Οικονομικός μονόδρομος ή μονόπλευρα συμφέροντα;

Του Νίκου Κοτζιά.

Τρεις παράγοντες που θέλουν να αξιοποιήσουν την κρίση.
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον ανεπτυγμένο κόσμο στην οποία πολλαπλασιάζονται οι φωνές που επιμένουν ότι η μόνη διέξοδος από την οικονομική κρίση είναι η εφαρμογή νεοφιλελεύθερων συνταγών. Οι φωνές αυτές είναι τριών κατηγοριών.
Η πρώτη είναι εκείνη των ευρωπαϊκών συντηρητικών δυνάμεων (κόμματα, κυβερνήσεις, εταιρίες αξιολόγησης, τύπος), οι οποίες οδήγησαν την ΕΕ σε κρίση και οι οποίες επειδή έπαθαν, έμαθαν, και για αυτό δεν εφαρμόζουν στις χώρες τους όλα αυτά που με δογματισμό απαιτούν από την Ελλάδα.
Οι αιτίες αυτής της επιμονής είναι, κατά τη γνώμη μου, οι εξής:
α) οι πραγματικές αρνητικές εξελίξεις της ελληνικής οικονομίας και του θεσμικού περιβάλλοντος της. Το γεγονός, β) ότι πολλοί συντηρητικοί ευρωπαίοι θέλουν να αποφύγουν να υπάρξουν στην Ελλάδα εναλλακτικές λύσεις προς τις δικές τους συνταγές. Ακόμα, γ) ελπίζουν ότι μέσα από το οικονομικό γονάτισμα της χώρας θα μπορέσουν να επιβάλουν στις διαπραγματεύσεις που αφορούν προβλήματα στην περιοχή μας, λύσεις που συνάδουν περισσότερο με τα δικά τους συμφέροντα και λιγότερο με τα Ελληνικά. Τέλος, δ) διότι επιθυμούν να αυξήσουν ως διεθνή κεφάλαια τον έλεγχο στην ελληνική οικονομία και ακόμα περισσότερο το ποσοστό κέρδους που αποκομίζουν μέσω του δανεισμού. Συνολικά, ο ξένος παράγοντας και οι διεθνείς αγορές αξιοποιούν την πραγματική αδυναμία της Ελλάδας προκειμένου να ενισχυθούν οι ίδιοι. Όποιος ξεχνά τα πραγματικά προβλήματα της χώρας είναι επικίνδυνος. Όποιος αγνοεί τα συμφέροντα που επιδιώκουν να τα αξιοποιήσουν προς όφελός τους είναι ανοήτως επικίνδυνος.
Η δεύτερη ακούγεται από συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα τα οποία αποσκοπούν, α) να αυξήσουν τα κέρδη τους, β) να αγοράσουν φτηνά σημαντικές κερδοφόρες ελληνικές δημόσιες εταιρείες μέσα σε ένα κλίμα «εσπευσμένων αποκρατικοποιήσεων» και γ) να αποτρέψουν τη δική τους φορολόγηση και κάθε άλλο είδος συμμετοχή τους στην κατανομή των ζημιών της ελληνικής οικονομίας. Πρόκειται για έναν σκληρό προπαγανδιστικό πόλεμο από τα πάνω των κατέχοντων. Πριν από όλα τμημάτων της διαπλοκής, που συνδέεται με μεγάλα έργα και το τραπεζικό σύστημα.
Η τρίτη «φωνή» είναι εκείνη συγκεκριμένων «δημοσιογραφικών και επιστημονικών μπιστολιών» που δεν μπορούν να σκεφτούν έξω από τα πλαίσια των μέχρι πριν λίγο καιρό κυρίαρχων δογμάτων του νεοφιλελευθερισμού. Τους είναι αδύνατο να φανταστούν ότι την κρίση δεν θα την πληρώσουν άμεσα εκείνοι που ζουν από την εργασία και το μεροκάματό τους. Δεν μπορούν να φανταστούν ένα κόσμο που οι τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα συμβάλλουν καθοριστικά στην εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών.
Ομιλούν για άμεσα μέτρα και εννοούν να την πληρώσουν τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Να την πληρώσουν όσοι δεν φοροδιαφεύγουν και δεν φοροκλέπτουν.
Στα μάτιά τους οφείλουν να την πληρώνουν οι ανυπεράσπιστοι και κανείς άλλος.

περισσότερα .....