Πριν από είκοσι δύο χρόνια ακριβώς έπεφτε το τείχος του Βερολίνου. Η Ευρώπη πανηγύριζε την επικράτηση των ιδεωδών της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Η πτώση του Τείχους συνέπιπτε με το τέλος του ψυχρού πολέμου στην γηραιά Ήπειρο.
Σήμερα το αίτημα της Δημοκρατίας ξαναγυρίζει στην Ευρώπη και μάλιστα ακόμα πιο επιτακτικό. Απέναντί του έχει τη λυσσαλέα αντίδραση των αγορών που επιδιώκουν να πνίξουν το όραμα της δημοκρατικής Ευρώπης στη δική τους ανελέητη δικτατορία.
Στην Ελλάδα και στην Ιταλία οι κυβερνήσεις έπεσαν. Αντικαταστάθηκαν όμως με κυβερνήσεις εκτός λαϊκής νομιμοποίησης, αρεστές στο διευθυντήριο των Βρυξελλών που επέλεξε τους δύο πρωθυπουργούς από την τραπεζική ελίτ της Ευρωζώνης. Η μόνη δημοκρατική λύση όταν μια κυβέρνηση πέφτει ή αδυνατεί να συνεχίσει, είναι βέβαια η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Αλλά αυτά είναι πολύ ψιλά γράμματα.
Η αντίληψη των κυρίαρχων κύκλων όσον αφορά στις υπερχρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης είναι ότι αυτές δεν μπορούν να απαιτούν δημοκρατία. Προτεραιότητα έχουν τα χρέη και οι αγορές του χρήματος. Η Ελλάδα καλείται επίσημα να περιορίσει την εθνική της κυριαρχία. Η Ιρλανδία ενημερώνει πρώτα τη Γερμανική Βουλή για τον προϋπολογισμό της και μετά το δικό της Κοινοβούλιο!
Το δίδυμο Μέρκελ - Σαρκοζί γίνεται το μοναδικό ουσιαστικά κέντρο αποφάσεων. Mέχρι που να καθορίζει ποιο θα είναι το ερώτημα και ποια η ημερομηνία διεξαγωγής δημοψηφίσματος σε κάποια άλλη χώρα.
Χωρίς να είναι αναγκαία για τη συγκρότηση της πλειοψηφίας, μεθοδεύεται η συμμετοχή της ακροδεξιάς στην λεγόμενη «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας» στην Ελλάδα. Χέρι - χέρι σοσιαλιστές και ακροδεξιοί πολέμιοι της δημοκρατίας.
Η Δημοκρατία προκαλεί πανικό στις ελίτ της Ε.Ε. και τις αγορές. Αρκούσε μια δήλωση του Γ. Παπανδρέου ότι προτίθεται να θέσει σε δημοψήφισμα τη δανειακή σύμβαση των Βρυξελλών που συνόδεψε το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους, για να προκληθεί αναστάτωση σε όλη την Ευρώπη, και όχι μόνο!
Και βέβαια δεν έχει αποσαφηνιστεί το πώς οδηγήθηκε σ' αυτή την κίνηση ο κ. Παπανδρέου και με ποιους είχε -αν είχε- συνεννοηθεί. Προσπαθώντας να βγει όμως ο ίδιος από τα αδιέξοδα της πολιτικής του, έθεσε το ζήτημα της Δημοκρατίας. Εκείνοι που θέλουν την ευρωπαϊκή ενοποίηση να οικοδομείται ερήμην των λαών, τρομοκρατήθηκαν. Και αν ανοίξει κύκλος δημοψηφισμάτων και μιλήσουν οι πολίτες;
Απέναντι σε έναν αδηφάγο χρηματιστικό καπιταλισμό που διαλύει την κοινωνική ζωή, το αίτημα της Δημοκρατίας γίνεται όλο και πιο ισχυρό. Αυτό που ακούμε από τους αγανακτισμένους όλης της Ευρώπης και των ΗΠΑ, αυτό που συναντήσαμε στο Σύνταγμα και τις άλλες πλατείες της χώρας μας επί τόσους μήνες, είναι το ίδιο: δημοκρατία, διαφάνεια, δικαιώματα, σεβασμός στον πολίτη.
Το φάντασμα της Δημοκρατίας πλανιέται ήδη πάνω από την Ευρώπη, για να παραφράσουμε τη ρήση του «Μανιφέστου». Τους επόμενους μήνες μπορεί να γίνει ο εφιάλτης των διευθυντηρίων που νόμισαν ότι μπορούν να κυβερνούν τον κόσμο με εντολές χρηματιστηριακού τύπου.
avgi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου