Κι ελπίδα καμιά,
Δίχως σκίρτημα στην καρδιά,
Χωρίς μιά αντανάκλαση στο σπασμένο παράθυρο,
Χωρίς δικό σου πανί, ή άλλων δικών σου...
Καμιά πίστη, σε τίποτα !
Τους συντρόφους σου έγδυσες.
Τους κομμάτιασες.
Kι οι καρχαρίες τραβήχτηκαν πίσω.
Τις πυξίδες αχρήστεψες.
Αυταπάτη τα φανάρια των νταβατζήδων.
Όλα δήθεν.
Κι όλα ψεύτικα.
Γραμματείς και φαρισσαίοι.
Ιλλουστρασιόν κι αυλικοί.
Οι υποτακτικοί, μοιραίοι κι ασπόνδυλοι.
Εσμός και ξεπεσμός.
Εδώ, λόρδοι μου, είναι χαλασμός κι όχι κοκτέιλ πάρτυ...
Άγριο κύμα σας ξεβράζει στα βράχια...
Θεσσαλονίκη, Απρίλιος 2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου