«Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ελεύθερος χρόνος». 127 χρόνια μετά την εξέγερση των εργατών του Σικάγου, η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά θα βρει τα μαγαζιά της πόλης ανοιχτά, αλλά τις τσέπες των πιθανών αγοραστών άδειες. Θα βρει έννοιες όπως το οχτάωρο, το πενθήμερο, την κοινωνική ασφάλιση, τη σταθερή δουλειά, τον αξιοπρεπή μισθό, το δικαίωμα στην απεργία, να μοιάζουν με αντικατοπτρισμούς σε μια εργασιακή έρημο, με εργαζομένους χωρίς δικαιώματα και εργοδότες χωρίς υποχρεώσεις. Θα βρει την έννοια του εργαζόμενου να παραχωρεί σταδιακά τη θέση της στον «απασχολήσιμο» και πλέον στον «ωφελούμενο» – ένα περίεργο ον που δεν είναι εργαζόμενος ούτε άνεργος, αλλά κάτι ενδιάμεσο.
Η Εργατική Πρωτομαγιά του 2013 θα βρει την Ελλάδα με περισσότερους ανέργους απ’ ό,τι στη δεκαετία του ’60 και τη μετανάστευση -των νέων πτυχιούχων αυτή τη φορά- να αποτελεί ξανά τη μόνη εναλλακτική στην ανεργία...
Θα βρει το δικαίωμα στην εργασία να έχει αντικατασταθεί από μικρά διαλείμματα προσωρινής απασχόλησης και μεγάλα διαστήματα εργασιακής περιπλάνησης. Θα βρει τον κατώτερο μισθό να έχει κατρακυλήσει στα 490 και 427 ευρώ, με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας, και το ενάμισι εκατομμύριο των ανέργων να αντιμετωπίζονται ως άτομα χρήζοντα ωφέλειας – κάτι μεταξύ ελεημοσύνης και μαθητείας.
Με τις συλλογικές συμβάσεις να αποτελούν παρελθόν, τους απλήρωτους του ιδιωτικού τομέα να αγγίζουν τους 600.000 και το δουλεμπόριο να ξαναζεί στις Μανωλάδες της υπαίθρου και της πόλης, η Πρωτομαγιά του 2013 δεν είναι ημέρα γιορτής αλλά διεκδίκησης εργασιακών δικαιωμάτων που κερδήθηκαν με αίμα σε περισσότερο από έναν αιώνα και παίρνονται πίσω με μεταμεσονύκτιες τροπολογίες και πολυνομοσχέδια-εξπρές με τη μορφή του κατεπείγοντος.
efsyn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου