“ Το όλον παρασιτικό σύστημα, σε όποιο μετερίζι κι αν
βρίσκεται είτε αυτό είναι στον πολιτικό κόσμο είτε στον μιντιακό είτε
στον επιχειρηματικό, αποφάσισε να παίξει τα ρέστα του και να στηρίξει
μέχρι τέλους την κυβέρνηση Σαμαρά, βλέποντας την οριστική και αμετάκλητη
κατάρρευσή του να βρίσκεται προ των πυλών, καθώς η συντριπτική
πλειονότητα της κοινωνίας τους πήρε χαμπάρι ”
Του Κώστα Καπνίση
Η προεκλογική εκστρατεία έχει πλέον ξεκινήσει επίσημα για τη
διπλή εκλογική μάχη του Μαΐου, η οποία αναμένεται να φέρει την
δημοκρατική ανατροπή στην Ελλάδα και τον αέρα της αλλαγής στην Ευρώπη,
στέλνοντας το πρώτο αυστηρό μήνυμα στα κέντρα του Βερολίνου, της
Φρανκφούρτης και των Βρυξελλών. Αυτό είναι κάτι που το γνωρίζει η
Άνγκελα Μέρκελ, η οποία επισκέφτηκε πριν από λίγες ημέρες τη χώρα –
«πειραματόζωο» που έχει γίνει παράδειγμα τρόμου για τις υπόλοιπες
ευρωπαϊκές χώρες και έδωσε τη στήριξή της, στα λόγια μόνο, στον μεγάλο
της θαυμαστή, Αντώνη Σαμαρά, κάνοντας την ανεπίσημη έναρξη. Από εκείνο
το σημείο και μετά δόθηκε το σύνθημα στα απανταχού δουλικά ανά την
επικράτεια να ξεκινήσουν να δείχνουν τα δόντια τους στο κόμμα της
αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε μια επανάληψη του προεκλογικού σκηνικού
του 2012.
Φαίνεται όμως πως το όλον παρασιτικό σύστημα, σε όποιο μετερίζι κι αν βρίσκεται είτε αυτό είναι στον πολιτικό κόσμο είτε στον μιντιακό είτε στον επιχειρηματικό, αποφάσισε να παίξει τα ρέστα του βλέποντας την οριστική και αμετάκλητη κατάρρευσή του να βρίσκεται προ των πυλών, καθώς η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας τους πήρε χαμπάρι. Δεν έχουν επιδοθεί άλλωστε σε κάποιο ιδιαίτερο παιχνίδι στρατηγικής. Η συνταγή είναι απλή. Στηρίζουν με λύσσα τα μεταλλαγμένα κόμματα – απομεινάρια του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου, αλλά και τα θλιβερά δεκανίκια τους. Η κυβέρνηση Σαμαρά βέβαια κάνει ότι περνά από το χέρι της, προκειμένου να ταΐζει το παρασιτικό σύστημα με τα απαραίτητα «όπλα» και αυτά με τη σειρά τους σηκώνουν το «λάβαρο» της κλαδικής τους επιβίωσης αδιαφορώντας πλήρως για τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα.
Το τελευταίο «επίτευγμα» της κυβέρνησης Σαμαρά είναι η πρόταση για χρηματοδότηση των κομμάτων και μοίρασμα του τηλεοπτικού χρόνου ανάλογα με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του 2009 και όχι με εκείνο της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης, των βουλευτικών εκλογών του 2012. Παράλληλα, η στρατηγική έχει μετατραπεί σαν να επρόκειτο για διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών, με την κυβέρνηση Σαμαρά να τα δίνει όλα ή ακριβέστερα να προσπαθεί να εξαπατήσει όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους μοιράζοντας κάποια ψίχουλα από το «πρωτογενές πλεόνασμά» της, προεκλογικά πάντοτε, τάζοντας σε οποιονδήποτε μιλά ελληνικά στη χώρα, αλλά και να αποκρύπτει το τι ακριβώς θα συμβεί στη χώρα μετεκλογικά, σε ότι αφορά το νέο Μνημόνιο, αλλά και τη γραμμή μη διαπραγμάτευσης με τους εταίρους – δανειστές σε ότι αφορά το κούρεμα του ελληνικού χρέους.
Πρόκειται δηλαδή για δύο κομβικά ζητήματα, το νέο Μνημόνιο και τη διαπραγμάτευση του χρέους, τα οποία είναι το «κλειδί», προκειμένου να γνωρίζει η ελληνική κοινωνία και οικονομία τι τους περιμένουν για τις επόμενες δεκαετίες. Αυτό όμως είναι κάτι που δεν απασχολεί τα συστημικά ΜΜΕ. Όλως τυχαίως, η κυβέρνηση Σαμαρά, η χειρότερη και πλέον επικίνδυνη για τον τόπο, από την Μεταπολίτευση και μετά, εμφάνισε «επιτυχία» μέσα στον Απρίλιο. Το γεγονός αυτό αναπαράχθηκε από τα συστημικά – καθεστωτικά ΜΜΕ, τα οποία έχουν ξεχάσει τον ρόλο τους και εξασκούνται πλέον σε θέματα διακυβέρνησης. Μερικοί μάλιστα δημοσιογράφοι, έχουν μεταπηδήσει και σε κόμματα για να κάνουν προφανώς καλύτερα τη δουλειά τους μια και η ΝΔ – ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε εμφύλια διαμάχη, αλλά και σε εσωκομματική, βλέποντας την εκλογική συντριβή να πλησιάζει σαν τρένο καταπάνω τους. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα οποία επίσης διατρέχουν κίνδυνο σε περίπτωση κατάρρευσης της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, είδαν το που πηγαίνει η κατάσταση και αποφάσισαν να δράσουν, τονώνοντας κάπως την πεσμένη ψυχολογία του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Ο «χορός» μόλις ξεκίνησε και μέσα σε αυτόν είναι πλέον ολόκληρος ο ελληνικός λαός, καθώς το παρασιτικό σύστημα, εκείνο δηλαδή που καταβρόχθισε τις σάρκες της κοινωνίας, αρνείται πεισματικά να αποχωρήσει και είναι έτοιμο για νέες περιπέτειες. Το σύστημα αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να πέσει χωρίς μάχη και η καλύτερη που μπορεί να δοθεί μέσα σε μια Δημοκρατία, η οποία κρέμεται πια σε μια λεπτή κλωστή, είναι η απάντηση σε όλα αυτά τα παράσιτα στην κάλπη. Η δύναμη του λαού είναι τεράστια, αν εκείνος τη χρησιμοποιήσει.
Τα νέα που έρχονται δεν είναι ευχάριστα από το ευρωπαϊκό μέτωπο. Ήδη στη Γαλλία το ακροδεξιό κόμμα της Μαρίν Λεπέν αγγίζει την πρωτιά σε δημοσκόπηση, ενώ το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στην Αγγλία με το εθνικιστικό – ευρωσκεπτικιστικό κόμμα του Νάιτζελ Φάρατζ, θυμίζοντας σκοτεινές εποχές που έζησε η Ευρώπη. Το θέμα δεν είναι ελληνικό μόνο. Τα νεοφιλελεύθερα παράσιτα έχουν εξαπλωθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη και αυτό που κάνουν στην Ελλάδα θέλουν να το κάνουν παντού. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συνεργαστούν με την ακροδεξιά και το απέδειξαν στην περίπτωση της Ουκρανίας. Ιστορικά μιλώντας πάντα, η Ελλάδα ήταν η χώρα που απέδειξε ότι οι δυνάμεις του Άξονα δεν ήταν ανίκητες και έστειλε το μήνυμα της νίκης, της απελευθέρωσης, της ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και τώρα…
periodista.gr
Φαίνεται όμως πως το όλον παρασιτικό σύστημα, σε όποιο μετερίζι κι αν βρίσκεται είτε αυτό είναι στον πολιτικό κόσμο είτε στον μιντιακό είτε στον επιχειρηματικό, αποφάσισε να παίξει τα ρέστα του βλέποντας την οριστική και αμετάκλητη κατάρρευσή του να βρίσκεται προ των πυλών, καθώς η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας τους πήρε χαμπάρι. Δεν έχουν επιδοθεί άλλωστε σε κάποιο ιδιαίτερο παιχνίδι στρατηγικής. Η συνταγή είναι απλή. Στηρίζουν με λύσσα τα μεταλλαγμένα κόμματα – απομεινάρια του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου, αλλά και τα θλιβερά δεκανίκια τους. Η κυβέρνηση Σαμαρά βέβαια κάνει ότι περνά από το χέρι της, προκειμένου να ταΐζει το παρασιτικό σύστημα με τα απαραίτητα «όπλα» και αυτά με τη σειρά τους σηκώνουν το «λάβαρο» της κλαδικής τους επιβίωσης αδιαφορώντας πλήρως για τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα.
Το τελευταίο «επίτευγμα» της κυβέρνησης Σαμαρά είναι η πρόταση για χρηματοδότηση των κομμάτων και μοίρασμα του τηλεοπτικού χρόνου ανάλογα με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του 2009 και όχι με εκείνο της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης, των βουλευτικών εκλογών του 2012. Παράλληλα, η στρατηγική έχει μετατραπεί σαν να επρόκειτο για διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών, με την κυβέρνηση Σαμαρά να τα δίνει όλα ή ακριβέστερα να προσπαθεί να εξαπατήσει όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους μοιράζοντας κάποια ψίχουλα από το «πρωτογενές πλεόνασμά» της, προεκλογικά πάντοτε, τάζοντας σε οποιονδήποτε μιλά ελληνικά στη χώρα, αλλά και να αποκρύπτει το τι ακριβώς θα συμβεί στη χώρα μετεκλογικά, σε ότι αφορά το νέο Μνημόνιο, αλλά και τη γραμμή μη διαπραγμάτευσης με τους εταίρους – δανειστές σε ότι αφορά το κούρεμα του ελληνικού χρέους.
Πρόκειται δηλαδή για δύο κομβικά ζητήματα, το νέο Μνημόνιο και τη διαπραγμάτευση του χρέους, τα οποία είναι το «κλειδί», προκειμένου να γνωρίζει η ελληνική κοινωνία και οικονομία τι τους περιμένουν για τις επόμενες δεκαετίες. Αυτό όμως είναι κάτι που δεν απασχολεί τα συστημικά ΜΜΕ. Όλως τυχαίως, η κυβέρνηση Σαμαρά, η χειρότερη και πλέον επικίνδυνη για τον τόπο, από την Μεταπολίτευση και μετά, εμφάνισε «επιτυχία» μέσα στον Απρίλιο. Το γεγονός αυτό αναπαράχθηκε από τα συστημικά – καθεστωτικά ΜΜΕ, τα οποία έχουν ξεχάσει τον ρόλο τους και εξασκούνται πλέον σε θέματα διακυβέρνησης. Μερικοί μάλιστα δημοσιογράφοι, έχουν μεταπηδήσει και σε κόμματα για να κάνουν προφανώς καλύτερα τη δουλειά τους μια και η ΝΔ – ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε εμφύλια διαμάχη, αλλά και σε εσωκομματική, βλέποντας την εκλογική συντριβή να πλησιάζει σαν τρένο καταπάνω τους. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα οποία επίσης διατρέχουν κίνδυνο σε περίπτωση κατάρρευσης της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, είδαν το που πηγαίνει η κατάσταση και αποφάσισαν να δράσουν, τονώνοντας κάπως την πεσμένη ψυχολογία του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Ο «χορός» μόλις ξεκίνησε και μέσα σε αυτόν είναι πλέον ολόκληρος ο ελληνικός λαός, καθώς το παρασιτικό σύστημα, εκείνο δηλαδή που καταβρόχθισε τις σάρκες της κοινωνίας, αρνείται πεισματικά να αποχωρήσει και είναι έτοιμο για νέες περιπέτειες. Το σύστημα αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να πέσει χωρίς μάχη και η καλύτερη που μπορεί να δοθεί μέσα σε μια Δημοκρατία, η οποία κρέμεται πια σε μια λεπτή κλωστή, είναι η απάντηση σε όλα αυτά τα παράσιτα στην κάλπη. Η δύναμη του λαού είναι τεράστια, αν εκείνος τη χρησιμοποιήσει.
Τα νέα που έρχονται δεν είναι ευχάριστα από το ευρωπαϊκό μέτωπο. Ήδη στη Γαλλία το ακροδεξιό κόμμα της Μαρίν Λεπέν αγγίζει την πρωτιά σε δημοσκόπηση, ενώ το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στην Αγγλία με το εθνικιστικό – ευρωσκεπτικιστικό κόμμα του Νάιτζελ Φάρατζ, θυμίζοντας σκοτεινές εποχές που έζησε η Ευρώπη. Το θέμα δεν είναι ελληνικό μόνο. Τα νεοφιλελεύθερα παράσιτα έχουν εξαπλωθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη και αυτό που κάνουν στην Ελλάδα θέλουν να το κάνουν παντού. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συνεργαστούν με την ακροδεξιά και το απέδειξαν στην περίπτωση της Ουκρανίας. Ιστορικά μιλώντας πάντα, η Ελλάδα ήταν η χώρα που απέδειξε ότι οι δυνάμεις του Άξονα δεν ήταν ανίκητες και έστειλε το μήνυμα της νίκης, της απελευθέρωσης, της ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και τώρα…
periodista.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου