Α Π Ο Χ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Σ Μ Ο Σ στο Βασίλη Δημόπουλο
29 Σεπτεμβρίου 2011
Ι.Ν.Ευαγγελιστρίας - Γρεβενά
Δεν το χωράει ο νούς μου !...
Kι όλων που είμαστε εμβροντητοί εδώ, σήμερα...
Υπάρχουν γεγονότα που υπερβαίνουν τη διανοητική ικανότητά μας για την επεξεργασία τους. Ξεπερνούν τη δυνατότητα ψυχολογικής διαχέιρησής τους.
Ένα τέτοιο συνταρακτικό γεγονός είναι η αιφνίδια, κεραυνοβόλα αποδημία του Βασίλη.
Σε μιά εποχή που βιώνουμε την αποδόμηση, που ζούμε την αποσάθρωση έχουν σημασία κρίσσιμη τα αναστήματα, οι άνθρωποιπου αποτελούν τις κολώνες του Τόπου, τους κομβικούς κρίκους της συνοχής της κοινωνίας.
Και στα Γρεβενά, σήμερα, μια τέτοια κολώνα έπεσε. Ένας τέτοιος κρίκος έσπασε...
Ο Βασίλης ήταν μια μοναδική παρουσία.
Ξεχώριζε και πρωτοπορούσε.
Η ζωή του συνυφασμένη απ΄την παιδική του ηλικία με την έννοια και τη νοηματοδότηση της έννοιας : αγώνας.
Το πρόσωπό του, η πορεία του, οι κινήσεις του ταυτισμένα με τον αγώνα. Με τον αγώνα και την αγάπη για τη ζωή, αλλά μια ζωή καλύτερη που ήταν και το μεγάλο του κίνητρο για τον διαρκή και οργανωμένο αγώνα.
Αγώνας στα δύσκολα παιδικά χρόνια απ΄τα ορεινά των Γρεβενών.
Αγώνας στα γιαπιά, στις σκαλώσιες, στα συνεργεία, στην εμπορική δραστηριότητα, στην καθημερινότητα.
Αγώνας για την επιβίωση, την οικογένεια, την πλειοψηφία της κοινωνίας και την πρόοδο.
Αγώνας για τα δικαιώματα, για τη δημοκρατία, για τη δικαιοσύνη, για την ανάπτυξη, για τον Τόπο.
Αγώνας με το ΠΑΣΟΚ, αλλά κι για ένα άλλο ΠΑΣΟΚ των εργαζομένων, των καταπιεσμένων, της ελληνικής περιφέρειας. Ένα ΠΑΣΟΚ της πατρίδας και της κοινωνίας.
Συνειδητοποιημένος πολιτικά, σχεδόν απ΄τα εφηβικά του χρόνια, με προσήλωση στο βαθύτερο κοινωνικό και συλλογικό συμφέρον, χωρίς ίχνος προσωπικής, ιδιοτελούς επιδίωξης.
Τοποθετημένος ιδεολογικά, με αδιαπραγμάτευτες τις αρχές του και τον προσανατολισμό του για βαθειά κοινωνική αλλαγή. Με υψηλό επίπεδο προβληματισμού και ποιοτικής συζήτησης , χαιρόσουν πάντα τη συζήτηση μαζί του, βγαίνοντας πάντα πιο πλούσιος, πιο αισιόδοξος. Παρακολουθούσε και προσέγγιζε τις εξελίξεις στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη, στον κόσμο, εντοπίζοντας τα αδιόρατα ρεύματα των κοινωνικών αναταράξεων και των νέων μηνυμάτων.
Σπάνιο οργανωτικό ταλέντο με ολόπλευρη αίσθηση των ανθρώπινων δυνατοτήτων και αδυμαμιών, αλλά και συνείδηση των πολιτικών διαστάσεων σε κάθε πρόβλημα οργάνωσης του αγώνα. Δύσκολα θα ξαναϋπάρξει στέλεχος με τέτοια σύνθεση δυνατοτήτων και προτερημάτων στον δημοκρατικό χώρο. Μέσα από την πολύπλευρη πρωταγωνιστική του συμμετοχή και το ταλέντο του διέθετε μια ανεπανάληπτη, επαρκή εικόνα των ανθρώπων, των καταγωγών τους, των προβλημάτων τους, των σχέσεών τους σ΄όλο το νομό Γρεβενών, αλλά κι ευρύτερα στη Δυτική Μακεδονία και πιο πέρα, την Ελλάδα.
Υπερασπιζόταν τις φιλίες του και τις επιλογές του.
Ανοιχτός πάντα, πρόθυμος να βοηθήσει, συνεπής σ΄ό,τι αναλάμβανε.
Ευθύς, έντιμος κι οξυδερκής.
Κριτικός όταν και όπου έπρεπε, καυστικός για τα κλειστά κυκλώματα και τα στενά συμφέροντα, ειρωνικός για τα μεγάλα λόγια και τις εγωϊστικές συμπεριφορές, απορριπτικός για τους αλαζόνες και τους υποκριτές.
Άνθρωπος πολυδιάστατος, με ενδιαφέροντα και συνεισφορές για την ιστορία του Τόπου, για την παράδοση, το περιβάλλον, το φυσικό και οικολογικό απόθεμα της περιοχής, τη δημοτική μουσική, τις τέχνες , ακόμα και στις νές τεχνολογίες. Κοντά στη νέα γενιά,- τον μεγάλο του καημό-, συνεχώς, με ανοιχτούς και ουσιώδεις διαύλους επικοινωνίας, με υποστήριξη και ενθάρρυνση σε κάθε πρωτοβουλία της.
Ακέραιος και ανιδιοτελής.
Συνεπής με τις αξίες του.
Διαπαιδαγώγησε μ΄αυτές , -μαζί με τη Βάσω, που συναποτελούσαν ένα υπέροχο ζευγάρι- , τα δύο τους παιδιά, τον Ηλία και το Νίκο.
Έδοσε το παράδειγμα σε δεκάδες άλλους και άφησε πίσω του ένα στίγμα βαθύ και φωτεινό.
Σημαντική η προσφορά και η παρακαταθήκη του στους κοινωνικούς φορείς και τα συλλογικά όργανα της πόλης και του τόπου, όπου συμμετείχε και πρωτοστάτησε.
Ιδαίτερα, όμως, στο ΠΑΣΟΚ, απ΄όλες τις θέσεις όπου συμμετείχε και έδρασε.
Προ πάντων, από τη θέση του Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ του νομού Γρεβενών και του μέλους σε ηγετικά όργανα της Δυτικής Μακεδονίας.
Κράτησε Θερμοπύλες, με απαράμιλλο πνεύμα ενότητας, ήθους και υπευθυνότητας σε μια πολύ κρίσιμη, σκληρή περίοδο, μετά το τοπικό ενδοπαραταξιακό εσωτερικό χτύπημα και την άδικη ήττα του 2004, και την αποδιαρθωτική εξάχρονη νεο-δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας.
Φίλος μου αναντικατάστατος, στήριγμα μου σημαντικό, με γνώμη πολύτιμη για σειρά ζητημάτων.
Υποστηρικτής δεκάδων συμπολιτών μας, προσωποποίηση ανθρωπιάς, με πραγατική αγάπη για τη ζωή σ΄ όλες της τις εκφάνσεις, σ΄όλους τους τομείς, με ιδιαίτερη ευαισθησία για τους ανθρώπους της παραγωγής και της δημιουργικής εργασίας .
Σήμερα, ας κάνουμε μια γενναία προσπάθεια, -ξεκινώντας από μένα τον ίδιο-, να μην βυθισθούμε στην απώλεια αυτού που αγαπήσαμε. Είναι επώδυνο, είναι δύσκολο, το ξέρω... Αλλά, ας αναλογιστούμε εκείνο που κερδίσαμε από την παρουσία του και τη δράση του. Την προσφορά του, τις ιδέες του, το παράδειγμά του. Αποτελούν τμήματα του εαυτού μας. Και για αυτό ο Βασίλης θα ζει μαζί μας. Θα μας συνοδεύει τα παράδειγμα της φιλίας του, της ανιδιοτέλειάς του, της ανθρωπιάς του, της αγωνιστικότητάς του, της συνεχούς προσπάθειάς του για το καλύτερο.
Ο ποιητής θα μιλούσε, εδώ, καλύτερα απ΄τον καθένα μας.
Νομίζεις πως ό,τι έγραψε, το ΄γραψε για το Βασίλη...
'' Ήταν ωραίο παιδί.
Την πρώτη μέρα που γεννήθηκε
Σκύψανε τα βουνά της Πίνδου να φανεί
Στους ώμους της στεριάς το στάρι που αναγάλλιαζε...
Βγήκαν Ρωμιοί με μπράτσα φοβερά
Και το σήκωσαν στου βοριά τα σπάργανα.
Ήταν γερό παιδί...
Που έπινε μέσα στοι καρσί τη γέυση όλης της γης
Πιάνοντας ύστερα χορό
Ώσπου ν΄ακούσει κα να χύσ΄η αυγή το φως μες στα μαλλιά του
Η αυγή που μ΄ανοιχτά τα μπράτσα τον έβρισκε
Στη σέλλα δύο μικρών κλαδιών να γρατσουνάει τον ήλιο
Να βάφει τα λουλούδια...
Τι χάρτης περήφανος το γυμνό του στήθος
'Οπου ξεσπούσαν λευτεριά και θάλασσα...
Ήταν γενναίο παιδί.
Με τον αέρα του άντρα στην περπατηξιά...
Και την εκδίκηση της αδικίας μπροστά του
-Φωτιά στην άνομη φωτιά!-
Με το αίμα πάνω από τα φρύδια
Κι αντί να κλάψουν
Βρόντηξαν τα βουνά του Βοίου...
Γιατί να κλάψουν.
Ήταν γενναίο παιδί. ''
Ήρθε, τώρα, η ώρα του τελευταίου χαιρετισμού, η στιγμή του αποχαιρετισμού....
Χαίρε, Βασίλη Δημόπουλε, της ωραίας οικογένειας των Δημοπουλαίων τέκνο και λάβαρο !
Χαίρε, αγαπημένε φίλε και σύντροφε !
Χαίρε, Βασίλη των ονείρων μας και των στεναγμών μας, των αγώνων μας και των καημών μας !
Χαίρε, Βασίλη της τιμιότητας και της ντομπροσύνης, της αναζήτησης και της διεκδίκησης, της ελπίδας και της δικαιοσύνης !
Καλό αντάμωμα με τον αδερφό σου...
Καλό αντάμωμα με όλους τους δικούς μας που αγωνίσθηκαν, έπεσαν και έφυγαν για τα μεγάλα ανθρώπινα ιδανικά.
Καλό ταξίδι, αδερφέ !...
Θέλουμε να ξέρεις ότι θα σε θυμούμαστε πάντα.
Το παράδειγμά σου θα μας καθοδηγεί.
Στο δρόμο σου συνεχίζουμε !...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου