υπάρχουν στιγμές στη ροή της ιστορίας που γινόμαστε όλοι συνειδητά ή ασυνείδητα υποκείμενά της.
Μια από αυτές τις στιγμές, όχι μόνο για τη χώρα μας αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο, είναι η εποχή που ζούμε.
Το επίπεδο αξιολόγησης και συνειδητοποίησης του καθενός εξαρτάται από την αντίληψη, την κρίση και τις στοχεύσεις του.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον μια υπεύθυνη πολιτική δύναμη οφείλει να αναλύει, να συνθέτει, να προτείνει και κυρίως να εμπνέει.
Οφείλει να αλλάξει τον ρου της ιστορίας, παρεμβαίνοντας στα πραγματικά γεγονότα και όχι δημιουργώντας γεγονότα επικοινωνιακής κατανάλωσης.
Στην εποχή του διαδικτύου και της άμεσης πληροφόρησης ακόμη και ο πιο απομακρυσμένος πολίτης γνωρίζει πως κινούμαστε μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι που θα διαμορφώσει το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας, κοινωνίας και πολιτικής και δεν μπορεί να ξεγελαστεί με επικοινωνιακά τρικ που τον αποπροσανατολίζουν.
Έχοντας αυτό ως βασική σκέψη ένα πολιτικό κόμμα, υποχρεούται να είναι επίκαιρο, και να προκρίνει ουσιαστικές λύσεις για τα πραγματικά ζητούμενα της εποχής.
Τις τελευταίες ημέρες ζήσαμε έναν αιφνίδιο βομβαρδισμό της κοινής γνώμης αλλά και του ίδιου του κινήματος με στόχο να στρέψουμε την προσοχή μας μακριά από τα πραγματικά προβλήματα της χώρας.
Σενάρια για συγκυβέρνηση εκ του μηδενός, σπασμωδική προσωρινή παραίτηση του ίδιου του πρωθυπουργού, τεχνητή κρίση στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής ομάδας, συνωμοσιολογίες για ανατροπή της ηγετικής ομάδας, αντιφάσεις,
ήξεις αφήξεις χωρίς καμία προειδοποίηση και με παντελή έλλειψη διαλόγου και σχεδιασμού στο εσωτερικό του κινήματος, δημιούργησαν ένα κλίμα αβεβαιότητας μόνο και μόνο για να ακολουθήσει μια αυτοεπιβεβαίωση όλων όσων ένιωσαν εσωτερική ανασφάλεια την οποία επιχείρησαν να εξάγουν προς την κοινωνία μέσω των ΜΜΕ για να την εκτονώσουν.
Η κοινωνία όμως δεν μπορεί πλέον να παρακολουθεί με σοβαρότητα τις εκδηλώσεις αδυναμίας μας. Η κοινωνία απαιτεί προτάσεις, λύσεις και διέξοδο.
Μπορεί όλα αυτά να τρενάρουν την κατάσταση και να κερδίζουν χρόνο όμως δεν είναι η λύση του προβλήματος.
Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να δώσει λύσεις και να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Όσο δεν το κάνει αυτό είναι σαν να παραδέχεται ότι πριν την χρεωκοπία της χώρας έχει ήδη χρεωκοπήσει το ίδιο.
Αλήθεια όμως έχει χρεωκοπήσει το κίνημά μας σε ιδέες, προτάσεις, αξίες και επιλογές;
Είναι μονόδρομος για εμάς η μοιρολατρία και η εναπόθεση της λύσης των προβλημάτων μας σε άλλους;
Είναι πανάκεια το μνημόνιο και οι ενδιάμεσες συμφωνίες με την τρόικα χωρίς καμία διαπραγμάτευση;
Μπορούμε να πάρουμε τον έλεγχο της κατάστασης στα χέρια μας, ή θα είμαστε το τελευταίο κουτσό πρόβατο στο κοπάδι της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Μπορούμε να έχουμε έναν αυτόνομο δικό μας βηματισμό για την αναγέννηση της πατρίδας μας;
Μπορούμε να ανοίξουμε έναν καινούργιο δρόμο στο ιστορικό μας μέλλον;
Μπορούμε να ανοίξουμε ένα παράθυρο ελπίδας ώστε να βγάλουμε το λαό από την ανέχεια, την παρακμή και την αγανάκτιση;
Μπορούμε να καταστήσουμε το κίνημά μας εγγυητή μιας νέας πορείας με γνώμονα τις νέες ανάγκες, τα σύγχρονα αιτήματα και την καθολική απαίτηση για άρση του αδιεξόδου;
Το στοίχημα όμως σήμερα για το κίνημά μας δεν είναι αν μπορούμε να τα κάνουμε όλα αυτά.
Το στοίχημα σήμερα για το κίνημά μας είναι αν θέλουμε να τα κάνουμε.
Αν θέλουμε να δώσουμε νόημα και περιεχόμενο στις ιδέες μας.
Αν θέλουμε να πραγματώσουμε αυτά για τα οποία δεσμευτήκαμε.
Μέχρι τώρα δεν φαίνεται να θέλουμε κάτι τέτοιο. Δυστυχώς η ηγεσία του κινήματος άγεται και φέρεται από πολιτικές προσώπων, που μη έχοντας σχέση με τον σοσιαλισμό στο όνομα του δικού μας κινήματος εφάρμοσαν πολιτικές έξω από την ιδεολογία και τη φυσιογνωμία μας.
Όσοι όμως εξακολουθούν να είναι θιασώτες αυτού του σφετερισμού δεν έχουν παρά να διδαχθούν από το πρόσφατο αποτυχημένο «εκσυχρονιστικό» παρελθόν που επίσης υπήρξε ξένο ως προς την ιδεολογία μας και καταδικάστηκε στη συνείδηση και του κινήματος, και του ελληνικού λαού όσο κι αν κάποιοι επιμένουν να είναι νοσταλγοί του. Αποτελέσματα και της δικής τους πολιτικής πληρώνει σήμερα ο τόπος όσο κι αν προσπαθούν να αποσιωπήσουν τις ευθύνες τους και να κάνουν δήθεν φιλολαϊκές ηρωικές εξόδους.
Η ιστορία όμως δεν μπορεί να μην αποδώσει ευθύνες, δεν μπορεί να είναι ουδέτερη, δεν μπορεί να διαστρεβλωθεί.
Η ιστορική μνήμη δεν διαγράφεται από πρώην εξαπτέρυγα.
Η ιστορική μνήμη είναι προνόμιο κάθε Έλληνα πολίτη που έχει το δικαίωμα να κρίνει, που έχει το δικαίωμα να επιλέγει αλλά και το δικαίωμα να απορρίπτει.
Και ο ελληνικός λαός τους έχει απορρίψει. Αυτή είναι η μοίρα των αυτόκλητων υπερασπιστών του δικού μας κινήματος και των εποχιακών υπαλλήλων κάθε ξενόφερτου νεοφιλελεύθερου πειραματισμού.
Αυτήν την μοίρα θα πρέπει να έχουν υπόψη τους και σήμερα όσοι εκμεταλλευόμενοι τους αγώνες της δημοκρατικής παράταξης απορρίπτουν ως δογματικό κάθε τι σοσιαλιστικό και το αντικαθιστούν με αντιλαϊκές πολιτικές για την δήθεν σωτηρία της πατρίδας.
Επιπλέον θα πρέπει να έχουν υπόψη τους πως αν ο λαός ήθελε νεοφιλελεύθερες πολιτικές θα είχε επιλέξει τους ορίτζιναλ δεξιούς και όχι τα μαθητευόμενα κακέκτυπα του.
Επιπρόσθετα ας ξεκαθαριστεί πως το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα προσώπων αλλά πρόβλημα πολιτικών.
Η κριτική στα πρόσωπα γίνεται όταν αυτά είναι φορείς και εκφραστές μιας χρεοκοπημένης και αυτοπαγιδευμένης επικίνδυνης πολιτικής τόσο για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης όσο και για την διατήρηση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Το ΠΑΣΟΚ διαθέτει υγιείς δυνάμεις που μπορούν να αναλάβουν το βάρος της ευθύνης με τις αρχές της εθνικής ανεξαρτησίας, της δικαιοσύνης, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αξιοκρατίας και της αξιοπρέπειας.
Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να σταματήσει η προκλητική ανισότητα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς.
Το βάρος της κρίσης πρέπει να το πληρώσουν οι έχοντες και όχι τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Στην αντιμετώπιση αυτής της κρίσης θα πρέπει να εξυπηρετείται τουλάχιστον το αίσθημα δικαίου .
Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει η προκλητική οικονομική ανισότητα, η περιθωριοποίηση για μεγάλα κοινωνικά στρώματα και τελικά τη γκετοποίηση τους.
Όσο την κρίση θα την πληρώνουν τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα η πολιτική μας στην κοινή γνώμη θα κρίνεται αναξιόπιστη και θα οδηγεί σε κοινωνικές αναταραχές και εκρήξεις.
Όσο θα υπάρχει ατιμωρησία στην διαφθορά τόσο θα είμαστε σε δυσαρμονία με το κοινό αίσθημα.
Όσο θα επιχειρούμε να πείθουμε για τη συνενοχή του λαού στο φαγοπότι των προηγούμενων χρόνων τόσο θα προκαλούμε την αγανάκτηση.
Όσο δεν απαντούμε θετικά και δεν δίνουμε νικηφόρα προοπτική στα προβλήματα της οικονομίας, της κοινωνικής συνοχής και της λειτουργίας των θεσμών τόσο η κρίση θα μεγαλώνει και θα οδηγεί το λαό σε απόγνωση αλλά και σε αποστροφή προς τον πολιτικό κόσμο.
Η εποχή που διανύουμε είναι κρίσιμη και έστω και την τελευταία στιγμή μπορούμε να αλλάξουμε πορεία με πυξίδα την εθνική περηφάνια και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Για να γίνει όμως αυτό απαιτείται σήμερα το ΠΑΣΟΚ να επιστρέψει στις ιδεολογικές του ρίζες και να εκφράσει τον νέο ριζοσπαστισμό της ελληνικής κοινωνίας.
Στην ιστορική μας διαδρομή, υπήρξαμε το κίνημα της αλλαγής, το κίνημα της ανατροπής, το κίνημα, της συνέπειας.
Σε όλη αυτήν την πορεία όμως κάναμε και λάθη και είχαμε καθυστερήσεις.
Σε όλη αυτήν την πορεία πολλές φορές φιλοξενήσαμε ανθρώπους που δεν σεβάστηκαν την φιλοξενία μας.
Είχαμε στελέχη που δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.
Σήμερα με αυτοκριτική και αυτογνωσία έχουμε το χρέος και το καθήκον να κοιτάξουμε μπροστά και να ανταποκριθούμε στα αιτήματα της νέας εποχής.
Όταν ενάμισυ χρόνο πριν δίναμε τον αγώνα για να έρθει το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση είχαμε όλοι μαζί ένα κοινό όραμα ενάντια στον αναχρονισμό της δεξιάς.
Ενάμισυ χρόνο πριν, είχαμε το κοινό όραμα για κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη.
Ενάμισυ χρόνο πριν, δίναμε όλοι μαζί την μάχη με την πίστη πως ανήκουμε σε ένα γεροδεμένο κίνημα που οραματιζόταν την δικαιότερη κατανομή του εθνικού εισοδήματος.
Ενάμισυ χρόνο πριν, προσδοκούσαμε να καταπολεμήσουμε την διαφθορά και να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού.
Ενάμισυ χρόνο πριν, δίναμε τις δυνάμεις μας όλοι μαζί…αλλά δυστυχώς σε αυτόν τον αγώνα άλλοι καταθέταμε την ψυχή μας και άλλοι επένδυαν τις φιλοδοξίες τους.
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ, η οργάνωσή μας, αγνοείται προκλητικά. Χωρίς διάλογο, χωρίς συνεννόηση, χωρίς συμμετοχή των μελών και των στελεχών μας, παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς.
Αυτή τη στιγμή στο κίνημα υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας και έλλειμμα αλληλοσεβασμού.
Το οργανωμένο ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να καλείται να βάζει πλάτες μόνο στις εκλογικές μάχες. Ο κομματικός πατριωτισμός και το φιλότιμο των χιλιάδων οπαδών μας δεν μπορεί να θεωρείται πλέον δεδομένο.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
στην πλατεία υπάρχουν χιλιάδες προδωμένα μέλη, φίλοι και φίλες του κινήματός μας.
Η εμπιστοσύνη μεγάλου τμήματος του προοδευτικού λαού της πατρίδας μας προς την κυβέρνησή μας έχει κλονιστεί και όσο δεν αλλάζουμε πολιτική το χάσμα αυτό θα μεγαλώνει.
Ο λαός δεν χρειάζεται χειραγώγηση, χρειάζεται χειραφέτηση. Το ΠΑΣΟΚ δεν χρειάζεται κηδεμόνευση, έχει ήδη ενηλικιωθεί.
Η απουσία διαδικασιών και η έλλειψη επικοινωνίας της βάσης με την ηγεσία σύντομα θα οδηγήσει στην περιθωριοποίηση του κινήματός μας.
Όσοι ανασχηματισμοί κι αν γίνουν όσες εσωκομματικές ισορροπίες και αν κρατηθούν αν δεν υπάρξει αλλαγή πολιτικής απλά θα τρενάρουν το τέλος της κατάρρευσής μας.
Εάν θέλουμε να ανακτήσουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων πρέπει να δείξουμε δείγματα γραφής πως εκλεχθήκαμε από τον λαό για τον λαό.
Η συνέχιση της ίδιας πολιτικής θα συρρικνώσει ακόμη περισσότερο τη λαϊκή βάση κινήματος και όταν ο λαός συνειδητά μας γυρίσει την πλάτη από αγανακτισμένος θα γίνει αποφασισμένος και θα μας στείλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όπως έλεγε για άλλους και ο ιδρυτής μας.
Όσοι αγαπάμε αυτό το κόμμα, όσοι πιστέψαμε στις αρχές και τις αξίες του, όσοι εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως η ελπίδα υπάρχει εδώ, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε αυτόν τον κατήφορο.
Έχουμε χρέος να προσπαθήσουμε να επαναφέρουμε την πολιτική στο προσκήνιο.
Έχουμε καθήκον να δώσουμε ελπίδα και προοπτική.
Έχουμε διάθεση να δώσουμε τις μικρές ή μεγάλες μας δυνάμεις, για την αναγέννηση του κινήματος αλλά πάνω από όλα για την αναγέννηση της πατρίδας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Αν συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως το ΠΑΣΟΚ δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί το λαό πρέπει να ξεκινήσει μια καινούργια πορεία προς αυτόν.
Και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο μέσα από μια οργανωμένη κίνηση που θα ξεκινήσει από την αποκατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας της οργάνωσής μας. Όσο βαρύ και αν ακούγεται δεν μπορούμε πλέον να δώσουμε λευκή επιταγή για το μέλλον μας σε κανέναν.
Και για να επιστρέψω στην αρχή της ομιλίας μου εμείς πιστεύουμε πως μπορούμε να αλλάξουμε τη ροή της ιστορίας.
Γιατί ο δικός μας ρομαντισμός δεν έχει σχέση με όσους πιστεύουν πως ο κόσμος δεν πρόκειται να αλλάξει επειδή έτσι τους βολεύει. Αυτοί λοιπόν που πιστεύουν πως ο κόσμος θα παραμείνει πάντοτε κάτω από την δική τους εξουσία είναι καιρός…να κοιτάξουν έξω από τα γυάλινα παλάτια τους να βγουν να περπατήσουν στις λαϊκές και στις γειτονιές και να αναθεωρήσουν.
Σήμερα με την Ελλάδα στις πλατείες και την αγανάκτηση στους δρόμους και από δικές μας πολιτικές χρειάζεται η σύγκλιση του Συνεδρίου για να αποφασίσουμε που θέλουμε να πάμε πως θέλουμε να πάμε και με ποιους θέλουμε να πάμε.
Χρειάζεται ένα Συνέδριο πολιτικής και όχι εκτόνωσης.
Ένα Συνέδριο επανεκκίνησης του κινήματος στην νέα εποχή.
Ένα συνέδριο που θα αποφασίσει την πολιτική του κινήματος μας
Ένα συνέδριο που θα ακουστούν όλες οι απόψεις,
Ένα συνέδριο που θα μας δεσμεύει όλους για την μετέπειτα πορεία μας.
Δημήτρης Κωνσταντινίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου