1. Aν η κυβέρνηση αυτή είχε σχηματισθεί στις 10 Οκτωβρίου 2009, μετά την ευρεία εκλογική νίκη του ΠΑ.ΣΟ.Κ., τότε, τα πράγματα θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σήμερα. Σε κάθε περίπτωση δεν θα βρισκόμασταν στη θέση που βρίσκεται σήμερα η πατρίδα, η οικονομία, η κοινωνία, οι θεσμοί, η παράταξη. Η απώλεια 20 μηνών πολιτικού χρόνου είναι μιά βαρειά αναντίστρεπτη απώλεια, με πρόσθετες επιβαρύνσεις -λόγω λαθεμένων πολιτικών και κάκιστων χειρισμών- που βάθαιναν την κρίση, ράγισαν τους δεσμούς εμπιστοσύνης, εκτίναξαν την κοινωνική δυσαρέσκεια και μπλόκαραν α΄λλες επιλογές. Σε περιόδους κρίσης, 20 μήνες πολιτικού χρόνου ισοδυναμούν με 20 χρόνια ημερολογιακού χρόνου ! Αυτό είναι που πολλοί ουσιαστικά αποδέχονται, όταν λένε ότι η χώρα βρίσκεται, πλέον, 20 χρόνια πίσω...Αντί να κινηθεί αλματικά για 20 χρόνια μπρόστα ! Η κρίση παρά την κομματική φιλολογία και την ψεύτικη δημαγωγία ούτε εννοήθηκε, ούτε αξιοποιήθηκε, ούτε σχεδιάσθηκε ως ευκαιρία για το μεγάλο άλμα. Το μνημόνιο υπογράφηκε από πανικόβλητους χωρίς καμία επί της ουσίας του διαπραγμάτευση και οι πολιτικές της ύφεσης υιοθετήθηκαν και σπρώχτηκαν σε εφαρμογή, χωρίς καμία αίσθηση της πραγματικής οικονομίας, της παραγωγικής βάσης και του μέλλοντος. Κι έπερεπε να περάσουν 20 μήνες για να γίνουν αποδεκτές επισημάνσεις -και να γίνουν οι πασίδηλες διορθώσεις- για πρόσωπα και πράγματα, που αποτελούσαν κοινό παρονομαστή στην κριτική σχεδόν όλων των νοημόνων ανθρώπων...
2. Αλλά και η ευκαιρία του Σεπτέμβρη 2010 σπαταλήθηκε, μ΄εναν ανασχηματισμό για την απορρόφηση των ενδοκομματικών τριγμών και την προώθηση εκλογικών σκοπιμοτήτων εν όψει των δημοτικών και περιφεςρειακών εκλογών του Νοέμβρη. Ενώ από τον Φεβρουάριο 2011 μέχρι και πριν από λίγες μέρες η τελμάτωση και η αποσάθρωση ήταν η πραγματική κατάσταση, η απόλυτη αρνητική εικόνα... Με αποκορύφωμα, την πλήρη έλλειψη κάθε σχεδίου την τελευταία εβδομάδα και τις εξελίξεις να φτάνουν σε οριακό σημείο πλήρους απώλειας του ελέγχου (κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας, παραίτηση πρωθυπουργού, δημοψήφισμα, κοινωνική ένταση στις πλατείες, παραιτήσεις και ανεξαρτοποιήσεις βουλευτών, αποσχίσεις τμημάτων στο κυβερνητικό κόμμα).
3. Ο ανασχηματισμός έγινε μέσα σ΄αυτό το τοπίο, με αυτό το οικονομικό-κοινωνικό-πολιτικό υπόβαθρο, μέαα σ΄αυτη την αποσάθρωση... Όποιος αισιοδοξεί χωρίς ανάλυση και συνείδηση των πραγμάτων είναι χαζοχαρούμενος. Αλλά κι όποιος είναι απαισιόδοξος, λόγω της καταθλιπτικότητας της κατάστασης, υποβαθμίζοντας τις δυνατότητες ανασύνταξης είναι απλώς ηττοπαθής. Χρειάζονται, λοιπόν, πολλά πράγματα... Και χρειάζονται όλα ! Όλα, αλλά όχι αλλαλούμ. Φύρδην- μίγδην, κατα την προσφιλή τακτική των σημερινών ηγεσίων των κομμάτων εξουσίας στη χώρα. Χρειάζεται συνεκτικό σχέδιο και πυκνότητα πρωτοβουλιών. Ο ανασχηματισμός, όσο καλός -και όπως υπονόησα έχει θετικά στοιχεία, αλλά έπρεπε να γίνει πριν 20ι μήνες- δεν αρκεί... Δεν αρκεί, γιατί το μέγεθος της κρίσης και το βάθος των ζητουμένων δεν αντιμετωπίζονται πλέον από καλές προθέσεις, διορθωτικές κινήσεις, συγκριτικά καλύτερους υπουργούς, με τη ''διάσωση'' του Παπανδρέου και την ανάλογη ''χρέωση'' του Βενιζέλου, τη συγκυριακή συσπείρωση και μερικά άλλα μερεμέτια...
Πανεθνική κινητοποίση με πρόγραμμα αναγέννησης και ηγετικό εθνικό δυναμικό αντίστοιχο, αυτά είναι τα κεντρικά, κύρια ζητούμενα. Μόνο σ΄ενα τέτοιοι πλάισιο, -κι εφ΄όσον αυτό προϋπάρχει και πραγματώνεταιι-, καθε κίνηση κυβερνητικής φύσεως μπορεί να έχει η/και να προσκτήσει περιεχόμενο προοπτικής κι ελπίδας.
Και, δυστυχώς, ακόμα είμαστε μακριά απ΄αυτά...
Ας τα φέρουμε όμως στο προσκήνιο, στις σκέψεις, στο λόγο μας, στις πρωτοβουλίες μας !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου