Σαν σήμερα το 1973 έλαβε χώρα, η ιστορική κατάληψη της Νομικής αποτελούμενη από 4000 και πλέον φοιτητές. Μία κατάληψη, σπουδαίας σημασίας. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ήδη από το 1972, είχαμε τις πρώτες ζυμώσεις στα Πανεπιστήμια της χώρας, με τη δημιουργία των πρώτων φοιτητικών επιτροπών αγώνα, που αμφισβητούσαν ανοιχτά τα διορισμένα από τη χούντα διοικητικά συμβούλια των φοιτητικών συλλόγων.
Στα τέλη του 1972, η Χούντα «αναγκάζεται» να προκηρύξει «εκλογές» μεταξύ των φοιτητικών συλλόγων. Προφανώς κέρδισαν οι προσκείμενοι στη Χούντα σύλλογοι. Η νοθεία όμως ενδυνάμωσε το σθένος και τη θέληση για αγώνα!
Από την αρχή του 1973, παρατηρήθηκε έντονη κινητικότητα των φοιτητικών συλλόγων. Στις 5 Φεβρουαρίου οι φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφασίζουν γενική αποχή από τα μαθήματα. Η Χούντα απαντά στις 13 Φεβρουαρίου, με τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας να ανακαλεί τις αναβολές στράτευσης των φοιτητών που απείχαν από τα μαθήματά τους! Ήταν όμως, ο τέλειος καταλύτης για μαζικότερη αντίδραση!
Την ίδια ημέρα και την επομένη γίνεται συγκέντρωση και διαδήλωση μέσα στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Η Αστυνομία παραβιάζει το πανεπιστημιακό άσυλο, εισβάλλει στο Ίδρυμα και συλλαμβάνει 11 φοιτητές που τους παραπέμπει σε δίκη. Σχεδόν αμέσως και παρά τις αντιδράσεις, 88 φοιτητές έλαβαν φύλλο πορείας για να παρουσιαστούν στο στρατό.
Στις 21 Φεβρουαρίου 1973, 4.000 φοιτητές καταλαμβάνουν το κτίριο της Νομικής Αθηνών στην οδό Σόλωνος. Στο Συντονιστικό της κατάληψης μετείχαν γνωστές προσωπικότητες της δημόσιας ζωής σήμερα (Στέφανος Τζουμάκας, Νίκος Μπίστης, Όλγα Τρέμη).
Από την ταράτσα του κτιρίου καλούν το λαό της Αθήνας να συμπαρασταθεί στον αγώνα τους για δημοκρατικές ελευθερίες και απαγγέλλουν τον όρκο: «Εμείς οι φοιτηταί των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμαστε στ’ όνομα της ελευθερίας να αγωνισθούμε μέχρι τέλους για την κατοχύρωση: α) των ακαδημαϊκών ελευθεριών, β) του πανεπιστημιακού ασύλου, γ) της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων».
Από την ταράτσα του κτιρίου καλούν το λαό της Αθήνας να συμπαρασταθεί στον αγώνα τους για δημοκρατικές ελευθερίες και απαγγέλλουν τον όρκο: «Εμείς οι φοιτηταί των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμαστε στ’ όνομα της ελευθερίας να αγωνισθούμε μέχρι τέλους για την κατοχύρωση: α) των ακαδημαϊκών ελευθεριών, β) του πανεπιστημιακού ασύλου, γ) της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων».
Η κατάληψη πιάνει εξ απήνης τις χουντικές αρχές, που παρακολουθούν αμέτοχες τις εξελίξεις. Πολιτικοί, πνευματικοί άνθρωποι, ακόμη και στρατηγοί εν αποστρατεία σπεύδουν να υπερασπιστούν τους φοιτητές.
Ο δρόμος, για το Πολυτεχνείο (1973), είχε πλέον ανοίξει…
neolaia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου