Στο επίκεντρο της διαμαρτυρίας τους βρίσκονται οι παρεκτροπές ενός συστήματος που, όπως καταδεικνύουν αμείλικτα οι αριθμοί, υπηρετεί οικονομικές πολιτικές της ακραίας ανισότητας: ρίχνουν τα βάρη στις πλάτες των πιο ευάλωτων, καταστρέφουν τις μεσαίες τάξεις, βαθαίνουν το χάσμα πλούσιων και φτωχών συσσωρεύοντας ακόμη μεγαλύτερο πλούτο στα χέρια των ελάχιστων. Η οικονομική κρίση απλώς καθιστά πιο ορατή αυτή την πραγματικότητα.
Αυτό που βιώνουμε στους κυοφορούντες δρόμους του πλανήτη, γράφει το «Κίνημα του 99%» (το οποίο έχει δώσει σάρκα, οστά και έμπνευση στους αγανακτισμένους των ΗΠΑ), είναι μία μάχη του 99% του πληθυσμού κατά της τυραννίας του 1%. Είναι ο ξεσηκωμός του πλήθους κατά της «πολιτικής τού "ο νικητής τα παίρνει όλα"», που υιοθετούν οι κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων αστικών δημοκρατιών υποταγμένες απόλυτα στα κερδοσκοπικά συμφέροντα των πιο πλούσιων του πλανήτη, όπως γράφουν οι Πίρσον και Χάκερ στο ομώνυμο βιβλίο τους.
Είναι ενδεικτικό, όπως γράφουν οι «Νιου Γιορκ Τάιμς», ότι ενώ το 1981 ο μέσος μισθός ενός χρηματιστή της Νέας Υόρκη ήταν διπλάσιος του μέσου μισθού των άλλων εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα (85.200 έναντι 43.600), το 2010 η διαφορά είχε αυξηθεί πεντέμισι φορές, με τον μέσο χρηματιστή να παίρνει 361.330 δολάρια και τον μέσο εργαζόμενο 66.120 δολάρια. Και όλα αυτά ενώ έχει μεσολαβήσει η μεγάλη οικονομική κρίση του 2007-2009 και η δειλή ανάκαμψη βρίσκει τη μέση εργαζόμενη αμερικανική οικογένεια να παλεύει με ανεργία και περικοπές και τους επενδυτές και πλούσιους να πετυχαίνουν χρηματιστηριακά και επιχειρηματικά κέρδη ρεκόρ. Το μερίδιο του πλούτου του πλουσιότερου ενός πέμπτου του πληθυσμού αυξήθηκε κατά 2,2% φτάνοντας το 87,2% ενώ για τα υπόλοιπα τέσσερα πέμπτα μειώθηκε κατά 2,2% και έφτασε στο 12,8%. Σήμερα πλέον, κι ενώ το 15% του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας (το υψηλότερο ποσοστό από το 1993), το αμερικανικό Ινστιτούτο Οικονομικής Πολιτικής αποκαλύπτει πως το 1% των Αμερικανών καρπώνεται το ένα πέμπτο του συνολικού εισοδήματος και κατέχει το ένα τρίτο του συνολικού πλούτου των ΗΠΑ.
Αυτό είναι ένα φαινόμενο καθολικό που εκφράζεται σε όλες στις ανεπτυγμένες αστικές δημοκρατίες -έστω και όχι τόσο ακραία όσο στις ΗΠΑ- και το οποίο επιτείνεται με την πάροδο των δεκαετιών, όπως αποκαλύπτει η έρευνα «Βάση Δεδομένων των Υψηλότερων Εισοδημάτων στον Κόσμο» των Τόμας Πικέτι και Ιμάνιουελ Σάεζ για λογαριασμό της Σχολής Οικονομικών των Παρισίων:
Στις ΗΠΑ στο διάστημα 1981-2008 το εισόδημα του 1% των πλουσιότερων αμερικανών αυξήθηκε από το 8,3% του ΑΕΠ στο 17,67% και του 10% των πλουσιότερων από από το 32,72% στο 45,60%.
Στον Καναδά στο διάστημα 1981-2000 το εισόδημα του 1% των πλουσιότερων αυξήθηκε από 7,80% στο 13,56% του ΑΕΠ και του 10% από το 35,39% στο 42,34%.
Στην Ιαπωνία στο διάστημα 1981-2005 το εισόδημα του 1% των πλουσιότερων έφτασε από το 7,11% του ΑΕΠ στο 9,20% και του 5% των πλουσιότερων από 20,07% στο 25,33% του ΑΕΠ.
Στη Γαλλία στο διάστημα 1981-2006 το εισόδημα του 1% έφτασε από 7,50% του ΑΕΠ στο 8,94% και του 10% από το 30,73% στο 32,81%.
Στη Γερμανία στο διάστημα 1983-1998 (τελευταία διαθέσιμα στοιχεία) το εισόδημα του 1% έφτασε να διαθέτει από το 9,4% στο 11,10%, του ΑΕΠ και του 10% από το 31,80 στο 35,40%.
Στην Ιταλία στο διάστημα 1981-2004 το εισόδημα του 1% έφτασε από το 6,47% του ΑΕΠ στο 9,03% και του 10% εκτοξεύτηκε από το 26,31% στο 32,64%.
Η οργή των ξεσηκωμένων πολιτών του πλανήτη εκφράζει ακριβώς την αντίθεσή τους σε αυτό το σύστημα στην υπηρεσία των ελάχιστων. Η «μάχη του 99%» θέτει στο επίκεντρο της συζήτησης την ίδια την έννοια της δημοκρατίας, που δεν μπορεί να συνάδει με την τεράστια συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια μιας οικτρής μειοψηφίας και με την ολοένα και βαθύτερη ανισότητα.
* Οι αγανακτισμένοι αντιδρούν απέναντι στην αστική δημοκρατία που έχει μεταμορφωθεί σε κοινοβουλευτική ολιγαρχία στην υπηρεσία της οικονομικής ολιγαρχίας. Απέναντι στα κόμματα εξουσίας που διευρύνουν ή συρρικνώνουν τις διατάξεις του Συντάγματος κατά το συγκυριακό συμφέρον των κύκλων που τα στηρίζουν.
enet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου