Η απαξίωση της αλήθειας και της έννοιας «δέσμευση» δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε συμπτωματολογική. Είναι κυρίαρχη κυβερνητική επιλογή. Ο λόγος που ασχολούμαστε συχνότερα με τον Άδωνη Γεωργιάδη είναι ακριβώς ότι πρόκειται για τον υπουργό που χειρίζεται με τον καλύτερο τρόπο την κυρίαρχη κυβερνητική επιλογή στην επικοινωνία. Παραθέτω τρία μόνο παραδείγματα αυτής της πρακτικής και ο καθένας μπορεί να την αποκαλέσει όπως προτιμά.
Στις 12 Σεπτεμβρίου 2013, σε συνέντευξή του στη webTV του ΑΠΕ – ΜΠΕ, ο υπουργός Υγείας δήλωνε «Ξεχάστε την Τρόικα, το Μνημόνιο τέλειωσε».
Έξι μήνες αργότερα,ο ίδιος υπουργός δήλωνε με περισσή άνεση ότι « “δεμένοι” με την έννοια της επιτήρησης θα είμαστε για πάντα». Δεν είναι, λοιπόν, ότι δε γνωρίζουν την αλήθεια. Είναι ότι χρησιμοποιούν τις λέξεις με τόσο πρόστυχο τρόπο ώστε και να μπορούν να λένε «το συγκεκριμένο δεν το είπα ποτέ», αλλά και να βαφτίζουν «μεταρρύθμιση» την εξαθλίωση, τις απολύσεις και τους θανάτους.
Ας περάσουμε σε ένα δεύτερο παράδειγμα. Ο υπουργός Υγείας στην ίδια συνέντευξή του στη webTV του ΑΠΕ – ΜΠΕ, δεσμευόταν ότι η συμμετοχή των ασφαλισμένων στα φάρμακα όχι μόνο θα παρέμενε στο 17% αλλά σε πολλές περιπτώσεις αυτό το ποσοστό θα μειωνόταν.
Πρώτον, το 1 ευρώ ανά συνταγή που πληρώνει ο ασφαλισμένος αποτελεί από μόνο του πραγματική αύξηση της συμμετοχής στα φάρμακα. Δεν αρκεί όμως αυτό. Με παραδείγματα επί ουσιών και φαρμάκων αποδεικνύεται ότι η συμμετοχή των ασφαλισμένων στην αγορά φαρμάκων αυξήθηκε σήμερα στο 50% – 60%. Αυτό δεν πρόκειται για κάποιον θεωρητικό υπολογισμό, αλλά για μία πραγματικότητα που τη βιώνουν όλοι οι ασφαλισμένοι. Παρά ταύτα, ο υπουργός όχι μόνο δε ζητά συγγνώμη για τη μη τήρηση της δέσμευσής του, αλλά επιμένει να κατηγορεί τους ασφαλισμένους ότι δεν αντιλαμβάνονται τη συγκεκριμένη «μεταρρύθμιση» σε όλο της το μεγαλείο.
Τελειώνω με ένα τρίτο παράδειγμα αφασίας, αδιαφορίας και προσπάθεια δημιουργίας μίας εικονικής πραγματικότητας. Στις 24 Φεβρουαρίου 2014, ο υπουργός Υγείας δήλωνε:
Κάθε επικοινωνιακό κολπάκι του Άδωνη Γεωργιάδη έχει την αντιστοιχία του σε όλα τα θέματα που χειρίζεται η κυβέρνηση. Από το success story και τη δημιουργία πλαστού πλεονάσματος μέχρι το θέμα Μπαλτάκου, η δημιουργία μιας εικονικής πραγματικότητας γίνεται με τεράστια άνεση, η διαστρέβλωση των πραγματικών γεγονότων γίνεται πλέον αυτόματα και οι ευθύνες μετατίθενται ραγδαία και με επαγγελματικό τρόπο μακριά από το «ιερό πρόσωπο» του Αντώνη Σαμαρά.
Το βασικό θέμα, όμως, δεν είναι η ύπαρξη αυτής της καθεστωτικής μηχανής που μετατρέπει σε κιμά την πραγματικότητα, αλλά η ύπαρξη πολιτών που καταναλώνουν με ευχαρίστηση τον παραγόμενο κιμά και συνεχίζουν να προσφέρουν την εμπιστοσύνη τους στον κρεοπώλη. Και για όσο καιρό συνεχίζουν να υπάρχουν αυτοί οι πολίτες – πελάτες, χρήσιμο είναι να μένουν οι ελπίδες στην κατάψυξη για να μη χαλάσουν.
ΥΓ: Αυτή την επικοινωνιακή πολιτική θράσους δεν τη συναντούμε πρώτη φορά στη σύγχρονη πολιτική ιστορία. Ο υπουργός Υγείας υπονοεί εμμέσως πλην σαφέστατα ότι οι θάνατοι από γρίπη οφείλονται στο ότι «ο κόσμος στην Ελλάδα δεν θέλει να κάνει το εμβόλιο της γρίπης». Εν ολίγοις, πρόβλημα του κόσμου. Επιλογή του κόσμου. Δηλαδή, ας πρόσεχαν. Το ίδιο «ας πρόσεχαν» που είχε βρει να πει και ο Κώστας Σημίτης για τα θύματα της απάτης του Χρηματιστηρίου. Η μόνη διαφορά είναι ότι τα θύματα του σημιτικού «ας πρόσεχαν» είχαν χάσει τις περιουσίες τους, ενώ τα θύματα του αδωνικού «ας πρόσεχαν» έχασαν τις ζωές τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου