Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής: Χωρίς πυξίδα η κυβέρνηση για την επόμενη ημέρα

Κόλαφος είναι για την κυβέρνηση η τριμηνιαία έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής. Της καταλογίζει ανυπαρξία σχεδίου για την «επόμενη ημέρα» του μνημονίου, καθώς αρκείται σε γενικότητες, ευχολόγια και αοριστίες. Οι κατηγορίες γίνονται ακόμη μεγαλύτερες καθώς διαπιστώνονται παλινωδίες όπως στον ΕΝΦΙΑ, πολιτικοί δισταγμοί σε κρίσιμους τομείς για τα δημόσια οικονομικά όπως λ.χ. ότι δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά η φοροδιαφυγή στα πετρελαιοειδή, αδικίες (μέτρα που «Αποφασίζονται προκειμένου να τακτοποιηθεί κάποια ομάδα σε βάρος γενικών αρχών και κανόνων») αναβλητικότητα (ιδιωτικοποιήσεις) και πολλές ακόμη αδυναμίες και παραλείψεις.
Το γραφείο «κρούει τον κώδωνα του κινδύνου» για τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα. Επισημαίνει ότι ακόμη και αν η ελληνική οικονομία ανακάμψει ως το τέλος του έτους μετά από 6 χρόνια ύφεσης, παραμένει μια σειρά από ανησυχητικούς δείκτες στον τομέα της κοινωνικής δικαιοσύνης, όπως ανεργία των νέων, φτώχεια, ανισότητα, εισοδηματική εξαθλίωση ομάδων του πληθυσμού κ.λπ. Αυτά όλα φανερώνουν ότι η επιτευχθείσα μακροοικονομική ισορροπία είναι εύθραυστη, καθώς τα κοινωνικά προβλήματα, εάν δεν θεραπευτούν έγκαιρα, θα απειλήσουν την όποια οικονομική πρόοδο.

Η έκθεση αναφέρεται σαφώς στην υπεραισιοδοξία του οικονομικού επιτελείου, επισημαίνοντας ότι η πρόβλεψη στο προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού για ρυθμό ανάπτυξης 2,9% το 2015, δεν είναι εμφανές από πού προκύπτει. Η προσδοκία για αύξηση της κατανάλωσης κατά 1,6% σε σύγκριση με το 2013 είναι φιλόδοξη, δεδομένου ότι έχουν συσσωρευθεί ληξιπρόθεσμες οφειλές και έχουν αυξηθεί οι επιβαρύνσεις από διάφορα τέλη-φόρους και κατάργηση των φοροαπαλλαγών. Εξίσου φιλόδοξες είναι και οι προβλέψεις επενδύσεων (11.7%) και εξαγωγών (5.2%).

Προσθέτει ακόμη μια ζοφερή πρόβλεψη: «Κατά την εκτίμησή μας η οικονομία πρέπει να διανύσει πολύ δρόμο ακόμα για να περάσει σε διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης και ικανοποιητική μείωση της ανεργίας». Και ενώ η κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι είναι αδύνατη η επιστροφή στο προηγούμενο πρότυπο ανάπτυξης, δεν αποσαφηνίζει με ποια ακόμα συγκεκριμένα μέτρα, μεταρρυθμίσεις και χρονοδιαγράμματα θα διαμορφωθούν οι συνθήκες για εξωστρεφή ανάπτυξη.

Για την δημοσιονομική προσαρμογή που συντελέστηκε την χαρακτηρίζει μεν μεγάλη (επισημαίνοντας πάντως πως ήταν για πολλούς υπερβολική και με λάθος τρόπο) παρατηρεί ωστόσο ότι υπήρξε μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό κόστος και προχειρότητα στο σχεδιασμό και την εφαρμογή. Ως τέτοιο παράδειγμα αναφέρει τον ΕΝΦΙΑ: την εικόνα συσκότισαν οι αλλεπάλληλες φορολογικές επιβαρύνσεις και αστοχίες που δεν εντάσσονταν σε ένα συνολικό σχέδιο αναμόρφωσης του φορολογικού συστήματος (π.χ. στον ΕΝΦΙΑ που υπολογίσθηκε με βάση εξωπραγματικές αντικειμενικές αξίες και επιβαρύνει ακόμα και την πρώτη κατοικία)

Όπως τονίζουν οι συντάκτες της έκθεσης, θα έπρεπε να αποτελεί καθαρά ελληνική υπόθεση η σύνταξη ενός νέου προγράμματος που θα στόχευε στην ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης, προσθέτοντας ότι η κατάρτιση ενός αξιόπιστου αναπτυξιακού προγράμματος θα πρέπει να στηρίζεται «σε φθηνούς πόρους που προέρχονται από τον ΕΜΣ, ΕΚΤ και άλλους ευρωπαϊκούς θεσμούς».

Παναγόπουλος Θάνος
aygi.gr