H απατηλή λάμψη της εξουσίας

Ρένα Παυλάκη - Διακίδη

Λίγες εβδομάδες μακρυά από την εξουσία και ήταν υπερ – αρκετές για να εξαφανιστεί η επίπλαστη λάμψη των μέχρι πρότινος κυβερνώντων.
Ο πληθωρικός Βενιζέλος περιορίστηκε στο πραγματικό – πολιτικό – μέγεθός του. Δεν άργησε να αποδειχθεί πόσο υπερ – εκτιμημένος ήταν. Ως συνιστώσα της μνημονιακής τρόικας εσωτερικού, είναι κωμικοτραγικός ο τρόπος που αντιπολιτεύεται τον εαυτό του. Ως αρχηγός κόμματος- αυτού του θιάσου αμήχανων κομπάρσων - αποδεικνύεται άχαρος και άοσμος, κάθε μέρα που περνάει. Το κόμμα Βενιζέλου όλο και συρρικνώνεται, εξαφανίζεται, χωρίς παρέμβαση, χωρίς παρουσία, χωρίς προοπτική, χωρίς συνοχή.
Ανάλογα συμπτώματα εμφανίζουν και οι μέχρι πρότινος “πεφωτισμένοι”, καθεστωτικοί, αλαζόνες, τοπικοί άρχοντες, απομεινάρια του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος. Χωρίς τις πλάτες της εξουσίας, χωρίς την άνωθεν ισχυρή υποστήριξη, καταρρέουν μαζί του και απομυθοποιούνται...Για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, δίνουν συνεντεύξεις Τύπου όπου διατυμπανίζουν τη μιζέρια τους – για όλα φταίει η κυβέρνηση και το κράτος που – παρεμπιπτόντως - οι ίδιοι έφτιαξαν. Για να δικαιολογήσουν το ρόλο τους, αναπαράγουν copy – paste χιλιογραμμένες επιστολές, οι ίδιες για κάθε καινούργιο υπουργικό συμβούλιο, όπου παραπονιούνται για την έλλειψη αρμοδιοτήτων και κονδυλίων, ενώ εκ των προτέρων ξέρουν ότι δεν θα πάρουν ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Για να έχουν με κάτι να ασχολούνται, την ώρα που ο τόπος βουλιάζει...

Γραφίδα