Η προπαγάνδα στον καιρό της κρίσης

Τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. λαμβάνουν σχεδόν καθημερινά από τον τομέα επικοινωνίας του κινήματος ένα mail με τίτλο “Βασικός Σχολιασμός”. Πρόκειται για μια μορφή ηλεκτρονικής καθοδήγησης, που σε άλλους καιρούς θα γινόταν στις τοπικές οργανώσεις, οι οποίες όμως πλέον χρησιμοποιούνται κυρίως ως ορμητήρια του “πράσινου” εκλογικού μηχανισμού και λιγότερο ως μήτρες παραγωγής πολιτικής. Είναι φυσικό σε κάθε μορφή προώθησης-προπαγάνδας κομματικού λόγου να υπάρχουν υπερβολές, ωστόσο στο mail με ημερομηνία 17/12 και με υπότιτλο “Η μέρα εκείνη δεν θ’ αργήσει” υπάρχουν στοιχεία που η προπαγάνδα εγκαταλείπει κάθε ίχνος ρεαλισμού και βουτάει σε μια δική της εικονική πραγματικότητα. Κατά το mail η μέρα που δεν θα αργήσει είναι το έτος 2013, όπου πλέονη Ελλάδα θα είναι μια πρότυπη χώρα, με εξαιρετικές δομές, εκσυγχρονισμένο κράτος, θαυμάσια σχολεία και υγιείς θεσμούς. Επειδή είμαι καλόπιστος, ας δεχτώ πως μέσα από τα συντρίμια ξαφνικά θα φυτρώσει το el dorado. Αυτό που δύσκολα μπορεί να δεχτεί κανείς είναι η διαστρέβλωση αυτού που όλοι γνωρίζουμε. Αντιγράφω από το mail:
(H μέρα εκείνη δεν θ’ αργήσει)…”Με έναν ιδιωτικό τομέα που δίνει πραγματικές ευκαιρίες και προσελκύει το ενδιαφέρον της νεολαίας”
Είναι σαφές σε όλους, πλέον, πως μέχρι το 2013 θα έχουμε αρκετές (και πολύ επώδυνες) επικαιροποιήσεις του μνημονίου. Επειδή δεν τρέφω αυταπάτες πως θα υπάρξει οποιοδήποτε ίχνος δικαιοσύνης στην κατανομή των βαρών της κρίσης (για παράδειγμα, μετά από το πετσόκομμα των μισθών και την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων ακολούθησε η ανακοίνωση πως μειώνονται κατά 25% οι ασφαλιστικές εισφορές (!!) των εργοδοτών) πιστεύω πως..οι απολαβές και οι εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα, θα επιδεινώνονται με κάθε επικαιροποίηση. Επομένως, μέχρι το 2013 είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε βασικό μισθό ίσως και κάτω από τα 400 ευρώ (αν ισχύουν οι προβλέψεις Αμερικάνων οικονομολόγων για εξίσωση των μισθών στις βαλκανικές χώρες), χωρίς ωράριο, επέκταση των όρων ελαστικής απασχόλησης, απάλειψη και των ελάχιστων εργασιακών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει και, κυρίως, αφαίρεση των προστατευτικών πλεγμάτων που προσφέρουν οι συλλογικές συμβάσεις. Άρα ο νέος άνθρωπος που θα μπει στον ιδιωτικό τομέα-ζούγκλα το 2013 θα αμοίβεται για 10-12 ώρες δουλειάς με 350 ευρώ, θα νοικιάζεται για τρία χρόνια και θα απολύεται για πλάκα, χωρίς ίχνος αποζημίωσης. Ξαναδιαβάστε τώρα την πρόταση από το mail του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
Δεν είναι όμως μόνο ο μηχανισμός του κυβερνώντος κόμματος που ασκεί προπαγάνδα παραποίησης της πραγματικότητας. Το μεγάλο χέρι βοηθείας το λαμβάνει η κυβέρνηση από τα media. Τρέμη, Τσίμας, Καψής και λοιποί τηλεαστέρες καθυβρίζουν καθημερινά εργαζόμενους, συνδικαλιστές και γενικά οποιονδήποτε διαφωνεί με τις πολιτικές που επιβάλλουν οι δανειστές μας. Ακόμη και η Λούκα Κατσέλη, η οποία έκανε μια σχετική προσπάθεια να απαλυνθούν κάπως οι σκληροί όροι της τρόικας για τα εργασιακά, έγινε στόχος ύβρεων, χλευασμού και έμμεσων απειλών από τους μικρούς τηλεοπτικούς αδόλφους, οι οποίοι είτε είναι οι απόστολοι του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα, είτε βρίσκονται στο payroll του IMF (θεωρώ το δεύτερο ως μεγαλύτερη πιθανότητα).
Ενώ η πολιτική τάξη της χώρας είναι, μαζί με την παρασιτική, δήθεν επιχειρηματική τάξη, οι βασικοί υπεύθυνοι για την πρόοσκρουση της χώρας στην ξέρα του μνημονίου, οι τελάληδες των τηλεοπτικών παραθύρων ενοχοποιούν μόνο τους συνδικαλιστές (απομονώνοντας τις ομολογουμένως προκλητικές μορφές κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού), βγάζουν χολή ενάντια σε κάθε μορφή κινητοποίησης, στρέφουν έντεχνα τη μια κοινωνική ομάδα έναντι της άλλης και παρουσιάζουν τα μέτρα, πριν ληφθούν, ως πολύ χειρότερα από αυτά που τελικά λαμβάνονται, ώστε να εμφανίζονται οι υπουργοί ως “ήρωες” και “ευεργέτες” του λαού. Βουλευτές, υπουργοί και κρατικοί λειτουργοί παρελαύνουν από τα δελτία ειδήσεων με μια ρητορική καταγγελτική για την κατάσταση, ωσάν να μην είχαν κυβερνήσει ποτέ, ωσάν να ανακάλυψαν τώρα τις στρεβλώσεις, τις δυσλειτουργίες και τη διαφθορά.
Σε τέτοιους καιρούς που η κοινοβουλευτική δημοκρατία της χώρας μετατρέπεται σε ένα (επιτρέψτε μου το νεολογισμό) νεοφιλελεύθερο Σοβιέτ, όπου οι απόστολοι της ασύδοτης αγοράς (Στρος-Καν, Όλι Ρεν) εξαπολύουν τις εντολές τους ντροπιάζοντας τη Βουλή, όπου διαφωνούντες βουλευτές διαγράφονται με τον κατεπείγοντα τρόπο που άθλια νομοθετήματα ψηφίζονται χωρίς διαβούλευση, όπου οι δυο βασικοί πυλώνες του πολιτικού συστήματος κάνουν κόντρα
για την πιο αντεργατική ρητορεία και όπου η προπαγάνδα από κόμματα και media να επιχειρεί να μας πείσει για την αναγκαιότητα των ασκούμενων πολιτικών, ένας τρόπος αντίστασης υπάρχει. Η γνώση, η πληροφόρηση και η δράση είναι τα μόνα όπλα του πολίτη για να εξορκίσει τα ζόμπι της πολιτικής ζωής και της δημοσιογραφίας που καθημερινά τον οδηγούν στην εξαθλίωση και τον εμπαίζουν χωρίς έλεος.
nylonflags.wordpress