Βέβαια η απάντηση είναι προφανής... Το ερώτημα πλέον δεν είναι αν θα πετύχει αυτή η πολιτική. Είναι αδύνατον να ολοκληρωθεί αυτό που φαίνεται ότι πάει να κάνει. Το θέμα είναι τα συντρίμμια που θα αφήσει πίσω της.
Παίρνει ακριβώς εκείνα τα μέτρα που έλεγε πως οδηγούν μια οικονομία σε ασφαλή θάνατο: Μειώνει τα εισοδήματα. Νεκρώνει την αγορά. Συνεχίζει την κρατικοκομματική σπατάλη. Υπηρετεί τους φοροφυγάδες. Και τους εισφοροφυγάδες. Αποσυνθέτει την εργασία. Αμελεί την παιδεία. Εχει παραδεχθεί τη συρρίκνωση της εθνικής κυριαρχίας. Και διαιρεί διαρκώς την κοινωνία στρέφοντας το ένα μέρος της κατά του άλλου.
Ιστορικές σχέσεις, που πήραν αιώνες για να αποκρυσταλλωθούν, αναιρούνται με συνοπτικές διαδικασίες. Επιχειρείται η μετάβαση στο ασιατικό κοινωνικό μοντέλο.. Ενδεχομένως και σε ένα νέο πολιτικό μοντέλο, αναδιαμορφούμενο διαρκώς υπό πίεση και εν ονόματι κρίσεων.
Μια σώφρων κυβέρνηση δεν θα αδιαφορούσε για τα βογκητά της κοινωνίας, τα δράματα εκατομμυρίων ανθρώπων, τον μεγάλο διωγμό των νέων στο εξωτερικό και να περιμένει πως κανείς δεν θα αντισταθεί, πως θα βρει τους συνενόχους που χρειάζεται για την ολοκλήρωση της ταπείνωσης αυτού του τόπου.
Οι εργαζόμενοι στη χώρα μας είναι ακόμη μουδιασμένοι, αλλά σίγουρα δεν έχουν πει την τελευταία λέξη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου