Καληνύχτα 2010, Καλησπέρα 2011

Στον στίβο ο δρόμος των 100 μέτρων ονομάζεται κούρσα της μιας ανάσας.

Η ανθρωπότητα κλείνει σε λίγο τα πρώτα 10 μέτρα από τα 100 του 21ου αιώνα.

Ενός αιώνα τον οποίο περίμενε με μεγάλη προσμονή, αδημονία, και υψηλές προσδοκίες για το μέλλον του Κόσμου.

Η ανθρωπότητα έχει διανύσει τα πρώτα αυτά 10 μέτρα με κομμένη την ανάσα. Είμαστε κυριολεκτικά στη βάση ενός ηφαιστείου την ώρα της προετοιμασίας της έκρηξης. Είμαστε στο κέντρο ενός κυκλώνα ο οποίος βρίσκεται σε εξέλιξη. Τα μεγάλα, τα θεμελιώδη προβλήματα της ανθρωπότητας προβάλλουν Άλυτα και ακόμη δυσκολότερα από ό,τι ήταν πριν.

Τα 2/3 του πλανήτη αυτού βρίσκονται πια στο όριο της φτώχειας και κάτω από αυτό.

Είκοσι εκατομμύρια παιδιά τουλάχιστον πεθαίνουν κάθε χρόνο από την έλλειψη των βασικών αγαθών.

Εκατομμύρια παιδιά υποσιτίζονται, παραμένουν αναλφάβητα, δεν προλαβαίνουν να ενηλικιωθούν.

Η ανεργία κτυπάει την πόρτα ακόμα και των πιο ανεπτυγμένων χωρών του κόσμου όπως είχαμε μάθει να τις αποκαλούμε. Πάνω από είκοσι εκατομμύρια άνεργοι στη Μητρόπολη του Καπιταλισμού Αμερική και πάνω από εικοσιπέντε εκατομμύρια άνεργοι στην Ευρώπη. Και αυτά είναι τα στοιχεία των επίσημων στατιστικών που καταχωρούν ως εργαζόμενους ακόμη και αυτούς οι οποίοι απασχολούνται ελάχιστες ώρες τον μήνα.

Άστεγοι περιφέρονται κατά εκατομμύρια στους δρόμους ακόμα και των μεγαλουπόλεων. Στην Αμερική υπολογίζονται σε δεκαοκτώ εκατομμύρια.

Περιοχές ολόκληρες όπως π.χ. στο Detroit μοιάζουν στοιχειωμένες αφού τα σπίτια είναι ορθάνοικτα και μέσα κανείς. Τα εστιατόρια αφήνουν πια συστηματικά τα υπολείμματα των φαγητών τακτοποιημένα στην πόρτα γιατί γνωρίζουν ότι το βράδυ θα περάσουν οι πεινασμένοι. Οι ίδιες εικόνες αρχίζουν να ξετυλίγονται με ραγδαίο τρόπο στο Λονδίνο, στο Παρίσι αλλά και στην Αθήνα.

Η μετανάστευση έχει πάρει πια τον χαρακτήρα μετακίνησης πληθυσμού από χώρα σε χώρα σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης των βασικών αναγκών σε εργασία, τροφή και ένδυση.

Πόλεμοι και υποκινούμενες συγκρούσεις θρησκευτικών παθών.

Αυτή είναι η ζοφερή εικόνα στο κατώφλι του 2011. Είναι η εικόνα της κρίσης ενός συστήματος το οποίο διατυμπάνιζε ότι είναι ακλόνητο και ότι είναι ικανό να λύσει τα θεμελιώδη προβλήματα της κοινωνίας.

Ο καπιταλισμός περνάει μια από τις πιο βαθιές, δομικές κρίσεις του και επιχειρεί με τρόπο απροκάλυπτο να τη μεταφέρει ολόκληρη στις πλάτες της κοινωνίας. Είναι οπλισμένος με μια σειρά υπερεθνικά όργανα (G20,G8, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κ.λπ.) και χρησιμοποιώντας την παγκοσμιοποίηση ως εργαλείο μεταφέρει την κρίση από χώρα σε χώρα. Την ίδια ώρα δηλώνει ξεκάθαρα ότι στην ουσία δεν υφίσταται δημοκρατία και δημοκρατική διακυβέρνηση, αφού σε όλους τους τόνους το σύστημα τονίζει ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται από τις ανώνυμες ( πλην επώνυμες επί της ουσίας) αγορές. Όλη την προηγούμενη περίοδο ο κοινωνικός πλούτος σωρεύτηκε σε ελάχιστα χέρια επί γης.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση η αριστερά τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και σε κάθε χώρα ξεχωριστά πρέπει να προβάλλει το πρόγραμμα, τον τρόπο, τη μέθοδο, να προβάλλει ουσιαστικά και σταθερά την εναλλακτική πρόταση για να βγει η κοινωνία από αυτή την κρίση. Πρέπει να μιλήσει ξανά για το όραμα και την ανάγκη του σοσιαλισμού, την ανάγκη για την επικράτησή του διεθνώς (έχει καταρρεύσει η ουτοπία της δυνατότητας ύπαρξης σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα) και στη βάση ενός ουσιαστικού μεταβατικού προγράμματος που θα στοιχίζεται με τις ανάγκες κάθε χώρας να κινητοποιήσει τις δυνάμεις της κοινωνίας, για να ξαναβρεί κανείς την ανατολή του ήλιου στην άκρη του ορίζοντα.

* Ο Κώστας Σκηνιώτης είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
avgi