Όταν οι Τράπεζες παίρνουν κρατική ενίσχυση δεν μπορούν να επαίρονται για τον ιδιωτικό τους χαρακτήρα.

Όχι και τόσο φιλική...

του Τάσου Τέλλογλου
Τη δεκαετία του 80 η Alpha ήταν η μεγαλύτερη ιδιωτική τράπεζα και ασφαλώς η πιο αξιόπιστη και η πιο ιστορική. Την δεκαετία του ‘90 η Alpha απορρόφησε μια κρατική τράπεζα χωρίς να την ενοχλήσει ο χαρακτήρας της.
Πριν από δύο μέρες στο εβδομαδιαίο οικονομικό της δελτίο ανακάλυψε ότι η συγχώνευσή της με την Εθνική θα οδηγούσε σε «μία οιονεί κρατικοποίηση μιας από τις πιο ισχυρές τράπεζες του ιδιωτικού τομέα». Ο συντάκτης του σημειώματος αναφέρει ότι μια συγχώνευση δεν θα μπορούσε να υποκαταστήσει τη δουλειά της εξυγίανσης που θα πρέπει να γίνει σε μία τράπεζα του κρατικού τομέα. Η διατύπωση αυτή συσκοτίζει παρά φωτίζει το σύνολο του προβλήματος. Δάνεια που δεν πληρώνονται επί ένα τρίμηνο  και παρά όλα αυτά μοιάζουν ενημερωμένα υπάρχουν σε πολλές ιδιωτικές τράπεζες και στην Alpha. Τα ρίσκα μιας τράπεζας δεν είναι μόνο τα ομόλογα του δημοσίου που έχει στα χέρια της - η Alpha έχει τα λιγότερα.  
Στην μητρόπολη του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ , πίσω στο 2007, ο τότε υπουργός Οικονομικών και Ρεπουμπλικάνος Χάνκ Τόμσον έβαζε τον δημοκρατικό διοικητή της Ομοσπονδιακής Τράπεζας  της Νέας Υόρκης και μετέπειτα διάδοχό του Τίμοθυ Γκάιτνερ να τηλεφωνεί στις τράπεζες..
την ώρα των διαπραγματεύσεων και να τις απειλεί ότι αν δεν συμφωνήσουν το κράτος θα απέσυρε τις κρατικές εγγυήσεις, με αποτέλεσμα την πρώτη εργάσιμη των χρηματιστηρίων να κινδυνεύουν να χάσουν 40% της αξίας τους. Όταν οι Τράπεζες παίρνουν κρατική ενίσχυση δεν μπορούν να επαίρονται για τον ιδιωτικό τους χαρακτήρα. Και οι πολιτικοί θα πρέπει να εκμεταλλεύονται τα χρήματα των φορολογουμένων που τους δίνουν τη δυνατότητα μιας συγχώνευσης να μην είναι όσο φιλική φαίνεται.
protagon.gr