Τετάρτη 1 Μάη. Επανασυνδέοντας με μια μεγάλη παράδοση που είχε εγκαταλειφθεί εδώ και 14 χρόνια η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών (CGT) που ελέγχεται από το ΚΚ Γαλλίας οργανώνει μια εντυπωσιακή πρωτομαγιάτικη διαδήλωση στο Παρίσι. Το ίδιο εντυπωσιακή σε όγκο είναι και η “επιτροπή περιφρούρησης” αποτελούμενη από χιλιάδες μέλη του ΚΚ Γαλλίας που κρατά αρκετά πίσω από τη διαδήλωση τους λεγόμενους “αριστεριστές”.
Πέμπτη 2. Στο πανεπιστήμιο της Ναντέρ, λίγο έξω από το Παρίσι, μια αντιϊμπεριαλιστική εκδήλωση που οργανώθηκε από το “Κίνημα της 22 Μάρτη” του οποίου ηγείται ο Ντανιέλ Κόν Μπεντίτ, καταλήγει σε επεισόδια κι ο πρύτανης κλείνει τη σχολή. Η αστυνομία καταλαμβάνει τον πανεπιστημιακό χώρο.
Απόγευμα της 3 Μαΐου. Οι πρώτες συγκρούσεις με την αστυνομία στο Καρτιέ Λατέν
Παρασκευή 3. Οι φοιτητές της Ναντέρ κατεβαίνουν στη Σορβόνη και οργανώνουν εκδήλωση διαμαρτυρίας. Η αστυνομία καλείται από τον πρύτανη του Πανεπιστημίου του Παρισιού και εκκενώνει με τη βία τη Σορβόνη. Οι φοιτητές διαδηλώνουν στο Καρτιέ Λατέν, ξεσπούν οι πρώτες συγκρούσεις με την αστυνομία και αρχίζουν οι πρώτες μαζικές συλλήψεις (596 διαδηλωτές). Αυτή είναι η πρώτη “κόκκινη Παρασκευή”.Σαββάτο 4 και Κυριακή 5. Επτά φοιτητές της Ναντέρ καταδικάζονται σε ποινές φυλάκισης για τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί και άλλοι τέσσερις για τα επεισόδια της Παρασκευής. Αναταραχή και συγκεντρώσεις σε πολλά λύκεια του Παρισιού. Η Εθνική Φοιτητική Ένωση Γαλλίας (UNEF) και το συνδικάτο των καθηγητών κηρύσσουν για τη Δευτέρα 6 Μάη πανεκπαιδευτική απεργία. Δημιουργούνται οι πρώτες “επιτροπές δράσης” σε πανεπιστημιακές σχολές και λύκεια.
Δευτέρα 6. Το Καρτιέ Λάτέν αστυνομοκρατείται από το πρωί ενώ χιλιάδες φοιτητές βρίσκονται στους δρόμους οργανώνοντας διαδηλώσεις. Από νωρίς το απόγευμα ξεσπούν συγκρούσεις που διαρκούν πολλές ώρες και παίρνουν πολύ βίαιη μορφή. Στήνονται παντού οδοφράγματα. Καταμετρούνται χίλιοι τραυματίες, οι 345 από τη μεριά της αστυνομίας. Γίνονται πεντακόσιες συλλήψεις. Διαδηλώσεις πραγματοποιούνται και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Γαλλίας.
Τρίτη 7. Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές σχηματίζουν μια πορεία που διασχίζει για 4 ώρες το Παρίσι από τη μιαν άκρη στην άλλη. Οι δεξιοί κατηγορούν φοιτητές για βεβήλωση του μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη στο Ετουάλ. Το βράδυ ξεσπούν νέες ταραχές στο Καρτιέ Λατέξ. Ο στρατηγός Ντε Γκολ δηλώνει “Δεν μπορούμε να ανεχθούμε τη βία στους δρόμους”.
Τετάρτη 8. Νέες μαζικές διαδηλώσεις στο Παρίσι και την επαρχία. Στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τα φοιτητικά γεγονότα ο υπουργός Παιδείας Αλέν Πεϊρεφίτ δηλώνει ότι τα μαθήματα θα ξαναρχίσουν όταν αποκατασταθεί η τάξη. Η CGT και η CFDT (Δημοκρατική Συνομοσπονδία Εργασίας της Γαλλίας) με κοινή ανακοίνωση δηλώνουν αλληλέγγυες στον αγώνα φοιτητών και εκπαιδευτικών.
Πέμπτη 9. Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου ανακοινώνει την επανέναρξη των μαθημάτων αλλά η Σορβόννη εξακολουθεί να παραμένει κατειλημμένη από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις. Ο Α. Πεϊρεφίτ δηλώνει ότι η Σορβόννη θα παραμείνει κατειλημμένη για να μην εγκατασταθούν μέσα στο χτίριο “ανεύθυνα στοιχεία”.
Παρασκευή 10. Μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους φοιτητές με βασικό θέμα την απελευθέρωση των φυλακισμένων φοιτητών, ξεσπούν νέες ταραχές στο Καρτιέ Λατέν. Υψώνονται πάλι οδοφράγματα και ακολουθούν βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία που διαρκούν από το απόγευμα μέχρι τις 5.30 το πρωί. Αυτή είναι η δεύτερη “κόκκινη Παρασκευή”. Νέες διαδηλώσεις και καταλήψεις σχολών σε πολλές επαρχιακές πόλεις.
Σάββατο 11. Ο τύπος δίνει μεγάλη έκταση στην ολονύκτια σύγκρουση των φοιτητών με την αστυνομία. Ήταν μια μεγάλη μάχη που τρομοκρατεί την κυβέρνηση. Καταλαμβάνεται το Πανεπιστήμιου Σανσιέ στο Παρίσι. Στο Στρασβούργο οι φοιτητές υψώνουν την κόκκινη σημαία στο Πανεπιστήμιο και κηρύσσουν την αυτονομία του. Η CGT, η CFDT και η Ομοσπονδία των Εκπαιδευτικών κηρύσσουν 24ωρη Γενική Απεργία για τη Δευτέρα 13 Μάη σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κρατική καταστολή ενώ ο στρατηγός Ντέ Γκώλ δηλώνει ότι “το κράτος δεν υποχωρεί”.
Κυριακή 12. Η κυβέρνηση προχωράει σε απελευθέρωση των συλληφθέντων φοιτητών και την απομάκρυνση των αστυνομικών από τη Σορβόνη σε μια ύστατη προσπάθεια του γκωλικού καθεστώτος να εκτονώσει τη κρίση που αρχίζει να παίρνει τη μορφή γενικευμένης σύρραξης καθώς η χώρα βυθίζεται σε μια γενική απεργία.
Δευτέρα 13. Γενική Απεργία και εντυπωσιακές μαζικές διαδηλώσεις μαθητών, φοιτητών και εργατών στους δρόμους πολλών πόλεων. Στο Παρίσι η διαδήλωση ξεκινά από τη Republique και καταλήγει στην πλατεία Denfert Rochereau. Γίνεται λόγος για πάνω από ένα εκατομμύριο διαδηλωτές. Το βράδυ η Σορβόνη καταλαμβάνεται από τους φοιτητές.
Τρίτη 14. Ο Ντε Γκώλ αναχωρεί για επίσημη επίσκεψη στη Ρουμανία. Ο υπουργός παιδείας δηλώνει ότι θα δεχτεί πειραματικά την αυτονομία του πανεπιστημίου του Στρασβούργου. Στη Βουλή ο πρωθυπουργός Ζόρζ Πομπιντού δηλώνει ότι θα καταθέσει ένα σχέδιο νόμου για την παροχή αμνηστίας στους καταδικασθέντες φοιτητές ενώ η αντιπολίτευση απαντά με πρόταση μομφής. Αρχίζει η κατάληψη λυκείων. Οι εργάτες την ίδια στιγμή καταλαμβάνουν το εργοστάσιο αεροπλάνων στη Νάντ και ξεσπούν οι πρώτες απεργίες στη Λοραίνη.
Τετάρτη 15. Καταλαμβάνεται το εργοστάσιο της “Ρενώ” στην Κλεόν και αμέσως μετά το κίνημα των καταλήψεων εργοστασίων και επιχειρήσεων απλώνεται αστραπιαία σε όλη τη χώρα. Καταλαμβάνεται και το θέατρο “ΟΝΤΕΟΝ” στο Καρτιέ Λατέν και ξεκινά μια διαρκής συνέλευση που θα τελειώσει με την ανακατάληψή του ένα μήνα μετά.
Πέμπτη 16. Καταλαμβάνονται τα μεγάλα εργοστάσια της “Λόκχηντ”, της “Ρενώ” στο Μπουλόν Μπιγιανκούρ, στο Φλέν κλπ. Το βράδυ ο Ζ. Πομπιντού σε τηλεοπτικό του μήνυμα δηλώνει ότι μπροστά στο χάος που έχει δημιουργηθεί η κυβέρνηση θα κάνει το καθήκον της και καλεί στην ενεργό υπηρεσία 10.000 εφέδρους της χωροφυλακής.
Παρασκευή 17. Οι πρώτες απεργίες στη ραδιοτηλεόραση. Πορεία φοιτητών στο εργοστάσιο της Ρενώ στο Μπουλόν Μπιγιανκούρ. Οι απεργοί, που το βράδυ της προηγούμενης μέρας υπολογίζονταν σε εβδομήντα χιλιάδες, είναι τριακόσιες χιλιάδες σήμερα το απόγευμα και μέχρι το βράδυ γίνονται εξακόσιες χιλιάδες.
Σάββατο 18. Απεργίες και καταλήψεις στα τραίνα, τα ταχυδρομεία, τη ραδιοτηλεόραση. Οι απεργοί υπολογίζονται τώρα σε δύο εκατομμύρια. Ο Στρατηγός Ντε Γκώλ διακόπτει την επίσημη επίσκεψή του στη Ρουμανία και επιστρέφει στο Παρίσι.
Κυριακή 19. Σειρά συσκέψεων του προέδρου και του Πρωθυπουργού με κυβερνητικά στελέχη. Ο Πρόεδρος δηλώνει: “Μεταρρύθμιση ναί, χάος όχι” και απαιτεί βίαιη ανακατάληψη των πανεπιστημιακών χώρων. Οι υπουργοί τρομάζουν στην προοπτική ότι πρέπει να χρησιμοποιηθούν όπλα. Οι απεργοί φτάνουν τώρα τα έξι εκατομμύρια. Ας σημειωθεί ότι η CGT μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει κηρύξει επίσημα καμία απεργία. Ο σοσιαλιστής ηγέτης Πιέρ Μεντές Φράνς δηλώνει: “Η εξουσία χρεοκόπησε, πρέπει να αποτραβηχτεί”.
Δευτέρα 20. Η απεργία απλώνεται και στους χώρους των διανοουμένων, το φεστιβάλ των Καννών διακόπτεται. Παρατηρείται έλλειψη καυσίμων, τα μαγαζιά αδειάζουν και οι καταθέτες αποσύρουν μαζικά τα χρήματά τους από τις τράπεζες. Η αντιπολίτευση ζητάει την παραίτηση της κυβέρνησης και την προκήρυξη εκλογών.
Τρίτη 21. Αρχίζει στη βουλή η συζήτηση για την πρόταση μομφής. Διαδήλωση αγροτών στο Αλιέ και τη Βρετάνη. Η συνδικαλιστική τους οργάνωση FNSEA ανακοινώνει ότι θα καλύψει συνδικαλιστικά κάθε τους πρωτοβουλία Απόφαση για την απέλαση του Ντανιέλ Κον Μπεντίτ. Μια ομάδα ακροδεξιών κάνει επίθεση στα γραφεία της εφημερίδας του ΚΚΓ “Ουμανιτέ”. Ακολουθούν βίαιες συγκρούσεις.
Τετάρτη 22. Ο Κόν Μπεντίτ φεύγει από τη Γαλλία. Η πρόταση μομφής ενάντια στη κυβέρνηση συγκεντρώνει μόνο 233 ψήφους και απορρίπτεται αλλά η βουλή ψηφίζει το νόμο για την αμνηστία. Διαδηλώσεις έξω από τη βουλή και στο Καρτιέ Λατέν. Καταλαμβάνεται από Έλληνες φοιτητές, εργάτες και διανοούμενους το Ελληνικό Περίπτερο στην Πανεπιστημιούπολη. Οι απεργοί φτάνουν τα εννέα εκατομμύρια. (για την κατάληψη του Ελληνικού Περιπτέρου διαβάστε τη μαρτυρία του Τέου Ρόμβου). Τα εργατικά συνδικάτα δηλώνουν πρόθυμα για διαπραγματεύσεις με τους εργοδότες και την κυβέρνηση. Η δεξιά δημιουργεί την Εθνική Επιτροπή για την Υπεράσπιση της Δημοκρατίας (CDR).
Πέμπτη 23. Ρήξη της CGT με την Εθνική Φοιτητική Ένωση (UNEF) ενώ αργότερα γίνεται γνωστό ότι η Γενική Συνομοσπονδία ήρθε σε επαφή με την κυβέρνηση για την έναρξη διαπραγματεύσεων. Η CGT καλεί τους εργάτες να μην ακολουθούν πια τις εντολές των φοιτητών. Το ΚΚΓ προτείνει στα άλλα κόμματα της αριστεράς ένα κοινό πρόγραμμα. Νέες διαδηλώσεις στο Καρτιέ Λατέν, οδοφράγματα και βίαιες συγκρούσεις. Πάνω από 200 οι τραυματίες. Πρώτη γενική συνέλευση των επιτροπών δράσης.
Παρασκευή 24. Η CGT, αποδοκιμάζοντας τους φοιτητές, οργανώνει δική της διαδήλωση και οι φοιτητές συγκέντρωση στο Σταθμό της Λυόν στο Παρίσι. Ακολουθούν βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία στο Παρίσι και την επαρχία και τα οδοφράγματα στήνονται πάλι. Στο Παρίσι οι συγκρούσεις απλώνονται σε όλη την πόλη όπου σκοτώνεται ένας νέος αλλά ο θάνατός του θα γίνει γνωστός ένα μήνα αργότερα. Πυρπολείται το Χρηματιστήριο. Βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία και σε Νάντ, Στρασβούργο, Μπορντώ κλπ. Στη Λυών, ένας αξιωματικός της αστυνομίας συνθλίβεται από ένα καμιόνι που έριξαν πάνω του οι διαδηλωτές. Ο στρατηγός Ντε Γκώλ εμφανίζεται στην τηλεόραση. Δηλώνει ότι θα προκυρήξει ένα δημοψήφισμα και ότι αν υπερισχύσει το όχι θα παραιτηθεί. Οι απεργοί τώρα φτάνουν τα δέκα εκατομμύρια.
Σάββατο 25. Ο Ζ. Πομπιντού δηλώνει ότι οι διαδηλώσεις θα διαλύονται με μεγάλη αποφασιστικότητα. Ξεκινούν στην οδό Γκρενέλ οι διαπραγματεύσεις των ηγετών των συνδικάτων με τους εργοδότες με την παρουσία της κυβέρνησης. Οι μαραθώνιες συζητήσεις συνεχίζονται και την επόμενη μέρα. Φτάνει στο Παρίσι (κοντά στις Βερσαλίες) μια μονάδα αλεξιπτωτιστών.
Κυριακή 26. Ο Ντε Γκώλ συναντά τον Κούβ Ντε Μυρβίλ τον οποίο σκέπτεται να προωθήσει στη θέση του πρωθυπουργού. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις και με τα συνδικάτα των εθνικοποιημένων επιχειρήσεων. Φτάνει στο Παρίσι και δεύτερη μονάδα αλεξιπτωτιστών.
Δευτέρα 27. 7 π.μ. Συνδικαλιστές ηγέτες και εργοδότες καταλήγουν σε συμφωνία για αυξήσεις στους μισθούς, το χρόνο εργασίας κλπ. 8.30 π.μ. Οι εργάτες της Ρενώ στο Μπουλόν Μπιγιανκούρ απορρίπτουν τη συμφωνία και συνεχίζουν την κατάληψη. Στην επαρχία δημιουργούνται Κεντρικές Απεργιακές Επιτροπές. Ένα έκτακτο υπουργικό συμβούλιο εγκρίνει το σχέδιο νόμου που θα τεθεί προς έγκριση στο δημοψήφισμα που ορίζεται για τις 16 Ιουνίου. Η Εθνική Φοιτητική Ένωση Γαλλίας οργανώνει πανεθνική ημέρα δράσης και συγκεντρώσεις σε όλη τη Γαλλία. Στο Παρίσι πραγματοποιείται μια μεγάλη συγκέντρωση στο στάδιο του Σαρλετύ. Συμμετέχουν όλα τα κόμματα της αριστεράς εκτός από το ΚΚΓ.
Τρίτη 28. Οι απεργίες συνεχίζονται σε όλη τη χώρα. Ο Ντε Γκώλ συναντά τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Ο Ζ. Πομπιντού κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου ανακοινώνει ότι θα θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία σε περίπτωση που το όχι υπερισχύσει στο δημοψήφισμα. Παραιτείται ο υπουργός παιδείας. Ο Φρανσουά Μιτεράν από τη μεριά του δηλώνει ότι είναι έτοιμος να αναλάβει την προεδρία της Δημοκρατίας. Τα κυριότερα κόμματα και οργανώσεις της άκρας αριστεράς (Κίνημα 22 Μάρτη, PC MLF, PSU) συγκεντρώνονται με την προοπτική να συγκροτήσουν ένα μεγάλο επαναστατικό κόμμα. Οι εσωτερικές όμως αντιθέσεις οδηγούν την προσπάθεια σε αποτυχία.
Τετάρτη 29. Ο στρατηγός Ντε Γκωλ μετά από μια συνάντηση με τον στρατηγό Μπουασιέ εγαταλείπει το προεδρικό μέγαρο για ένα ταξίδι που καλύπτεται από μυστήριο. Ακολουθούν αλλεπάλληλες συσκέψεις του πρωθυπουργού με υπουργούς και στελέχη του γκωλικού κόμματος οι οποίοι αγνοούν που πήγε ο Ντε Γκώλ. Προς το βράδυ ανακοινώνεται ότι την επόμενη μέρα ο Πομπιντού θα κάνει μια δήλωση στη βουλή. Η CGT, σε οριστική πλέον ρήξη με τις άλλες οργανώσεις, οργανώνει μόνη μια δικιά της διαδήλωση. Ο Πιέρ Μεντές Φράνς ύστερα από μακρές συσκέψεις με άλλους σοσιαλιστές δηλώνει έτοιμος να συγκροτήσει κυβέρνηση αν του το αναθέσει “όλη η αριστερά ενωμένη”. Ο Κον Μπεντίτ επιστρέφει παράνομα στη Γαλλία και εμφανίζεται στη Σορβόνη.
Ο Ντε Γκώλ επιστρέφει από το Μπάντεν Μπάντεν στη Γερμανία.
Πέμπτη 30. Μετά την επιστροφή του στο Παρίσι ο Ντε Γκώλ προεδρεύει μιας συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου κι αμέσως μετά με ραδιοφωνικό μήνυμα δηλώνει ότι δεν παραιτείται και ανακοινώνει τη διάλυση της βουλής και την ακύρωση του δημοψηφίσματος. Ταυτόχρονα καλεί σε “πολιτική δράση” ενάντια “στον ολοκληρωτισμό”. Αργότερα έγινε γνωστό ότι ο Ντε Γκώλ είχε επισκεφθεί μυστικά τον αρχηγό των γαλλικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Γερμανία, στρατηγό Μασύ με τον οποίο συζήτησε την προοπτική ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος.
Το βράδυ μια μεγάλη διαδήλωση των γκωλικών οργανώσεων πραγματοποιείται στα Ηλύσια Πεδία. Το βράδυ κυκλοφορεί η φήμη ότι εμφανίστηκαν τάνκς έξω από το Παρίσι. Είναι αλήθεια. Επίσημα ανακοινώνεται ότι συμμετείχαν σε στρατιωτικά γυμνάσια.
Παρασκευή 31. Διαδηλώσεις γκωλικών σε όλη τη Γαλλία. Ο Πομπιντού παρουσιάζει στον Ντε Γκώλ τη σύνθεση της νέας του κυβέρνησης από την οποία απουσιάζουν όσοι υπουργοί πρωταγωνίστησαν στα γεγονότα. Οι εκλογές ορίζονται για τις 23 και 30 Ιουνίου.
Σάββατο 1 Ιουνίου. Ύστερα από κάλεσμα της UNEF τριάντα χιλιάδες φοιτητές διαδηλώνουν από το σταθμό του Μονπαρνάς στο σταθμό Αουστερλίτς ενάντια στις “εκλογές-προδοσία”. Τα εργατικά συνδικάτα δεν υποστηρίζουν πλέον την UNEF. Το απόγευμα χιλιάδες φοιτητές παίρνουν μέρος σε συνέλευση στο Πανεπιστήμιο. Η αστυνομία καταλαμβάνει το σταθμό του τραίνου της Λυόν στο Παρίσι και διάφορα αμαξοστάσια στην επαρχία σε μια προσπάθεια να θέσει πάλι σε λειτουργία το σιδηροδρομικό δίκτυο.
Τρίτη 4. Οι νέοι γκωλικοί διαδηλώνουν στο Τροκαντερό. Επικεφαλής η Ζοζεφίνα Μπέϊκερ. Παρά την επίσημη λήξη της απεργίας από τα συνδικάτα η Γαλλία αριθμεί ακόμα 6 εκατομμύρια απεργούς.
Τετάρτη 5. Επεισόδια με την αστυνομία στο εργοστάσιο της Ρενώ στο Φλέν τα οποία αποδοκιμάζει η CGT. Αρχίζει η επαναλειτουργία των τρένων.
Πέμπτη 6. Η Αδελφότητα των Παλαιών Αλεξιπτωτιστών ανάβει τη φλόγα στην Αψίδα του Θριάμβου ενώ σημειώνονται συγκρούσεις ανάμεσα σε φοιτητές και παλαιούς πολεμιστές της Αλγερίας. Ξαναρχίζουν τα μαθήματα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Παρασκευή 7. Μερικές χιλιάδες παλαιοί πολεμιστές διαδηλώνουν στο Ετουάλ σε υποστήριξη του Ντε Γκώλ.
Δευτέρα 10. Επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Νέες συγκρούσεις φοιτητών με την αστυνομία στη γέφυρα Σεν Μισέλ. Βίαιες συγκρούσεις έξω από το εργοστάσιο της Σιτροέν στο Φλέν. Ένας 17 χρονος μαθητής, χτυπημένος από τα CRS, πέφτει στο ποτάμι και πνίγεται. Βίαιες συγκρούσεις απεργών και αστυνομικών και στα εργοστάσια Πεζώ στο Σοσό και δύο ακόμα νεκροί. Τα οδοφράγματα στήνονται και πάλι στο Καρτιέ Λατέν και ακολουθεί μια νύχτα βίαιων συγκρούσεων.
Τρίτη 11. Βίαιες συγκρούσεις στο Σεν Ναζέρ. Η UNEF προσπαθεί να οργανώσει μια συγκέντρωση στο σταθμό σιδηροδρομικό σταθμό της Ανατολής στο Παρίσι αλλά εμποδίζεται από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις. Ξεσπούν νέες συγκρούσεις που διαρκούν όλη νύχτα. Είναι η Τρίτη μεγάλη νύχτα των οδοφραγμάτων.
Τετάρτη 12. Η κυβέρνηση αποφασίζει τη διάλυση των κυριώτερων αριστερών οργανώσεων που πρωτοστάτησαν στα γεγονότα και απαγορεύει κάθε διαδήλωση κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.
Πέμπτη 13. Σταματούν οι απεργίες στην Αιρ Φράνς, την εμπορική ναυτιλία και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Παρασκευή 14. Η αστυνομία περικυκλώνει το ODEON και οι φοιτητές παραδίνονται.
Σάββατο 15. Ο στρατηγός Σαλόν και μερικοί άλλοι καταδικασμένοι για την πραξικοπηματική τους δράση στη διάρκεια του πολέμου της Αλγερίας, αμνηστεύονται.
Κυριακή 16. Εγκαταλείπεται και η Σορβόνη.
Δευτέρα 17. Οι εργάτες της Ρενώ ξαναπιάνουν δουλειά. Αυτή τη μέρα δεν υπάρχουν παρά μόνο 600 χιλιάδες απεργοί οι οποίοι σταδιακά τις επόμενες μέρες επιστρέφουν στις εργασίες τους.
Κυριακή 23 Ιούνη ο πρώτος γύρος των εκλογών και την Κυριακή 30 ο δεύτερος. Καθαρή νίκη της δεξιάς.
theodosiou.wordpress
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου