Καταγγελία εργαζόμενου στο ΠΑΣΟΚ

Η πρόσληψη μου στο ΠΑΣΟΚ ως υπάλληλος γραφείου έγινε το Δεκέμβριο του 2009. Τρεις μήνες αργότερα και μετά την αιφνιδιαστική -και χωρίς καμία νομιμοποίηση- νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά στροφή που επέλεξε το κόμμα, συνυπέγραψα κείμενο με άλλα μέλη του ΠΑΣΟΚ στο οποίο δηλώσαμε ότι θα δώσουμε την μάχη από τα κάτω για την ανατροπή αυτών των επιλογών, με συμμαχίες είτε μέσα στο κόμμα είτε έξω από αυτό στην κοινωνία, όπως οφείλαμε να κάνουμε.
Το Φλεβάρη του 2010 γράφω κείμενο με τίτλο "Βάλτε πλαφόν στα καύσιμα και όχι στα όνειρα μας", το οποίο δημοσιεύω στο προσωπικό μου blog και σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, με αποτέλεσμα να δεχτώ επίπληξη με εντολή του τότε γραμματέα Σ. Ξυνίδη και παρότρυνση να παραιτηθώ της σύμβασής μου ή να σταματήσω δράσεις εντός και εκτός του διαδικτύου που εναντιώνονται στις επιλογές της κυβέρνησης.
Η απάντηση μου ήταν ότι παραιτούμαι από κάθε κομματική ιδιότητα, (που κατείχα από το 2007 κυρίως) αλλά όχι από την σύμβαση μου, την οποία αν ήθελαν θα έπρεπε να καταγγείλουν εκείνοι και να προβούν στην απόλυση μου, ενώ παράλληλα εντάχθηκα αμέσως σε οριζόντιες αντιεραρχικές δομές και συνελεύσεις αντίστασης γειτονιάς και συμμετείχα σε όλες τις απεργιακές κινητοποίησεις .Από τον Ιανουάριο του 2012 και μετά τη στάση πληρωμών που επέβαλε το ΠΑΣΟΚ στους εργαζόμενους είμαι σε επίσχεση εργασίας μέχρι και σήμερα, αφού 3 μήνες νωρίτερα είχα δηλώσει ότι δεν θα προσβάλω τυχόν απόλυση μου, αλλά δεν παραιτούμαι της σύμβασης, πράξη που θα μου στερούσε το επίδομα ανεργίας. Αυτή μου η πρόθεση δε βρήκε ανταπόκριση, με αποτέλεσμα τον πλήρη οικονομικό μου εγκλωβισμό, μα όχι και την απομόνωση μου από τα κινήματα αντίστασης.
Μετά από 14 μήνες εξαθλίωσης το ΠΑΣΟΚ καταβάλει μέρος τον δεδουλευμένων και καλεί όσους εργαζόμενους θέλουν να δηλώσουν ότι επιθυμούν συναινετικές απολύσεις, ενώ παράλληλα εξαγγέλλει αλλαγή των συμβάσεων σε εκ περιτροπή εργασίας… και κάπου εδώ ξεκινά ο εκβιασμός.
Μέσω του Διευθυντή κυρίου Σαλαγιάννη μου ανακοινώνουν ότι για να με απολύσουν και να πάω στο ταμείο ανεργίας, θα πρέπει να δεχτώ "κούρεμα" 80% των οφειλούμενων μισθών, της αποζημίωσης και ότι άλλο προβλέπεται από το νόμο.
Στην συνέχεια δε η "προσφορά" ανέβηκε. Από το συνολικό οφειλούμενο ποσό των 4.800 ευρώ να πάρω τα 1.500. Στην ερώτηση μου "και τι είμαι κύριε Σαλαγιάννη…χαρτέμπορος ή προμηθευτής;" απάντηση δεν πήρα.
Αντιπρότεινα την μείωση του ποσού από 4.800 σε 4.000, και προς διευκόλυνση τους 1.500 με την απόλυση και 5 δόσεις των 500 ευρώ ανά τρίμηνο, την οποία ούτε καν σκέφτηκε και μου απάντησε αρνητικά.
Το ότι θα είμαι υπερήφανος ως άνεργος, από ότι "όμηρος" στους χειρότερους γύπες της εργατικής τάξης, και επιθυμώ εδώ και τόσο καιρό την απεμπλοκή μου, δεν σημαίνει ότι θα παραιτηθώ και των στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων μου, όσα τέλος πάντων απέμειναν από την επίθεση που εξαπέλυσε η κυβέρνηση τους εδώ και 3 χρόνια.
Μπαίνοντας λοιπόν στον 15ο μήνα επίσχεσης εργασίας, και αφού έχω ακολουθήσει την δικαστική οδό με αγωγή που έχει οριστεί δικάσιμο για τις 27-9-2013, καθώς και την προγραμματισμένη ενημέρωση της επιθεώρησης εργασίας πάντα σε συνεργασία με τον δικηγόρο μου κύριο Παλαιολόγο Παλαιολόγου, τους δηλώνω ότι δεν πρόκειται ο εκβιασμός τους να περάσει. Ο κάθε εργαζόμενος πρέπει με κάθε τρόπο να διεκδικεί ότι του ανήκει, και αυτό θα πράξω αν και σε μένα έτυχε να έχω απέναντι μου το αφεντικό των αφεντικών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΠΑΣΟΚ μέσω του Διευθυντή του δείχνει να έχει χαράξει νέα ήθη ακόμα και στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, αφού επί λέξη μου είπαν: "Όταν ο εργαζόμενος είναι σε επίσχεση, ζει σε βάρος των υπολοίπων εργαζομένων που δουλεύουν", και ότι "το να ζητώ αυτά που μου ανήκουν είναι ανήθικο".
Υπάρχει όμως και μια φράση του που απαλύνει την "τραυματισμένη συνείδηση μου". Με χαρά άκουσα να μου λέει "Εσύ εδώ και 14 μήνες δεν έχεις προσφέρει τίποτα εδώ μέσα".
Το ότι ντρέπομαι για τον εργοδότη μου δεν θα με σταμάταγε από το να τον καταγγείλω δημόσια.
Κλείνοντας θα ήθελα πω ότι άσχετα με όλα όσα έχω περιγράψει, αναγνωρίζω την λάθος καταρχήν πολιτική επιλογή μου να βρεθώ στον συγκεκριμένο χώρο, έχοντας την αυταπάτη ότι μια χούφτα σοσιαλιστών θα μπορούσε να τραβήξει το χειρόφρενο και να σταματήσει από μέσα, το τρένο που κατευθυνόταν επάνω στον κόσμο της εργασίας.
Θεωρώ μέγα σφάλμα από μέλη και υπαλλήλους του ΠΑΣΟΚ που δεν αντέδρασαν εκείνο τον Φλεβάρη (2010) ακαριαία νομίζοντας ότι τα "μέτρα" είναι για τους "άλλους". Ήμουν από αυτούς που τους φώναζα…"μην ντρέπεστε…σας υπέκλεψαν την ψήφο… βγείτε και πολεμήστε τους στο δρόμο…"

Τα λάθη όμως πληρώνονται, και το τίμημα για μένα είναι μια "κηλίδα" στην ηθική μου από το ολέθριο σφάλμα να παραβλέψω την παρακάτω φράση:

«...Η ελευθερία χωρίς σοσιαλισμό είναι προνόμιο και αδικία. Ο σοσιαλισμός χωρίς ελευθερία είναι υποδούλωση και βαρβαρότητα...».
Μ. Μπακούνιν

Παντελής Πασπαλας
Εργαζόμενος στο ΠΑΣΟΚ
(σε επίσχεση εργασίας)