Με αφορμή τη μαύρη επέτειο ...

Άνοιξε τα μάτια της κατά τις έξι το πρωί. Την ανάγκασε, μάλλον, ένας περίεργος ήχος να ξυπνήσει βίαια, μα δεν μπορούσε ακόμη να καταλάβει αν ήταν το αλύχτημα του σκύλου που θρηνούσε όλη νύχτα, ή ένα διάτορο εμβατήριο που ακουγόταν από το ραδιόφωνο του κάτω πατώματος. Ανακάθισε στο κρεβάτι της αναστατωμένη.Το στρατιωτικό εμβατήριο τρυπούσε το μυαλό της. Κάποια στιγμή σώπασε απότομα και στη θέση του ήρθε μια διαπεραστική αντρική φωνή: '' Ελληνικέ λαέ, από μακρού παριστάμεθα μάρτυρες ενός εγκλήματος το οποίον διεπράττετο εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και του Έθνους [...]Δεν απέμεινεν πλέον άλλος τρόπος σωτηρίας από την επέμβασιν του Στρατού μας. Η κυβέρνησίς μας προέβη εις την κήρυξιν του Στρατιωτικού νόμου καθ' άπασαν την χώραν[....]''
Νομίζει πως ονειρεύεται. Πως δεν έχει ξυπνήσει ακόμη. Σηκώνεται όρθια. Πλησιάζει προς την ξύλινη εσωτερική σκάλα που οδηγεί στο κάτω πάτωμα. Η αιχμηρή φωνή στο ραδιόφωνο συνεχίζει το διάγγελμα : '' Αποφασίσαμεν προς το συμφέρον του λαού μας να αναλάβωμεν τας τύχας του Έθνους ημείς οι αξιωματικοί της Εθνικής Επαναστάσεως. Ζήτω η 21η Απριλίου 1967! Ζήτω το Έθνος! Ζήτω η εθνοσωτήριος κυβέρνησίς του!''
Το στρατιωτικό εμβατήριο ξέσπασε και πάλι διάτορο, καλύπτοντας τον γδούπο πάνω στο ξύλινο κεφαλόσκαλο.
Τρεις μέρες αργότερα, η χριστιανοσύνη έμπαινε στη Μεγάλη Εβδομάδα. Τρεις μέρες αργότερα η Ελλάδα είχε ήδη στις σάρκες της τα γαμψά νύχια του φασισμού της χούντας. Μ' αυτά τα νύχια άρπαξε πρώτα πρώτα τους ''παλιούς'', τους ''γνώριμους'', με τον ''βεβαρημένον φάκελον των επικινδύνων δια την δημοσίαν τάξιν και ασφάλειαν'', με την εύκολη κατηγορία της αντεθνικής δράσης.
Ένας τέτοιος , ''παλιός'', ''γνώριμος'' και φακελωμένος ήταν και ο[...]

ΒΕΡΑ ΠΕΤΣΑ-ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ( απόσπασμα από το μυθιστόρημα ''Μην περάσεις το ποτάμι'' εκδ.ΚΨΜ)