“ Ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά προς τη δημιουργία ενός ενιαίου
δημοκρατικού κόμματος.Προχωρά προς τη Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη της
Αριστεράς που θα συσπειρώσει γύρω της κάθε δημοκρατική και προοδευτική
δύναμη. ”
Του Κώστα Καπνίση
Στην τελευταία συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ που έλαβε χώρα το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε τα στελέχη, τα μέλη και οι φίλοι της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης της Αριστεράς
έκαναν ένα αποφασιστικό βήμα προς την ολοκλήρωση της προσπάθειας που
ξεκίνησε από τις εκλογές του Ιούνη του 2012. Η πανελλαδική συνδιάσκεψη
στα τέλη του 2012 έκλεισε μια χρονιά που έδειξε ότι θα είναι η αρχή της
αλλαγής των δεδομένων σε ότι αφορά την ελπίδα του κόσμου για ένα
καλύτερο παρόν και μέλλον του ιδίου και των παιδιών του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στο συνέδριό του που θα πραγματοποιηθεί στα μέσα του καλοκαιριού γίνεται πλέον αυτό που οραματίστηκαν τα μέλη του ανά την Ελλάδα. Γίνεται ένα ενιαίο κόμμα με μια δυνατή φωνή που θα μετασχηματιστεί στην πλέον ελπιδοφόρα και συνάμα αξιόπιστη λύση που ζητά ο ελληνικός λαός. Οι πολίτες της χώρας παρά την προπαγάνδα και τα χτυπήματα ενός ολόκληρου καθεστωτικού μηχανισμού συνειδητοποιούν πως για να αλλάξει η ζωή τους πρέπει να αλλάξουν τα πάντα στη νοοτροπία όλων αλλά κυρίως στο πως θα δημιουργηθεί ένα νέο υγιές πολιτικό σύστημα με νέα μυαλά, φρέσκιες ιδέες, πίστη και αφοσίωση στο ότι καλό και συμφέρον είναι αυτό που υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο. Αναμφίβολα, η ταξική συνείδηση οφείλει να παραμείνει ψηλά στο νου και στις καρδιές όλων όσων παλεύουν για μια καλύτερη κοινωνία, για έναν καλύτερο κόσμο.
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει πάψει στιγμή όπου βρεθεί κι όπου σταθεί να επαναλαμβάνει ότι ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Η Ελλάδα άλλωστε δεν είναι μόνη της μέσα σε μια παγκοσμιοποιημένη και καπιταλιστική υφήλιο. Στην προσπάθεια ζητά ανελλιπώς την ενεργό συμμετοχή του λαού. Καμιά αλλαγή άλλωστε δεν έγινε ποτέ και πουθενά με τον λαό περιθωριοποιημένο και τσακισμένο στη γωνία. Η συγκυρία στην οποία καλείται ο ΣΥΡΙΖΑ να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά μόνο ευνοϊκή δεν είναι. Τούτος ο τόπος όμως δεν είναι η πρώτη και πιθανότατα ούτε και η τελευταία φορά που καλείται να βγει ζωντανός και όρθιος μέσα από τη θύελλα. Οι μισοί τουλάχιστον πολίτες βρίσκονται σε οριακό σημείο επιβίωσης και δίκαια πιστεύουν ότι καμιά ανάπτυξη δεν πρόκειται να έλθει με τη συνέχιση της υπάρχουσας καταστροφικής πολιτικής από την τρικομματική κυβέρνηση του χθες. Το καλύτερο και πλέον ατράνταχτο παράδειγμα είναι η ίδια η καθημερινότητα που βαίνει διαρκώς επιδεινούμενη και χωρίς κανένα σημάδι ανακούφισης. Ολοένα και περισσότεροι κατανοούν ότι μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Αυτό που ακούει κάποιος από άκρου σε άκρο στην ελληνική επικράτεια είναι ότι η λύση είναι μια. Δικαιοσύνη, διαφάνεια, αξιοκρατία, σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή και στις ανθρώπινες ανάγκες. Αυτά είναι και η αρχή ενός χτισίματος μιας χώρας από την αρχή.
Οι εποχές άλλαξαν. Ο κόσμος δεν πιστεύει πια στα τοτέμ, στη δεισιδαιμονία και στους σωτήρες. Δεν υπάρχουν πια τέτοιοι. Οι άνθρωποι πρέπει να πιστέψουν ξανά στη δύναμή τους, στις ικανότητές τους, στην εμπέδωση της κοινής, της συλλογικής και όχι ατομικιστικής προσπάθειας. Κανείς δεν πρόκειται να τα καταφέρει μόνος του. Οι λαοί άλλωστε ενωμένοι νικούν και ποτέ διαιρεμένοι. Εμπόδια θα υπάρξουν πολλά. Δεν υπάρχουν πουθενά στον πλανήτη κοινωνίες αγγέλων ή κοινωνίες διαβόλων. Υπάρχει κάτι ενδιάμεσο και μέσα σε αυτά τα πλαίσια θα πρέπει να δοθεί η μάχη. Δε θέλουν όλοι το ίδιο σε μια κοινωνία. Δεν επιθυμούν όλοι τη δίκαιη μοιρασιά. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θέλουν να τα έχουν όλα αδιαφορώντας για τον συνάνθρωπό τους. Δε θα ισοπεδώσουν βέβαια οι Έλληνες τον καπιταλισμό αλλά μπορούν να γίνουν η σπίθα. Όχι στα λόγια αλλά με το παράδειγμά τους. Με την καθημερινή και έμπρακτη στάση τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ως ιερό καθήκον να δείξει τον δρόμο και να εμπνεύσει τους πολίτες. Η εκλογική δύναμη που πήρε από το 27% όσων τον εμπιστεύτηκαν του επιτρέπει να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις που θα οδηγήσουν στη νικηφόρα πορεία του στις επόμενες εκλογές όποτε κι αν αυτές γίνουν. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό και σεβαστό από όλους ότι η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν μια ψήφος διαμαρτυρίας προς ένα σάπιο και φαύλο δίπολο που κυριάρχησε τα τελευταία είκοσι τουλάχιστον χρόνια. Ήταν μια ψήφος ελπίδας και ανατροπής. Ήταν εκείνη η πρώτη κίνηση που έκανε ο λαός ώστε να δώσει δύναμη στη φωνή του αλλά και δύναμη σε αυτόν που πίστεψε και πιστεύει πως θα είναι αυτή η πολιτική δύναμη που έλαχε ο κλήρος για να αλλάξει τη χώρα. Πολλοί ήταν εκείνοι που δεν ήταν ΣΥΡΙΖΑ αλλά τον εμπιστεύτηκαν. Πολλοί και όχι προερχόμενοι από έναν και μόνο κομματικό χώρο. Ήταν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που αποτελείται από ανθρώπους προοδευτικούς, από υγιή μυαλά, από ανήσυχα πνεύματα. Η συνάντηση αυτή στις κάλπες του 2012 ήταν η έναρξη μιας δημοκρατικής γιορτής που πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος. Οι πολίτες τόλμησαν. Έκαναν ένα βήμα αρκετά προοδευτικό μέσα σε μια βαθύτατα συντηρητική κοινωνία. μέσα σε μια κοινωνία που βάδιζε με ταμπέλες και προσωπικές ετικέτες.
Ο λαός έδωσε το ερέθισμα στον ΣΥΡΙΖΑ και τάραξε τα λιμνάζοντα νερά όχι μόνο στην Ευρώπη μα και στον κόσμο ολόκληρο. Όσο κι αν αυτό ακούγεται υπερβολικό είναι η αλήθεια. Η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση με θεσμικό πια ρόλο διεκδικεί με αξιώσεις την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας. Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς πηγαίνει προς το μεγάλο του Συνέδριο. Πηγαίνει σε μια πορεία προς τον λαό ενωμένος για να τον πείσει, για να του πει πως η φωνή του έχει δύναμη, να ξεκαθαρίσει ότι αυτά που λέει τα εννοεί, για να φωνάξει ότι θέλει να πάρει με την ψήφο του ελληνικού λαού την κυβέρνηση στα χέρια του. Όχι για να καταχραστεί την εμπιστοσύνη του αλλά για δικαιώσει όσους για πολλά πολλά χρόνια αγωνίστηκαν και έδωσαν ακόμα και το αίμα τους για τις ιδέες της Αριστεράς. Για να δείξει στην πράξη ότι η Αριστερά δεν έρχεται για να διχάσει αλλά για να ενώσει, πιστή στις αρχές της για ειρήνη, δημοκρατία, δικαιοσύνη και σεβασμό στον Άνθρωπο και τις ανάγκες του.
Πρώτη η Αριστερά διδάσκει ότι ο στείρος ατομικισμός δεν οδηγεί πουθενά. Δείχνει μπροστά και όχι πίσω. Βάζει το «Εμείς» πάνω από το «Εγώ» με διάλογο και σεβασμό στις δημοκρατικές διαδικασίες. Με πορεία μέσα στον λαό και όχι σε κλειστά δωματιάκια εξουσίας και συναλλαγής. Με σεβασμό στο καθετί διαφορετικό και όχι μισαλλοδοξία. Με διαρκή αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων προς όφελος του πολίτη και όχι των αρπακτικών. Με γόνιμη συζήτηση μέσα στην κοινωνία και όχι κομπρεμί με τους εκάστοτε ισχυρούς. Με αυτές τις σκέψεις ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά προς τη δημιουργία ενός ενιαίου δημοκρατικού κόμματος.
Προχωρά προς τη Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη της Αριστεράς που θα συσπειρώσει γύρω της κάθε δημοκρατική και προοδευτική δύναμη. Με αυτόν τον τρόπο δείχνει προς την κοινωνία ότι έλαβε το μήνυμα των εκλογών αλλά και του διαστήματος που έχει μεσολαβήσει μέχρι σήμερα αλλά και μέχρι το Συνέδριό του όπου και θα σφραγίσει τον εναγκαλισμό του με τον λαό και θα δώσει μια και καλή στην τρικομματική κυβέρνηση της υποταγής να καταλάβει ότι η άμμος στην κλεψύδρα της τελειώνει και η ώρα της μεγάλης νίκης του ελληνικού λαού είναι πια πολύ κοντά και τίποτε και κανείς δεν τη σταματά…
www.periodista.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στο συνέδριό του που θα πραγματοποιηθεί στα μέσα του καλοκαιριού γίνεται πλέον αυτό που οραματίστηκαν τα μέλη του ανά την Ελλάδα. Γίνεται ένα ενιαίο κόμμα με μια δυνατή φωνή που θα μετασχηματιστεί στην πλέον ελπιδοφόρα και συνάμα αξιόπιστη λύση που ζητά ο ελληνικός λαός. Οι πολίτες της χώρας παρά την προπαγάνδα και τα χτυπήματα ενός ολόκληρου καθεστωτικού μηχανισμού συνειδητοποιούν πως για να αλλάξει η ζωή τους πρέπει να αλλάξουν τα πάντα στη νοοτροπία όλων αλλά κυρίως στο πως θα δημιουργηθεί ένα νέο υγιές πολιτικό σύστημα με νέα μυαλά, φρέσκιες ιδέες, πίστη και αφοσίωση στο ότι καλό και συμφέρον είναι αυτό που υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο. Αναμφίβολα, η ταξική συνείδηση οφείλει να παραμείνει ψηλά στο νου και στις καρδιές όλων όσων παλεύουν για μια καλύτερη κοινωνία, για έναν καλύτερο κόσμο.
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει πάψει στιγμή όπου βρεθεί κι όπου σταθεί να επαναλαμβάνει ότι ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Η Ελλάδα άλλωστε δεν είναι μόνη της μέσα σε μια παγκοσμιοποιημένη και καπιταλιστική υφήλιο. Στην προσπάθεια ζητά ανελλιπώς την ενεργό συμμετοχή του λαού. Καμιά αλλαγή άλλωστε δεν έγινε ποτέ και πουθενά με τον λαό περιθωριοποιημένο και τσακισμένο στη γωνία. Η συγκυρία στην οποία καλείται ο ΣΥΡΙΖΑ να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά μόνο ευνοϊκή δεν είναι. Τούτος ο τόπος όμως δεν είναι η πρώτη και πιθανότατα ούτε και η τελευταία φορά που καλείται να βγει ζωντανός και όρθιος μέσα από τη θύελλα. Οι μισοί τουλάχιστον πολίτες βρίσκονται σε οριακό σημείο επιβίωσης και δίκαια πιστεύουν ότι καμιά ανάπτυξη δεν πρόκειται να έλθει με τη συνέχιση της υπάρχουσας καταστροφικής πολιτικής από την τρικομματική κυβέρνηση του χθες. Το καλύτερο και πλέον ατράνταχτο παράδειγμα είναι η ίδια η καθημερινότητα που βαίνει διαρκώς επιδεινούμενη και χωρίς κανένα σημάδι ανακούφισης. Ολοένα και περισσότεροι κατανοούν ότι μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Αυτό που ακούει κάποιος από άκρου σε άκρο στην ελληνική επικράτεια είναι ότι η λύση είναι μια. Δικαιοσύνη, διαφάνεια, αξιοκρατία, σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή και στις ανθρώπινες ανάγκες. Αυτά είναι και η αρχή ενός χτισίματος μιας χώρας από την αρχή.
Οι εποχές άλλαξαν. Ο κόσμος δεν πιστεύει πια στα τοτέμ, στη δεισιδαιμονία και στους σωτήρες. Δεν υπάρχουν πια τέτοιοι. Οι άνθρωποι πρέπει να πιστέψουν ξανά στη δύναμή τους, στις ικανότητές τους, στην εμπέδωση της κοινής, της συλλογικής και όχι ατομικιστικής προσπάθειας. Κανείς δεν πρόκειται να τα καταφέρει μόνος του. Οι λαοί άλλωστε ενωμένοι νικούν και ποτέ διαιρεμένοι. Εμπόδια θα υπάρξουν πολλά. Δεν υπάρχουν πουθενά στον πλανήτη κοινωνίες αγγέλων ή κοινωνίες διαβόλων. Υπάρχει κάτι ενδιάμεσο και μέσα σε αυτά τα πλαίσια θα πρέπει να δοθεί η μάχη. Δε θέλουν όλοι το ίδιο σε μια κοινωνία. Δεν επιθυμούν όλοι τη δίκαιη μοιρασιά. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θέλουν να τα έχουν όλα αδιαφορώντας για τον συνάνθρωπό τους. Δε θα ισοπεδώσουν βέβαια οι Έλληνες τον καπιταλισμό αλλά μπορούν να γίνουν η σπίθα. Όχι στα λόγια αλλά με το παράδειγμά τους. Με την καθημερινή και έμπρακτη στάση τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ως ιερό καθήκον να δείξει τον δρόμο και να εμπνεύσει τους πολίτες. Η εκλογική δύναμη που πήρε από το 27% όσων τον εμπιστεύτηκαν του επιτρέπει να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις που θα οδηγήσουν στη νικηφόρα πορεία του στις επόμενες εκλογές όποτε κι αν αυτές γίνουν. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό και σεβαστό από όλους ότι η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν μια ψήφος διαμαρτυρίας προς ένα σάπιο και φαύλο δίπολο που κυριάρχησε τα τελευταία είκοσι τουλάχιστον χρόνια. Ήταν μια ψήφος ελπίδας και ανατροπής. Ήταν εκείνη η πρώτη κίνηση που έκανε ο λαός ώστε να δώσει δύναμη στη φωνή του αλλά και δύναμη σε αυτόν που πίστεψε και πιστεύει πως θα είναι αυτή η πολιτική δύναμη που έλαχε ο κλήρος για να αλλάξει τη χώρα. Πολλοί ήταν εκείνοι που δεν ήταν ΣΥΡΙΖΑ αλλά τον εμπιστεύτηκαν. Πολλοί και όχι προερχόμενοι από έναν και μόνο κομματικό χώρο. Ήταν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που αποτελείται από ανθρώπους προοδευτικούς, από υγιή μυαλά, από ανήσυχα πνεύματα. Η συνάντηση αυτή στις κάλπες του 2012 ήταν η έναρξη μιας δημοκρατικής γιορτής που πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος. Οι πολίτες τόλμησαν. Έκαναν ένα βήμα αρκετά προοδευτικό μέσα σε μια βαθύτατα συντηρητική κοινωνία. μέσα σε μια κοινωνία που βάδιζε με ταμπέλες και προσωπικές ετικέτες.
Ο λαός έδωσε το ερέθισμα στον ΣΥΡΙΖΑ και τάραξε τα λιμνάζοντα νερά όχι μόνο στην Ευρώπη μα και στον κόσμο ολόκληρο. Όσο κι αν αυτό ακούγεται υπερβολικό είναι η αλήθεια. Η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση με θεσμικό πια ρόλο διεκδικεί με αξιώσεις την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας. Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς πηγαίνει προς το μεγάλο του Συνέδριο. Πηγαίνει σε μια πορεία προς τον λαό ενωμένος για να τον πείσει, για να του πει πως η φωνή του έχει δύναμη, να ξεκαθαρίσει ότι αυτά που λέει τα εννοεί, για να φωνάξει ότι θέλει να πάρει με την ψήφο του ελληνικού λαού την κυβέρνηση στα χέρια του. Όχι για να καταχραστεί την εμπιστοσύνη του αλλά για δικαιώσει όσους για πολλά πολλά χρόνια αγωνίστηκαν και έδωσαν ακόμα και το αίμα τους για τις ιδέες της Αριστεράς. Για να δείξει στην πράξη ότι η Αριστερά δεν έρχεται για να διχάσει αλλά για να ενώσει, πιστή στις αρχές της για ειρήνη, δημοκρατία, δικαιοσύνη και σεβασμό στον Άνθρωπο και τις ανάγκες του.
Πρώτη η Αριστερά διδάσκει ότι ο στείρος ατομικισμός δεν οδηγεί πουθενά. Δείχνει μπροστά και όχι πίσω. Βάζει το «Εμείς» πάνω από το «Εγώ» με διάλογο και σεβασμό στις δημοκρατικές διαδικασίες. Με πορεία μέσα στον λαό και όχι σε κλειστά δωματιάκια εξουσίας και συναλλαγής. Με σεβασμό στο καθετί διαφορετικό και όχι μισαλλοδοξία. Με διαρκή αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων προς όφελος του πολίτη και όχι των αρπακτικών. Με γόνιμη συζήτηση μέσα στην κοινωνία και όχι κομπρεμί με τους εκάστοτε ισχυρούς. Με αυτές τις σκέψεις ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά προς τη δημιουργία ενός ενιαίου δημοκρατικού κόμματος.
Προχωρά προς τη Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη της Αριστεράς που θα συσπειρώσει γύρω της κάθε δημοκρατική και προοδευτική δύναμη. Με αυτόν τον τρόπο δείχνει προς την κοινωνία ότι έλαβε το μήνυμα των εκλογών αλλά και του διαστήματος που έχει μεσολαβήσει μέχρι σήμερα αλλά και μέχρι το Συνέδριό του όπου και θα σφραγίσει τον εναγκαλισμό του με τον λαό και θα δώσει μια και καλή στην τρικομματική κυβέρνηση της υποταγής να καταλάβει ότι η άμμος στην κλεψύδρα της τελειώνει και η ώρα της μεγάλης νίκης του ελληνικού λαού είναι πια πολύ κοντά και τίποτε και κανείς δεν τη σταματά…
www.periodista.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου