Αυτή η συμπάθεια, άλλωστε, είναι και ο λόγος που σας απευθύνω αυτή την επιστολή.
Για να είμαι πιο ακριβής, είναι ένας από τους λόγους.
Ο κυρίαρχος λόγος ,όμως, είναι για να σας γνωστοποιήσω την άποψή μου για τον εμετό που ξερνάτε καθημερινά στην εκπομπή σας προς τους εργαζομένους, τα σωματεία, τα συνδικάτα, τους συνδικαλιστές, όλους αυτούς που διεκδικούν και ,εντέλει, προς τον ίδιο το λαό.
Αλλά ας τα πάρουμε ένα-ένα.
Όπως είπα και πιο πάνω, μου είστε ιδιαίτερα συμπαθής. Κι αυτό το λέω γιατί αν ,φερ’ειπείν, είχατε τη φάτσα του Παπαδημητρίου ή του Πορτοσάλτε δε θα έμπαινα καν στη διαδικασία να ασχοληθώ μαζί σας. Εσείς, σε αντίθεση με τους παραπάνω, ερεθίζετε το αισθητήριο της καλαισθησίας μου κάθε φορά που σας παρακολουθώ στον τηλεοπτικό μου δέκτη, και εκλάβετέ το αυτό ως κομπλιμάν.
Η αλήθεια είναι πως και ο ρόλος σας δεν είναι ακριβώς ίδιος με των παραπάνω συναδέλφων σας. Εσείς έχετε μια ενημερωτική εκπομπή, όπου ο καθένας θα ανοίξει την τηλεόρασή του, θα δει ένα όμορφο πρόσωπο να του λέει τα νέα και θα ακούσει και έναν στοιχειώδη σχολιασμό από τον παρουσιαστή σχετικά με τα τεκτενόμενα.
Αυτός ο σχολιασμός, λοιπόν, είναι το σημείο που πάσχετε (η επιλογή του ρήματος είναι τυχαία και ουδεμία σχέση δεν έχει με το θαμώνα στο πάνελ σας Πάσχο Μανδραβέλη).
Βλέπετε, εργάζεστε σε έναν σταθμό με ακραιφνώς νεοφιλελεύθερη γραμμή, κάτι που πρέπει να περάσει και στην πιο επιτυχημένη εκπομπή του σε νούμερα (ναι,τη δικιά σας εννοώ – εκλάβετέ το κι αυτό ως κομπλιμάν )
Δεν ξέρω αν αυτά που λέτε τα πιστεύετε κι εσείς η ίδια και -στην τελική- δε με απασχολεί.
Το δεδομένο είναι ένα: Σε όποια διεκδίκηση, σε όποιον αγώνα, σε όποια μάχη δίνει η κοινωνία, εσείς είστε a priori κατά. Πρέπει να είστε κατά. Βλέπετε, ο ιδιοκτήτης του σταθμού σας είναι εφοπλιστής, βιομήχανος, μεγαλοεπιχειρηματίας και ,γενικά, άνθρωπος του Κεφαλαίου, οπότε δε γίνεται να υποστηρίζετε όλους αυτούς που μια ζωή παλεύουν να αποτινάξουν από τα κεφάλια τους πάσης φύσης αφεντικά και ιδιοκτήτες.
Θα με ρωτήσετε -και θα έχετε και δίκιο- “γιατί ,λοιπόν, δεν αλλάζεις κανάλι ρε φίλε; Γιατί κάθεσαι κι ασχολείσαι μαζί μου ενώ λες πως ξέρεις πώς έχει η κατάσταση;”
Νομίζω πως εδώ είναι το ζουμί λοιπόν:
Ασχολούμαι μαζί σας γιατί αυτό που κάνετε εσείς είναι πιο αισχρό και από αυτό που κάνουν τα νεοφιλελεύθερα παπαγαλάκια σας (Πορτοσάλτε, Μπάμπης, Πάσχος, Αλέξης, Τέλογλου) . Γιατί τουλάχιστον αυτοί έχουν το θάρσος να προπαγανδίζουν ανερυθρίαστοι τις αντιλαϊκές απόψεις τους και να εκφράζουν τα συμφέροντα των αφεντικών τους.
Εσείς, αντιθέτως, ενδεδυμένη το μανδύα της “αντικειμενικότητας” ,της “κοινής γνώμης” και του “μέσου πολίτη” , επιδίδεστε σε μια λυσσαλέα επίθεση σε όποιον “ταλαιπωρεί τους συμπολίτες του”.
Για εσάς η ταλαιπωρία περιορίζεται στη μη συγκομιδή των σκουπιδιών, στη μη κυκλοφορία των ΜΜΜ, στη διακοπή της κυκλοφορίας λόγω κάποιας διαδήλωσης.
Να σας μιλήσω τώρα εγώ για την πραγματική ταλαιπωρία:
Ταλαιπωρία είναι να μην έχεις δουλειά.
Ταλαιπωρία είναι να μην έχεις μέλλον.
Ταλαιπωρία είναι να δουλεύεις ανασφάλιστος ,συχνά ακόμα και κάτω από τις φτερούγες του κράτους.
Ταλαιπωρία είναι να μην έχεις να δώσεις στα παιδιά σου μέλλον.
Ταλαιπωρία είναι να μην έχεις να δώσεις στα παιδιά σου ένα γεμάτο πιάτο φαΐ.
Ταλαιπωρία είναι να μη μπορείς να τα μορφώσεις με αξιοπρέπεια.
Ταλαιπωρία είναι να μην μπορείς να ζήσεις με αξιοπρέπεια.
Ταλαιπωρία είναι να σε παίρνουν τα κοπρόσκυλα από τις τράπεζες για τη δόση του δανείου, το οποίο πήρες για να μπορέσεις να ζήσεις την οικογένειά σου και το οποίο δάνειο δεν μπορείς πια να αποπληρώσεις, γιατί ενώ όλοι οι μισθοί πέφτουν οι δόσεις μένουν ακόμα αλύγιστα υψηλές.
Ταλαιπωρία είναι να έχεις τη μάνα σου ανάπηρη και να της κόβουν κι αυτή την πενιχρή σύνταξη που παίρνει, με αποτέλεσμα να πρέπει να ταΐσεις εσύ άλλο ένα στόμα, το οποίο θα τρώει πλέον δίχως το μοναδικό πράγμα που του είχε απομείνει, δηλαδή την αξιοπρέπεια.
Ταλαιπωρία είναι να σε βαράνε οι μπάτσοι στο κεφάλι με γυρισμένα γκλοπ ,επειδή τόλμησες να σηκωθείς από τον καναπέ σου και να διεκδικήσεις το δίκιο σου.
Ταλαιπωρία είναι να σε ψεκάζουν με καρκίνο επειδή τόλμησες να κάνεις την αγανάκτησή σου δράση.
Ταλαιπωρία είναι να βλέπεις τον πατέρα σου να παθαίνει έμφραγμα ,καθώς λύγισε κάτω από τις τόσες πιέσεις που του ασκεί η αντιλαϊκή πολιτική .
Ταλαιπωρία είναι να βλέπεις το φίλο σου να αυτοκτονεί επειδή δεν μπορεί να βγάλει άκρη με τα χρέη.
Όχι, το να αυτοκτονείς δεν είναι ταλαιπωρία – είναι πολύ απλό και παίρνει μόνο 5 χιλιοστά του δευτερολέπτου μέχρι να διαπεράσει η σφαίρα το κρανίο και να πλήξει τον εγκέφαλο.
Ταλαιπωρία είναι να διεκδικείς το δίκιο σου και να έχεις όλα τα καθεστωτικά μίντια να διαμηνύουν πως αυτό που κάνεις είναι “αντιδημοκρατικό” και “άδικο”.
Ταλαιπωρία είναι να είσαι στο χείλος του γκρεμού και να σου λένε πως είναι ταλαιπωρία το ότι δεν αποφασίζεις να πέσεις.
Κι επειδή για όλα τα παραπάνω εσείς δε μιλήσατε ποτέ στην εκπομπή σας, σας παρακαλώ να είστε πολύ πιο προσεκτική με τη χρήση του όρου “ταλαιπωρία”. Γιατί ο λαός πλέον ξέρει καλά τι σημαίνει αυτή η λέξη. Το νιώθει στο πετσί του. Η ανάγκη του τον ώθησε να δει καλύτερα. Αυτή του την ανάγκη θέλουμε τώρα να κάνουμε ιστορία για να μην ξαναχρειαστεί ποτέ να περάσει αυτή την ταλαιπωρία.
Αλλά με αυτά και με κείνα, ίσως σας ταλαιπώρησα κι εσάς με την πολυλογία.
Ελπίζω πως εσείς θα το ξεπεράσετε με λίγη ξεκούραση στη βίλα σας.
Εμείς, από την άλλη, για να ξεπεράσουμε την ταλαιπωρία μας θα κατέβουμε πάλι στους δρόμους για να ταλαιπωρήσουμε όλους αυτούς που θέλουν να μας στερήσουν την αξιοπρέπειά μας, την ίδια μας τη ζωή.
Με καλή προαίρεση,
ένας ταλαιπωρημένος.
parallhlografos.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου