεια και μέσω αυτής το σημερινό κεφάλαιο είναι έτοιμο όσο ποτέ άλλοτε στην Γηραιά Ήπειρο ,να υποδουλώσει τους λαούς της ,μέσω αυτού.
Εκείνο που θα έσωζε την Ευρώπη από την ιμπεριαλιστική ενεργειακή επίθεση του κεφαλαίου ,από αυτό το νέο-φασιστικό «τέταρτο Ράιχ» και που δεν θα επέτρεπε σε καμία μπότα νεο-κατακτητή να λιώσει ανθρώπους και δικαιώματα, ζωές και μέλλον, θα ήταν μια κοινή όσο και το πρόβλημα, πανευρωπαϊκή αντίσταση ,η οποία  θα ξεκινάει απο τους ίδιους τους εργαζόμενους- καταναλωτές - πολίτες των λαών της Ευρώπης  και  που μέσα από συνδικάτα καθαρά κι όχι πατερναλιστικού και υπομοχλίου κυβερνητικού χαρακτήρα ,( κάτι που συναντάμε συνέχεια )πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων εκείνους που έως σήμερα ,με δηλώσεις και πρακτικές τύπου « ιδεολογικά διαφωνούμε ,αλλά η πραγματικότητα μας αναγκάζει» ,και τα οποία αγωνιζόμενα σε κοινή δράση, θα δημιουργήσουν οργανωμένα και συντεταγμένα εξεγέρσεις, απέναντι στο κεφάλαιο ,στα μνημόνια του ,τις εντεταλμένες του τρόικες και στα τσιράκια αυτών, κάμπτωντας αντιστεκόμενοι τα όποια σχέδια υποδούλωσης τους,διεκδικώντας το αύριο που τους αξίζει,με τρόπο αλληλέγγυο, δημιουργώντας έτσι, μια Ευρώπη των Λαών κι όχι του κεφαλαίου και των αγορών, με ίσες αξίες και δικαιώματα για όλους τους πολίτες της ,από όποια χώρα κι αν προέρχονται,δίνοντας παράλληλα το μήνυμα της πραγμματικής ενωσης των Λαών και της δύναμης τους,έναντι σε "κατακτητές" ,όποιου τύπου.
Η ιδέα της Ευρώπης των Λαών ,εξαρτάται μόνο απο τους πολίτες της Γηραιάς Ηπείρου ,που οφείλουν να αφυπνηστούν και να  την υπερασπίσουν ,εάν θέλουν να την έχουν.Στους Λαούς κανείς δεν χαρίζει τίποτα και μονάχα ο αγώνας τους μπορεί να φέρει το επιθυμητό γι'αυτούς αποτέλεσμα. 

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ πως έχουν τον τελευταίο λόγο , αλλά για να μπορέσουν  να έχουν αποτελέσματα θα πρέπει πρώτα και κύρια να καθαρίσουν την “κόπρο του Αυγεία” που θέλει να τους πείσει πως είναι οι "δικοί του άνθρωποι" και πως ότι κάνουν  είναι για το καλό τους,όντας τσιράκια της κάθε τρόικας…
Εάν οι επιλογές τους ,παραμείνουν ως έχουν ,τότε το ίδιο θα παραμείνει και η ζωή τους ,που μάλιστα θα χειροτερέυει διαρκώς ,μετατρέποντας την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης των Λαών σε ένα άπιαστο και χωρίς πραγμματοποίηση όνειρο ,που θα χαθεί για πάντα μιας και κανείς άλλος πέραν αυτών δεν την ονειρεύεται.

Δεν υπάρχουν σχόλια: