Τα παιδια της Γαζας

Ενα βλεμα αναδυθηκε μπροστα μου , το φορεσα για μασκα
Θορρουσε τον ανεμο και τα Φαντομ
καμενα κλαδια , ερειπια , νεκρα παιδια
τριβω τα ματια κοιτωντας τις σταχτες τους...
Ισως ξαναπερασει κι απο δω...
κι αν περασει...θα την παγιδεψουμε!
και θα σας την ξαναστειλουμε ντυμενη με τα σκοταδια σας
στις τσεπες της θα χει λιρες χρυσες , αυτες που σας πληρωνουνε
για να 'χετε το στομα σας κλειστο
Τα παιδια δεν ουρλιαζουν πια ολη νυχτα! Εγκληματα κατα της Ανθρωποτητας
αν υπαρχει ακομα αυτη η λεξη , σας την γυρναμε πισω
στα ματια των παιδιων μας , ενα αδιορατο χαμογελο θ' ανθισει
και ισως να ρθει να σας συναντησει
για να σας πει...οτι δεν τολμησε να πει
οτι του αρνηθηκαν να ζει
μηπως το συγχωρεσεις
και τοτε...ισως...
και να σου μαθει πως συνομιλα με τις ψυχες
πως καληνυχτιζει τις ευχες
που δεν το μαρτυρανε, αυτες που του μιλανε
στο δρομο του πως για να μπει...
πως πρεπει για να ξαναβρεις