Με άδεια χέρια γύρισε ο Σαμαράς από τη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής. Δεν υπήρξε καμιά απόφαση για την περιβόητη "ρύθμιση του χρέους", θέμα για το οποίο η ίδια η κυβέρνηση είχε προαναγγείλει προ εβδομάδος κινήσεις και τακτικές. Αντιθέτως, οι εταίροι επιμένουν να προχωρήσουν τώρα οι "μεταρρυθμίσεις", δηλαδή να εμπεδωθεί το Μνημόνιο ως καθεστώς και να στερεωθεί η λιτότητα. Και μετά... βλέπουμε!
Η χθεσινή κατάληξη ήταν προδιαγεγραμμένη. Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει χάσει οριστικά τη λαϊκή στήριξη. Ακόμη και να ήθελε, δεν μπορεί να διεκδικήσει το ελάχιστο. Δεν μπορεί να αποσπάσει ούτε λόγια συμπαθείας για την προεκλογική στήριξή της. Δεν διαθέτει βούληση, ούτε δύναμη διαπραγμάτευσης. Παρά τα σκληρά μέτρα που εφαρμόστηκαν και συνεχίζουν να εφαρμόζονται, το Βερολίνο και το ΔΝΤ τη θεωρούν πολιτικά αναξιόπιστη, όπως και οι αγορές. Ο πρόσφατος τυχοδιωκτισμός με την προαναγγελία περί εξόδου από το ΔΝΤ απέδειξε ότι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος είναι έτοιμοι να κάνουν οτιδήποτε αρκεί να περιορίσουν το βάρος της εκλογικής συντριβής τους. Αυτός ο πολιτικός αμοραλισμός, όμως, τους εκθέτει ακόμη και απέναντι στους πιστωτές, διότι παράγεται πολιτική αστάθεια.
Μετά το Παρίσι, το Βερολίνο και η Ουάσιγκτον. Τώρα και οι Βρυξέλλες! Η κυβέρνηση Σαμαρά από φιάσκο σε φιάσκο. Η επίκληση της συναίνεσης από τον πρωθυπουργό ακούγεται ως αναζήτηση άλλοθι για τη θλιβερή αποτυχία του, ως προσπάθεια να διαχυθούν οι πολιτικές ευθύνες και να κερδίσει χρόνο.
Συναίνεση σε ποια γραμμή; Σ' αυτήν που επιβάλλουν οι πιστωτές και ακολουθεί ευλαβικά η κυβέρνηση; Συναίνεση στη διατήρηση των αντικοινωνικών μέτρων και στη θέσπιση νέων; Συναίνεση στη "βιωσιμότητα του χρέους", δηλαδή στη χρεοκοπία της χώρας; Συναίνεση στην επιστροφή των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία; Συναίνεση στις ομαδικές απολύσεις; Συναίνεση στην εξοντωτική φορολογία και την κοινωνική διάλυση;
Μοναδική διέξοδος από το πολιτικό αδιέξοδο, που στο επίκεντρό του βρίσκεται η καταρρέουσα κυβέρνηση Σαμαρά, είναι οι εκλογές. Πρόκειται για στόχο εθνικο-δημοκρατικό και όχι για τη συνηθισμένη αξίωση της αντιπολίτευσης.
Η χθεσινή κατάληξη ήταν προδιαγεγραμμένη. Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει χάσει οριστικά τη λαϊκή στήριξη. Ακόμη και να ήθελε, δεν μπορεί να διεκδικήσει το ελάχιστο. Δεν μπορεί να αποσπάσει ούτε λόγια συμπαθείας για την προεκλογική στήριξή της. Δεν διαθέτει βούληση, ούτε δύναμη διαπραγμάτευσης. Παρά τα σκληρά μέτρα που εφαρμόστηκαν και συνεχίζουν να εφαρμόζονται, το Βερολίνο και το ΔΝΤ τη θεωρούν πολιτικά αναξιόπιστη, όπως και οι αγορές. Ο πρόσφατος τυχοδιωκτισμός με την προαναγγελία περί εξόδου από το ΔΝΤ απέδειξε ότι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος είναι έτοιμοι να κάνουν οτιδήποτε αρκεί να περιορίσουν το βάρος της εκλογικής συντριβής τους. Αυτός ο πολιτικός αμοραλισμός, όμως, τους εκθέτει ακόμη και απέναντι στους πιστωτές, διότι παράγεται πολιτική αστάθεια.
Μετά το Παρίσι, το Βερολίνο και η Ουάσιγκτον. Τώρα και οι Βρυξέλλες! Η κυβέρνηση Σαμαρά από φιάσκο σε φιάσκο. Η επίκληση της συναίνεσης από τον πρωθυπουργό ακούγεται ως αναζήτηση άλλοθι για τη θλιβερή αποτυχία του, ως προσπάθεια να διαχυθούν οι πολιτικές ευθύνες και να κερδίσει χρόνο.
Συναίνεση σε ποια γραμμή; Σ' αυτήν που επιβάλλουν οι πιστωτές και ακολουθεί ευλαβικά η κυβέρνηση; Συναίνεση στη διατήρηση των αντικοινωνικών μέτρων και στη θέσπιση νέων; Συναίνεση στη "βιωσιμότητα του χρέους", δηλαδή στη χρεοκοπία της χώρας; Συναίνεση στην επιστροφή των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία; Συναίνεση στις ομαδικές απολύσεις; Συναίνεση στην εξοντωτική φορολογία και την κοινωνική διάλυση;
Μοναδική διέξοδος από το πολιτικό αδιέξοδο, που στο επίκεντρό του βρίσκεται η καταρρέουσα κυβέρνηση Σαμαρά, είναι οι εκλογές. Πρόκειται για στόχο εθνικο-δημοκρατικό και όχι για τη συνηθισμένη αξίωση της αντιπολίτευσης.
aygi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου