Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Πώς η μικρή Ισλανδία επαναστάτησε και διεκδικεί την εθνική της κυριαρχία

Της Deena Stryker
για το ιστολόγιο Daily Kos

Το ρεπορτάζ μιας ιταλικής ραδιοφωνικής εκπομπής που αφορούσε την εξελισσόμενη επανάσταση της Ισλανδίας είναι ένα εντυπωσιακό παράδειγμα του πόσο λίγο μας πληροφορούν τα μέσα ενημέρωσης για τον υπόλοιπο κόσμο. Κάποιοι από εσάς ίσως να θυμάστε ότι, με
την έναρξη της οικονομικής κρίσης του 2008, η Ισλανδία κυριολεκτικά χρεοκόπησε. Οι δημοσιογράφοι αναφέρθηκαν στους λόγους μόνο εν παρόδω, και από τότε, το ελάχιστα γνωστό...
αυτό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης πέρασε και πάλι στη λήθη.
Φυσικά, καθώς η μία ευρωπαϊκή χώρα μετά την άλλη εξαναγκάζεται να μπει σε μηχανισμό στήριξης ή κινδυνεύει να μπει, θέτοντας συγχρόνως σε κίνδυνο το ευρώ, πράγμα που θα έχει επιπτώσεις για ολόκληρο τον κόσμο, το τελευταίο πράγμα που θέλουν οι ισχυροί είναι να γίνει η Ισλανδία παράδειγμα προς μίμηση. Οι λόγοι είναι οι εξής:
Πέντε χρόνια διακυβέρνησης από ένα αμιγώς νεοφιλελεύθερο καθεστώς είχαν κάνει την Ισλανδία (χώρα με πληθυσμό 320.000, και δίχως ένοπλες δυνάμεις), μία από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο. Το 2003 όλες οι τράπεζες της χώρας αποκρατικοποιήθηκαν, και σε μια προσπάθεια να προσελκύσουν ξένους επενδυτές, πρόσφεραν τραπεζικές συναλλαγές on-line, το κόστος των οποίων ήταν ελάχιστο, επιτρέποντάς τους έτσι να προσφέρουν σχετικά υψηλά ποσοστά επιστροφής. Οι λογαριασμοί, γνωστοί ως Icesave, είχαν προσελκύσει πολλούς μικροεπενδυτές από Αγγλία και Ολλανδία. Ωστόσο, καθώς οι επενδύσεις αυξήθηκαν, το ίδιο έγινε και με το εξωτερικό χρέος των τραπεζών. Το 2003 το χρέος της Ισλανδίας ήταν ίσο με 200 φορές το ΑΕΠ της, και τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2007, έφθασε το 900%. Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 ήταν η χαριστική βολή. Οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζες της Ισλανδίας, η Landbanki, η Kapthing και η Glitnir, χρεοκόπησαν και κρατικοποιήθηκαν, ενώ η ισλανδική κορώνα έχασε το 85% της αξίας της σε σχέση με το ευρώ. Στο τέλος του ίδιου έτους η Ισλανδία κήρυξε πτώχευση.

Παρ' όλα αυτά, και αντίθετα με τις προβλέψεις, η κρίση είχε ως τελικό αποτέλεσμα να επανακτήσουν οι Ισλανδοί τα κυριαρχικά τους δικαιώματα επί της χώρας τους, μέσα από μια διαδικασία άμεσης συμμετοχικής δημοκρατίας που τελικά οδήγησε σε νέο Σύνταγμα. Αλλά μόνο μετά από μια επίπονη διαδικασία.

Ο Geir Haarde, πρωθυπουργός της τότε σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης συνασπισμού, διαπραγματεύτηκε ένα δάνειο 2.100.000 δολαρίων, στο οποίο οι σκανδιναβικές χώρες πρόσθεσαν άλλα 2,5 εκατομμύρια. Η ξένη οικονομική κοινότητα πίεσε την Ισλανδία να επιβάλει δραστικά μέτρα. Το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση δήλωσαν την προθυμία τους να αναλάβουν το χρέος της, υποστηρίζοντας ότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να ξεπληρώσει η χώρα την Ολλανδία και τη Βρετανία, οι οποίες είχαν δεσμευτεί για την επιστροφή του ποσού στους πολίτες τους.

ΒΙΝΤΕΟ από εκπομπή της Helen Skopis με ελλ. υπότιτλους: Η Ισλανδία το παλεύει

epanastasi

Δεν υπάρχουν σχόλια: