ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ.

proodeftiki-exodos.gr
Θέσεις της ανοιχτής συνάντησης για την προοδευτική πολιτική εξόδου από την κρίση (σύνοψη)

Βασικοί Στόχοι:

• Προοδευτική έξοδος από την κρίση με ανάλυση των πραγματικών δεδομένων  και με δημοκρατική και προοδευτική στρατηγική. Συναίσθηση ότι θα είναι απαραίτητη μια περίοδος έντονων, όχι ανώδυνων προσπαθειών, πέραν της προσεχούς οκταετίας.
• Μια Ελλάδα με βιώσιμη ανάπτυξη, αναδιανομή, κοινωνική αλληλεγγύη, εμβάθυνσης της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και με προοδευτική εξέλιξη.
• Μια Ε.Ε. με πολιτική ενότητα και ισοτιμία, κοινωνική συνοχή και δημοκρατικά νομιμοποιημένη, προοδευτική οικονομική διακυβέρνηση, με δημοσιονομικές προοπτικές που δεν θα στραγγαλίζουν την παραγωγή στη λογική της εκτεταμένης λιτότητας και του σκληρού ευρώ. Με κύριους στόχους την αντιμετώπιση της ανεργίας, την κοινωνική πολιτική, τη βιώσιμη ανάπτυξη.

• Η λύση στην κρίση θα είναι πολιτική. Δεν μπορεί να υπάρξει λύση χωρίς το ΠΑ.ΣΟ.Κ., χωρίς τη δημοκρατική παράταξη.
• Αλλά ΠΑ.ΣΟ.Κ. με προοδευτική πολιτική, ΠΑΣΟΚ του δημοκρατικού σοσιαλισμού. ΠΑΣΟΚ που θα μπορεί να εκφράζει τις δυναμικές παραγωγικές, κοινωνικές, πολιτικές και πνευματικές ομάδες του ελληνικού λαού. Που θα διαλέγεται με τα κοινωνικά κινήματα. ΠΑΣΟΚ που θα συγκρουστεί με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που ασκείται στη χώρα και θα εδραιώσει μια πολιτική της παραγωγής, της εργασίας και της δικαιοσύνης.

• Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. λειτουργούσε πάντα στο δημόσιο βίο με δημοκρατικά και προοδευτικά προτάγματα, με  ιδεολογικές και πολιτικές αρχές, ήταν πάντοτε η κεντρική δύναμη αναφοράς των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων της χώρας προς προοδευτικές πολιτικές και κοινωνικές κατευθύνσεις.

• Όσον αφορά στις αντιδημοκρατικές και αντικοινωνικές συμμαχίες με την δεξιά και την άκρα δεξιά, είναι προφανές ότι αποτελούν δείγματα παρακμής, είναι έκφραση εκφυλιστικών φαινομένων και πρωτοφανούς πολιτικού μεταμορφισμού για τον προοδευτικό χώρο. Και είναι γνωστό ότι η διαπλοκή, ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, τμήματα του παρασιτικού κεφαλαίου και τραπεζικοί κύκλοι με αχυράνθρωπους θα προπαγανδίζουν συνεχώς και στο επόμενο διάστημα, για τις τεχνοκρατικές, δηλαδή τις συντηρητικές κυβερνήσεις και τις πρόωρες εκλογές.

• Σε αυτή τη βάση, όλες οι προοδευτικές δυνάμεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δίνουμε τη μάχη για πολιτικές που αφορούν στην προοδευτική του ανασύνταξη και στην προγραμματική και πολιτική του ενότητα.

• Όσοι ισχυρίζονται ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος από την κρίση μέσα από τις πολιτικές που δημιούργησαν την κρίση ή έχουν αυταπάτες ή έχουν ψευδαισθήσεις ή ψεύδονται. Και όσο συνεχίζονται αυτές οι πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού, τα αδιέξοδα και η κρίση θα συνεχίζονται
• Με την οργάνωση μιας εναλλακτικής προοδευτικής πολιτικής στρατηγικής σε αντιπαράθεση με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της πρωτοκαθεδρίας των αγορών επί των κοινωνιών, των ανθρωπίνων αναγκών και της δημοκρατίας και η αποδυνάμωση της ανέλεγκτης εξουσίας του άυλου, χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, μπορούμε να οδηγήσουμε σε διέξοδο από την κρίση προς όφελος των λαών, των κοινωνιών, των παραγωγικών οικονομικών δραστηριοτήτων. Για να μην πληρώσουν οι λαοί ένα δυσβάσταχτο ανθρώπινο, περιβαλλοντολογικό, κοινωνικό και οικονομικό κόστος για την επιβίωση των παγκόσμιων καπιταλιστικών ελίτ.
• Η αλλαγή της πολιτικής στρατηγικής της Κυβέρνησης σχετικά με τις πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες και συνεργασίες. Είναι αδιανόητο να υιοθετεί η κυβέρνηση τον προωθούμενο από ορισμένα παρασιτικά κέντρα, συντηρητικό άξονα. Επείγει όσο ποτέ άλλοτε, η δρομολόγηση και η διαμόρφωση ενός αντίθετου άξονα προς τις προοδευτικές, κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Αποτελεί κατασκευασμένο μύθο ότι η συναίνεση ως προς την εφαρμογή πολιτικών λιτότητας με δύο ή και περισσότερα κόμματα και με τα μέτρα του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου ότι δήθεν θα οδηγήσει σε έξοδο από την κρίση. Το πρόβλημα δεν είναι η συναίνεση αλλά οι νεοφιλελεύθερες συνταγές
• Η στροφή της Κυβέρνησης σε στρατηγική με δημοκρατικό και προοδευτικό περιεχόμενο και αλλαγές προοδευτικής κατεύθυνσης. Όχι σε αντιμεταρρυθμίσεις, παλινορθώσεις, άνιση συμμετοχή στα βάρη της κρίσης υπέρ των εχόντων, περιορισμό των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και με την γνωστή επιβάρυνση των συνήθων υποζυγίων καθώς και σε αναχρονιστικές πολιτικές που βαφτίζονται μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμοί. Οι μεταρρυθμίσεις με το προοδευτικό τους περιεχόμενό  καθορίζουν και προσδιορίζουν προοδευτικές αλλαγές και αποτελούν προαναγγελία πολιτικών και μέτρων  με κέντρο τον άνθρωπο, τον πολίτη, τον εργαζόμενο. Οι μεταρρυθμίσεις και τα αντίστοιχα σχέδια αποτελούν τη βάση για τη διεύρυνση και όχι για τον περιορισμό και την κατάργηση δικαιωμάτων και κατακτήσεων με δημοκρατικό, πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο
• Οι αντιδημοκρατικές και αντικοινωνικές συμμαχίες με την δεξιά και την άκρα δεξιά, είναι προφανές ότι αποτελούν δείγματα παρακμής. Συνιστούν έκφραση εκφυλιστικών φαινομένων και πρωτοφανούς πολιτικού μεταμορφισμού για τον προοδευτικό χώρο. Δεν αφορούν  σε κάποιες εξελίξεις. Δεν αφορούν  στο αύριο. Αυτές οι πολιτικές  και ο μεταμορφισμός τους έρχονται  από το παρελθόν, από περιόδους που  οι εργαζόμενοι και οι πολίτες ήταν υποβαθμισμένοι κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά.

• Η ήττα των νεοφιλελευθέρων ηγεσιών της Ε.Ε.  με αυτονόητη την υποχρέωση κάθε ευρωπαίου πολίτη να συμβάλλει σε αυτή την ήττα και στην ανάδειξη προοδευτικών ηγεσιών που έχουν ένα αντί-νεοφιλελεύθερο σχέδιο για την Ευρώπη. Η ενδυνάμωση των κοινωνικών κινημάτων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
• Η ανατροπή της πολιτικής των μνημονίων που εφαρμόζεται στη χώρα. Τα αποτυχημένα αντικοινωνικά πολιτικά μέτρα και τις συνταγές του Δ.Ν.Τ., που τις βίωσε η χώρα, ήταν και είναι πάντοτε τα ίδια: αύξηση των φόρων κατανάλωσης, βάναυσες μειώσεις των δημόσιων δαπανών, άκαμπτος έλεγχος των μισθών, μαζικές ιδιωτικοποιήσεις. Στρατηγική δηλαδή της υποτίμησης της χώρας στο επίπεδο χωρών της Ανατολικής Ευρώπης: διάλυση του δημοσίου χώρου, εκποίηση του δημοσίου πλούτου, περιορισμός της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας, κακοπληρωμένη και επισφαλής εργασία, ανεργία.
• Βασικός σταθμός στην εσωτερική ζωή του ΠΑΣΟΚ, ένα  δημοκρατικό, πολιτικό συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Συνέδριο κριτικής και αυτοκριτικής, θέσεων και επανασχεδιασμού στρατηγικής εξόδου από την κρίση.

Χαρακτήρας της Κρίσης:

• Η Κρίση είναι παγκόσμια, δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Παγκόσμια διότι με διαφορετικούς τρόπους και ένταση και με αρχικό επίκεντρο τη «Δύση», εκκινώντας από τις ΗΠΑ αφορά και επηρεάζει το σύνολο του πλανήτη. Δομική, διότι προκλήθηκε από και στο ανώτερο σήμερα στάδιο της καπιταλιστικής εξέλιξης, την κυριαρχία του άυλου, υπερκινητικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Στη βάση της εντοπίζονται η ολιγαρχία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, οι θηριώδεις κοινωνικές ανισότητες, η παραγωγική συρρίκνωση μιας σειράς δυτικών κρατών, η αδιαφάνεια στη λειτουργία του ιδωτικοοοικονομικού τομέα και η τάση μετακίνησης του καπιταλιστικού κέντρου προς την «Ανατολή». Η κρίση αφού ξεκίνησε ως κρίση του ιδιωτικού χρέους, εξαιτίας πολιτικών επιλογών μετατράπηκε σε κρίση δημοσίου χρέους. Μεταξύ των άλλων παραγόντων της κρίσης, βρίσκεται και ο διαφαινόμενος ενδοσυστημικός νομισματικός πόλεμος ευρώ-δολαρίου και άλλων νομισμάτων, που οδηγεί σε περαιτέρω αστάθεια την παγκόσμια οικονομική κοινότητα.
• Συντονίστηκε με την κρίση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού λόγω της χρηματιστηριακής ολιγαρχίας της Ευρωζώνης, ως αποτέλεσμα των νεοφιλελευθέρων πολιτικών της ηγεσίας της Ε.Ε. και κυρίως λόγω της προβληματικής αρχιτεκτονικής του ευρώ. Επιπλέον λαμβάνει χαρακτήρα και επανεμφάνισης παραδοσιακών ευρωπαϊκών και δη κέντρο- ευρωπαϊκών εθνικισμών, με νέο μανδύα. Ενσκήπτει στην Ευρώπη ως κρίση πολιτικής διεύθυνσης, χρέους, του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, επενδύσεων, δημογραφική,  παραγωγικότητας, αλληλεγγύης και συνοχής στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών κοινωνιών, ως κρίση διεθνο-πολιτικού προσανατολισμού και δημοκρατίας στην ΕΕ.

• Η κρίση εξελίχθηκε σε ελληνική ως αποτέλεσμα κυρίως της παραγωγικής αποδιάρθρωσης και της φοροδιαφυγής στη χώρα. Η φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή και η φοροαπαλλαγή του εγχώριου παρασιτικού και του παραγωγικού κεφαλαίου, η κλεπτοκρατία καθώς και η διαφθορά, χαρακτηριστικό όλων των καπιταλιστικών χωρών αλλά με ιδιαίτερες παθογένειες για την χώρα μας εντοπίζονται επίσης στις αιτίες της κρίσης στην Ελλάδα. Έλαβε χαρακτήρα και κρίσης χρέους και ελλειμμάτων, κρίσης δανεισμού και αναχρηματοδότησης του χρέους.
• Η κρίση στη χώρα εντάθηκε με την πολιτική του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα αποτελούν τόσο αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής όσο και παράγοντα περαιτέρω διαιώνισης του φαύλου κύκλου της κρίσης. Η παραγωγική διάλυση, η βαθιά ύφεση, η ανεργία, η φτώχεια και η προοπτική εκποίησης της δημόσιας περιουσίας- στρατηγική υποτίμησης της χώρας στη λογική ορισμένων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης- αλλά και η αποτυχία επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων συνιστούν αδιάψευστους μάρτυρες της έντασης της κρίσης. Δεν συνιστούν πρόσκαιρες επιλογές αναγκαστικού χαρακτήρα αλλά στρατηγικού προσανατολισμού δέσμευση της χώρας και του λαού στη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία που στη χώρα μας θα εκδηλωθεί ως στρατηγική υστέρησης και υποτίμησης. Η εν λόγω στρατηγική αφορά επίσης, τη συρρίκνωση και εξαφάνιση δημοκρατικών και κοινωνικών κατακτήσεων αντίστοιχα, που αποτελούν βάση αδρανοποίησης των συλλογικών κοινωνικών αντιστάσεων για την διαιώνιση μιας κοινωνίας πολυδιασπασμένης, χωρίς ενότητα και συνοχή. Περνά εν τέλει, μέσα από την αποδυνάμωση του διεθνούς κύρους της χώρας αλλά και της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.
• Η χώρα διέρχεται κρίση οικονομική, κοινωνική και πολιτική, υπέρ-δεκαετούς διάρκειας.
• Με έμφαση στο στρατηγικό τους προσανατολισμό πρέπει να εξετάσει κανείς και τις αποφάσεις της τελευταίας συνόδου κορυφής. Το κείμενο αποφάσεων στα επιμέρους σημεία του περιέχει και θετικές όψεις. Ωστόσο, οι αποφάσεις της ηγεσίας της Ε.Ε., που είναι υπέρμαχη της στρατηγικής του νεοφιλελευθερισμού και οδηγεί στην εμβάθυνση της κρίσης προς όφελος του παρασιτικού, χρηματοπιστωτικού και χρηματιστικού κεφαλαίου, που προέκυψαν από την Σύνοδο Κορυφής της 21^ης Ιουλίου του 2011, παρατείνουν μεν τους όρους δανεισμού αλλά με όρους επαχθέστατους για την δημόσιο περιουσία και άλλους τομείς, είναι άμεσα συνδεδεμένες με αυτές των προηγούμενων Συνόδων και θα ήταν αδύνατο να ληφθούν χωρίς να έχουν προηγηθεί εκείνες ενώ τα βασικότερα συστατικά στοιχεία παραμένουν τα ίδια. Η πρόβλεψη τους είναι να συνεχιστεί η λήψη και εφαρμογή προγραμμάτων λιτότητας στις χώρες με δημοσιονομικά προβλήματα και υψηλό χρέος, με στόχο από τη μια την εσωτερική υποτίμηση ώστε να ελαφρυνθεί η πίεση στο ευρώ και από την άλλη η μείωση του ελλείμματος στο 3% και αν είναι εφικτό η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της 21^ης Ιουλίου, αποτελούν ουσιαστικά έναν νέο τρόπο διαχείρισης και αναδιάταξης του ελληνικού χρέους για βραχυπρόθεσμη εξασφάλιση της χρηματοδότησης του, ενώ μακροπρόθεσμα είναι προφανές ότι θα απαιτηθούν και νέες συμφωνίες και νέες αναδιαρθρώσεις.

• Πολιτική θα είναι και η λύση τόσο για την Ελλάδα και τις άλλες χώρες όσο και για την Ε.Ε. συνολικά. Έχει βάθος και για την επίλυση της θα χρειαστούν αγώνες των λαών στη βάση της οργανωμένης πολιτικής καθώς και των προοδευτικών δυνάμεων σε μια συνολικά διαφορετική, δημοκρατική και προοδευτική στρατηγική. Όχι με διαφορετική δόση νεοφιλελεύθερων μέτρων και λιτότητας όπως υποστηρίζουν ορισμένοι εκπρόσωποι των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και σύμμαχοί τους «σοσιαλ- φιλελεύθεροι»: με ριζικά διαφορετική, προοδευτική και σοσιαλιστική στρατηγική.

Η έως τώρα ασκούμενη κυβερνητική πολιτική:

• Ο άξονας της πολιτικής ζωής της χώρας έχει μετατοπιστεί όσο ποτέ άλλοτε μεταπολιτευτικά, προς την δεξιά και άκρα δεξιά, γεγονός που έχει ενισχυθεί σημαντικά τόσο από τη δημοσιονομική υστερία της εγχώριας ολιγαρχίας, όσο και από τις σωτηριολογικές επικλήσεις και κυβερνητικές πρακτικές φόβου, κινδυνολογίας, διλημμάτων και θεωριών μονόδρομου. Επιπλέον από τις επιδιώξεις ενός συντηρητικού μετώπου διαπλοκής της παρασιτικής ολιγαρχίας, των ΜΜΕ και ελεγχόμενων πολιτικών προσώπων τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης που κατατείνουν σε αδιέξοδες πολιτικές, αντίθετες με τις δημοκρατικές αρχές και την παράδοση ενός προοδευτικού κόμματος και της ελληνικής κοινωνίας. Είναι πέραν από προφανές ότι τίθεται θέμαγια μια δημόσια τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ σχετικά με την εκκόλαψη ή όχι ενός βαθιά συντηρητικού άξοναστη χώρα που αναιρεί και ακυρώνει όχι μόνο τη φυσιογνωμίατου ΠΑΣΟΚ, αλλά και πολιτικές αρχών.

• Όψεις της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής αποτελούν και οι προκλητικές διατυπώσεις όσο και η προσπάθεια απαξίωσης μεγάλων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας, καταφανής απόδειξη της αποτυχίας των εφαρμοζόμενων αντιλαϊκών πολιτικών. Επιπλέον, οι παλινωδίες κυβερνητικών υπευθύνων σε σημαντικούς τομείς έχουν οδηγήσει την ελληνική κοινωνία στην απαξίωση της πολιτικής, στην κρίση εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς της και εν τέλει στην πρωτοφανή επίθεση σε μια περίοδο και στις κατακτήσεις και στα θετικά επιτεύγματα μιας περιόδου όπου κυριάρχησαν τα σοσιαλιστικά και σοσιαλ-δημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη και οδήγησαν εκατομμύρια ανθρώπων σε κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις, στην έξοδο από την απομόνωση, την φτώχεια και να μπουν δυναμικά στο χώρο της πολιτικής και της κοινωνίας. Με αποτέλεσμα, ορισμένοι διαπλεκόμενοι και αχυράνθρωποι γνωστών επιχειρηματικών κύκλων και συγκροτημάτων του συστήματος που αποτελούν τους υποβολείς τους ορισμένοι κατέχουν και υπουργικούς θώκους, να ασκούν μια πρωτοφανή επίθεση σε κοινωνικές και πολιτικές ομάδες, προκειμένου να επιβάλλουν την παλινόρθωση αντιδραστικών και αναχρονιστικών πολιτικών και αντιμεταρρυθμίσεων, ευτελίζοντας έννοιες όπως ο εκσυγχρονισμός και η μεταρρύθμιση.

• Σήμερα, ορισμένοι διαπλεκόμενοι και αχυράνθρωποι γνωστών επιχειρηματικών κύκλων και συγκροτημάτων του συστήματος που αποτελούν τους υποβολείς τους, κατέχουν υπουργικούς θώκους και ασκούν μια πρωτοφανή επίθεση σε κοινωνικές και πολιτικές ομάδες, προκειμένου να επιβάλλουν την παλινόρθωση αντιδραστικών και αναχρονιστικών πολιτικών και αντιμεταρρυθμίσεων, ευτελίζοντας έννοιες όπως ο εκσυγχρονισμός και η μεταρρύθμιση.

• Προκειμένου περί της περαιτέρω υποστήριξης και νομιμοποίησης των πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού, με τις πολιτικές που ασκεί η κυβέρνηση αυξάνει την έμμεση φορολογία εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων ενώ προβαίνει στη μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου και διατηρεί ανέπαφες τις νόμιμες φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου, καταργεί δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις, απορυθμίζει περαιτέρω τις εργασιακές σχέσεις, υποτιμά την αξία της εργασίας, συρρικνώνει το κοινωνικό κράτος, περιορίζει την εθνική και λαϊκή κυριαρχία, εκποιεί τον δημόσιο πλούτο. Από την άλλη παίρνει αποφάσεις ενίσχυσης της ρευστότητας των τραπεζών -το πόσο αυτό στην Ελλάδα ανέρχεται αισίως στα 100 δις ευρώ- επιστρατεύει έναν πρωτοφανή αντιπολιτικό μεταμορφισμό με κύρια χαρακτηριστικά την ηθικολογία, την ανάκληση ρήσεων από τη Βίβλο περί «θυσιών», περί «σωτηρίας» και ιατρικών επικλήσεων περί «εντατικής», περί «διάγνωσης», περί «φαρμάκου» και «αναγκαίας θεραπείας»,χρησιμοποιώντας τα ως περιτύλιγμα προκειμένου να αποφύγει την αξιολόγηση της ουσίας αυτών των επιλογών που είναι γνωστές για το συντηρητικό τους περιεχόμενο.

• Οι πολιτικές όμως αυτές έχουν όνομα, σημαίνουν λουκέτα, απολύσεις, εργασιακή ανασφάλεια, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, νέα φτώχεια, νέα ύφεση, βάθεμα της κρίσης προς όφελος του παρασιτικού, του χρηματοπιστωτικού και χρηματιστικού κεφαλαίου.

• Η εφαρμοζόμενη πολιτική της κυβέρνησης εμπεριέχει αντιφάσεις. Είναι γνωστή η τοποθέτηση του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου πως τα αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόζονται, βρίσκονται εκτός πολιτικής φυσιογνωμίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ενώ ορισμένα κυβερνητικά στελέχη σε αγαστή συνεργασία με εξωθεσμικούς κύκλους, την εγχώρια ολιγαρχία και τα κυρίαρχα ΜΜΕ, επιδίδονται σε μια ακατάσχετη νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα και επιδιώκουν να παρουσιάσουν την εφαρμοζόμενη πολιτική ως τη μοναδική πολιτική, οικονομική και κοινωνική επιλογή. Είναι γνωστές οι εκδοχές της αλήθειας του Πρωθυπουργού. Υπάρχουν όμως, και οι άνθρωποι που βιώνουν την κρίση που έχουν άλλες εκδοχές για την αλήθεια ως αποτέλεσμα των εφαρμοζόμενων μονεταριστικών και ταξικά άδικων μέτρων. Δεν αρκεί μόνο η αναγνώριση ενός προβλήματος, όταν το πρόβλημα επιδεινώνεται και από τις κυβερνητικές αποφάσεις και τις ασκούμενες πολιτικές. Πολιτικές από καταναγκασμό και χωρίς κοινωνικές και πολιτικές αρχές, δεν μπορούν να αποτελέσουν πολιτικές για μια χώρα μακροπρόθεσμα. Και αποτελεί ύβρη, η πρακτική νεόκοπων κυβερνητικών στελεχών που σε ορισμένες περιπτώσεις στρέφονται με πρωτοφανή χυδαιότητα σε βάρος των προοδευτικών προγραμματικών θέσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
• Επιπλέον, η καταστολή και η χρήση δακρυγόνων δεν μπορεί να αποτελεί κυβερνητική επιλογή για τον περιορισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας που εκπορεύεται από τις εφαρμοζόμενες μονεταριστικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές της τελευταίας περιόδου. Αυτές οι επιλογές διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις παράβασης στοιχειωδών δικαιωμάτων, δημιουργούν ένα περιβάλλον έντασης, διαταράσσουν την δημοκρατική ομαλότητα του τόπου και έρχονται σε αντίθεση με τις δημοκρατικές αρχές και την παράδοση ενός προοδευτικού κόμματος και της ελληνικής κοινωνίας. Ο εκδημοκρατισμός των σωμάτων ασφαλείας και η ρήξη των συγγενικών σχέσεων ανάμεσα σε τμήματα της ελληνικής αστυνομίας και τις ακροδεξιές οργανώσεις, αποτελεί διαχρονικό αίτημα των δημοκρατικών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας.

• Ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, είπε κατ' επανάληψη ότι τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας είναι το αποτέλεσμα και όχι το αίτιο της βαθύτερης κρίσης που αντιμετωπίζουμε. Είκοσι δύο μήνες τώρα όμως, η κυβερνητική στόχευση αφορά το αποτέλεσμα, το σύμπτωμα και όχι τις αιτίες της κρίσης. Η δημοσιονομική κρίση είναι το αποτέλεσμα του παρασιτικού και αντιπαραγωγικού μοντέλου ανάπτυξης της χώρας, της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς. Είναι το αποτέλεσμα πολιτικών που οδήγησαν σε συρρίκνωση ή και σε διάλυση τη παραγωγική βάση της χώρας σε κλαδικό και περιφερειακό επίπεδο, στα πλαίσιαμιας στρεβλής ανάπτυξης, όπου η πραγματική οικονομία υποσκελίστηκε από τη χάρτινημε οριζόντια έργα υποδομών, με μονοπωλιακές πρακτικές,με τακαρτέλ, με τις χαριστικές συμβάσεις, με τις ανομίες των προμηθειών του δημοσίου και τις πρωτοφανείς σπατάλες του δημοσίου, με τη συγκέντρωση πλούτου και πολιτικής δύναμης από μια παρασιτική ολιγαρχία που κατέχει τα ΜΜΕ και προβαίνει σε συστηματικήχειραγώγηση και παραπληροφόρηση αναφορικά με τα πραγματικά προβλήματα της χώρας. Η δημοσιονομική αυτή κρίση οξύνθηκε μέσω των επιθέσεων και των απειλών της νεοφιλελεύθερηςκαι συντηρητικήςηγεσίας της Ε.Ε., σε βάρος τηςΕλληνικής οικονομίας. Αυτήν την πρωτοφανή επίθεσηαξιοποίησανμε κάθε τρόπο οι οίκοι τοκογλυφίας, οι οίκοι αξιολόγησης με το σιγοντάρισμα της εγχώριας ολιγαρχίας μέσω καιτου ελέγχου των ΜΜΕ, που σχεδόν μετέδιδαν πολεμικά ανακοινωθέντα, δημιουργώντας συνειρμούς περί εθνικής κρίσης και αντίστοιχων πατριωτικών εξάρσεων.
• Ο Πρωθυπουργός, με σημείο εκκίνησης την τοποθέτηση του ότι η ασκούμενη πολιτική λιτότητας βρίσκεται εκτός της πολιτικής φυσιογνωμίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ύστερα από 22 μήνες πολιτικής επί των αποτελεσμάτων, καιρός είναι να προβεί:
  • σε επαναπροσδιορισμό ορισμένων τομέων της οικονομικής πολιτικής με πρώτους και κυριότερους το άδικο των νεοφιλελεύθερων μέτρων και το άδικο της άνισης συμμετοχής στα οικονομικά βάρη με την μονομερή επιβάρυνση των συνήθη υποζυγίων.
  • Σε επανεξέταση και αναθεώρηση ορισμένων διατάξεων του πρόσφατου νόμου-πλαισίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση, όπως μια νέα ρύθμιση για την κατοχύρωση του πανεπιστημιακού ασύλου, όπως η επανασύσταση του τμήματος ως βασικής ακαδημαϊκής μονάδας.
  • να συμβάλλει στην αντίστροφη πολιτική πορεία και σε μια νέα πολιτική κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών σε προοδευτική κατεύθυνση.
  • Στην πολιτική αυτή ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων, συναίνεση με την δεξιά και την άκρα δεξιά, γνωστές για την συντηρητική ιδεολογία τους, που επιδιώκουν διαφορετικές «δόσεις» νεοφιλελευθερισμού και όχι αλλαγή πολιτικής πλεύσης, δεν νοείται.
• Στην πολιτική αυτή ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων, συναίνεση με την δεξιά και την άκρα δεξιά, γνωστές για την συντηρητική ιδεολογία τους, που επιδιώκουν διαφορετικές «δόσεις» νεοφιλελευθερισμού και όχι αλλαγή πολιτικής πλεύσης, δεν νοείται.
• Οι πολιτικές ηγεσίες στην Ε.Ε. και διεθνώς πρέπει να πάψουν να λαμβάνουν υπόψη τους οίκους αξιολόγησης, τους οίκους της τοκογλυφίας και της κερδοσκοπίας, που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πρόκληση της κρίσης του 2008, χειραγωγώντας τις οικονομίες των κρατών και οδηγώντας σε καταστροφή ανθρώπινων και παραγωγικών πόρων. Ο Πρωθυπουργός της χώρας και Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γ. Παπανδρέου, θα συνέβαλε σημαντικά, και με σχετικές πρωτοβουλίες ενόψει της νέας Γ.Σ. του Ο.Η.Ε., καθότι η χώρα έχει υποστεί βλαπτικές και παράνομες επιθέσεις από τα εν λόγω δίκτυα διεθνούς παρανομίας,. Μαζί με άλλους προοδευτικούς ηγέτες της Ε.Ε. αλλά και από άλλες χώρες, θα πρέπει να θέσουν ως θέμα στον Ο.Η.Ε. την κερδοσκοπική, τοκογλυφική και ποικιλότροπη παράνομη δράση τόσο οίκων αξιολόγησης όσο και αγορών και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, που χειραγώγησαν, εξαπάτησαν και οδήγησαν επιτάχυνε στην κρίση το 2008 και συνεχίζουν με επιθέσεις με το πρόσχημα του δημοσίου χρέους σε μια σειρά από χώρες και οικονομίες, έτσι ώστε να δημιουργηθεί το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο έτσι ώστε να παραπέμπονται στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για διεθνές οικονομικό έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας.
• Είναι, άλλωστε γνωστό ότι η Goldman Sachs ήταν σύμβουλος του υπουργείου Οικονομικών, που βεβαίωνε τις αγορές για άριστη πιστοληπτική ικανότητα της χώρας, επί πολλά έτη. Δηλαδή ή εξαπατούσαν τις ομογάλακτες αγορές και χρηματοπιστωτικούς φορείς ή ήταν σε εναρμόνιση για πολλαπλά οφέλη ενώ ταυτόχρονα χειραγωγούσαν την ελληνική οικονομία, μετέχοντας σε κερδοσκοπικά παίγνια του καπιταλισμού ''καζίνο''. Μια δικαστική έρευνα επ' αυτού από τις εισαγγελικές και οικονομικές διωκτικές αρχές για τα περαιτέρω δεν είναι καιρός να διαταχθεί; Από την οποία πολλά θα είχε να ωφεληθεί η χώρα. Ανάλογακακουργήματα ήδη διώκει και η επικεφαλής της υπηρεσίας της αμερικάνικης κεφαλαιαγοράς καθώς και εισαγγελείς του Ιταλικού κράτους.
• Συνολικά, ο Πρωθυπουργός πρέπει να συμβάλλει στην αλλαγή αυτής της πολιτικής. Γιατί ο ελληνικός λαός και η δημοκρατική παράταξη υφίσταται τις επιπτώσεις της. Η ιστορική του ευθύνη είναι τεράστια και όλοι μας θα κριθούμε.

Σοσιαλιστική- Προοδευτική Στρατηγική Εξόδου από την Κρίση:

• Στο πλαίσιο της προοδευτικής στρατηγικής εξόδου από την κρίση επιδιώκουμε την προώθηση πολιτικών συνυφασμένων με το κράτος δικαίου, το κοινωνικό κράτος, τον ισχυρό δημόσιο χώρο, την εμβάθυνση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχία, την ανάπτυξη προοδευτικών κοινωνικό-πολιτικών κινημάτων και τη βιώσιμη, παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Στο πλαίσιο των παραπάνω πολιτικών επιδιώκουμε και τη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου χρέους.
• Η ανασύνταξη της Προοδευτικής πολιτικής είναι από τις βασικές προϋποθέσεις για την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας μετά από το σοκ που έχουν υποστεί τα λαϊκά στρώματα και ειδικότερα οι δυνάμεις της εργασίας από τα νεοφιλελεύθερης επιταγής, μέτρα που επέβαλε η Κυβέρνηση, από το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Μετά την οργή και το θυμό και την αναζήτηση ευθυνών, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών είναι σε ανησυχία και προβληματισμό για την χρονική διάρκεια της κρίσης και την έξοδο από αυτή και τους όρους εξόδου από αυτή, διότι έχουν άμεσο πρόβλημα οργάνωσης της ζωής τους, του εισοδήματος τους και της εργασίας τους και βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδες αναζητήσεις προσωπικών λύσεων μέχρι και εξόδου από τη χώρα. Δεν μιλάμε πλέον για κρίση εισοδήματος, για κρίση ανεργίας, θα μιλάμε για τους ανθρώπους της κρίσης.

• Βρισκόμαστε σε διαρκή και ανυποχώρητη αντιπαράθεση με τη νεοφιλελεύθερή και μονεταριστική στρατηγική εμβάθυνσης και έντασης της κρίσης που εντείνει το φαύλο κύκλο λιτότητας- ύφεσης- ανεξέλεγκτου χρέους, με βάση παλιές συντηρητικές συνταγές όπως «πρώτα η σταθερότητα μετά η ανάπτυξη, πρώτα η αύξηση της πίτας μετά η αναδιανομή του πλούτου και πρώτα η μείωση δαπανών και ύστερα η αύξηση εσόδων».
• Ασφαλώς και επιχειρήσεις μη στρατηγικού χαρακτήρα δεν θα πρέπει να είναι ενταγμένες στο δημόσιο τομέα. Ωστόσο, οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας θα πρέπει να είναι υπό τον έλεγχο του κράτους και να λειτουργούν με ιδιωτικό-οικονομικά κριτήρια και κανόνες γιατί καθορίζουν σημαντικότατες εξελίξεις στην ελληνική οικονομία. Είμαστε αντίθετοι στην εκποίηση όλων των στρατηγικών τομέων της εθνικής οικονομίας, προς όφελος ιδιωτικών μονοπωλίων και συμφερόντων. Με αυτήν την πολιτική το δημόσιο θα στερηθεί μερικών εκ των σημαντικότερων αναπτυξιακών του εργαλείων, σε πολλές περιπτώσεις μονίμων πηγών εσόδων, της δυνατότητας πραγματικής παρέμβασης στην αγορά και φυσικά της προοπτικής του όποιου ουσιαστικού, δημοκρατικού σχεδιασμού για την εθνική οικονομία. Συντασσόμαστε με τις επιδιώξεις των εργαζομένων απέναντι στην πολιτική αυτή. Είμαστε υπέρ των δημόσιων επενδύσεων στρατηγικού χαρακτήρα. Ποτέ ιστορικά ο ιδιωτικός τομέας δεν επένδυσε σε περιόδους κρίσης, παρά μόνο με όρους λαφυραγώγησης του δημόσιου πλούτου. Ο "πόλεμος" ενάντια σε κάθε τι το δημόσιο υποσκάπτει την έννοια του δημόσιου συμφέροντος και του δημόσιου αγαθού, διαρρηγνύει τον κοινωνικό ιστό και τελικά οδηγεί στην απαξίωση των λειτουργιών του κράτους.
• με τις επιδιώξεις των εργαζομένων απέναντι στην πολιτική αυτή. Είμαστε υπέρ των δημόσιων επενδύσεων στρατηγικού χαρακτήρα. Ποτέ ιστορικά ο ιδιωτικός τομέας δεν επένδυσε σε περιόδους κρίσης, παρά μόνο με όρους λαφυραγώγησης του δημόσιου πλούτου. Ο "πόλεμος" ενάντια σε κάθε τι το δημόσιο υποσκάπτει την έννοια του δημόσιου συμφέροντος και του δημόσιου αγαθού, διαρρηγνύει τον κοινωνικό ιστό και τελικά οδηγεί στην απαξίωση των λειτουργιών του κράτους.
• Αναδιοργάνωση και εξυγίανση των προβληματικών ΔΕΚΟ με διατήρηση του δημοσίου χαρακτήρα των στρατηγικών τομέων της εθνικής οικονομίας. Πολιτικές ενίσχυσης των παραγωγικών και αποδοτικών ΔΕΚΟ με δυναμική διείσδυσή τους σε νέες αγορές, προς όφελος του ελληνικού δημοσίου και των καταναλωτών.
• Αναπτυξιακή αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου. Στην υπηρεσία μας μπορούν να τεθούν σύγχρονα χρηματοδοτικά εργαλεία που θα μας επιτρέψουν την άμεση εκμετάλλευση, αποδίδοντας όμως ένα σημαντικό κοινωνικό μέρισμα.
• Στήριξη του εισοδήματος των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αναστροφή των περικοπών μισθών και συντάξεων, μείωση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης και των φόρων στα καύσιμα, διατίμηση σε προϊόντα που υπάρχει αποδεδειγμένα κερδοσκοπία. Επιπλέον στήριξη, μέσω της ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους και των παροχών του.
• Την έλλειψη ανταγωνιστικότητας οφείλουμε να την αντιμετωπίσουμε με την αντιμετώπιση των στρεβλώσεων της αγοράς και της ύπαρξης καρτέλ και ολιγοπωλίων σε όλους τους κομβικούς τομείς της οικονομίας που λειτουργούν με υψηλά περιθώρια κέρδους και με τη στήριξη και συνεργασία με το παραγωγικό κεφάλαιο της χώρας σε μια τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση. Με θετική απελευθέρωση και αξιοποίηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ προκειμένου να αποφευχθεί η παράδοση αυτών σε παρασιτικές δυνάμεις που επιδιώκουν να λαφυραγωγήσουν τα κονδύλια αυτά σε μη αναπτυξιακούς τομείς και επενδύσεις. Για να μην έχουμε στο μέλλον νέα διάλυση της παραγωγικής βάσης όπως με τη φούσκα των νεκροταφείων-επιχειρήσεων στις βιομηχανικές περιοχές της χώρας ή όπως με τη φούσκα του χρηματιστηρίου. Για να μην έχουμε νέες φούσκες στην πράσινη ανάπτυξη, τα φωτοβολταικά και την ανακύκλωση κ.ο.κ. Με ενίσχυση της παραγωγικότητας και του τεχνολογικού και καινοτομικού δυναμικού της χώρας. Με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής, της ανασφάλιστης εργασίας και της ανισοκατανομής του εισοδήματος. Χώρα που δεν παράγει και κράτος που δεν φορολογεί, δεν μπορεί να εξασφαλίσει την βιωσιμότητα του χρέους του και την μείωση των ελλειμμάτων του. Είμαστε απέναντι στην κλασική συνταγή του νεοφιλελευθερισμού που οδηγεί στην καταστροφή ενός μεγάλου μέρους των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, με περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων, με συρρίκνωση των κοινωνικών και εργατικών τους δικαιωμάτων ή με την προώθηση ανασφαλούς και χαμηλά αμειβόμενης εργασίας. Χρειάζεται μια ουσιαστική, αναπτυξιακή αξιολόγηση της εθνικής οικονομίας ανά κλάδο και περιφέρεια με στόχο να ενισχυθούν οι βιώσιμοι κλάδοι της εθνικής οικονομίας και οι δυνατότητες ενίσχυσής τους, στο πλαίσιο μέσο- μακροπρόθεσμου, δημοκρατικού σχεδιασμού.
• Αναδιάταξη του πρωτογενούς τομέα στη βάση αγροτικών, συνεταιριστικών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων υψηλής προστιθέμενης αξίας και ποιότητας.
• Συνολικό στρατηγικό σχέδιο για το δευτερογενή τομέα, με εξειδίκευση κατά κλάδο με ταυτόχρονη αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας. Επιδιώκουμε την ανασύνταξη του δευτερογενούς τομέα μέσω και της σύνδεσης πράσινης οικονομίας με την εγχώρια παραγωγή.
• Ισχυρά κίνητρα για την αναδιάταξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
• Επανασχεδιασμός του δημοσίου τομέα όχι στη βάση μείωσης εισοδημάτων, απολύσεων και συκοφάντησης των δημοσίων υπαλλήλων. Δημόσιος τομέας με χαρακτήρα ρυθμιστικό- κοινωφελή και αναπτυξιακό. Εθνικός- κοινωνικός διάλογος σχετικά με το ποιες υπηρεσίες πρέπει να παρέχει το δημόσιο, σε ποιο κόστος και με ποιους αποδέκτες. Σύγχρονη Διοίκηση και ταχύτατη προώθηση της μηχανοργάνωσης και της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.
• Πραγματικό χτύπημα στη φοροδιαφυγή και στη νόμιμη φόρο- αποφυγή που σε μεγάλο τους τμήμα είναι εντοπισμένες σε συγκεκριμένα συμφέροντα. Είναι ενδεικτικό ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat: Όσον αφορά την συγκέντρωση πλούτου, κάθε χρόνο την τελευταία 20ετία στην Ελλάδα, η εργοδοσία επταπλασιάζει τα κέρδη της και καρπούται το 60% και πλέον του παραγόμενου πλούτου ενώ οι δυνάμεις της εργασίας λαμβάνουν λιγότερο του 40% του πλούτου. Την ίδια περίοδο οι εργαζόμενοι στην Ευρωζώνη ελάμβαναν και λαμβάνουν το 55% του παραγόμενου πλούτου. Τα τελευταία είκοσι χρόνια οι έχοντες πλούτισαν κατά 3 τρις ευρώ, δηλαδή οχτώ φορές περίπου το δημόσιο χρέος. Ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής στο κεφάλαιο στην Ελλάδα βρίσκεται κάτω από το μισό του μέσου όρου της Ε.Ε. (15,8 στην Ελλάδα, έναντι 32,6 στην Ε.Ε. των 25). Αντίθετα, η φορολογική επιβάρυνση της εργασίας στην Ελλάδα είναι διπλάσια και ίδια με αυτήν του ευρωπαϊκού μέσου όρου (περίπου 35%). Επιπλέον, η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων για το 2010 σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία παρουσιάζει την εξής εικόνα: 74 δις ευρώ μισθωτοί και συνταξιούχοι, 8 δις ευρώ επιχειρηματίες και 4 δις ευρώ ελεύθεροι επαγγελματίες. Γίνεται εύκολα αντιληπτό τόσο ότι αυτοί που έζησαν τα τελευταία χρόνια με το 400% του ΑΕΠ ήταν οι έχοντες και κατέχοντες και όχι ο ελληνικός λαός, όσο και ότι η φοροδιαφυγή και η γενική σπατάλη στο δημόσιο τομέα έχουν συγκεκριμένη ταξική κατεύθυνση και συνιστούν τμήματα του παρασιτισμού της ελληνικής ελίτ. Η προώθηση από ορισμένους πολιτικούς και τα κυρίαρχα ΜΜΕ της συλλογικής ενοχοποίησης, δεν είναι μόνο διαλυτική για την ελληνική κοινωνία αλλά συνιστά και μεγάλο ψεύδος. Τα δευτερεύοντα και τα τριτεύοντα δεν μπορούν να βαφτίζονται πρωτεύοντα.
• Δημιουργία ισχυρού δημόσιου τραπεζικού πυλώνα και αλλαγή του τρόπου λειτουργίας του με αναπτυξιακή κατεύθυνση, δίνοντας ρευστότητα στην αγορά.

• Το συνδικαλιστικό κίνημα επιδιώκουμε στο να συμβάλλει στην προετοιμασία και προώθηση της κατάργησης του νομοθετικού πλέγματος των μέτρων λιτότητας και των αντεργατικών ρυθμίσεων της κυβέρνησης που απορρέουν από το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σε συνδυασμό με την συγκρότηση ενός κινήματος αγώνων και αλληλεγγύης με σαφείς προγραμματικές διεκδικήσεις.
• Ο μέχρι τώρα μονόδρομος της αναχρηματοδότησης του ελληνικού χρέους που είναι μικρής κλίμακας με βάση τα ευρωπαϊκά και διεθνή μεγέθη, αν θυμηθούμε ότι το ΑΕΠ της Ελλάδας αντιπροσωπεύει λιγότερο του 3% του συνολικού ΑΕΠ της ευρωζώνης, μέσω του προσωρινού μηχανισμού σταθερότητας και εν συνεχεία του μόνιμου, δεν οδηγεί σε διέξοδο. Και μετά τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής την 21^η Ιουλίου του 2011, κεντρικά ζητήματα είναι τόσο η αναχρηματοδότηση του χρέους όσο και η βιωσιμότητα του που προϋποθέτει πέρα από τη μείωση του και την εκ νέου επαναδιαπραγμάτευση του για να καταστεί βιώσιμο καθώς και τη διαγραφή ενός περαιτέρω μέρους του, με τους βασικούς πιστωτές του ελληνικού δημοσίου και με στόχο την περαιτέρω επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του συνολικού χρέους, την αναδιάρθρωση του και τη γενναία μείωση των επιτοκίων. Σταθερή μας επιλογή είναι η συγκρότηση επιτροπής διεθνούς κύρους για τον λογιστικό έλεγχο του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Πολιτική Στρατηγική μας:

• Για να προωθήσουμε την πολιτική μας στρατηγική εξόδου από την κρίση είμαστε: - για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής που εφαρμόζεται στη χώρα και στην Ευρώπη. Η συνέχιση της στρατηγικής αυτής θα οδηγήσει σε περαιτέρω κρίσεις που μόνο με σημαντικές πολιτικές εξελίξεις στην Ε.Ε. θα μπορέσουν να αντιμετωπιστούν. β) ανατροπή του συντηρητικού πολιτικού άξονα που δομείται στη βάση της συνεργασίας των δυνάμεων της διαπλοκής, της εγχώριας παρασιτικής ολιγαρχίας, ορισμένων σοσιαλ-φιλελεύθερων στελεχών της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας, εξωθεσμικών οικονομικών κύκλων και των κατεστημένων ΜΜΕ, υπό την επίνευση ξένων παραγόντων. Στόχος τους είναι η «συναίνεση» κυρίως ΠΑΣΟΚ- ΝΔ και δημιουργία συντηρητικών κυβερνήσεων συνεργασίας, των λεγόμενων μικρών ή μεγάλων συνασπισμών, στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ε.Ε. Ποια θα είναι αλήθεια, η κοινωνική και πολιτική βάση των κυβερνητικών αυτών σχημάτων «εθνικής ομοψυχίας»; Ένας ορυμαγδός συντηρητικών πολιτικών και αντιμεταρρυθμίσεων με νησίδες προοδευτικών πολιτικών και μεταρρυθμίσεων που θα αποτελούν το άλλοθι ενός νέο-συντηρητικού μετώπου.

• Θεωρούμε ότι η απαξίωση της πολιτικής, ως έκφραση της κρίσης αντιπροσώπευσης των λαϊκών στρωμάτων και των δυνάμεων της εργασίας και της ανικανότητας των πολιτικών ελίτ να εγγυηθούν ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, πηγάζει από μια ιδεαλιστική και ηθικολογική οπτική που αποκρύπτει την ουσία του καπιταλιστικού συστήματος που έχει συγκεκριμένους και αντικειμενικούς νόμους τόσο σε περιόδους άνθησης όσο και σε περιόδους ύφεσης όπως η σημερινή. Κρίσιμο θέμα στην παρούσα κρίση υπερπαραγωγής και καταστροφής ενός μέρους παραγωγικών δυνάμεων που διέρχεται το καπιταλιστικό σύστημα είναι η ύπαρξη προοδευτικών πολιτικών και ηγεσιών  με  κοινωνικές και πολιτικές αρχές που θα είναι υπέρ του δημόσιου και κοινωνικού συμφέροντος και όχι πολιτικών ηγεσιών του νεοφιλελευθερισμού και της συντήρησης, υποταγμένων στην οικονομική ολιγαρχία. Το ζήτημα δεν είναι η αντικατάσταση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος με πολιτικούς «μιας χρήσης» ή σύνθεση των υπουργικών συμβουλίων από πρόσωπα έξω από την πολιτική, έξω από τον πολιτικό έλεγχο και την λαϊκή ετυμηγορία, περαιτέρω υποταγμένους στις δυνάμεις της διαπλοκής εξωθεσμικών οικονομικών κύκλων και των κυρίαρχων ΜΜΕ. Το ζήτημα είναι οικονομικό-κοινωνικό-πολιτικό και σε ποια όχθη επιλέγει να είναι ο καθένας.

• Οι κινητοποιήσεις των λεγόμενων «αγανακτισμένων πολιτών», ως αυθόρμητη έκφραση των δημοκρατικών πολιτών έδωσε ισχυρή απάντηση στο φόβο και στην κινδυνολογία. Οι κινητοποιήσεις είναι αναγκαίο να αποτελούν παράγοντα συμμετοχής σε προοδευτική πολιτική δράση και να οδηγήσουν στην συνειδητοποίηση του κεντρικού προβλήματος της χώρας αυτή την περίοδο που είναι η ήττα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και των συμμάχων της που οδήγησε στην ήττα της πολιτικής έναντι του κεφαλαίου και στην αλλαγή πορείας προς μια προοδευτική κατεύθυνση. Χωρίς προοδευτικές ιδεολογικές, πολιτικές και κοινωνικές αρχές, ουδέποτε υπήρξαν κινήματα που να οδήγησαν σε μια λύση σε προοδευτική κατεύθυνση.

• Θεωρούμε σημαντικά για την πολιτική μας στρατηγική και δράση: το πεδίο της ιδεολογικής ηγεμονίας ευρύτερα στην ελληνική κοινωνία, τα πολιτικά και κοινωνικά κινήματα και τη μάχη για την προοδευτική ανασύνταξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Επιδιώκουμε τη συσπείρωση και την ενότητα των ευρύτερων δυνατόν, προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων, στη λογική κοινών προσπαθειών και μέσα από τη διαφορετικότητα. Όλες οι προοδευτικές δυνάμεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δίνουμε τη μάχη για θέματα που αφορούν στην προοδευτική του ανασύνταξη, την προγραμματική και πολιτική του ενότητα που έχουν πληγεί από τις εφαρμοζόμενες μονεταριστικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές της τελευταίας περιόδου. Αυτές αποτελούν μειοψηφικές πολιτικές. Οι προοδευτικές δυνάμεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και με την ανατροπή των πολιτικών αυτών, επιδιώκουμε να ορθώσουμε και να ξεδιπλώσουμε μια σισύφεια προσπάθεια για τη προώθηση πολιτικών νίκης, προοδευτικών πολιτικών που θα ενώσουν τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας και της παραγωγής. Στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., ήδη είναι στην ημερήσια διάταξη στο ιδεολογικό-πολιτικό πεδίο η αυτονόητη αντιπαράθεση μεταξύ νεοφιλελεύθερης και προοδευτικής πολιτικής. Δεν μπορεί να υπάρξει λύση χωρίς το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά ΠΑ.ΣΟ.Κ. με προοδευτική πολιτική. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι και σήμερα ο κύριος εκφραστής της μεγάλης, πλειοψηφικής κοινωνικής βάσης της δημοκρατικής παράταξης στη χώρα. Δεν μπορεί να υπάρξει λύση χωρίς το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά με ένα ΠΑ.ΣΟ.Κ. με προοδευτική πολιτική.
• Στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να υπάρξει σύμπραξη ή κοινός τόπος με μονεταριστικές και νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις. Ούτε μπορούν να ευοδωθούν επιδιώξεις μεταμορφισμού και μετάλλαξης. Ναι στην ενότητα μέσα και από τη διαφορετικότητα, αλλά είναι ασυμφιλίωτο, αγεφύρωτο το χάσμα ανάμεσα στους σοσιαλιστές και στους σοσιαλδημοκράτες από τη μια μεριά και σε νεοφιλελεύθερους, μονεταριστές, σοσιαλ-φιλελεύθερους της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας από την άλλη.Κόμματα ή τμήματα αυτών χωρίς ιδεολογικές, πολιτικές και κοινωνικές αρχές καταλήγουν να είναι απλώς μηχανισμοί μακριά από την κοινωνία και σε διάρρηξη των σχέσεων τους με τον λαό, και έτσι καθίσταται δυνατόν, μεταξύ των άλλων να ελεγχθούν από εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας και κέντρα οικονομικής ισχύος και προβολής.

• Η χώρα δεν έχει ανάγκη από άλλο εμπόριο φόβου και επαπειλούμενων καταστροφών, η χώρα δεν έχει ανάγκη από τη υποκρισία των παρασιτικών κύκλων. Η χώρα και ο ελληνικός λαός θέλει σχέδιο και προοπτική για το πέρασμα σε μια άλλη ιστορική φάση. Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται ελπίδα με βάση τις πραγματικές δυνατότητες και όχι μόνο τις επιθυμίες, και προοπτική εξόδου από το φαύλο κύκλο της κρίσης, προοπτική για ένα καλύτερο αύριο. Είναι ώρα για άσκηση πολιτικής επί της οικονομίας, στην κοινωνία και στους θεσμούς από τις πολιτικές δυνάμεις, είναι ώρα για μια άλλη πολιτική εξόδου από τη κρίση και της Ελλάδας και της Ευρωζώνης. Για να μη πάρει και αυτή τη ρεβάνς ο νεοφιλελευθερισμός, σε βάρος του Ελληνικού  Λαού και συνολικά  των ευρωπαϊκών λαών.

• Συνολικά, η κατάργηση των μέτρων του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου είναι υπόθεση οργάνωσης και αγώνων των προοδευτικών δυνάμεων, των εργαζομένων, των νέων, των ανέργων και των πολιτών στο σύνολο τους. Για τον σκοπό αυτό, πρέπει όλοι να είμαστε σε συνεχή προσπάθεια.

• Καλούμε κάθε εργαζόμενο, επαγγελματία, άνεργο, κάθε νέο και νέα, κάθε πολίτη να συγκροτήσει από κοινού με άλλους πολιτική πρωτοβουλία για την προοδευτική πολιτική εξόδου από την κρίση σε κάθε χώρο κατοικίας, εργασίας και σπουδών. Οι προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας θα δώσουμε τη μάχη από κοινού για την έξοδο από την κρίση, για την ανόρθωση της οικονομίας και του βιοτικού επιπέδου της ελληνικής κοινωνίας και την υπεράσπιση των δημοκρατικών κατακτήσεων.

Πολιτική Πρωτοβουλία για την Προοδευτική Πολιτική Εξόδου από την Κρίση.